Earl Doherty: The Jesus Puzzle

[CXT]

Ik heb de brief van Polycarpus aan de Filippenzen (link) gelezen en daaruit blijkt niet veel over zijn geschiedenis (in ieder geval geen Johannes o.i.d.). Het martelaarschap van Polycarpus heb ik niet gelezen, maar voor zover ik 't ken is 't een behoorlijk vreemd verhaal (stem uit de hemel, het vuur kan 'm niet raken). Bedoel je te zeggen dat Ireneaus de waarheid verdraaide?

[Rereformed]

Ik heb de brief van Polycarpus aan de Filippenzen (link) gelezen en daaruit blijkt niet veel over zijn geschiedenis (in ieder geval geen Johannes o.i.d.). Het martelaarschap van Polycarpus heb ik niet gelezen, maar voor zover ik 't ken is 't een behoorlijk vreemd verhaal (stem uit de hemel, het vuur kan 'm niet raken). Bedoel je te zeggen dat Ireneaus de waarheid verdraaide?

Moeilijk te zeggen. Het is mogelijk, maar liever zou ik willen geloven dat hij te goeder trouw is en oprecht geloofde in wat hij beweerde. Je moet nu bedenken dat Irenaeus zich iets herinnert uit zijn vroegste jeugd. Stel je voor hoe gemakkelijk voor een oude man een jeugdherinnering kan groeien en nieuwe loten schieten. Ik heb het met heel wat oude mannen zelf meegemaakt. Opeens wisten ze als stokoude man een hoop wat ze vroeger echt nooit wisten!
Het kan bijvoorbeeld zijn dat hij inderdaad als jongen Polycarpus heeft horen preken. Net als ik als jongen iedere week preken van dominees heb aangehoord (en er geen woord van kan herinneren! Er rijzen dus meteen weer bedenkingen bij me op!). Later ging er een legende/gerucht rond dat Johannes in Efeze was geweest. Polycarpus en de verhalen over Johannes werden al gauw verbonden met elkaar, en het duurde niet lang of iedereen 'wist' dat Polycarpus het lievelingetje van Johannes was, hem tot bisschop benoemde enz. Dus was het voor Irenaeus als oude man ook waar en gemakkelijk te geloven dat hij het zich kon herinneren.

Mensen in die tijd, waren bovendien mensen die overal wonderen en tekenen om zich heen zagen. Het was een tijd van ongebreideld bijgeloof. En bedenk je nu dit eens: om christen te zijn moest je nog bijgeloviger en goedgeloviger zijn dan de doorsnee bijgelovige mens, want zelfs voor de meeste bijgelovige mensen van die tijd gingen de verhalen van christenen te ver! Christenen waren nooit sceptici, dat is iets wat je met zekerheid kunt zeggen.

[collegavanerik]

het lijkt me raadzaam om alles over polycarpus bij elkaar te houden in de polycarpusdraad

kan een mod het aub verplaatsen?

[Rereformed]

het lijkt me raadzaam om alles over polycarpus bij elkaar te houden in de polycarpusdraad

kan een mod het aub verplaatsen?

Nee, alsjeblieft niet. Ik heb mijn bijdragen natuurlijk met opzet hier neergezet omdat het van belang is voor dit topic. Vanwege vraag drie die gesteld werd: "3. Hoe kan deze persoon leerling van apostelen zijn als deze apostelen nooit hebben bestaan (volgens bepaalde theorieën)?"
Wat mij betreft is Polycarpus een heel klein onderdeeltje in deze problematiek en heb ik hem met mijn bijdragen al volledig afgehandeld. Het antwoord op vraag drie was:
1. Hij was geen leerling van apostelen omdat hij dit nergens beweert en men dit uit niets van wat hij schrijft zou kunnen opmaken
2. Geruchten van welke kermis dan ook op aarde zijn er altijd wel.
3. Het belangrijkste van de kwestie Polycarpus is juist dat hij niets over apostelen of een historische Jezus weet te vertellen, noch over opgeschreven evangelieën, en dus een getuige voor Doherty is!


Maar indien iemand met het vissen van karpers door wil gaan laat hem verder vissen op het Polycarpus topic.

