Verlichting

[bonifacius]

Ik ken heel dat forum niet. Maar dan weet ik dat het niet eigen jouw woorden zijn die je eerder uitte...

Ik plaatste de bronlink er toch duidelijk bij.

Wat ik opmerkelijk vind is dat je zelfkennis geweldig noemt maar dit illustreert met de woorden van iemand anders.

Ik ben nogal aan de luie kant weet je.
Echter, als 60 plusser die al meer dan 32 jaar geleden wakker geschud werd mag ik wel zeggen over zelfkennis te beschikken.
En ik ga niet opnieuw met 'eigen woorden" beschrijven wat honderden wijzen voor mij in de geschiedenis al geschreven en gezegd hebben.
Aan iemand die niet begrijpt waar bijvoorbeeld een spiritueel leraar als Eckhart Tolle het over heeft is dat trouwens ook totaal verspilde moeite. Aan forum Henry II bijvoorbeeld hoef ik helemaal niets uit te leggen want die weet helemaal waar ik het over heb.

M.i. is 'zelfkennis' hetzelfde als 'kennis van het eigen ik'.

Nee, 'zelfkennis' is NIET hetzelfde als 'kennis van het eigen ik'. Als dat zo moest zijn dan beschikt iedereen over zelfkennis.
Als extreem voorbeeld heb ik jaren geleden intens kennis gehad met iemand die lijd aan een ernstige angststoornis (er voor in behandeling was) en die zei ook: "ik ken mezelf."
Waar zij kennis van heeft is de 'wie', 'ik', haar ego, niet van 'wat'.
Het 'weten wat te zijn' is geen kennis, het is een intrinsiek feilloos weten 'dat' te zijn.
Een mens met angststoornissen kan onmogelijk weten 'wat' te zijn, vandaar ook zijn overweldigende angst. Bang van mensen, bang van zichzelf, bang van de wereld.

Is er volgens jou een verschil tussen het 'zelf' en het 'ik'? Zo ja; wat is het verschil dan?

Het 'ik' is de illusie, het 'Zelf - met grote 'Z' om het onderscheid te maken met 'ik zelf'' / ego' - is de ultieme waarheid. Vandaar ook dat een zelfgerealiseerd iemand verlicht is, geestelijk volwassen geworden is dus en een proces is doorgegaan van loslaten, loslaten van oordelen en veroordelen zoals forumlid Henry II schreef.
Een mens met angstoornissen veroordeelt tot in het extreme zichzelf en de wereld.

[Bastiaan73]

Het 'ik' is de illusie, het 'Zelf - met grote 'Z' om het onderscheid te maken met 'ik zelf'' / ego' - is de ultieme waarheid.

Misschien is het wel de ultieme waarheid dat dat Zelf met hoofdletter Z de grootste illusie is.

[bonifacius]

Misschien is het wel de ultieme waarheid dat dat Zelf met hoofdletter Z de grootste illusie is.

Ja, wie weet. Misschien ben jij zelf met kleine 'z' wel een illusie en is de ultieme waarheid dat jij helemaal niet bestaat!
Droom je slechts dat je bestaat!

[Bastiaan73]

Misschien is het wel de ultieme waarheid dat dat Zelf met hoofdletter Z de grootste illusie is.

Ja, wie weet. Misschien ben jij zelf met kleine 'z' wel een illusie en is de ultieme waarheid dat jij helemaal niet bestaat!
Droom je slechts dat je bestaat!

The Matrix!

[Amerauder]

Even heel simpel.

Er zijn allerlei verschillende problemen in deze wereld waar wij ons mee geconfronteerd vinden.

Enerzijds zijn daar de problemen waar niet aan te ontkomen valt. Daar zitten we mee opgezadeld.

Daarnaast zijn er ook nog problemen van een heel andere orde: problemen die wij onszelf aandoen, door middel van onze gedachten. Het overgrote merendeel van de problemen waar we mee kampen zijn van het tweede soort. Geklaag en gejammer, het druk maken om niets, en het veel te serieus nemen van zaken waar we maar beter om zouden kunnen lachen. Het zijn problemen die het directe gevolg zijn van onze manier van denken. Dit zijn altijd de ergste problemen, en het zijn de problemen die we onszelf opleggen.

