Een twijfelende dominee

[PietV.]

http://brambeute.nl/blog/twijfelende-dominee.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Kennelijk is het toch nog steeds een taboe. Dominee zijn en tegelijk niet zeker weten of God wel bestaat. Ruim zes jaar geleden werd het onderzoekje gedaan waar dit krantenstukje naar verwijst. Ik moest daar deze week weer aan denken. In die tijd werd ik – voor iets heel anders – geïnterviewd. Maar toen dit ter sprake kwam, dook die journalist erop. Dominee zijn en twijfelen, dat was toch iets bijzonders. Ik kon en kan me eerlijk gezegd niet zo goed voorstellen dat maar 1 op de 6 predikanten twijfelt aan het bestaan van God.
Deze week werd ik door Rik Bokelman geïnterviewd voor de website cip.nl. Een christelijk informatieplatform waar ook regelmatig interviews met dominees te lezen staan. En ook hij begon vooral door te vragen toen het over mijn twijfels ging. Is het echt zo gek dat ik als 21e- eeuwse dominee regelmatig twijfel aan het bestaan van God? Dat ik me soms afvraag of het allemaal wel waar is?
Stiekem denk ik dat veel meer collega’s zich dat afvragen, maar het niet hardop zeggen. Ik denk juist dat je het wel hardop moet zeggen. In elk geval tegen God. In de Bijbel staan gebeden van mensen die allerlei vertwijfelde vragen aan God stellen: ‘Luistert U wel?’ ‘Geeft U wel om ons?’ ‘Waarom laat U mij in de steek?’ Enzovoort. In de Bijbel wordt nooit aan God gevraagd ‘bestaat U eigenlijk wel?’ Niet omdat dat een brug te ver is. Maar gewoon omdat dat niet in de hoofden van mensen opkwam. Wat je ook geloofde – het idee dat er helemaal geen God zou zijn, paste niet echt in die tijd en cultuur.
In onze tijd wel. Het lijkt me goed om die vraag niet te ontkennen, maar uit te spreken. In elk geval tegenover God. Maar misschien ook wel tegenover elkaar.

Bram Beute gaat hier verder met zijn verhaal:

http://brambeute.nl/artikelen/een-verboden-vraag.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[HankS]

Het is een stukje uit 2011 we zijn inmiddels 3 jaar verder, k ben zo benieuwd wat voor echte conclusies hier nu aan verbonden worden door de schrijver.
En moet je hier iets mee, ik zou het als door en door niet- gelovige niet weten. Is dit een overtuiging of is het niet meer dan freewheelen, want het blijft zo in het luchtledige hangen, hij wil zijn positie van dominee niet opgeven of wel ?

[writer]

Je hoort wel eens zeggen dat God zich expres verbergt om zo de gelovigen scherp te houden, dus waarom dominees niet.
Net als bij een bepaald bezit, dat waardeer je pas als je het een tijdje gemist hebt.
God loopt hierbij wel het risico dat Hij helemaal niet gemist wordt maar is dat waarschijnlijk ingecalculeerd.
Bovendien weet Hij meestal vooraf al hoe iets afloopt en daarnaast kan Hij ook nog halfweg de rit ingrijpen, afhankelijk van wie het is.
"Jakob heb ik liefgehad en Ezua heb ik gehaat" (Rom. 9:13)

[Vilaine]

De beschrijving van God als plaaggeest, rancuneus figuur, heerser over tijd en schepping, vriendjes politiek enz. doet me altijd hier aan denken:

Q (Star Trek)

De Q is een fictief ras uit de sciencefictionserie Star Trek. Ze komen voornamelijk voor in de serie Star Trek: The Next Generation maar ook in Deep Space Nine en Voyager.

De Q is een onsterfelijk en bovennatuurlijk ras dat buitengewone krachten bezit. Zo kunnen zij door de tijd reizen en ieder voorwerp op elk moment scheppen of laten verdwijnen, inclusief mensen. De Q worden voor het eerst geïntroduceerd in de eerste aflevering van Star Trek: The Next Generation waar één van de Q, gespeeld door acteur John de Lancie ook Q genaamd, de mensheid terecht laat staan. Na deze aflevering komt Q met regelmaat voor in de serie en later, zij het minder vaak, ook in de andere spin-off series.

