Evangelisch opgevoed, op een gereformeerde school gezeten en bij pinkstergemeentes geweest. Gedoopt en m'n leven aan God toegewijd. Ik heb altijd geprobeerd zoveel mogelijk voor God te doen, zoveel mogelijk tijd aan hem te besteden, te groeien in geloof door te bidden en in de bijbel te lezen, en anderen te helpen. Op een gegeven moment werd mijn aandacht getrokken naar een christelijk forum en ik werd hier actief. Met de tijd kwam ik op meerdere discussiefora over geloof e.d. Steeds bleef ik verdedigen, bij allemaal. Maar op den duur ging het knagen. Wat als het nou allemaal eens anders was? En terwijl ik doorging met m'n gelovige leven, kwamen de twijfels steeds sterker. Af en toe sloeg ik ze helemaal af en ging voor 't geloof, maar niet lang daarna kwamen de twijfels harder terug. Dat ging zo een paar keer door. Op een gegeven moment had ik door: ik kán het gewoon niet meer geloven. Dat verzorgde een korte dip, maar ik kwam eruit om tevoorschijn te komen als een optimistische atheïst, wat ik nu ben. Ik ben overtuigd door de argumenten, maar zal objectief blijven t.o.v. alles (zowel christendom, atheïsme e.d.). Van twijfelend christen tot optimistisch atheïst heeft ongeveer een half jaar geduurd.
Dat was het dan in een notendop.
