Mijn God

[Enigma]

Mijn God

Vanwege de meermaals gestelde vraag naar mijn God, mijn persoonlijke godsbeeld en geloofsovertuigingen zal ik trachten een antwoord te geven zonder daar een boek van meer dan 300 pagina’s van te maken

Voor alle duidelijkheid, van mij hoeft het niet zo, ik vind het niet van belang om te verkondigen waar ik in geloof en waarom, dus het is echt alleen maar omdat er om gevraagd word. Ik heb er ook geen zin in allerlei negatieve conclusies daarover te gaan verdedigen. Wie dus de behoefte voelt om zich naar aanleiding van mijn woorden negatief uit te laten over mij als persoon kan ervan uitgaan dat ik dat als kleinzielig gedoe beschouw en niet de moeite om op in te gaan. Vragen en punten van discussie over wat ik zeg, vind of meen is natuurlijk wat anders maar alle bijvoeglijke naamwoorden die een beeld weergeven van wat de schrijver van mij als gelovig mens vind flikker ik subiet als niet ter zake doende aan de kant, op dat niveau ga ik het er niet over hebben.

Gezien het totale onvermogen van sommige forumleden die daarin gesteund worden door anderen heb ik besloten dat het totaal zinloos is om over dit onderwerp verder in gesprek te zijn of te gaan. Voor een gesprek is het namelijk noodzakelijk dat men ook bereid is te luisteren en elkaar serieus te benaderen gezien het feit dat een meerderheid als het over een persoonlijk onderwerp als dit gaat (en ik heb bewust het begin laten staan om nog eens te benadrukken WAAROM ik deze bijdrage heb geplaatst want dat schijnt men niet van belang te vinden) maar de bedoeling is afzeiken en zo negatief mogelijk de ander benaderen. Tsjok en Distiple hangen gaan maar weer eens het slachtoffer uit en gooien ondertussen even met drek..............het is maar wat je zien en horen wilt blijkbaar en dat geldt voor de gelijkgezinden hier een beetje erg veel.

Ben benieuwd of me nu censuur wordt opgelegd zoals Tsjok die mij blijkbaar graag weg wil hebben hier, op deze site voor zogenaamde Vrijdenkers die niet zo vrij kunnen denken dat ze niet zien dat als iemand een retorische vraagt stelt deze alleen maar de bedoeling heeft de ander belachelijk te maken.

Zo langzamerhand nemen de fundamentalistische allesbehalve vrijdenkenden het hier over. Jammer. Jammer dat men in de overtuiging van het eigen heilige gelijk niet meer in staat is te zien welke spelletjes er gespeeld worden.

[Stanhope]

Mooi en bedankt.

Stan

[molleboon]

Voor mij niet meer te begrijpen vaagheden , maar toch een inkijkje in jouw "belevingswereld" Enigma.

[Devious]

De eerste aanname is dat ik er van uitga dat er naast een stoffelijke, materiele wereld er een onstoffelijke, geestelijke wereld bestaat en dat deze laatste zich weerspiegelt in de eerste.
Wat in de materie bestaat heeft dus ook een bestaan in de geest en vice versa.

Dit denkbeeld noemt men in de filosofie volgens mij 'idealisme'; een idee dat aangehangen werd door Plato, Berkeley etc...
Geloof je ook dat 'de materie' een illusie is?

[Enigma]

Voor mij niet meer te begrijpen vaagheden , maar toch een inkijkje in jouw "belevingswereld" Enigma.

En waarom trek je daar zo een lelijk koppie bij? Mijn "belevingswereld" ??? Waarom staan hier aanhalingstekens, wat is er pseudo of zogenaamd aan? Beetje erg veel last van de persoonlijke beperkingen? Begrijp niet wat je nu toch wilt zeggen.

Devious schreef;

Enigma schreef:

De eerste aanname is dat ik er van uitga dat er naast een stoffelijke, materiele wereld er een onstoffelijke, geestelijke wereld bestaat en dat deze laatste zich weerspiegelt in de eerste.
Wat in de materie bestaat heeft dus ook een bestaan in de geest en vice versa.

Dit denkbeeld noemt men in de filosofie volgens mij 'idealisme'; een idee dat aangehangen werd door Plato, Berkeley etc...
Geloof je ook dat 'de materie' een illusie is?

Ik zal het eens opzoeken in de filosofie ben daar niet zo heel erg in thuis. Ik heb mijn visie gevormd door mijn ervaringen en de logica die daaruit voortkwam maar ik ga er van uit dat ik alles behalve uniek ben en dat mijn visies niet nieuw zijn of zelfs maar origineel maar vooral menselijk.

