Kitty heeft zeer scherpe betogen hier. Het antwoord wat je op dit gedeelte geeft, Samante, kan imho niet kloppen. Je kunt kwaad (zoals 'martelen van kinderen' dat hier genoemd wordt) onmogelijk tot een uiteindelijke perfecte uitkomst laten komen. Alsof goed en kwaad een wiskundige, -of moet ik zelfs zeggen financiële- aftrek- en optelsom zou zijn en het er om zou gaan dat het laatste goed het totaal net over de streep naar plus trekt en dan opeens alles perfect is. Dat is echt een gedachtenkronkel. Gebeurd kwaad is tot in eeuwigheid kwaad. Er is daarna in eeuwigheid geen sprake van perfectie meer.Samante schreef:Misschien een God die weet dat de uiteindelijke uitkomst perfect is.Kitty schreef: Een god zonder verwachtingen laat de mens dus doen wat hij wil. Of dat nu het vermoorden van zijn medemens is of het martelen van kinderen, alles is neutraal. Je hebt dan dus een oordeelloze god. Een god die eigenlijk zijn schouders ophaalt en zich nergens om bekommert. Een god waar je dus ook geen enkele rekening mee hoeft te houden. Een god die ook geen enkele moraal voorstaat. Een god waar je je ook geen moment druk om zou hoeven maken. En dat noem je dan onvoorwaardelijke liefde. Ik noem dat eigenlijk onvoorwaardelijke onverschilligheid.
Het doet een beetje denken aan de gedachtenkronkel in het christelijk geloof waar 'zondenschuld' ook 'betaald' kan worden door het offer van een onschuldige. Alweer alsof deugd en ondeugd, lijden en geluk, schuld en kwaad en goed een wiskundesom is.
Maar de God die je voorstelt is dus niet daadwerkelijk bezig met het opvoeden en wordt ervaren als totaal onverschillig. Kitty stelt vervolgens een vraag wat je dan aan zo'n God hebt, want het is dan onmogelijk iets van die onvoorwaardelijke liefde op te merken. Ik zou vragen of het dan überhaupt nog mogelijk is om over een liefdevolle God te kunnen praten.Samante schreef:Een menselijke vader is daadwerkelijk bezig met het opvoeden en vormen van zijn kind, die speelt een adviserende rol en een beschermende rol en kan het kind sturen.Kitty schreef:Als je dat dan eens vergelijkt met een vader. Een vader die alles prima vindt wat je doet, een vader die het geen moer uit maakt hoe je je gedraagt. Een vader die zich niet om je bekommert. Die zijn schouders ophaalt bij alles wat je doet. Die jouw wil honderd procent voorop stelt. En alleen maar onvoorwaardelijk van je houdt.
Zou je zo'n vader gehad wilen hebben? Wat komt er van zo'n kind terecht?
En als je nu echt een god zou willen, heb je dan iets aan zo'n god?
Die menselijke vader is duidelijk aanwezig in het leven van dat kind.