Vrij zijn van het tweede soort van problemen: dat is de staat van verlichting.

[axxyanus]

Wat ik een heel mooi moment vond, en ik kan dat nog steeds oproepen en gebruik dat ook, dat is het niet-interpreteren van zintuiglijke waarnemingen. Stel je voor dat je in een drukke stationshal staat, omringd door pratende mensen, omroepen van de NS mensen, en bovendien een tijdsdruk om je perron te vinden. Het is dan mogelijk om je focussen op de oorverdovende stilte die er heerst buiten al dat lawaai. Dat lawaai is een interpretatie van jouzelf. Die drukte is jouw interpretatie en niet de werkelijkheid. Wat je hoort zijn geluidsgolven, veroorzaakt door mensen en apparaten. Je hoeft daar helemaal niets mee te doen. Die lucht trillingen zijn er niet voor jou, die zijn er gewoon. Stel je voor dat je op een satelliet zit bijv. buiten de dampkring waar geen geluid bestaat, dan merk je dat die hele drukte en dat lawaai helemaal niets voorstelt en inderdaad niets anders is dan geluid. Ik kan op zo'n moment een enorme rust ervaren, alleen al door te weten dat ik niets hoef te doen met dat lawaai en die drukte om me heen. Het enige wat ik hoef te doen is kijken op een bord en dan naar het juiste perron te lopen. Het lawaai en die drukke mensen om me heen deren me dan niet.

Ik vind het bovenstaande soort verhalen altijd dubbelzinnig en verwarrend. Die drukte is IMO weldegelijk de werkelijkheid. Er is toch wel degelijk een verschil tussen een druk moment en een stil moment in een stationshal. Dat verschil in drukte kan zich manifesteren in een verschil in tijd nodig om van de ene plek op de andere te geraken o.a. omdat in een drukke stationshal meer mensen een hindernis kunnen vormen dan in een stille stationshal. Het geluid in een drukke stationshal kan ook de medelingen minder verstaanbaar maken, terwijl dat in een stille stationshal over het algemeen geen probleem is. Als ik een tijd in een drukke lawaaierige stationshal heb rondgehangen, heb ik waarschijnlijk daarna last van mijn tinitus, terwijl die nooit opduikt na een bezoek aan een stille stationshal.

Ik kan wel iets zinnigs halen uit wat Henry II hier plaatst en soortgelijke verhalen maar ik heb vaak de indruk dat dit soort verhalen de zaken verfraaid wordt zodat wat er dan gezegd/geschreven wordt, niet meer klopt.

Dit is maar één voorbeeld. Een ander voorbeeld wat ik met herinner uit een boek van Tolle is het verhaal van een boeddhistische monnik die op de vismarkt loopt. Hij vraagt aan de visboer om zijn beste vis. De visboer geeft hem een vis. De monnik zegt dat hij niet zomaar een vis wil, maar de allerbeste vis. De visboer zegt dat er niet één vis is in zijn kraam die niet de allerbeste vis is. Op dat moment begreep die monnik dat er geen moment is dat beter is dan enig ander moment. Dat je niet hoeft te zoeken naar perfectie, het allerbeste iets of de allerbeste ervaring. Het enige moment dat er is is altijd het moment waarin je op dat moment leeft. Als je dat niet doorhebt, ben je altijd aan het wachten op een beter moment, een ander moment dat nog moet gaan komen, terwijl je niet waardeert en geniet van het enige moment dat er is, namelijk het moment waarin je op dat moment leeft.

Sorry maar iedereen die regelmatig naar de markt gaat, weet dat er kwaliteitsverschillen kunnen zijn tussen de waren. Zo ook kunnen we kwaliteitsverschillen zijn in de momenten die ik beleef. En hoewel ik het op dit moment moet doen met dit moment, kunnen mijn acties nu, wel een invloed hebben op de kwaliteit van de momenten die nog komen. Niet tevreden zijn met de kwaliteit van dit moment, verplicht je helemaal niet om maar te wachten tot het beter wordt.