Of materie illusie is? Je bedoeld in die zin dat de materie eigenlijk niet bestaat maar alleen de geest die de materie schept om in te zijn? Volgens mij is materie op zich heel reëel hoor maar is het belang dat wij als mens daaraan hechten een illusie. Ik weet dat er zijn die menen dat de geest heerst over de materie en dat dit binnen bereik van de "verlichte mens" ligt. De idee is leuk en aardig en de theorie kan wel kloppen maar de praktijk is anders. Het is natuurlijk wel interessant om daar naar te streven maar ik vind het zonde van de tijd, "dù moment" echter dat ik over water kan lopen krijg je een berichtje Ik leef hier en nu op deze aarde, in de stof èn in de geest, en/en ipv of/of.


Reve zegt het zo;

Theologie

God droomt ons. Als Hij wakker wordt
zijn wij voorgoed verdwenen.
Moet Hij gewekt, of mag Hij nog wat slapen?
Daar weet geen priester antwoord op.

:P Dat maakt alles tot een illusie.

Groetjes Enigma

[Jutter]

Vanwege de meermaals gestelde vraag naar mijn God, mijn persoonlijke godsbeeld en geloofsovertuigingen zal ik trachten een antwoord te geven zonder daar een boek van meer dan 300 pagina’s van te maken

Ik ben bang dat ik er zelfs na driehonderd pagina's nog geen touw aan vast zou kunnen knopen. Evengoed moedig dat je het probeert. Je bent uiteraard vrij de lastige vragen te laten voor wat ze zijn (dat er geen zinnig antwoord op te geven valt heben zovelen voor jou reeds bevestigd) die dienen primair als indicatie van waarom ik er geen touw aan vast kan knopen. Ik stel overigens nog laaaaang niet zoveel vragen als ik zou kunnen stellen.

De eerste aanname is dat ik er van uitga dat er naast een stoffelijke, materiele wereld er een onstoffelijke, geestelijke wereld bestaat

-Waar bestaat deze geestelijke wereld?
-Waar bestaat deze geestelijke wereld uit?

en dat deze laatste zich weerspiegelt in de eerste.

-Waar is dode materie een weerspiegeling van?

De tweede aanname is dat er in de geest, in het onstoffelijke in tegenstelling tot de stof, tot de materiele wereld er een opheffing van de dualiteit voorkomt.

-Haat is het tegenovergestelde van liefde. Waar is onverschilligheid het tegenovergestelde van?

Waar in de materiele wereld alles zijn tegenhanger

Alles? Dan zouden de volgende vragen allesbehalve bizar moeten klinken:
-Wat is het tegenovergestelde van een gebakje?
-Wat is het tegenovergestelde van nu? Vroeger of later?
-Wat is het tegenovergestelde van jeuk?

... heeft op elk niveau

-Over welke niveaus heb je het?

kan men in de geestelijk wereld een punt bereiken waar geen tegenhanger meer is of bestaat.

-Waar zijn die 'materiele tegenhangers' dan een afspiegeling van?
-Waaruit bestaat "men"?
-Kan bereiken? Is het, naar jij gelooft, niet noodzakelijkerwijs het geval dat desbetreffend "punt"wordt bereikt?
-Bevindt "men" zich deels in het materiele en deels in het geestelijke? Hoe zit het dan met iemend die dood is, en zodoende geen deel meer van het materiele uitmaakt? Waar is het dan een geest van?
-Wat in het materiele is een afspiegeling van de geest van een dode?
-Als je dood gaat, zit er dan meer van je geest in de geestelijke wereld dan tijdens je leven?

Je kan dit het Al, het Al-ene noemen, ofwel God.

Bedoel je met "dit" het "punt" dat "men" kan bereiken?
Zoja; wat is het verschil tussen de geestelijke wereld en god? (Zoniet, waar verwijst "dit" dan wel naar?)
Waar komen de geesten van mensen die nog niet geboren zijn vandaan?
Bestaat het "al-ene" altijd uit evenveel? Of is het "al-ene" soms net even wat meer en soms net even wat minder? Zijn er geestelijke elementen die geen deel uitmaken van het al-ene? Zoja, hoe kan het dan het al-ene zijn, terwijl het niet-al-ene is?
Als al het geestelijke wel deel uitmaakt van het al-ene (waarmee de term passend zou zijn) waarom dan de uitleg "..kan men in de geestelijk wereld een punt bereiken..."?