[CXT]

6 Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, 7 maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. 8 En als mens verschenen, heeft hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. - Fil. 2:6-8 (NBV)

Hier beschrijft Paulus de incarnatie van God naar mens (Christus Jezus). Daarnaast wordt nog vermeld dat zijn dood aan het kruis was. Filippenzen is geschreven vóór de evangeliën (50 à 60 n.C.). Is dit symbolisch of historisch bedoeld?

[Rereformed]

6 Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, 7 maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. 8 En als mens verschenen, heeft hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. - Fil. 2:6-8 (NBV)

Hier beschrijft Paulus de incarnatie van God naar mens (Christus Jezus). Daarnaast wordt nog vermeld dat zijn dood aan het kruis was. Filippenzen is geschreven vóór de evangeliën (50 à 60 n.C.). Is dit symbolisch of historisch bedoeld?

Het eerste wat bij me opkomt bij het overdenken van deze tekst is de frase Hij nam de gestalte aan van een slaaf. Dit móet men wel symbolisch opvatten, want de zogenaamde historische Jezus wás helemaal geen slaaf. De gedachte is regelrecht gebaseerd op de slaaf (dienstknecht van God) in Jesaja.

Het tweede wat opvalt is dat deze tekst een gedeelte is uit de beroemde "Christus hymne", dwz een al bestaande liturgische tekst die de kern van de christusmysteriegodsdienst uiteenzette; niet een tekst van Paulus, noch heeft Paulus er behoefte aan deze tekst te illustreren of duidelijker te maken (bijvoorbeeld aan zijn lezers uit te leggen dat het slaaf-zijn een metafoor is, maar 'de kruisiging' juist weer heel letterlijk) met details uit het leven van de historische Jezus.

Ik weet niet of je gemakkelijk engels leest, maar deze uiteenzetting van Doherty geeft een uitvoerige en naar mijn mening subliem geschreven inkijk in de gedachtenwereld van de antieke mens, oa om iets te begrijpen van hoe de mythische wereld 'boven' verbonden werd met de wereld 'hier beneden'. Het is voor een modern mens zeer moeilijk om zich in te leven in die antieke belevingswereld, maar het helpt wanneer je precies dezelfde vraag die je stelde voorlegt met betrekking tot religieuze verhalen die over de castratie van Attis spreken, bijvoorbeeld, of over het doden van de stier van Mitras: zijn dit nou 'feiten', historische gebeurtenissen of moet men zoiets symbolisch opvatten?

Ik zal later nog eens kijken of Doherty in zijn boek in het bijzonder op de Christushymne uit Filippenzen nog wat uitgebreider ingaat (heb het boek niet bij de hand)

[CXT]

Engels gaat mij gewoonlijk prima af, dus ik zal dat artikel eens gaan lezen.

Wat is de Christus hymne en waar komt die vandaan?

[Rereformed]

Wat is de Christus hymne en waar komt die vandaan

De brieven van Paulus bevatten voorbeelden van poëtisch/liturgische teksten met de kern van de christelijke mythologie, de hemelse Christus, dwz teksten die dienst deden om in de christelijke samenkomsten regelmatig woord voor woord als een soort geloofsbelijdenis uitgesproken te worden en blijkbaar uit het hoofd geleerd werden. Tekstcritici noemen deze teksten "Christologische hymnes". Eén zo'n hymne is Filippenzen 2:6-11, een andere, kortere in 1 Tim. 3:16, en weer een andere staat in Kolossenzen 1:15-20. Deze laatste twee teksten zijn zelfs in dichtvorm neergezet in bijvoorbeeld de nieuwste vertaling van de bijbel.

Ik heb inmiddels het boek van Doherty er weer bij, en zet hier de vertaling neer van zijn gedachten erover:

"De christologische hymnes worden algemeen beschouwd als pre-Paulinisch, maar niemand heeft er een idee van wie ze oorspronkelijk geschreven zou hebben. De hymne in Filippenzen 2:6-11 is de hele christelijke leer van een afdalende-opstijgende verlossersmythe in een notendop. Er is in de tekst geen enkele verbinding met een Jezus van Nazaret. Drie maal wordt er in de hymne op gezinspeeld dat de godheid de vorm aannam van materie, maar nergens wordt zo ver gegaan te zeggen dat dit in de vorm van een bestaand mens geschied is, nog minder wordt verhaald van een leven dat Hij op aarde geleefd heeft. In plaats daarvan daalt deze godheid af om te sterven. Sommige tekstcritici zijn van mening dat de frase "aan het kruis" waarschijnlijk een Paulinische of nog latere aanvulling is aangezien het de dichterlijke vorm van de tekst onderbreekt. Daarna is sprake van een 'verheffing' naar de hoogste hemel. Hetzelfde afdaling-verheffing patroon vindt men terug in 1 Tim 3:16:

