rereformed schreef:Het zijn in de meeste gevallen dominees (geweest). Het gaat hun om de verkondiging van de boodschap, om de boodschap achter de verhalen, waardoor iemand geraakt wordt, eruit te persen.
En verder:
rereformed schreef:Het zijn dus geen mensen die als wetenschappers zo objectief mogelijk bezig zijn met de academische studie van descriptieve bijbelwetenschap. Integendeel, de Amsterdamse School ontstond juist als een tegenreactie op de historisch-kritische (=wetenschappelijke) benadering van de bijbel (=de reconstructie om de meest oorspronkelijke historische versie en Sitz-im-Leben van de afzonderlijke boeken vast te stellen). Zij ziet dit laatste als ten hoogste nuttig om een paar droge feitjes op een rijtje te krijgen, waarvoor het zich niet interesseert, omdat het voor hen gaat om bezig te zijn met zaken die voor de mens van vandaag als gelovige belangrijk kunnen zijn, dus het aangegrepen te worden door een boodschap die beslag op je legt, een boodschap die je als dominee van de kansel kan preken. Hun eigen aanpak wordt gevoed uit een afkeer voor rationalisme, nihilisme en atheïsme; ze willen mensen daarvoor behoeden.
Onzin. Het gaat om de betekenissen die een tekst heeft. De tekst vraagt om geïnterpreteerd te worden. Maar je behoort als lezer met diverse aspecten rekening te houden, zoals de context, de opbouw…enz. Bovendien behoor je als lezer je bevooroordeelde mening zo veel mogelijk achterwege te laten. Daarom ook het uitgangspunt van de exegeten van de Amsterdamse school: “de tekst mag het zeggen”.
De exegeten van de Amsterdamse School hebben geen kritiek op de wetenschappelijke Historisch-Kritische methode. Integendeel, de Kritische methode maakt deze hernieuwde oriëntatie op de Bijbelteksten mogelijk. En het gaat bij de Amsterdamse exegese niet om een enig ware, overal geldende exegese van de Schrift te ontdekken (die bestaat niet, ze kan ook niet bestaan, gezien het getuigeniskarakter van de bijbelse geschriften), maar om het besef dat iedere tijd, in elke nieuwe periode, nieuwe situatie de teksten herinterpreteert moeten worden. Er is niets op tegen wanneer exegeten bepaalde accenten de ene keer méér , de andere keer minder leggen. De bijbel openbaart geen statische, geen kosmische waarheden en laat zich niet vangen in een tijdloos systeem van gedachten die altijd en overal voor elke nieuwe situatie gelden. Maar er bestaat wél zoiets als onjuiste exegese, misleide en misleidende exegese door belangen van groepen of klassen vertekende exegese van de Schrift.
De Historisch–Kritisch methode is op universiteiten gemeengoed als basismethode voor theologiestudenten.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Historisch ... he_exegese" onclick="window.open(this.href);return false;
Waar ik me aan stoor is dat het beschamend is dat er meer dan een eeuw van wetenschappelijk Bijbelonderzoek nog zo weinig is doorgedrongen tot de gewone kerkgemeenschappen, zowel de protestantse als de katholieke.
Met als gevolg dat oude en verouderde opvattingen betreffende de bijbel niet alleen geduld, maar ook vaak met man en macht verdedigd worden, waardoor er een vervreemding is ontstaan tussen de moderne mens en de bijbel. Zo wordt de kloof tussen traditionele bijbelbeschouwing en bijbelwetenschap steeds groter, maar ook de kloof tussen gelovigen en de kerk als instituut.
“De term fundamentalisme is sedert de jaren twintig van de twintigste eeuw langzamerhand in gebruik gekomen, specifiek ter aanduiding van een reactionaire geestelijke stroming die in de Verenigde Staten opkwam. Het ging daar om een tegenstroming van mensen die verontrust waren over de resultaten van de moderne wetenschap, met name die van de natuurwetenschappen, de biologie en de geologie, maar ook die van de historische wetenschappen, waaronder de oudheidkunde, de archeologie en de Bijbelwetenschap. De aanhangers van deze denkrichting waren mensen die, door hun conservatief biblicistische Bijbelopvatting, niet in staat waren de verworvenheden van de moderne wetenschap in hun geloofsleven te integreren. Daardoor zagen ze geen kans het wereldbeeld, dat zij op grond van hun verstaan van de Bijbel hadden, los te laten en in overeenstemming te brengen met het natuurwetenschappelijke wereldbeeld. De gedachte van evolutie en de moderne opvattingen over de ouderdom van de aarde en het ontstaan van het heelal stuitten hen, als in strijd met de Bijbel, tegen de borst. Daarnaast beschouwden ze de bevindingen van de Bijbelwetenschap over het ontstaan van de Bijbel en over de daarin beschreven gebeurtenissen als een regelrechte aanslag op de Bijbel als het onfeilbare Woord van God.
