Georgie, allereerst dank voor het verduidelijken van je voorbeeld.
Georgie schreef: ↑23 jan 2025 23:29
Mijn punt is inderdaad dat we niet iemand van racistische motieven moeten beschuldigen als we dat niet zeker weten en dat heeft alles met het begrip ‘racisme’ te maken.
Oneens... In de eerste plaats gaat het om de beoordeling van de situatie. Bijvoorbeeld: is iemand afgewezen voor een functie vanwege racisme of omdat er een betere kandidaat was? Als blijkt dat in de selectie meespeelde dat de werkgever een voorkeur voor bijv. iemand van zijn eigen kleur laat meespelen, dan is sprake van racisme.
gerard_m schreef: ↑23 jan 2025 21:11
Iemand dief noemen omdat hij iets van een ander bij zich heeft, is onzinnig mar daarmee hoeft de term " diefstal" niet ter discussie te staan.
Dat is waar, maar “diefstal” is geen motief om de handeling van het stelen te
“triggeren”. Het is het zelfstandig naamwoord dat de daad van het syelen definieert. Je voorbeeld klopt dus niet.
Diefstal kan verschillende redenen/motieven hebben: hebzucht bijvoorbeeld. Of armoede. Of tja, zeg het maar.
Maar er bestaat volgens mij geen al dan niet wetenschappelijke of pseudo-wetenschappelijke theorie waarmee diefstal schijnbaar gelegitimeerd wordt.
Misschien niet wetenschappelijk, maar velen zullen bepaalde vormen van diesfstal acceptabel vinden, bijvoorbeeld iemand met een hongerig kind dat een brood uit de supermarkt steelt. Net als bij diefstal, kan racisme uit vele onderliggende gevoelens voortkomen. In zeer zeldzame gevallen is dat misschien de theorie die jij telkens noemt. Maar vrijwel altijd zal het om andere redenen gebeuren, bijvoorbeeld eerdere ervaringen, afkeer /angst van het onbekende, het gevoel zelf benadeeld te worden, etc.
De link tussen “wegpiraterij” en “racisme” is die van het achterliggende gedachtegoed. Het mensbeeld.
....
Bij wegpiraterij zoiets als “ik ben automobilist en heb lak aan alle andere weggebruikers. Ik hoef me niet aan de verkeersregels te houden en alle anderen moeten maar zorgen dat ze uit de weg gaan.
Dat verklaart jouw voorbeeld, maar je maakt hier dezelfde denkfout. Een wegpiraat kan het onderliggende gedachtegoed hebben dat je beschrijft, maar het hoeft niet. Misschien is iemand net boos uit een ruzie weggelopen, heeft iemand veel te veel gedronken, etc.
Bij “racisme” is dat zoiets als “ik ben lid van het boreale blanke christelijke “ras”, dús superieur aan alle andere “rassen”. Daarom heb ik het recht die andere "rassen" uit te buiten, uit te sluiten, hun land en hun goederen te roven, hun cultuur en religie te vernietigen en ze, indien nodig, te vermoorden.
99,9% van de racisten heeft nog nooit van je theorie gehoord en gedraagt zich ook niet als je hierboven beschrijft. Het onderscheid maken op basis van (vermeend) ras kan om vele redenen worden gedaan. Jouw stelling beperkt dit tot blanke (en om wat voor reden dan ook christelijke) daders en is daarmee - onbedoeld- racistisch.
Merk ook op dat jij over " blanken" begint en tegelijk stelt dat rassen niet bestaan.
Meestal ligt er geen theorie aan ten grondslag, en bovendien bestaan er wereldwijd veel meer theorieen over superioriteit van een bepaald ras.
Waar het mij uiteindelijk om gaat is dat wij door de term “racisme” in het debat, en ook in alle publicaties en het beleid in te brengen twee heel verschillende onderwerpen op één hoop gooien en zonder onderscheid door elkaar of tegelijk (“Discriminatie en racisme”) gebruiken.: Een manier van denken (racisme) en een manier van handelen (discriminatie).
Dit werkt verwarrend. Leidt tot vruchteloze ‘welles! -nietes!-discussies en dus tot niets.
Racisme is een van de vormen van discriminatie, net als bijvoorbeeld seksisme.
Er is geen verwarring, anders dan dat situaties soms moeilijk te duiden zijn en daders zelden zullen erkennen dat zij racistisch of seksistisch denken.
Maar, wat erger is, het blokkeert ook adequaat beleid. Door deze focus op “racisme” wordt geen aandacht besteed aan wat er werkelijk achter die discriminatie zit, zowel bij de “dader” als bij het “slachtoffer” als bij de situatie waarin het incident zich afspeelde. En juist dáár moet het aanpakken van discriminerend gedrag gezocht worden.
Ik zie niet in waarom gebruik van een bepaald woord adequaat beleid zou blokkeren. Nagenoeg niemand zal bij het uitzoeken van een incident na willen gaan of iemand een specifieke oude theorie aanhangt - de kans daarop is namelijk erg klein. Relevant is echter wel uit welke gevoelens racisme voortkomt en of daar iets aan te doen is.
Adequaat beleid wordt dus inderdaad door gebrek aan inzicht in onderliggende motieven en gedachten bemoeilijkt. Maar niet doordat we het woord alleen mogen gebruiken voor de zeldzame aanhangers van een oude theorie.
Voorbeeldje: De belastingdienst wordt m.b.t. de toeslagenaffaire van “racisme”, soms zelfs van “structureel racisme” beschuldigd. Volgens mij is dat onjuist.
Volgens mij moet de oorzaak gezocht worden in een streven naar efficiency en het verminderen van de werkdruk. En het kritiekloos volgen van de protocollen.
Ongetwijfeld zijn er protocollen waarin staat dat racisme niet mag, dus protocollen zijn juist niet gevolgd.
Of het om racisme gaat, is een tweede. In dit geval werd een bepaalde groep onevenredig getroffen en ervaart men racisme.
Hieronder ligt de ingewikkelde discussie of je o.b.v. profielen onderscheid mag maken als dat statistisch gezien logisch is. Datzelfde speelt bijvoorbeeld bij controles, screening of opsporing. De intentie hoeft niet verkeerd te zijn. Daders van voetbalgeweld zijn bijvboorbeeld bijna altijd jong en man, dus bij preventie en opsporing ligt het voor de hand je op deze groep te richten.