Hij is geopenbaard in het vlees
in het gelijk gesteld door de Geest,
is verschenen aan de engelen,
verkondigd onder de volken,
vond geloof in de wereld,
is opgenomen in de hemel in majesteit.

Ook in deze hymne zien we geen identificatie met een menselijke persoon, en er ontbreekt ook enige verwijzing naar een aards optreden. Deze godheid schijnt slechts te zien te zijn geweest door engelen en hij verkondigt geen eigen boodschap.

Deze beide hymnes met hun vreemde vage bewoordingen hebben eeuwenlang in het nieuwe testament gestaan en de aandacht van theologen getrokken. Men heeft ze nooit begrepen omdat men met de verkeerde vooronderstellingen te werk ging. Men moet ze lezen zonder de evangelieën en de historische Jezus in het hoofd te hebben om ze op de juiste manier te begrijpen, dan kan men ze verstaan zoals ze oorspronkelijk verstaan werden: de typisch antieke wijze van overdenkingen aangaande een mythische wereld. In plaats daarvan zijn alle theologen en gelovigen blind geweest voor de werkelijke betekenis van deze teksten omdat men verblind was door de latere kunstmatige creatie van de evangelies.

De pre-Paulinische christushymnes zijn een microkosmos van alle ideeën die verbonden werden aan de Christusmythe: een 'hemelse gestalte', 'aan God gelijk', die zich vernedert, 'de gestalte aanneemt' van een mens, die afdaalt, sterft als gevolg van de demonengeesten (de oversten van deze wereld, de machten der lucht) en door God verheven wordt. Deze teksten openen een raam in de mysteriereligie waartoe Paulus zich bekeerde, en waaraan hij even later zijn eigen gedachten toevoegde. Deze cultische gedachten gaan een stap verder dan andere cirkels waar men een filosofie over de Logos en verpersoonlijkte Sofia (Wijsheid) onderhield. In de Paulinische kringen gaf men er een eigen draai aan: men besloot dat dit doodgaan per kruisiging geschiedde en verbond dit doodgaan aan de zonde, ideeën die men haalde uit de joodse gheilige schriften. Al deze ingrediënten van het christelijk geloof hingen in de lucht, gingen algemeen rond in de antieke wereld; het was een rage; er bestond geen vastomlijnde leer, men voelde zich vrij allerlei gedachten uit te werken, en het resultaat was een verbazingwekkende veelheid van verschillende kijken op dezelfde thema's . Geen van al deze ideeën had ook maar enige betrekking op een historisch persoon.

[Rereformed]

In dit verband is het interessant meteen de tekst van de hymne in Kolossenzen onder de loep te nemen. Alweer een aaneenrijging met letterlijk fantastische beschrijvingen van een mysteriewereld:

Beeld van God,
De Onzichtbare,
is Hij,
eerstgeborene van heel de schepping.
In Hem is alles geschapen,
alles in de hemel en alles op aarde,
het zichtbare en het onzichtbare,
vorsten en heersers,
machten en krachten,
alles is door Hem en voor Hem geschapen.
Hij bestaat vóór alles
en alles bestaat in Hem.
Hij is het hoofd van het lichaam, de kerk.
Oorsprong is Hij,
Eerstgeborene van de doden,
om in alles de eerste te zijn:
in Hem heeft heel de volheid willen wonen
en door Hem en voor Hem
alles met zich willen verzoenen,
alles op aarde
en alles in de hemel,
door vrede te brengen
met zijn bloed aan het kruis.

Ik vroeg me altijd af vroeger hoe in vredesnaam Paulus dit alles wist. Niets hiervan kan men uit de synoptische evangeliën opmaken. Niets ervan heeft ook maar iets te maken met de Jezus van de evangelies.
Precies hetzelfde kun je je afvragen van de schrijver van het Johannesevangelie later in zijn beroemde aanvangstekst van zijn evangelie.