En ik wil iedereen uitdagen om te genieten van het moment terwijl net een zwaar voorwerp je dikke teen gebroken heeft.

[bonifacius]

Vrij zijn van het tweede soort van problemen: dat is de staat van verlichting.

You got him.
Sommigen proberen hier het concept verlichting te begrijpen.
Maar het concept verlichting kan niet begrepen worden, dat is onmogelijk. Het denken kan de realiteit niet bevatten !
Dit komt door de aard van ons denken. Het denkt in dualiteiten, concepten. De realiteit is tijdloos, non-duaal, conceptloos. Proberen de realiteit te bevatten via je denken is dus bij voorbaat kansloos.
Ik voel mij incompleet en denk dat objectiveerbare kennis mij compleet zal maken. Als ik het antwoord heb gevonden dan is alles goed maak ik mijzelf wijs.
Dat heb ik mezelf lang wijsgemaakt!

The Matrix!

Ja, en ik ben daaruit ontsnapt!

[HierEnNu]

Ah weer een linkje. Zijn dat jouw eigen woorden op die website?

Dacht je soms dat ik de baas / oprichter van dat forum ben?

Ik ken heel dat forum niet. Maar dan weet ik dat het niet eigen jouw woorden zijn die je eerder uitte

<<< knip >>>

Wat ik opmerkelijk vind is dat je zelfkennis geweldig noemt maar dit illustreert met de woorden van iemand anders.

M.i. is 'zelfkennis' hetzelfde als 'kennis van het eigen ik'.

Het is inderdaad een kenmerk van iemand met 'zelfkennis' dat zo iemand autonoom en authentiek communiceert vanuit zichzelf met gebruik van eigen woorden.

Nou valt bij mij ook het kwartje waarom Bonifacius mij gekscherend 'luiwammes' noemt, terwijl ik als geïnteresseerde vanwege het proces waar ik in verzeild ben geraakt juist op zoek ben naar zulks soort 'zelfkennis' in plaats van de boekenwijsheden die Bonifacius presenteert alsof die 'zijn zelfkennis' representeren. Dat zou kunnen betekenen dat het hier een 'Luie Verlichte' betreft en diens eigen luiheid op mij projecteert.

Maar is er bij [on?]bewuste psychologisch afweermechanismen dan wel sprake van enige 'Verlichting'? Zou 'Verlichting' niet als vanzelf neigen naar dat wat zich nog in duisternis hult aan het licht te brengen? Dat is toch een essentie van 'Verlichting':

• Daar waar het donker is het Licht er laten schijnen!

Wellicht is hier sprake van een 'Spritueel Ego' welk vanuit [onbewuste?] onzekerheid diverse psychologisch afweermechanismen in zet om het inzicht, ['zelfkennis'!] te ontlopen welk de nodige cognitieve dissonantie zou veroorzaken.

Met 'Spritueel Ego' bedoel ik de neiging die sommige mensen ontwikkelen om met hun spirituele praktijken en overtuigingen zichzelf op te waarderen en een gevoel van superioriteit te ervaren ten opzichte van anderen. Dit kan zich uiten in verschillende vormen van egoïstisch gedrag, zoals het op een neerbuigende manier behandelen van mensen ["Luiwammes!" ] die niet dezelfde spirituele overtuigingen delen, of het gebruik van spirituele termen en ideeën om de eigen status of autoriteit te versterken.

Mij is al vaker opgevallen dat mensen met een verondersteld[!] 'Spritueel Ego' zichzelf zien als 'Verlicht' en overtuigd zijn dat zij zich hebben bevrijd van de wereldse beperkingen die [ook al ben je 'Verlicht'!] ieder mens, ieder levend wezen, eigenlijk ALLes op aarde, ten deel vallen en zich daardoor superieur kunnen voelen aan anderen. Spirituele ervaringen worden dan gebruikt om zichzelf te rechtvaardigen en zichzelf te presenteren als 'meer bewust' en 'verder gevorderd' dan anderen. Ook het echt moeite willen doen om een ander verder te helpen is dan ver te zoeken.