De gevolgen van deze verkrampte reactionaire beweging waren rampzalig. Doordat de wetenschap verdacht werd gemaakt en de integriteit van haar beoefenaars in twijfel werd getrokken, werden heel veel kritisch denkende mensen van de kerk vervreemd.”(Labuschagne)
rereformed schreef: Cees den Heyer schreef zelfs een boekje met die titel (Hoe krijgt de bijbel betekenis? Semiotiek toegepast op bijbelse teksten). Buber en Rosenzweig waren filosofen van het existentialisme, geïnteresseerd in de joodse mystiek als antoord op wetenschappelijk rationalisme. Miskotte zelf betitelt deze joodse denkers als een vorm van humanisme.
Rabbijnen zijn dé vertegenwoordigers van het humanisme bij uitstek. De grootste humanisten zijn onder de Rabbijnen te vinden. Het bijbels humanisme gaat om de vraag hoe mensen onderling zich verhouden en met elkaar omgaan en hoe ze met elkaar om zouden moeten gaan ! Het gaat om mede-menselijkheid.
Daar draait het hele bijbels geloof om.
rereformed schreef:Maar deze personen, voor zover ik er bekend mee ben, beweren helemaal niet dat de oorspronkelijke schrijvers alles als een metafoor bedoelden, zoals Job telkens weer opnieuw beweert.
Je bent er niet zozeer bekend mee, schijnbaar.
Het zijn leerverhalen, mythen met een overdrachtelijke functie, nooit bedoeld om letterlijk te lezen. Dat deden de toenmalige hoorders/lezers ook niet. Het probleem van "letterlijk" lezen van verhalende (aggadische) bijbelteksten bestond in de tijd van Jezus helemaal niet in het jodendom. Er zijn dus ook geen discussies aan gewijd. Verhalen waren de vorm waarin men zijn religieuze, filosofische en politieke gedachten verwoordde. Hoe men verhalen las kunnen we alleen impliciet aan de weet komen, door na te gaan hoe met bijbelverhalen werd omgegaan, hoe zij werden gebruikt in eigen werk en hoe zij werden herverteld met oog op eigen doelen. En dat was heel verschillend bij allerlei verschillende schrijvers.
Bovendien, (bijbelse) mythen verklaren niet, ze rechtvaardigen. Daarom beschrijven ze de wereld ook niet zoals hij is, maar zoals hij zou moeten zijn, of bedoeld is. De wereld wordt in Genesis niet geschapen zoals hij is , maar zoals hij zou moeten zijn, als een paradijs. Dus gericht op de toekomst. Bijvoorbeeld; het Scheppingsverhaal (er zijn 2 scheppingsverhalen) gaat niet over het ontstaan van de aarde en de kosmos en over het ontstaan van leven….enz, maar over de conditio-humaine, over het heden en de toekomst. Dat kun je al uit de eerste zin halen.
Een ander voorbeeld:
Mensen doen allemaal wel eens dingen die niet goed zijn.
Dat is niet prettig. Zonder zonde zou het leven een stuk aangenamer zijn. Maar waarom lukt dat steeds niet ? Dat in een vraag van nu en alle tijden. Het officiële kerkelijk (dogmatisch) antwoord was en is: jij zondigt omdat Adam zich destijds vergreep aan de appel (dat het geen appel was staat zeker vast; er staat “een vrucht”). In de Heidelbergse Catechismus, die je wellicht kent als je eigen broekzak, staat onder vraag 7: “waar komt dan de verdorven aard van de mens vandaan ?” Het antwoord luidt:
“Uit de val en de ongehoorzaamheid van onze eerste voorouders Adam en Eva in het paradijs”, Daarom vanuit die theologische dogmatische visie geredeneerd is onze natuur zo verdorven.
Daar ontstond zeker hieruit voortvloeiend de leerstelling dat de mens, vanuit deze orthodoxe protestantse visie, tot niets goeds in staat is.
In feite is het precies andersom: jij zondigt niet omdat Adam het ooit heeft gedaan, maar Adam zondigde toen omdat jij het nu doet. Als mensen altijd hebben gezondigd, zal het wel met de eerste mens begonnen zijn, zegt de mythe. M.a.w., het is altijd zo geweest,; zondeloze mensen bestaan niet. Een mythe is nooit bedoeld om letterlijk te nemen, er heeft nooit een paradijs bestaan waarin Adam en Eva hebben rondgelopen. Het letterlijk nemen van een mythe, dat is pas zonde, rereformed !
rereformed schreef:het zijn geen figuren die behoefte hebben aan zich afzetten tegen wat de wetenschappelijke studie van de bijbel oplevert, op de manier zoals fundamentalistische creationisten zich tegen de evolutietheorie verzetten.