Eérst waren er deze filosofisch-theologische bespiegelingen van hoogbegaafde denkers, men zou ze kunnen noemen "filosofische zieners". Later is er voor het gewone volk een uitleg, een vereenvoudiging in beeldvorm om het te kunnen begrijpen van gemaakt, om dienst te kunnen doen als 'volksreligie'.
Wanneer je dat begrijpt begrijp je ook eindelijk hoe in vredesnaam het mogelijk kan zijn twee eeuwen later nog zo'n christelijke sekte als die van Nag Hammadi aan te kunnen treffen waar men hele boeken schreef met dit soort zweverige teksten en uitwijdingen over de Pleroma (volheid) die zich 'leegmaakt' enz enz, zonder ook maar de geringste behoefte te hebben aan een historische Jezus.

[Rereformed]

Wat de tekst in Kolossenzen betreft merkt Doherty op: Deze goddelijke gestalte houdt het gehele universum bij elkaar! En toch heeft de schrijver geen enkele behoefte deze gestalte te verbinden aan een historisch persoon genaamd Jezus uit Nazaret. Zou zo'n bizarre verheffing tot dit niveau van kosmische goddelijkheid van iemand die als crimineel gekruisigd werd niet om een uitleg vragen? Hoe komt het dat geen enkele brievenschrijver zich met dit probleem bezighoudt?

De schrijver van de Hebreeënbrief maakt al even fantastische claims:
"...heeft Hij tot ons gesproken door Zijn Zoon, die Hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie Hij de wereld heeft geschapen. In Hem schittert Gods luister, Hij is zijn evenbeeld, Hij schraagt de schepping met Zijn machtig woord."

Deze schrijver heeft vervolgens wel twaalf hoofdstukken nodig om uit te leggen hoe het zit met deze spectaculaire figuur, maar nergens komt hij op het idee te zeggen dat het gaat over een man genaamd Jezus van Nazaret.

De vroegste christelijke teksten gaan eenvoudig uit van een mythische gestalte en een drama dat zich afspeelt in een mythische wereld.

[Rereformed]

Doherty:
Paulus en de andere vroeg-christelijke schrijvers spreken over een Christusfiguur op precies dezelfde manier als we tegenkomen in de wijdere filosofische wereld om hen heen, zowel de joodse als de Griekse filosofische denkwereld.
De christelijke theologie heeft dit natuurlijk altijd wel geweten en erkend, maar antwoordt hierop dat al deze rondgaande ideeën toegepast werden op Jezus. Jezus maakte op de discipelen en alle volgelingen zo'n overweldigende indruk dat men al deze verstrekkende en hoog ontwikkelde ingewikkelde filosofieën incorporeerde in het christelijk denken, oftewel annexeerden voor Jezus.

Maar dit kán niet waar zijn. Ten eerste moet men dan ook kunnen geloven dat al die volgelingen op slag alle interesse in de aardse historische Jezus verloren, alsof het totaal niets te betekenen had gehad wat Jezus zoal deed en zei, en ten tweede, in hun brieven en geschriften zetten ze een hoogverheven Christus neer die "afdruk is van de onzichtbare God" en al die andere fantastische attributen, maar maken ze nooit de verbinding met de historische Jezus.

[lanier]

Interessant leesvoer over Ignatius en Polycarpus:
http://bennozuiddam.com/Ignatius.pdf

Daaruit (pagina 40):
3.2.2 Vossius en Polycarpus
De extra brieven zijn de moeite van het bekijken waard. Dat geldt ook van de Latijnse editie van de “gewone” brieven. In 1644 publiceerde aartsbisschop Usher in Oxford de oud-Latijnse vertaling van de brieven van Ignatius.
Maar nog te weinig wordt beseft dat Reinhardus bijna honderd jaar eerder al vergelijkbaar werk verzet had in Parijs. In het Middeleeuws Latijn maakt de brief aan Polycarpus een zware institutionele en dogmatische indruk. Polycarpus moet zijn positie verdedigen met alle ijver.
De eenheid van leiding moet hij bewaren, want iets beters is er niet. Over de natuur van Christus worden scherpzinnige formuleringen tentoon gespreid. Het wekt dan ook geen bevreemding dat Usher de authenticiteit van de Polycarpusbrief in twijfel trok. Ook Vossius vond enkele dingen in de brief verdacht, maar legde zich neer bij het getuigenis van de oude Kerk die deze brief afzonderlijk van die aan Smyrna noemt.