De mens is (in het algemeen) niet in staat buiten die dualiteit te zien. De beelden die mensen van God geven zijn dan ook maar al te vaak passend in die dualiteit. Goed versus Kwaad, Licht versus Duisternis, Verlossing versus Verdoemenis etcetera, soms beelden die ik verwerp maar al te vaak zijn het onderdelen van het totaal. God is niet in woorden te vangen maar elementen of aspecten van God dat lukt nog wel,

-Aspecten? Bedoel je van die dingen die een tegenstelling hebben? (Je zei immers dat alles in het materiele een tegenstelling heeft.)
-Ellementen? Hoezo dan de term het "al-ene"? Is het nou al-één of "samen-een-heleboel"?

...alleen geeft dat nooit een volledig beeld. In de verschillende religies komen verschillende aspecten van God tevoorschijn en tracht de mensheid het onbenoembare te benoemen. Zo heeft Allah dan duizend schone namen maar gaat het steeds over dezelfde God en zien de Hindoes in hun honderden goden toch dat het allemaal aspecten zijn van die ene Krisjna. De God van de Christenen word in de bijbel en binnen de verschillende stromingen verschillend gezien en ervaren en ook daar blijft het volgens mij bij aspecten, fragmenten van het grote geheel.

Ik noem mezelf een Christen omdat voor mij het (voor)beeld van Jezus de Christus van essentieel belang is in mijn geestelijke groei,verdieping en spirituele leven. Hij is degene in wiens voetspoor ik verkies te gaan om het mooi te zeggen, Hij is mijn Voorganger, mijn Rabbi, mijn Leermeester, mijn Weg.

-Alles of slechts delen ervan? Hoe zou dat dan bijvoorbeeld zitten met de evangelische passage die stelt, dat tenzij je je famillie en je eigen leven haat je zijn dicipel niet kan zijn? (lukas 14:26) of zoiets als Johannes 15:6 (ik mag toch hopen van niet).

Als ik in mijn woorden mijn God moet beschrijven dan word het denk ik erg vaag voor de “exacten” hier maar voor mij is Hij het leven in alles, hèt Licht, dè Liefde, het alleen Goede, dè Vrede. Hij is ìn alles altijd aanwezig. Hij is de bron waaruit alles voortkomt. Hij is rust in beweging, zegt Jezus, Hij is begin en einde op hetzelfde moment en heft zo de dualiteit op. Ik zeg Hij maar het mag ook Het zijn of Zij, dat is van geen betekenis. In de kern is Hij een onpersoonlijke kracht en macht, een levende energie van Licht, Liefde, Vrede die dwars door alles heengaat en die dwars door alles heen te vinden en te ervaren is.

Ook hier doorheen?

Kortom Hij IS.

-Sorrie, maar vooral deze laatste vraag moet ik simpelweg wel stellen: snap je hier zelf iets van? Dat je er geen coherente stabiele uitleg van kan breien zeg je zelf reeds, maar dat is het uitleg gedeelte, ik vraag naar het snap gedeelte. Snap je zelf ook maar iets van waar je in gelooft?

[FonsV]

Dag Enigma,

Vanwege de meermaals gestelde vraag naar mijn God, mijn persoonlijke godsbeeld en geloofsovertuigingen zal ik trachten een antwoord te geven zonder daar een boek van meer dan 300 pagina’s van te maken.

Dapper van je om dit te doen en, wie weet, is dit het begin van een – hopelijk zakelijke – discussie die desnoods de 300 pagina's haalt. (Grapje!)

Mijn eerste, dus zakelijk bedoelde, opmerking is: je schrijft: 'mijn' God, 'mijn' persoonlijk godsbeeld en 'mijn' geloofsovertuiging'. Ik (ik dus) zie een verschillende betekenis in die termen 'mijn'.
Dat godsbeeld heb je zelf gevormd, dito wat betreft die geloofsovertuiging. Je bent als het ware de 'auteur', de 'schepper' van beide. Maar – vind ik – bij God kun je dat niet menen. Om het wat volks te formuleren: 'het godsbeeld en de overtuiging zijn 'van jou', God zelf is niet 'van jou'. Ik vraag me af of God wel 'van iemand' is.

De eerste aanname is dat ik er van uitga dat er naast een stoffelijke, materiele wereld er een onstoffelijke, geestelijke wereld bestaat en dat deze laatste zich weerspiegelt in de eerste. Wat in de materie bestaat heeft dus ook een bestaan in de geest en vice versa.

