Dystrofie kan een gevolg zijn van immobilisatie na trauma.
De eerste bewegingen na opheffing daarvan zijn vaak pijnlijk.
De eerste belasting na een periode onbelast zijn, ook.
Ik heb dat zelf ervaren na een 10 dagen onbelaste periode na mijn beenbreuk.
Dystrofie had ik niet, omdat ik steeds spiercontracties kon uitvoeren binnen mijn gips.
Angst voor die pijn en beweging veroorzaakt verergering.
Het gaat om de manier waarop. En als ik de rapportage zien, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Janneke daar over liegt
Veel Jannekes hebben het zelf niet door wat er speelt.
Een oneindig groot wonder heb ik verricht in mijn praktijk.
Een mevrouw, die al een jaar na haar enkelblessure niet anders kon lopen, dan op haar tenen en met stok.
Volgens haar kon ze dat niet gewoon lopen vanwege te veel pijn.
Diagnose arts: dystrofie.
Mijn observatie ook: licht dystrofisch weefsel, zoals ook vaak ziet de eerste paar dagen na en operatie en/of na een aantal weken gips.
Meestal na 1 à 2 weken en (aangepaste) beweging weer gezond.
Na een gesprekje en een paar truukjes liep ze 10 minuten in mijn praktijk normaal en zonder pijn.
Eindconclusie:
Lichte dystrofie gecombineerd met een
somatoforme stoornis
is een psychische aandoening waarbij een persoon lichamelijke klachten heeft waarvoor geen somatische oorzaak (lichamelijke ziekte) gevonden is. De patiënt ervaart reële lichamelijke klachten, die niet ingebeeld zijn. De klachten zijn niet bewust of doelbewust nagebootst. Soms is de relatie met psychische oorzaken te leggen, maar niet altijd.
+ @ Heeck
Minder spectaculaire genezing van eenzelfde beeld 3mnd na een enkel verzwikking heeft 2 ti 3 weken aangepaste bewegingstherapie gekost voordat verdere behandeling niet nodig was omdat een progressie in de genezing was bereikt en de patient ziekte inzicht had verkregen na uitleg en de bewezen vooruitgang in die weken.
Ook hier was een sterk psychomatische oorzaak, met angst voor pijn bij bewegen, maar met de mogelijkheid de patient tot bewustwording hiervan te brengen.
Slechts 2 gevallen uit mijn praktij als voorbeelden, waarbij een ev. psyche storing en de mate ervan duidelijk naar voren kwamen.
En de verwevenheid ervan het lastig maakt om de discipline te kiezen van de soort behandeling.
Mi. Moet er altijd gedacht worden aan een combinatie en aan samenwerking.
De samenwerking laat vaak te wensen over, omdat ieder zijn eigen vakje heeft van deskundigheid en officiëel niet in de schoenen mag gaan staan van de ander.
Klinisch ligt dat meestal wat handiger, maar dat is bijna nooit igv. dystrofie en bijverschijnselen.
Goede humor versplintert de gesneden beelden in ons hoofd. - Frank Bosman.
Lijkt mij.