Vossius had zijn uitgave van Ignatius dus gebaseerd op een handschrift dat hij in Florence gevonden had. In de Laurentiaanse bibliotheek aldaar werd redelijk onlangs een nieuwe vondst gedaan in verband met Ignatius en Polycarpus. Een Middeleeuwse codex aldaar beschrijft de leerregel voor monniken en bevat uittreksels van de Schrift en de Kerkvaders.
Aan het einde van de jaren tachtig is bekend geworden dat een fragment uit de brief van Ignatius aan Polycarpus in deze versie doorgaat waar de korte recensie ophoudt. Dit extra deel heeft citaten uit het Nieuwe Testament die verwijzen naar de omgang met slaven. Met veel speculatie is het fragment wel teruggevoerd tot een denkbeeldig origineel uit de vierde eeuw.
Daar enig tekstgetuigenis ontbreekt, lijkt het waarschijnlijker dat het om een bespiegeling van een Middeleeuwse monnik gaat.

[DeLeek]

http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 508#133508

Als je dat topic heb doorgelezen, kun je niet blijven volhouden dat de stelling 'echt totaal ongeloofwaardig' is, tenzij je argumenten hebt.

Toevallig las ik gisteren -om er nog beter op te studeren- het gehele topic nog eens een keer door. Het is overigens nog lang niet af, misschien moet ik me er maar weer eens toe aanzetten om er mee verder te gaan om tot in de puntjes uiteen te zetten wat Doherty naar voren brengt. De zaak is zo ingewikkeld en time consuming, maar bijzonder interessant en fascinerend dat ik er graag nog enkele jaren op studeer. Ik raad DeLeek met klem aan deze diepgaande discussie niet te benaderen met zwiepende uitspraken die alles in één of twee zinnen van tafel willen vegen. Het onderwerp vereist buitengewoon veel studie en bij elkaar brengen van talloze draden en takken. Eerder zou je dit onderwerp voor één keer nu eens moeten benaderen alsof je helemaal niets zou weten van het christendom, alsof je totaal nog geen keuze voor of tegen het christelijk geloof gemaakt hebt.

Het moet inderdaad om de inhoud gaan. Mijn uitspraak volgde door de ergernis die ik heb opgedaan bij mijn onderzoek naar Zeitgeist. Ik zal dat proberen los te laten.

Op zich ben ik best bereidt om nieuwe ideeen serieus te overwegen. Probleem is vaak, zoals je zelf al zegt, dat het veel tijd kost. Je leert er echter wel veel van.

Je verwijst in dit topic een aantal keren naar de website van de auteur, maar die is inmiddels offline. Heb je nog adressen die het wel uitleggen? Ik heb wel bezwaren tegen de theorie, zoals ik die leer kennen in dit topic, maar misschien dat de website daar antwoorden op heeft.

[Socratoteles]

website van de auteur

http://www.jesuspuzzle.com/

[Rereformed]

Een volgend puzzelstukje: Het Evangelie van Johannes

Het evangelie van Johannes kan met geen mogelijkheid teruggaan op een historisch persoon. Het verschilt op een dramatische manier van de synoptische beschrijving. Het evangelie is eenvoudig geen geschiedschrijving. Het evangelie heeft inderdaad een oppervlakkige parallel met de andere evangeliën in zoverre het het passieverhaal vertelt. Dit is duidelijk een facet dat het heeft ontleend aan (één van) die evangeliën. Maar voor de rest kan het op geen enkele manier in overeenkomst gebracht worden met de Jezus die de synoptische evangeliën schetsen.