Zo zie je maar weer; er zijn diverse soorten christenen. Dat deze mensen zich niet afzetten tegen de evolutietheorie komt omdat ze hun verstand niet thuis hebben gelaten en de verworvenheden van de (natuur) wetenschappen, maar ook die van de Historisch-Kritische methode integreren in hun bijbelbeschouwing.
Trouwens, joodse exegeten hebben nooit moeite gehad (uitzonderingen uit de ultra-orthodoxe hoek daargelaten)
met de evolutietheorie, met welke wetenschappelijke theorie dan ook, omdat ze de bijbel nooit verwetenschappelijkt (i.t.t. de letterlijke interpretatie van de fundamentalistische christenen)hebben en al eeuwen en eeuwen geheel anders dan de christenen met de Bijbelteksten mee om zijn gesprongen.
Des te merkwaardiger is jouw opvatting t.a.v. de christendom nog steeds huldigt dat de letterlijke opvattingen van de fundamentalistische Evangelicals de enige juiste is en daardoor verwerpelijk. En dat je daardoor vast blijft houden aan de idee dat destijds in bijbelse tijden zo’n beetje alles letterlijk lazen.
Schijnbaar kom je maar niet los van de opvattingen van de behoudende protestantse kerk waartoe jij behoorde.
Zoals je hieronder weer aangeeft:
rereformed schreef:Uiteraard hebben deze geleerde mensen wel door dat mensen van twee- drieduizend jaar geleden letterlijk in God als een Wezen geloofden, in letterlijke engelen en letterlijk gebeurde wonderen en demonen en letterlijk leven na de dood enzovoort.
Niet dus. En het waarom heb ik je nogmaals hierboven al duidelijk gemaakt.
Maar nogmaals:
“Historische gebeurtenissen kunnen pas een bron van religieuze inspiratie worden als ze zijn gemythologiseerd”
(Karen Armstrong, Mythen, Amsterdam )2005, p.88)
“ Mythen verhalen in het kleed van de geschiedenis wat voor alle tijden geldt”
(Eugen Drewermann)
Mythen zijn niet waar in de zin van “echt gebeurd”, maar ze zijn wél waar, want ze gebeuren nog steeds..
Mythen zijn wel verhalen over vroeger, maar ze gaan over nu. Inderdaad zijn mythen verzonnen verhalen (en alleen daarom moet je ze al niet letterlijk nemen) , maar de mythe probeert d.m.v. een fictief verhaal een tijdloze waarheid aan het licht te brengen; kortom een waar verhaal dat nooit echt gebeurd is. Je kunt daarom niet spreken van historische personen (ook al hebben ze misschien wél echt bestaan) maar van personages of acteurs.
Kaïn en Abel zijn de stamvaders van de Kanaänieten en de Ebonieten. Hebben ze bestaan. Voor de bijbelschrijvers was dat niet van belang. Voor ons wél. Trouwens, mythen geven geen verklaring. Wanneer je zou geloven dat God daadwerkelijk de schepper van hemel en aarde is, gebruikt een mythe als verklaring. Voor zover er in het bijbels scheppingsverhaal verklaart wordt gaat het over jou en mij.
Mythen verklaren dus niet, ze rechtvaardigen. Daarom beschrijven ze de wereld ook niet zoals hij is, maar zoals hij zou moeten zijn, of bedoeld is.
rereformed schreef:'Het unieke van de bijbel' is eenvoudig niet uniek genoeg om het op een uitzonderingsvoetstuk te plaatsen indien het in wezen niet verschilt vsan Tolkien's The Lord of the Ring. Carel ter Linden verdedigt zijn zienswijze dan ook door te zeggen dat het voor hem een unieke waarde heeft.
Juist, voor hem en voor mij.wel. En ik kab Carel ter Linden helemaal invoelen wat hij bedoelde te zeggen.
Tolkien is spannend en leuk om te lezen. Meer niet voor mij.
”rereformed” schreef:Maar christelijk geloof kan enkel voortbestaan via een vorm dat sterke evangelisatiedrift heeft, en zoiets vind je enkel bij evangelicale fundamentalisten.
En je kunt deze drift in omgekeerde richting nog steeds vinden bij Rereformed.
Zie je wel, je kunt er maar niet van los komen.
Je hebt niet zozeer het kind met het badwater weggegooid, maar het kind weggegooid en het badwater
behouden.
“We zouden de fundamentalistische denkrichting zelfs als een afzonderlijke geestelijke stroming kunnen beschouwen. En, omdat ze tevens gekenmerkt wordt door een fanatiek geloof in het gelijk van de eigen groep, dat vaak gepaard gaat met onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden, is ze in feite een sektarische stroming” (Labuschagne)
Job
Hebr 6: