https://www.volkskrant.nl/wetenschap/de ... ~b9bb4c27/
De mensheid perfectioneren, moeten we dat willen?
Waar het mij vooral omgaat is dat deze hele vraag niet eens aan bod komt. Iedereen laat het maar gebeuren en hoopt er maar het beste van.
Je kunt je op z'n minst afvragen wat je liever wél en liever niet wilt laten plaatsvinden.
Terwijl je m.i. wel onderscheid kunt maken. Ik zeg niet dat het héle verhaal te eng is en daarom maar op de schroothoop moet. Ik zeg dat je keuzes kunt maken. Hele specifieke punten aanwijzen die je goed of kwalijk acht. Wat mens en maatschappij betreft!
En dat gebeurt niet nu, men laat de hele handel achteloos over zich heen komen!
Alsof het een alles of niets kwestie is, en dat is het niet.
Er is een verschil tussen mensen beter maken en betere mensen maken. En zoals uit de onderste quote blijkt; wie weet het wat precies de motor van de evolutie is? Wie weet hoe het hele ecosysteem reageert? Hoe zit het met dat adaptatievermogen, niet alleen van ons maar ook van onze hele wereld?
Knip uit bovengenoemd artikel: (Overigens vind ik niet alleen die stilte merkwaardig, het gemak waarmee het hele onderwerp als geaccepteerd gegeven wordt beschouwd vind ik verbijsterend.)
....moeten we dat willen
Niemand die het weet. Onder wetenschappers is CRISPR-Cas het gesprek van de dag, maar in de verkiezingsprogramma's van de politieke partijen komt het hele onderwerp genome editing nauwelijks voor..
, Die stilte is merkwaardig. Je zou verwachten dat mensen in de rij staan om een referendum over het onderwerp te organiseren,
want CRISPR-Cas belooft een revolutie waarvan de reikwijdte moeilijk kan worden overschat.
Verder:
Is homo sapiens wel wetend genoeg om met zijn eigen onwetendheid om te gaan?
Met 'genome editing' - het herschrijven van dna - kan de mens zijn eigen evolutie ter hand nemen. De Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen presenteert er deze maand een advies over. Er lonkt een wereld waarin niemand agressief is. Of lelijk, dik of dom. Willen we dat?
Zo'n genetische modificatie verandert niet alleen het behandelde organisme maar ook zijn nakomelingen en is daardoor structureel. Voor het eerst in de miljarden jaren van de evolutie is een soort in staat haar eigen bouwstenen te veranderen. En de natuurlijke selectie, het mechanisme achter de evolutie dat Darwin in de 19de eeuw ontdekte, volledig te vervangen door kunstmatige selectie.
Je hebt beter maken en je hebt beter maken. Verbeteren van menselijke eigenschappen - enhancement - is iets anders dan ziekten genezen. Door zieke en zwakke medemensen op te vangen en kunstmatig in leven te houden, grijpt de mens uiteraard óók in de natuurlijke selectie in, schreef Darwin al in De afstamming van de mens (1877). Maar enhancement roept herinneringen op aan Hitlers eugenetische 'Wet ter voorkoming van nageslacht met erfelijke ziekten' uit 1933, die honderdduizenden psychiatrisch patiënten en gehandicapten het leven heeft gekost - de Belgische psychiater Eric Thys schreef er vorig jaar het huiveringwekkende boek Psychogenocide over.
CRISPR-Caspionier Jennifer Doudna roept zelf geregeld op tot behoedzaamheid: 'Ik denk dat het heel belangrijk is niet te overhaasten en niet direct een CRISPR-baby te maken', zei ze afgelopen maandag nog in NRC Handelsblad. Maar daarmee doet ze toch een beetje denken aan uitvinders als Alfred Nobel (dynamiet) of J. Robert Oppenheimer (atoombom), die lijdzaam moesten toezien hoe andere kinderen met hun vuur gingen spelen.
Maar Chinese onderzoekers zijn al met menselijke embryo's aan het CRISPR-Cassen geslagen en ook in Zweden en het Verenigd Koninkrijk wordt geëxperimenteerd - de onderzoeken mogen (nog) niet tot zwangerschappen leiden. Dus is het een onderwerp waarover ook hier dringend standpunten moeten worden ingenomen,
Volgens Denker des Vaderlands Marli Huijer , tevens arts en filosoof, is het antwoord op de vraag wie uiteindelijk gaat beslissen over nieuwe technieken zoals genome sequencing of genome editing niet te geven.
Economische krachten bepalen wat er al dan niet wordt aangeboden, er is te weinig maatschappelijke en politieke tegenkracht.'
Huijer zet grote vraagtekens bij genome sequencing.
Wie alles over zichzelf weet, kan net zo goed meteen zelfmoord plegen. Een heel groot deel van het leven is nu juist bedoeld om jezelf te ontdekken. Om te kijken waartoe je je allemaal kunt ontwikkelen, wat er mogelijk is, om ook de ander te leren kennen zonder dat hij al vol zit met allerlei stigma's en aannamen. Te veel weten maakt een zorgeloos leven onmogelijk.'
Ook met genome editing kun je volgens Huijer niet voorzichtig genoeg zijn. 'De evolutie waarin het menselijk dna is ontstaan, is een proces van honderden miljoenen jaren. We hebben nauwelijks een idee van de complexiteit daarvan. Evolutie is niet mogelijk zonder imperfecties. De imperfectie impliceert dat je mogelijkheden hebt om je aan te passen. Op het moment dat je gaat ingrijpen in de evolutie op zodanige wijze dat alles perfect is, en je dus feitelijk geen adaptatievermogen meer hebt, haal je misschien wel de motor van de evolutie weg.'