In één woord zou men het evangelie van Johannes bizar kunnen noemen. Het bevat zelfs geen enkele ethische lering van Jezus op één na: de verkondiging van zichzelf. Het evangelie heeft niets anders te zeggen. Jezus zet zichzelf neer als de Zoon, het Licht, het Leven, het Levende Brood, het Levende Water, degene die van God komt, degene die uit de hemel is nedergedaald, degene die de Vader openbaart, degene die anderen vertelt dat ze God niet kennen.
Geen enkele ethiek. 'Dat jullie elkaar liefhebben' is enkel een huisregel, geen universele moraalcode. Joh. 13:35 laat zien dat hij eenvoudig liefde onder elkaar voorstaat opdat "allen zullen weten dat jullie mijn volgelingen zijn". Dus zelfs die liefde is geen waarde die op zichzelf staat, maar enkel dienst doet om Jezus te verkondigen. In 12:48 vertelt hij dat het oordeel gebaseerd zal zijn op het feit of iemand zijn woorden heeft aangenomen of heeft verworpen. In 6:29 definieert hij wat God verlangt. Dat is "geloven in de persoon die door God gezonden is". Geloof in Jezus is de garantie voor eeuwig leven. Men moet Jezus consumeren als brood des levens, water des levens. Drink Jezus en je bezit onsterfelijkheid.
Er is dus iets ernstigs mis hier. Het evangelie laat Jezus de markt op gaan en enkel de meest pretentieuze zaken over zichzelf verkondigen. "Ik ben de deur", "Ik ben de opstanding en het leven", "Ik ben het licht der wereld". Geen wonder dat de joden hierop negatief reageren. Het is onmogelijk dat een jood zoiets zou kunnen uitspreken.

Maar het probleem van het Johannesevangelie verdwijnt wanneer we al deze uitspraken kunnen zien niet als een beschrijving op het oog hebbend van een historische persoon, maar als een uiteenzetting van een mythische en mystieke 'Zoon van God', puur een geestelijk denkbeeld, een geestelijk kanaal tussen God en de mens. Pas wanneer men Johannes gaat lezen alsof het een letterlijke beschrijving is van een letterlijk persoon die op aarde rondliep, loopt het uit op een bizarre vertoning van de meest absurde megalomanie en de allergrootste onwaarschijnlijkheid. We moeten concluderen dat de schrijver van het Johannesevangelie zijn verhaal nooit bedoeld heeft als letterlijke geschiedschrijving, maar als een allegorie. Alweer is hier dezelfde theologische denkwereld aan het woord die we in Paulus en de andere mysteriereligies tegenkomen: een geloof gebaseerd op 'innerlijke openbaring'. Kennis, weten, redding, eeuwig leven komt via een spiritueel begrip, een begrip dat centraal staat in al het filosofische denken van de eerste eeuw. Dat begrip wordt altijd uitgedruk in een de vorm van een middelaar tussen God en mens, een spiritueel iets dat als brug fungeert, dat het voor God mogelijk maakt om contact met de wereld te hebben.

Het Johannesevangelie verschilt echter weer van de Jezus van Paulus. Paulus komt aan met een bemiddelaar die als een offer doodgaat en weer levend wordt. De Jezus van Johannes is een Zoon die openbaart. De kruisiging is voor Johannes een anomalie, iets wat er met veel kunst en vliegwerk bovenop geplaatst is nadat het in aanraking is gekomen met de Jezus uit de synoptische evangeliën. Het evangelie dat uiteindelijk geschreven werd is een aaneenlijmen van een oorspronkelijk johannitisch geloof (dat van geloof in de middelaar die openbaart, verlicht, ware kennis geeft) en het synoptische idee van een aards optreden, doodgaan en weer tot leven komen. Maar de schrijver gaat niet zover om dat doodgaan en weer tot leven komen de betekenis te geven van een verzoeningsdood, van een plaatsvervangend offer. Nergens komt hij aan met zo'n denkbeeld. Sterker nog, hij doet zijn best om het te vermijden. Hij laat de scène van het avondmaal bewust weg. Hij laat Jezus ook nergens lijden of emoties ondergaan, hij laat de gethsemanescène bewust weg. Hij laat alle menselijkheid bewust weg. Jezus staat hoog verheven en onbewogen boven alles gedurende zijn berechting. Het verhaal van de opstanding is enkel de glorificatie van Jezus, de 'verheerlijking', een soort ultiem argument/wonder om zijn gelijk te bewijzen.

Tot zover Doherty's gedachten.