Allah bestaat niet!

ALLAH BESTAAT NIET!

 

allah bestaat nietTelkens wanneer fundamentalisten in de naam van Allah ongelovigen onthoofden, afvalligen stenigen, en telkens wanneer hysterische ayatollahs, extremistische imams en andere pleitbezorgers van dit barbarisme, vanuit hun moskeeën fatwa’s uitroepen tegen de ongelovigen die het wagen om de Islam te bespotten of te bekritiseren, vraag ik mij af: ‘wat is de oorzaak van al die redeloze agressie en haat?’ Volgens velen ligt de oorzaak van deze haat bij columnisten, tekenaars van spotprenten, rechtse politici en andere critici van de Islam. Ik betwijfel dit ten zeerste, en vermoed dat er een veel belangrijkere oorzaak aan ten grondslag ligt.

 

Bijna dagelijks worden veel gelovigen geconfronteerd met harde feiten, die het bestaan van Allah uiterst twijfelachtig maken. Dagelijks lijden miljoenen mensen honger, en vaak worden gebieden waar veel moslims wonen getroffen door aardbevingen, epidemieën en orkanen, en Allah doet niets. Allah doet niets zichtbaars om Zijn volgelingen te helpen, zelfs niet wanneer het gestamp van de Amerikaanse en Israëlische soldatenlaarzen door hun straten weerklinkt, of zware tanks en bulldozers de muren van hun huizen en moskeeën op de grondvesten doen schudden wanneer deze de islamitische steden komen binnenrollen.
Miljoenen moslims zijn in oorlog. Niet alleen met christenen, heidenen en joden, maar ook met elkaar. Allah lijkt niet in staat te zijn om Zijn onderdanen te inspireren tot vreedzaam gedrag, al was het alleen maar om vrede en saamhorigheid binnen de eigen gelederen te behouden. Weinig gelovigen zullen het toegeven, maar ik denk dat de flegmatische aard van het ‘Opperwezen’, Zijn zwijgzaamheid en passiviteit, en de genadeloze willekeur waarmee gelovigen én ongelovigen worden ‘bestraft’ en ‘beloond’ door de grillen der natuur, vele gelovigen ernstige hoofdbrekens bezorgen.
 
Het is een bekend gegeven dat innerlijke spanningen hoog kunnen oplopen wanneer overtuigingen botsen met de harde dagelijkse realiteit, of met de meningen van anderen. Dergelijke gemoedstoestanden staan in de psychologie bekend onder de term ‘cognitieve dissonantie.’ Des te meer belang men hecht aan een overtuiging, des te onaangenamer voelt men zich wanneer men geconfronteerd wordt met bewijsmateriaal, feiten en meningen die met de overtuiging in conflict zijn. Cognitieve dissonantie kan gereduceerd worden door de bestaande overtuiging aan te passen, of door een geheel nieuwe overtuiging aan te nemen. Voor de dogmatische fundamentalist is dit geen optie. Hij zal koste wat kost zijn dierbare overtuiging in stand trachten te houden.
 
 
Sommige dogmatici kiezen ervoor om zich volledig af te sluiten van de buitenwereld. Dit is geen effectieve strategie, want voor de dagelijkse realiteit kan men niet weglopen, en in dit hoogtechnologische tijdperk is het bijna onmogelijk om compleet gevrijwaard te zijn van de opvattingen van anderen. Daarom leggen fundamentalisten vaak een obsessieve bekeringsdrang aan de dag. Omdat het aanpassen of opgeven van de geliefde overtuiging niet tot de mogelijkheden behoord, probeert men de tegenstrijdigheid tussen de eigen opvatting en die van de ander te verminderen, door de ander te bekeren. Maar dit zal bij de fundamentalist slechts uitlopen op een eindeloze herhaling van teleurstellingen, want keer op keer zal hij geconfronteerd worden met mensen die weigeren om de Islam te omarmen, mensen die de Islam bekritiseren, en mensen die de Islam vaarwel zeggen.
 
 
Daarom rest de fundamentalist nog maar één mogelijkheid om de dissonantie op te heffen: het toepassen van psychisch of fysiek geweld. Bedreig de ongelovigen en afvalligen met eeuwige marteling en pijn in het hiernamaals, behandel hen als tweederangsburgers en laat ze belastingen betalen, en als ze hier niet mee akkoord gaan, sluit ze dan op of breng ze ter dood. Dat is de dagelijkse praktijk in Islamitische landen. Er is vrijwel geen Islamitisch land op de wereld waar mensen openlijk hun twijfel omtrent het bestaan van Allah mogen uitspreken zonder voor hun leven te moeten vrezen. En zelfs in niet-Islamitische landen moet de ongelovige zich gedeisd houden. Als hij zich te luid uitspreekt roepen pleitbezorgers van het bijgeloof fatwa’s over hem uit, of zetten geldprijzen op zijn hoofd.
 
 
Triest is de geestesgesteldheid van de fundamentalist die kiest voor dit gewelddadige pad. Hij beseft niet dat hij de slaaf is van zijn emotionele gehechtheid aan een achterhaald geloof. Hij beseft niet dat hij zich in een neerwaartse spiraal bevindt, want door zijn geloof met geweld aan anderen op te dringen en door afvalligen te vervolgen, maakt hij zijn standpunt des te ongeloofwaardiger, en de dissonantie zal alleen maar vermeerderen. Hij verschilt niet van de alcoholverslaafde die het leven niet aan kan, naar de fles grijpt, en tijdens de schaarse momenten dat hij nuchter is, merkt dat zijn problemen alleen maar groter zijn geworden. En zoals de alcoholist steeds meer gaat drinken, zo zal de gewelddadige fundamentalist steeds waanzinniger en ongeloofwaardiger worden. Een God die jihadstrijders nodig heeft om Zijn vijanden te vernietigen, komt namelijk niet geloofwaardig over, en een God die beulen nodig heeft om mensen aan zich te binden, kan door een intelligent mens niet serieus genomen worden. Niet de ongelóvige is de grootste vijand van de Islam, maar de imams en terroristen die hem bedreigen, vervolgen en vermoorden. Het onthoofde lichaam van de ongelovige, en de striemen op de rug van de afvallige vormen het bewijs, en de jihadstrijder met het zwaard en de beul met zijn knoet zijn degenen die het bewijs leveren, althans, dat is mijn stelligste overtuiging: Allah bestaat niet!

 

Marc Defianth. 12-04-2006. (freethinker 'at' tiscali 'punt' nl)

 

Post Scriptum 2008: Ik sta nog grotendeels achter de inhoud van dit artikel, maar de toon van het artikel moet geplaatst worden in de tijdsgeest van de periode waarin het is geschreven. Uit de artikelen die ik voor o.a. deze site heb geschreven, is meerdere malen geciteerd op rechtsextremistische sites en fora. Rechtsextremisme en ultra-nationalisme vind ik even verwerpelijk als religieus extremisme en sektarisme. Oók degenen die eenzijdig de Islam bekritiseren, en de misstanden binnen andere religies bagatelliseren of negeren, zullen mij daarin niet aan hun zijde vinden. 

Naar overzicht Islam