siger schreef: Wie zal er wel of niet opgevoed worden, wie zal deze opvoeding financieren?
Horen alle misdaden niet begaan door de overheid alle tot de "kleine kriminaliteit"?
Geen idee, maar het lijkt me dat in de eerste instantie ouders geïnteresseerd zijn in de opvoeding van hun kinderen. Of overheden weinig slachtoffers opleveren, in vergelijking tot mafia, psychopaten e.d.?
http://www.scaruffi.com/politics/massacre.html
http://www.hawaii.edu/powerkills/20TH.HTM
Zo’n 260 miljoen doden in de 20e eeuw door ‘daders’ die als landen worden genoemd (in democide), zo'n 160 miljoen door dezelfde daders in oorlogen. Een nationaliteit is natuurlijk een taal, symbool, vlag etc. waar een grote groep mensen zich identificeert met een veel kleinere groep mensen, een 'nationale groep' genaamd. Deze kleine groep mensen claimt vaak of altijd het morele recht te hebben geweld te initiëren, tegenover eigen bevolking of alle andere groepen. Wat natuurlijk ook gebeurt. En zal blijven gebeuren, zolang de ‘ethiek’ daarvan niet ter discussie staat.
Daarentegen bestaat er illegale moord, namelijk moord dat niet eerst goedgekeurd is door de nationale groep. Precies wat voor moorden er in dit artikel gerekend worden, weet ik niet:
http://en.wikipedia.org/wiki/Murder#Demographics
Maar stel, het aantal 'illegale' moorden in Amerika is gemiddeld 17 000 per jaar. Dat is 1,7 miljoen per eeuw. Misschien zo’n 3 tot 4 miljoen in 2 eeuwen. Dit stelt natuurlijk niks voor in vergelijking met het aantal doden dat bijv. ‘interventies’ van de ‘nationale groep’ in Amerika in territoria van andere ‘nationale groepen’ hebben opgeleverd: 29 miljoen, een schatting beginnend met de inheemse ‘Amerikaanse’ bevolking, tot aan Congo in 2002, iig op deze site:
http://whatreallyhappened.com/WRHARTICL ... onism.html
Beschrijving van verschillende incidenten:
http://academic.evergreen.edu/g/grossma ... tions.html
Lijkt me duidelijk wat meer slachtoffers oplevert. Het verschil tussen ‘nationale’ criminaliteit, en overige criminaliteit, is dat de laatste groepen of individuen vaak niet eisen dat andere grote groepen mensen er moreel mee instemmen. Ze proberen niet een publiek beeld te tonen van heldhaftigheid, verstandigheid, nobele ‘beschermende’ kracht. Ze vragen anderen niet om boekjes en papieren met hún symbolen te dragen, om liederen voor hen te zingen en vlaggen voor hen te hijsen (of voor ‘ons’, als de identificatie ver is gegaan).
Waaruit leidt je af dat kriminaliteit zou dalen en niet zou stijgen wanneer diensten aan criminelen ontzegd worden en ze zo tot parias verworden?
Het is maar een gok, maar ik denk dat het afkeuren van geweld en het niet meer financieren van ‘nationale’ groepen miljoenen levens zou kunnen redden. Criminelen financieren en toejuichen lijkt niet echt te werken, dus misschien werkt het omgekeerde dan wel.
Dat komt er feitelijk op neer dat je hier kwalijke propaganda verspreidt maar weigert erover in diskussie te gaan.
Dat jij en ik moeite hebben een tekst op dezelfde manier te interpreteren getuigt weinig van propaganda. Ik ben al meerdere malen in discussie gaan, wat je zegt is dus onwaar.
Ongeloveloos schreef:
Natuurlijk niet ! net zo min als ik tegen belasting ben.
Hiermee wil ik alleen de hypocrisie van Dodo aan tonen.
Het lijkt me sterk dat mijn hypocrisie het verderfelijkst zou zijn, vergeleken met alle akelige toestanden door regeringen, religies en andere groepen die op dit forum ooit genoemd zijn. Als je mij wil wijzen op een logische tegenstrijdigheid, dan stel ik dat zeker wel op prijs, en lijkt geagiteerde morele verontwaardigdheid me ongepast.
Als jij een actie vanuit jezelf beginnen en een actie van buitenaf beëindigen als dezelfde soort actie beschouwt, dan kan ik daar weinig aan doen. Een conceptueel meningsverschil. Ieder kan voor zichzelf verder beslissen of een ongewenste, fysiek overweldigende handeling beginnen en beëindigen exact hetzelfde is.
Kitty schreef:
Misschien zie ik het verkeerd, maar ik krijjg altijd de indruk dat mensen die zoiets als anarchie voorstaan teveel uitgaan van het gegeven dat ieder mens het goede wil.