Hierover kan waarschijnlijk eindeloos gediscussieerd worden, waarbij alle deelnemers wel weer een gedeelte van de volle werkelijke waarheid onder woorden zullen brengen.
Ik (ik dus!) ga er niet vanuit dat er naast de stoffelijke wereld een geestelijke wereld bestaat, ik meen dat te kunnen waarnemen.
Op grond van die waarnemingen denk ik te mogen beweren dat de mens meer is dan het dier. De mens heeft (of is) iets dat een dier niet heeft (of is).
Opmerking tussendoor: de term 'geestelijke' is ook maar een keuze. Ik kan me ook 'op de vlakte houden' door te beweren dat er in mijn ogen naast de stoffelijke werkelijkheid nog 'n andere (dus: niet-stoffelijke) werkelijkheid bestaat.

Om één voorbeeld te geven: Bach en Chopin componeren beiden een vioolconcert. Tijdens dat componeren vertonen hun hersenen allerhande activiteiten die, voor zover de technieken dat toelaten, zijn waar te nemen en eventueel in beeld te brengen.
Het wil er bij mij echter niet in dat die hersenactiviteiten de volledige verklaring zijn voor het resultaat. Weer wat volks uitgedrukt: "Alleen hersencellen 'scheppen' geen 'kunst'.
Daarom sta ik ook wat huiverig tegenover de formulering 'de geestelijke wereld weerspiegelt zich in de stoffelijke wereld'. Het gaat dan volgens mij tenminste om een ernstig aangeslagen spiegel als het al geen groteske lachspiegel is.

Hoe verder te oordelen over: 'Wat in de materie bestaat heeft ook een bestaan in de geest en vice versa'? Ik zou het voor mezelf niet weten hoe daarover te oordelen. Maar… is het nodig dat ik daarover oordeel? Is er iets mis mee als ik dat samengaan van stoffelijke met niet-stoffelijke 'verschijnselen' waarneem zonder ze te kunnen verklaren of beoordelen? Ik bedoel: Mogen er nog 'mysteries' bestaan?
Het is een vraag die me altijd op de lippen brandt als ik hoor beweren: 'God gaat ons verstand oneindig ver te boven', waarna allerhande uitspraken en beweringen over die God volgen. Als ik van iets of iemand geen begrip heb, heb ik er toch ook geen woorden voor!!! Zou ik zeggen.

De tweede aanname is dat er in de geest, in het onstoffelijke in tegenstelling tot de stof, tot de materiele wereld er een opheffing van de dualiteit voorkomt. Waar in de materiele wereld alles zijn tegenhanger heeft op elk niveau, kan men in de geestelijk wereld een punt bereiken waar geen tegenhanger meer is of bestaat. Je kan dit het Al, het Al-ene noemen, ofwel God.

Dit vind ik een bijzonder moeilijk onderwerp. Neem bijvoorbeeld twee activiteiten a) liefhebben en b) haten. Zijn dat geestelijke activiteiten of niet? Als dat zo is, staan die dan niet diametraal tegenover elkaar?

De mens is (in het algemeen) niet in staat buiten die dualiteit te zien. De beelden die mensen van God geven zijn dan ook maar al te vaak passend in die dualiteit. Goed versus Kwaad, Licht versus Duisternis etc.

Ik dacht dat het hier ging om de dualiteit binnen de mens tussen 'geest' en 'stof' of welke tegengestelde termen je ook wilt gebruiken. Kijkend naar de mens kun je komen tot het vaststellen van twee tegengestelde 'krachten', de een ten goede, de ander ten kwade. En die dualiteit werd (en wordt) verbeeld of gesymboliseerd in het kruisteken

Ik ben het volledig met je eens als je bedoelt dat de godsbeelden die worden vertoont meer vertellen over de vertoonders dan over het vertoonde. Zoals in het evangelie van Filippus staat (een van de Nag Hammadi-geschriften): ‘God schiep de mens en de mensen schiepen zich goden. Zó gaat het in de wereld: de mensen scheppen zich goden en vereren hun scheppingen. Waarlijk! De goden zouden de mensen dankbaar moeten zijn en hén vereren'!

En laat ik het voor vandaag hier maar bij laten. Niet dat de rest niet de moeite waard is, maar in een soort van huiver voor die 300 pagina's.

Groeten.

Fons.

[Enigma]

Mijn eerste gedachten tijdens het lezen van de reactie van Jutter was "wat een enorme hoeveelheid vragen voor iemand die niet wil geloven" en "ga ik die wel beantwoorden want hoe serieus is dit bedoeld door schrijver dezes???" Ik wil de vragen die je steld best wel serieus beantwoorden maar je vraagt niet weinig en als ik dan veel tijd investeer in beantwoorden om vervolgens deze conclusie van jou over mij

Sorrie, maar vooral deze laatste vraag moet ik simpelweg wel stellen: snap je hier zelf iets van? Dat je er geen coherente stabiele uitleg van kan breien zeg je zelf reeds, maar dat is het uitleg gedeelte, ik vraag naar het snap gedeelte. Snap je zelf ook maar iets van waar je in gelooft?

voor de voeten geworpen te krijgen waarom zou ik dan die moeite doen? Wat een ridicule conclusie Jutter, nee ik snap NIETS van wat ik beweer want ik heb er nog noooooooooooit over nagedacht en ik roep maar wat, ik ben immers een "gelovige" dus in jouw ogen sowieso een randdebiel met een psychische/verstandelijke/geestelijke afwijking, nou goed? Ik klets bij voorkeur uit mijn nek en roep maar wat onzinnigs omdat ik het wel leuk vind klinken. Uiteraard heb ik geen enkel idee wat ik zeg, wat ik bedoel en waar ik het over heb. :roll:

Jouw probleem is dat je zo een gefrustreerde ex-gelovige bent dat je niet een rationeel enigzins normaal gesprek met jou kan voeren over het geloof of de geloofsvisie van iemand omdat je opgekropte onverwerkte frustraties steeds de overhand krijgen en je niet anders kan dan dwangmatig zo giftige mogelijk je gal te spuwen over alles wat met geloof/geloven te maken heeft. Je bent wel heeeeel erg zielig in mijn ogen hoor. Grow up man en zeik/zeur/zanik niet zo over dingen/mensen die je toch niet snappen kunt.

Ik heb eerder gezegd

Wie dus de behoefte voelt om zich naar aanleiding van mijn woorden negatief uit te laten over mij als persoon kan ervan uitgaan dat ik dat als kleinzielig gedoe beschouw en niet de moeite om op in te gaan. Vragen en punten van discussie over wat ik zeg, vind of meen is natuurlijk wat anders maar alle bijvoeglijke naamwoorden die een beeld weergeven van wat de schrijver van mij als gelovig mens vind flikker ik subiet als niet ter zake doende aan de kant, op dat niveau ga ik het er niet over hebben.

dus de ballen. Je vragen zij overigens stuk voor suk gemakkelijk te beantwoorden, discussies op dat niveau liggen alweer wat jaren achter me maar blijven simpel als altijd en misschien als ik zin heb doe ik dat nog eens maar nu even niet.

[Enigma]

Dag Fons

Dapper van je om dit te doen en, wie weet, is dit het begin van een – hopelijk zakelijke – discussie die desnoods de 300 pagina's haalt. (Grapje!)

Ik doe mijn best het kort en zakelijk te houden als anderen dat ook doen moet het lukken.

Maar – vind ik – bij God kun je dat niet menen. Om het wat volks te formuleren: 'het godsbeeld en de overtuiging zijn 'van jou', God zelf is niet 'van jou'. Ik vraag me af of God wel 'van iemand' is

Uiteraard is God van zichzelf en niet van iemand maar omdat het woord/begrip God zo geclaimd word door zowel de religies als stromingen en personen maak ik bewust dat onderscheid om zo aan te geven dat het mijn idee, mijn visie is en niet dat van anderen. Mijn godsbeeld is allesbehalve uniek maar in mijn ervaring wel minder bekend.

Hierover kan waarschijnlijk eindeloos gediscussieerd worden, waarbij alle deelnemers wel weer een gedeelte van de volle werkelijke waarheid onder woorden zullen brengen. Ik (ik dus!) ga er niet vanuit dat er naast de stoffelijke wereld een geestelijke wereld bestaat, ik meen dat te kunnen waarnemen.

Ik denk dat het ook dat het geen zin heeft daar eindeloos over te discussieren omdat niemand de waarheid daarover werkelijk kent, op zijn best kent men wat fragmenten, wat kleine losse stukjes van de puzzel meer niet. Hoe neem jij waar dat er geen geestelijke/onstoffelijke wereld naast de stoffelijke wereld bestaat?