De Q verblijven voor het grootste deel in hun eigen domein, het Q Continuum, een alternatieve realiteit buiten onze eigen realiteit. De Q worden meestal afgebeeld als kinderlijke "grappenmakers" die de bemanning teisteren met soms fatale gevolgen. Jean-Luc Picard is het favoriete doelwit van Q.

De Q werden vernoemd naar een vriend van Gene Roddenberry, Janet Quarton.

[PietV.]

Het is een stukje uit 2011 we zijn inmiddels 3 jaar verder, k ben zo benieuwd wat voor echte conclusies hier nu aan verbonden worden door de schrijver.
En moet je hier iets mee, ik zou het als door en door niet- gelovige niet weten. Is dit een overtuiging of is het niet meer dan freewheelen, want het blijft zo in het luchtledige hangen, hij wil zijn positie van dominee niet opgeven of wel ?

Als mijn bericht donderdag is overgekomen, leest de schrijver inmiddels mee. Ik ben zelf ook benieuwd naar twijfel in deze beroepsgroep. We hebben in deze rubriek een grote diversiteit aan personen en het lijkt mij interessant om een twijfelende dominee eens aan het woord te laten. Ik ben benieuwd of hij nog steeds op hetzelfde niveau zit wat twijfel betreft. Of hij deze twijfel zelf concreet onderzoekt, dus niet er voor weg loopt en er postmoderne geheimzinnigheid aan toevoegt. En in zijn stuk zegt hij te twijfelen over het bestaan van God echter hij brengt deze twijfel over aan deze God. Lijkt mij een lastige constructie voor een buitenstaander, want wat levert het dan netto op. Is het in zijn geval baat het niet dan schaadt het niet?

[Maria]

Maar kun je vragen naar Gods werkelijke bestaan en handelen stellen voor zijn aangezicht? Is dat niet een onmogelijke tegenstelling? Om te bidden: God als u echt bestaat, dan…

Ja.
Hij realiseert zich dat blijkbaar wel.

Ik denk dat dat kan. Het lijkt op wat Job bijvoorbeeld meermalen doet. Job klaagt over God die zich tegen hem gekeerd heeft en hem onrecht aandoet. En bijna meteen er achteraan roept hij het uit: ‘Mijn redder leeft!’ (Job 19:6,22,25).

Job ontkent niet het bestaan van God, maar verwijt God dat Hij zich tegen hem keert.

Juist het uitschreeuwen van de vraag maakt het mogelijk het antwoord te vinden. Zo vraagt de dichter van Psalm 22 wanhopig naar Gods aanwezigheid. En juist daardoor kan God ook antwoorden. Juist door je vragen eerlijk aan God te stellen, ontstaat er de mogelijkheid dat je ook zijn antwoord hoort. Juist als je kan onze relatie met God verdiepen (bv. Psalm 22:3,22 of Psalm 73).

"In de grootste nood is de redding nabij" is een gezegde.
Ook
"In nood leert men bidden."
Ik geloof dat in benarde omstandigheden het eerst het mechanisme werkt, dat de wens de vader van de gedachte wordt.
Je wil geloven.

Ook een irrationeel geloof in een betere toekomst, kan reëel je kansen verbeteren.
Dat geloof ik ook. Dat is wat positief denken kan doen met je.
Evolutionair een krachtig werktuig.

Daarmee wordt ook duidelijk dat het zeker weten en vast vertrouwen van het geloof niet een vanzelfsprekendheid is. Het is geen gegeven, maar een gave van God, een gave die gegeven en ontdekt wordt, juist in het zoeken en vragen naar God.

Zeker is het niet vaak je eigen verdienste, dat je altijd positief kunt denken.
Sommigen hebben daar anderen bij nodig en/of het liefst iets heel krachtigs en ook heel machtig. Hulpmiddelen waaraan autoriteit gegeven wordt werken nog het beste.

Er lijkt me dus alle reden om de vraag naar Gods bestaan in de kerk niet uit de weg te gaan, maar die vraag – hoe paradoxaal ook – aan God zelf te stellen.

Als je je maar genoeg voor de gek houdt, ga je het vanzelf geloven?