Ik besef ten volle dat zulks ook mijn eigen worstelingen weergeeft en dat het regelmatig gebeurt dat mijn spirituele ervaringen, praktijken en overtuigingen, die uiteraard op zichzelf niet slecht zijn, mijn Ego strelen en voeden waardoor ook ik mezelf dan als 'beter' of zelfs als 'meer geëvolueerd' beschouw dan die 'mindere Goden' . Als ik voor mijzelf spreek kan ik zonder meer stellen dat voor mij het 'Spritueel Ego' een telkens terugkerende valkuil blijkt. Daar bewust van proberen te blijven helpt, vandaar ook dat ik deze credo's van Rumi omarm:

• “What hurts you, blesses you.
  Darkness is your candle.”

'Verlichting' en 'zelfkennis' liggen mijns inziens in elkaars verlengde en iemand met 'zelfkennis' heeft een dieper begrip van de eigen persoonlijkheid, gedachten, gevoelens, overtuigingen en waarden, waardoor diegene in staat is om authentiek en congruent te zijn, te handelen in overeenstemming met wie degene werkelijk is. Mij lijkt daarom dat een 'Verlicht persoon' autonoom, authentiek, op een oprechte en directe manier communiceert vanuit zichzelf en eigen woorden gebruikt die overeenstemmen met diens persoonlijkheid en waarden.

Wellicht is het bovenstaande hetgeen waar Heeck naar zoekt?

• Ik blijf maar vragen of verlicht zijn aanbevelenswaardig is

[HierEnNu]

Misschien is het wel de ultieme waarheid dat dat Zelf met hoofdletter Z de grootste illusie is.

Je raakt daar de waarheidsparadox aan:

• DE ultieme waarheid is:
  het enige wat nooit veranderd is
  het feit dat ALLes voortdurend veranderd, dus
  DE waarheid bestaat niet!

[Bastiaan73]

Ja, en ik ben daaruit ontsnapt!

Oh dus jij bent eigenlijk Neo! De uitverkorene!



Met alle respect: mijn indruk van jou is dat je jezelf voor de gek houdt c.q. een roze bril draagt, alleen ben je je daar niet van bewust. Je denkt dat je verlicht bent maar waar blijkt dat dan uit? Dan zou je m.i. met hele eenvoudige bewoordingen zinnige dingen moeten kunnen zeggen. "Eenvoud is het kenmerk van het ware." In plaats daarvan zie ik grote lappen tekst die mij in elk geval niet overtuigen.

"Zeg niet weinig dingen in vele woorden, maar vele dingen in weinig woorden."

Pythagoras

Je raakt daar de waarheidsparadox aan:
DE ultieme waarheid is:
het enige wat nooit veranderd is
het feit dat ALLes voortdurend veranderd, dus
DE waarheid bestaat niet!

Is ('de ultieme') waarheid statisch? Of dynamisch?

[bonifacius]

Ja, en ik ben daaruit ontsnapt!

Oh dus jij bent eigenlijk Neo! De uitverkorene!

Yep!

[Bastiaan73]

Ja, en ik ben daaruit ontsnapt!

Oh dus jij bent eigenlijk Neo! De uitverkorene!

Yep!

Dan heb je dus geen zelfkennis. En persoonlijk vind ik al die smilies een beetje kinderachtig.

[bonifacius]

Ik kan wel iets zinnigs halen uit wat Henry II hier plaatst en soortgelijke verhalen maar ik heb vaak de indruk dat dit soort verhalen de zaken verfraaid wordt zodat wat er dan gezegd/geschreven wordt, niet meer klopt.

Ik vermoed dat Henry II de moeite niet gaat doen om te reageren.

En ik wil iedereen uitdagen om te genieten van het moment terwijl net een zwaar voorwerp je dikke teen gebroken heeft.

Ja, accepteer dan maar is 'wat-is'! Daar zit je dan met je verlicht zijn.

[bonifacius]

Dan heb je dus geen zelfkennis.

Niets behoort mij toe, ik ben de simpele van geest.

En persoonlijk vind ik al die smilies een beetje kinderachtig.

Ik vind ze grappig.

[Bastiaan73]

Ik vind ze grappig.

Welk 'ik' is dat dan precies?