Daarom sta ik ook wat huiverig tegenover de formulering 'de geestelijke wereld weerspiegelt zich in de stoffelijke wereld'. Het gaat dan volgens mij tenminste om een ernstig aangeslagen spiegel als het al geen groteske lachspiegel is

Een verschil van inzicht en beleving vermoed ik Voor mij is het maar hoe je kijkt, wie lacht niet die de mens beziet

Hoe verder te oordelen over: 'Wat in de materie bestaat heeft ook een bestaan in de geest en vice versa'? Ik zou het voor mezelf niet weten hoe daarover te oordelen. Maar… is het nodig dat ik daarover oordeel? Is er iets mis mee als ik dat samengaan van stoffelijke met niet-stoffelijke 'verschijnselen' waarneem zonder ze te kunnen verklaren of beoordelen? Ik bedoel: Mogen er nog 'mysteries' bestaan?

Ik heb er geen moeite mee mijn gebrek aan kennis/begrijpen/verklaren te aanvaarden en kom maar al te vaak niet verder dan dat. :P In mijn persoonlijke beleving is het zo dat soms de puzzelstukjes op hun plaats vallen en je een piepklein deeltje van de hele puzzel kan zien voor wat het werkelijk is maar als je dat "affe" stukje omdraait blijkt het............. een heel ander beeld te geven. Ik ben geen mens die streeft naart het vinden van antwoorden maar naar het aanvaarden van wat is, soms is het echter makkelijker iets te aanvaarden als je kan doorgronden waarom/hoe/wat iets is en is het antwoord dus een hulpmiddel in die aanvaarding maar daarnaast sta ik vaker in ademlose verwondering voor het mysterie.

Dit vind ik een bijzonder moeilijk onderwerp. Neem bijvoorbeeld twee activiteiten a) liefhebben en b) haten. Zijn dat geestelijke activiteiten of niet? Als dat zo is, staan die dan niet diametraal tegenover elkaar?

Ik vind het ook moeilijk maar het is ja en nee volgens mij. Voor een deel is een emotie zoals liefde of haat ook een materieel verschijnsel gebonden aan lichamelijke processen en functies, het is dus niet alleen maar een geestelijk fenomeen. Als beiden zuiver geestelijk zijn dan is het zo dat de bron waaruit deze voortkomen niet bij beiden geestelijk is volgens mij. Ik geloof dat liefde zuiver geestelijk kàn zijn maar dat haat altijd voortkomt uit het leven in de materiele wereld en dus daaraan verbonden is. Ze staan dan niet tegenover elkaar omdat ze verschillend van oorsprong en dus van nut en doel zijn. Appels en peren zeg maar.

Ik dacht dat het hier ging om de dualiteit binnen de mens tussen 'geest' en 'stof' of welke tegengestelde termen je ook wilt gebruiken. Kijkend naar de mens kun je komen tot het vaststellen van twee tegengestelde 'krachten', de een ten goede, de ander ten kwade. En die dualiteit werd (en wordt) verbeeld of gesymboliseerd in het kruisteken

Eh ja, dat bedoel ik toch ook? De mens benoemd God vanuit zijn (=de menselijke dualiteit) binnen de begrenzingen van het aardse, dualistische leven dus is God bijvoorbeeld Licht versus duisternis etc..Ik geloof dat God zelf die dualiteit overstijgt en daar volkomen los van is/staat, vandaar God is 1, Al of Al -ene.

Groet Enigma

[FonsV]

Dag Enigma,

Mijn godsbeeld is allesbehalve uniek maar in mijn ervaring wel minder bekend.

En ik ben er zo eentje die géén godsbeeld wil hebben. Ik weiger dus te beweren dat god volgens mij deze of gene, dit of dat, zus of zo is. Ik heb daar namelijk geen enkele 'kijk' op.

Hoe neem jij waar dat er geen geestelijke/onstoffelijke wereld naast de stoffelijke wereld bestaat?

Hier heb je me even verkeerd begrepen, vrees ik (odium van een schriftelijke gedachtewisseling). Ik bedoelde: ik ga er niet van uit dat er een geestelijke werkelijkheid bestaat. Met 'ervan uitgaan' bedoel ik: 'stel dat er een geestelijke werkelijkheid is'. Dat heeft dus iets van een hypothese, die wetenschappelijk geverifieerd dan wel gefalsificeerd kan worden. En beide lijken me een onmogelijkheid.

Ik neem waar (denk waar te nemen) dat er werkelijkheden zijn, die uit alleen de materie niet zijn te begrijpen. En dus neem ik 'iets anders' aan, niet als hypothese maar als 'verklaring'. Voor mij is de mens dus een 'animal rationale' = 'een levend organisme met intelligentie'. En die intelligentie lijkt me niet gelijk te stellen en dus niet verklaard met alleen maar chemische hersenverschijnselen.