[Rereformed]

Interessant om dit te lezen. Op het blog van Bram Beute vind ik ook een overdenking over Nietzsche ( http://brambeute.nl/artikelen/de-dood-v ... s-god.html" onclick="window.open(this.href);return false; ). Veel van die gedachten herken ik vanuit mijn eigen weg naar ongeloof. Het gevoel waar Nietzsche mee zat, dat het wegvallen van God een streep zet door de zin van het leven, en alle waarden van de mens, en in nihilisme uitmondt, is typisch een reaktie van de eens heel vroom-religieuze mens. Honderddertig jaar later kan men inderdaad met Paul van Tongeren opmerken dat de praktijk laat zien dat de maatschappij er helemaal niet mee zit. Iemand die niet opgroeit in een heel streng religieuze wereld heeft geen enkel idee van zo'n dramatisch dilemma in het denken. Ook de religieuze mens die geestelijk volwassen wordt zit er uiteindelijk niet mee. Wanneer je eenmaal inziet dat zowel God als de waarden van de godsdienst door mensen gemaakt zijn verandert er eigenlijk helemaal niets wanneer daarin het denkbeeld God wegvalt. Het blijft zoals het altijd geweest is, een mens heeft idealen, maar daar is eenvoudig niets absoluuts aan; hoewel hij naar zijn idealen streeft omdat hij zich daar goed bij voelt, weet de mens ook altijd dat wat water in de wijn te doen geen ramp is, maar juist een teken van geestelijke gezondheid. Je leert er bijvoorbeeld door dat een alternatieve visie ook zijn goeie kanten heeft.
Een prachtige overdenking, maar dan komt op het eind de dominee in de allerlaatste zinnen nog even een laatste woordje zeggen, die wat mij betreft alles ontsiert:

Je met Nietzsche bezig houden kan helpen om het ‘gegeven zijn’ van het geloof weer gaan herkennen. Het is niet vanzelfsprekend om in God te geloven, al leek dat misschien lange tijd wel zo. Gelovigen hebben niets in handen, maar leven van de verwachting en het vertrouwen. Ze hebben de waarheid niet in pacht, maar voelen de overtuiging in hun hart. Ze weten niet wat goed en kwaad is, maar weten zich geroepen Jezus te volgen. Ze zien de zin van hun leven heel vaak niet, maar vertrouwen op de Koning van het rijk dat komt.

"Vertrouwen op een Koning van het rijk dat komt" is kinderachtig en voor iemand als Bram Beute die deze kinderachtigheid allang ontgroeid is dus een pertinente onwaarheid. Het komt op me over als een ingestudeerd riedeltje dat een dominee nu eenmaal moet opdreunen voor de gelovige.

Toch lijkt het mij dat Bram Beute over meer moed en intellectuele eerlijkheid beschikt dan de doorsnee dominee. Het duurde bij mijzelf ook jaren voordat ik de conclusies durfde te trekken die eigenlijk al jarenlang overduidelijk waren.

[Maria]

"Vertrouwen op een Koning van het rijk dat komt" is kinderachtig en voor iemand als Bram Beute die deze kinderachtigheid allang ontgroeid is dus een pertinente onwaarheid.

Het komt op me over als een ingestudeerd riedeltje dat een dominee nu eenmaal moet opdreunen voor de gelovige.

Ik heb het lezen andersom ervaren.
Eerst besefte ik zijn moed om eerlijk te zijn als mens.
Ook Bram is een mens.

Dan vermoedt ik, dat hij zich (misschien onbewust) realiseert, dat hij niet privé met zijn naam op internet kan verschijnen en tegelijkertijd herder en leraar kan zijn voor zijn gemeente, waarin hij ook vertrouwen moet kunnen geven.

Net als de dokter die tegen een wanhopige patient zegt, die vertrouwen in hem heeft:
"Ik heb geen idee of dit middel helpt en of ik het juiste middel heb voorgeschreven, maar baat het niet, het zal ook wel niet schaden, hoop ik maar. Pardon; Daar vertrouw ik op".


Dan komt hij met zijn rechtvaardiging voor zichzelf en zijn preek naar zijn gemeente.
En dat zijn dan weer de clichés, waarbij ik zelfs het vermoeden heb, dat hij zich niet eens realiseert wat hij schrijft. (zie mijn vorig bericht aangaande Job)

Toch lijkt het mij dat Bram Beute over meer moed en intellectuele eerlijkheid beschikt dan de doorsnee dominee

Hij komt er open voor uit.
Wat zegt dat over andere dominees, die dat niet openbaar doen?
Maar misschien wel privé?
Dat zijn er ook meer dan je zou denken.