Ik heb bij mezelf gemerkt dat ik bijna altijd uitga van de ‘goede wil’ van mensen (dat zij mij liever niet bestelen, vermoorden, opsluiten etc). Wanneer ik over straat loop, op de trein zit, een winkel inloop, iets koop of bestel, op een forum post (niet dat je veel kwaad kan uithalen op een forum, maar discussie vereist alsnog bepaalde normen), naar de huisarts ga etc. Een ander uitgangspunt zou me paranoïde doen verhongeren op mijn kamer.
Wat bijvoorbeeld te denken van een organisatie als de mafia, dat lijkt me toch een organisatie die uit een soort van anarchie bestaat. De regering heeft daar niet veel invloed op lijkt het, en de mafia is breed vertegenwoordigd in allerlei sectoren. Wanneer men nu kiest voor een vorm van anarchie dan lost dat dit soort organisaties niet op. Het geeft dan wellicht juist meer ruimte voor zulk soort organisaties. Krijg je dan juist niet dat de sterkeren (en dit kun je op allerlei manieren invullen) het hoe dan ook gaan winnen van de zwakkeren?
Als je boven genoemde statistieken en ‘daders’ ziet, zie je al wie het sterkst zijn en wie gewonnen hebben. Zij die niet hoeven betalen en vechten. Een mafia-organisatie heeft het wat dat betreft wat lastiger, want ze wordt meestal niet door een groep van nationale afmeting als leiderschap erkend. Ze moet ondergronds.
‘Ruimte’ is uiteraard een metafoor, want het gaat om de middelen en ‘personeel’ die uit te putten zijn om je organisatie in stand te houden en te vergroten. Zowel regering als mafia (als ook freelance dieven) verzekeren zich van ‘inkomsten’ d.m.v. geweld, bedreiging, afpersing. De regering niet meer ondersteunen doet een grote groep misdadigers hun broodwinning verliezen. De banen verbonden met ‘verdediging’ komen daardoor in de vrije markt (voor zover ze dat nog niet waren). Alles wat werkt en betaalbaar is tijdens het leven van een geweldsmonopolie, kan uiteraard ook daarna worden ingezet. Alles wat je mogelijkerwijs kan doen om middelen en personeel moeilijk beschikbaar te maken voor criminelen, is ten bate van de rest, lijkt me.
Uiteraard bestaat er geen 100% zekerheid, maar het mensen zo moeilijk en nadelig mogelijk maken om crimineel te zijn, lijkt me een redelijke manier om criminaliteit te ontmoedigen.
Het is vrij utopisch om te veronderstellen dat de meeste mensen bereid zijn anderen, zwakkeren, te helpen. Je kunt je ook afvragen waarom er democratieën bestaan als anarchie een zoveel betere vorm van samenleving zou zijn..
Als democratieën de ‘wil van de meerderheid’ vertegenwoordigen, en recentelijk verzorgingsstaten hebben voortgebracht, zou je je moeten afvragen hoe dat dan eigenlijk zit. Zijn die programma’s tegen de wil van de meerderheid, door een groepje zeer meelevende mensen in het leven geroepen? Hoe kunnen we ons ervan verzekeren dat de meest morele, helpende, nobele helden van menswaardigheid het geweldsmonopolie in handen houden, als ze gekozen worden door een niet morele, niet behulpzame massa van paranoïde egocentrische beesten? Of kunnen we beter een dictatuur van morele mensen instellen, die dankzij één of andere test bewezen kunnen worden als niet te corrumperen, altijd wijs, betrouwbaar en medelevend? (uiteraard kunnen 'wij' dat niet, want we hebben de macht niet om zoiets te beslissen)
Juist het feit dat mensen niet ideaal zijn, is voor mij een reden om niet te geloven dat een groepje willekeurige, naar macht aspirerende mensen, problemen adequaat en moreel voor me zullen oplossen, als ik ze maar genoeg geld, wapens en gevangenissen geef.
Leiderschap bestaat in mijn ogen in werkelijke wijsheid, integriteit, deskundige kennis en praktijkervaring. De aspiratie is het creëren van hoogstaande waarde, niet het verwerven, behouden en uitbreiden van fysieke en 'morele' macht. Een leider is iemand waarmee ik vrijwillig zou samenwerken. Een leider die via overmacht eist dat ik hem steun omdat ik toch geen keus heb, is niet iemand waarin ik veel goeds zie. Jezelf uitroepen tot held maakt nog geen held van je, ook niet als miljoenen anderen een held in je zien.
Misschien is het niks meer dan een bepaalde hoop, maar ik denk dat mijn overtuigingen en giswerk over betere maatschappelijke alternatieven niet geheel onbegrijpelijk zijn.