Ik ben geen mens die streeft naar het vinden van antwoorden maar naar het aanvaarden van wat is, soms is het echter makkelijker iets te aanvaarden als je kan doorgronden waarom/hoe/wat iets is en is het antwoord dus een hulpmiddel in die aanvaarding maar daarnaast sta ik vaker in ademloze verwondering voor het mysterie.

Ik streef wel naar het vinden van antwoorden. Maar als ik vaststel dat iets IS, aanvaard ik het als ZIJND. Of ik het nu begrijp of niet. Als ik kan achterhalen HOE iets kan zijn is dat meegenomen, maar het IS er niet meer of minder om. Eventueel geef ik dan zelf mijn 'verklaring' voor wat ik heb waargenomen, in de hoop dat het een goede verklaring is. Komt er een beter ogende verklaring, dan neem ik die. Intussen blijft de werkelijkheid zoals die is.

Ik neem dus waar (denk waar te nemen) dat in de mens twee 'werkelijkheden' voorkomen: a) een stoffelijke die ik kan waarnemen, onderzoeken en meten en b) een 'andere' dus niet stoffelijke werkelijkheid, die ik niet an sich, maar alleen in zijn uitwerkingen, die wél waarneembaar zijn, tegenkom. Energie is b.v. zo'n werkelijkheid. Er IS energie (iets dat wij 'energie' noemen), wie zal het ontkennen? Heeft iemand energie an sich ooit waargenomen?

Hoe het stoffelijke en onstoffelijke in de mens elkaar beïnvloeden, ik neem waar (denk waar te nemen) dat het (altijd?) het geval is, maar hoe? Dat laatste ontgaat me.

De mens benoemd God vanuit zijn (=de menselijke dualiteit) binnen de begrenzingen van het aardse, dualistische leven

En juist dááraan doe ik liever niet mee. Van mij mag iedereen zeggen wat hij of zij van God denkt en hoe hij/zij Hem ziet, welke godsbeeld hij/zij dus heeft. Ik vorm mij geen beeld van God in de overtuiging dat dat toch altijd oneindig ver van de werkelijkheid verwijderd blijft.
Dus luister ik liever naar degenen die we de 'wijzen' van het mensdom noemen en die allemaal ons verwijzen naar onszelf: 'Ken jezelf'! 'Wees jezelf'!

En…, wie weet, bedoelen jij en ik uiteindelijk hetzelfde en formuleren we het alleen met wat andere nadrukken. So what??!!

Dank voor je reactie.

Groeten.

Fons.

[Enigma]

Bedankt voor je reactie Fons

Ik benadruk even wat ik eerder gezegd heb namelijk;

God is niet in woorden te vangen maar elementen of aspecten van God dat lukt nog wel, alleen geeft dat nooit een volledig beeld. In de verschillende religies komen verschillende aspecten van God tevoorschijn en tracht de mensheid het onbenoembare te benoemen. Zo heeft Allah dan duizend schone namen maar gaat het steeds over dezelfde God en zien de Hindoes in hun honderden goden toch dat het allemaal aspecten zijn van die ene Krisjna. De God van de Christenen word in de bijbel en binnen de verschillende stromingen verschillend gezien en ervaren en ook daar blijft het volgens mij bij aspecten, fragmenten van het grote geheel.

Jij stelt dat je God helemaal niet wenst, wil, kan benoemen maar betekend dat ook geen enkel fragment, geen enkel aspect? Ik benoem God niet meer danik Hem zien kan en dat is dus heel beperkt maar die kleine stukjes die ik kan zien, of denk te zien of meen te zien durf ik dan wel te benoemen met benadrukken van het feit dat het niet meer zijn dan fragmenten en misschein wel fragmenten van fragmenten.

Ik vind het aardige aan je redenatie dat het een agnostische wijze van benaderen is.
"Ik weet niet wat, hoe en of dus weet ik dat ik niet weet"

Ik heb het idee dat onze visies niet extreem ver uit elkaar liggen maar dat ik een meer gevoelsmatige benadering heb tegenover een meer verstandelijke benadering van jou, zeg maar hoofd versus hart of mischien wel gewoon mannelijk versus vrouwelijk. Dat leid dan tot verschillende woordkeuzes en een andere manier van benoemen.