[Rereformed]

Dan vermoed ik, dat hij zich (misschien onbewust) realiseert, dat hij niet privé met zijn naam op internet kan verschijnen en tegelijkertijd herder en leraar kan zijn voor zijn gemeente, waarin hij ook vertrouwen moet kunnen geven.

Dan komt het toch wel op dezelfde manier bij je over als ik bedoelde te zeggen. Je hebt het hier wellicht beter verwoord dan ik het kon.

[PietV.]

Hij komt er open voor uit.
Wat zegt dat over andere dominees, die dat niet openbaar doen?
Maar misschien wel privé?
Dat zijn er ook meer dan je zou denken.

Eén op de zes, de rest houdt zich angstvallig stil. Het lijkt of Bram er op uit was om een taboe te doorbreken.
Ik vermoed dat het niet gelukt is.

Als dit de norm is over twijfels, dan weten we genoeg. En dit keer gaat het niet eens om de vraag of er een entiteit ergens zit te gluren. Let wel het is een diehard uit Rijssen.

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/217 ... n-verdriet" onclick="window.open(this.href);return false;

[Maria]

En die vragen zijn er soms nog, alleen hoef ik er geen antwoord meer op. Heere, neemt U de last van die vragen maar weg, opdat ik U ga/blijf zien en op U vertrouw.

Is ook een mogelijkheid, als je moe van vragen wordt.
Dan kun je gaan (be)rusten.

Kon je het verstandelijk een plekje geven of kwam er overgave aan de Heere? Leerde je buigen voor God? Want dat laatste is van het grootste belang.

Oh ja...
Alleen dan is geloof echt.
Overgave.
Betekent islam ook niet overgave?

Je bent verdrietig of is het machteloosheid omdat je dingen in je eigen hand wilt houden in plaats van te laten waar het hoort, in Gods hand?

Maar het is toch mijn leven?
Ik ben daar toch verantwoordelijk voor?
Moet ik dat dan op God afschuiven?

De rest heb ik in vogelvlucht gelezen.
Voorspelbaar het bekende oude deuntje.


Klap op de vuurpijl.

Tenslotte, wees dankbaar dat je geboren bent in een gelovig/christelijk gezin. Daardoor mag je weten dat er genade is door Jezus Christus, Die door Zijn Geest vergeving geeft en nieuw leven. Hij maakt je tot volgeling die niet alles weet, maar wel één ding zeker weet: Jezus, mijn Redder!

Waar las ik dat nog kort geleden??
OH ja.
Writer voorspelde dit, als zijnde heel vaak een laatste goede raad meegeven door voorgangers.
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 29#p423729" onclick="window.open(this.href);return false;

P. kan ook terugkomen met de opmerking dat het geen toeval is dat Stampertje in een land is geboren waar de bijbel bekend is.
Nog erger: dat zij in een christelijk gezin is geboren.
Zij heeft dus heel veel voor op mensen die nooit van God gehoord hebben.
Dat te negeren is niet niks!!!!!

[iznogoodh]

Je hoort wel eens zeggen dat God zich expres verbergt om zo de gelovigen scherp te houden, dus waarom dominees niet.

Een typisch argument ad hoc.

[Rereformed]

Inderdaad goed was het, zeer goed! Dat is bijna niet voor te stellen, maar wel waar!

Dit is juist waar iedereen die een school doorlopen heeft van weet dat het niet waar is.

[Maria]

Inderdaad goed was het, zeer goed! Dat is bijna niet voor te stellen, maar wel waar!

Dit is juist waar iedereen die een school doorlopen heeft van weet dat het niet waar is.

Dat is idd. bijna niet voor te stellen idd.
Daar heb je "vertrouwen" voor nodig.
En "een weten" dat deze tekst "waar" is.
Het staat toch in de Bijbel?

Geen wonder dat jouw vroegere "geloof nooit echt was".

[Rereformed]

Geen wonder dat jouw vroegere "geloof nooit echt was".

Het onderwerp 'evolutie' vermeed ik altijd zoveel mogelijk. Ik merkte gisteren of eergisteren op dat Stampertje hier ook een opmerking over maakte, en het is iets wat vaak opgemerkt is. De moeilijkste zaken, zoals de evolutie, of wat je eerlijke denken zegt over 'de hel', of de opdracht van godswege tot genocide in de bijbel, worden door de gelovige altijd opgelost door nooit te beginnen aan het overdenken ervan.