Dus luister ik liever naar degenen die we de 'wijzen' van het mensdom noemen en die allemaal ons verwijzen naar onszelf: 'Ken jezelf'! 'Wees jezelf'!

Yep dat is mijn weg, vanaf het begin altijd geweest en nog steeds.

Paradox

Ik weet zo weinig
van het Al,
hoe meer ik leer
des te minder
ik weten zal.

De mens is zo klein
in het grote totaal
en toch is dat grootste
ìn het kleinste aanwezig,
helemaal.



Groet Enigma

[Jutter]

Snap je zelf ook maar iets van waar je in gelooft?

voor de voeten geworpen te krijgen waarom zou ik dan die moeite doen? Wat een ridicule conclusie Jutter, :shock

Coclusie? Waar heb je het in vredesnaam over? Dat s helemaal geen conclusie. Dat is een VRAAG. Gezien je onvermogen een coherente uitleg te geven (wat je zelf toegeeft) een relevante vraag die eerlijkerwijs gesteld moet kunnen worden.

: nee ik snap NIETS van wat ik beweer want ... (temper tantrum tralalala)..... en waar ik het over heb.

Kijk, zo zien conclusies er nou uit.. Eéntje die ik niet geplaatsts hebt, maar als je er op aandringt; je doet momenteel wel een behoorlijk potje raar.

Jouw probleem is dat je zo een gefrustreerde ex-gelovige bent dat je ....( temper tamntrum tralalala)..... die je toch niet snappen kunt.

Uitgebriest? Ik ben overigens nooit gelovig geweest, en heb ook nooit beweerd ooit gelovig te zijn geweest. Dit verzin je slechts. Als je er niet van houdt om beticht te worden van het verspreiden van sprookjes gebaseert op gebakken lucht... kleine tip... doe dat dan ook niet.

Ik heb eerder gezegd

Wie dus de behoefte voelt om zich naar aanleiding van mijn woorden negatief uit te laten over mij als persoon kan ervan uitgaan dat ik dat als kleinzielig gedoe beschouw en niet de moeite om op in te gaan. Vragen en punten van discussie over wat ik zeg, vind of meen is natuurlijk wat anders maar alle bijvoeglijke naamwoorden die een beeld weergeven van wat de schrijver van mij als gelovig mens vind flikker ik subiet als niet ter zake doende aan de kant, op dat niveau ga ik het er niet over hebben.

dus de ballen.

Die god die overal liefde doorheen straalt zit weer lekker diep in je zeg. Poeh poeh.

Je vragen zij overigens stuk voor suk gemakkelijk te beantwoorden,

Da's stoere taal. (Gaap) Antwoorden zijn echter spannender.

[Jutter]

Wat ik toch nog even wil zeggen, is dat mijn veronderstelling dat jouw god een product van jouw gedachten is geen slechte zaak hoeft te zijn. Het houdt namelijk ook in, dat jouw gedachten een god van de liefde voortbrengt, en dat is een goed ding. Stukken beter dan een god van omkoperij en vergelding. Als je vervolgens over de rooie gaat, omdat ik op mijn manier laat blijken dat ik er geen bal van snap waarom (en de eveneens onbegrijpelijke manier waarop) je het nodig vindt om jouw toewijding aan liefde als 'god' te bestempelen, dan is dat al je goede bedoeling ten spijt, erg jammer.

Zo wordt je geloof, in plaats van een bron van liefde, een bron van frustratie en agressie die intermenselijke relaties schaadt telkens als je al te nadrukkelijk wordt geconfronteerd met diegenen die je geloof niet delen. Dat kan toch nooit de bedoeling van dat geloof zijn.

[pieps]

En stel dat die god nou een boer is . Die ons als een soort van biokip heeft uitgezet in het heelal . En dat dit boosaardige wezen zich laaft aan onze zielen ... niks geen hemel !!! je ziel wordt gesoupeerd door vreemde en boosaardige wezens waarvan je nog minder begrijpt dan een amoebe van een mens .
Lijkt mij gezien de wijze waarop de natuur in elkaar zit veel logischer dan "een god van liefde "


laat ons bidden dat het gauw weer lente wordt

groet Pieps

[Gerard]

je ziel wordt gesoupeerd door vreemde en boosaardige wezens waarvan je nog minder begrijpt dan een amoebe van een mens.

Zijn die vreemde en boosaardige wezens van jou geen surrogaat voor God. Met andere woorden jij gooit, net als ik, God bij het grof vuil, maar haalt er andere shit voor in huis om de leegte te vullen. Dat laatste hebben we niet gemeen.