Moderator: Moderators
dikkemick schreef:Tijd als illusie: http://www.volkskrant.nl/archief/tijd-i ... e~a545986/" onclick="window.open(this.href);return false;
Wellicht is dit niet helemaal juist. De genoemde fysische effecten berusten op onze - wellicht onjuiste - veronderstelling dat er op twee ruimtelijk gescheiden plaatsen gelijktijdigheid kan plaats hebben. Ik vraag me werkelijk af wat men daar wel mee kan bedioelen. Einsteins' conclusie is dat we implicitiet veronderstellen dat als het licht uitgezonden vanuit een gebeurtenis ons gelijktijdig bereikt , we dienen te spreken van gelijktijdigheid. Dit bestempelt echter het constant zijn van de lichtsnelheid tot een a-priori veronderslelling.dikkemick schreef: Tijd kan dilateren/vertragen/stil komen te staan. Tijd schijnt alleen niet terug te kunnen gaan. Waarom entropie altijd toe moet nemen weet ook niemand. Maar alleen deze toename houdt verband met tijd. En dan heb je nog tijdperceptie (psychologische tijd). Dus ik vind tijd nog steeds gek genoeg om het niet te bevatten.
dikkemick schreef:Ik houd me vooralsnog aan het artikel dat ik plaatste, dat niemand tijd helemaal begrijpt.
Hopper schreef:Peter, ik probeer een andere manier van denken toe te passen. Waarin het waarnemen beperkt is tot alleen waarnemen.
Natuurlijk heb je een punt met dat hart. Maar in filosofie kan het nuttig zijn om anders te denken. En dan beperk ik mij in deze kwestie tot het louter waarnemen.
Als er niets is om waar te nemen, dan is het waar nemen er nog steeds. Het waarnemen op zich is dat "als er niks verandert” van Richard Feynmann. De tijd trekt voorbij aan het waarnemen. Tijd is dus een gevolg van ons denken aan de hand van de voorbijtrekkende bewegingen, veranderingen.
Ik tracht een ander denkspoor aan te reiken. Van universele regels weet ik niks. En uiteraard is de situatie die ik schets volkomen hypothetisch. Later realiseerde ik mij dat in de situatie zoals geschetst om 13:11 nog een mogelijkheid is. Met het denkvermogen kan men tijd aftellen. Doch ik wil mij tot alleen het waarnemen beperken. Waarnemen op zich is neutraal en stilstaand. Op het moment dat er wat verandert nemen we dat waar en automatisch ervaren we tijd. Door een ander denkspoor toe te passen worden zaken inzichtelijker. En dat is pas echt vrijdenken.dat niemand tijd helemaal begrijpt.
Sorry, maar dit soort filosofie gaat uit van niet betaande zaken. Net zoals de tijd niet voorbij trekt doet ook de waarneming dat niet. Waarnemen is geen passieve toestand. Waarnemen is interactie met de omgeving. Als wij zien verandert er (naar verhouding) meer aan ons netvlies dan aan het licht! Als wij horen, verandert er (naar verhouding) meer aan ons trommelvlies dan aan de luchttrillingen. Waarnemen is veranderen. Tijd is slechts een hoeveelheid keren dat er een zich herhalende verandering is opgetreden. (nieuwe lente, nieuwe man, nieuwe dag, nieuwe hartslag).Een verandering, dat wel maar een die toch een oude bekende is.Hopper schreef:Peter, ik probeer een andere manier van denken toe te passen. Waarin het waarnemen beperkt is tot alleen waarnemen.
Natuurlijk heb je een punt met dat hart. Maar in filosofie kan het nuttig zijn om anders te denken. En dan beperk ik mij in deze kwestie tot het louter waarnemen.
Als er niets is om waar te nemen, dan is het waar nemen er nog steeds. Het waarnemen op zich is dat "als er niks verandert” van Richard Feynmann. De tijd trekt voorbij aan het waarnemen. Tijd is dus een gevolg van ons denken aan de hand van de voorbijtrekkende bewegingen, veranderingen.
Hopper schreef:@Jan van Lennip
Dit onderwerp is in filosofie geplaatst. De discussie ging er o.a. over of we kunnen begrijpen wat tijd is. Niet alleen in natuurkundige zin en reagerend op dikkemick
Zullen we dan tenminste twee personen aanhouden, of wellicht beter nog om een objectiviteitsgrens in te bouwen, drie mensen. Die drie mensen bevinden zich dan in een leeg deel van het universum en zien alleen elkaar. Objectief gezien zullen die drie mensen elkaars bewegingen registreren. Daaraan ontkom je echt niet.Hopper schreef:Ik tracht een ander denkspoor aan te reiken. Van universele regels weet ik niks. En uiteraard is de situatie die ik schets volkomen hypothetisch. Later realiseerde ik mij dat in de situatie zoals geschetst om 13:11 nog een mogelijkheid is. Met het denkvermogen kan men tijd aftellen. Doch ik wil mij tot alleen het waarnemen beperken. Waarnemen op zich is neutraal en stilstaand. Op het moment dat er wat verandert nemen we dat waar en automatisch ervaren we tijd. Door een ander denkspoor toe te passen worden zaken inzichtelijker. En dat is pas echt vrijdenken.
Peter van Velzen schreef:Je hoeft echt niet meer personen te hebben om tijd of verandering te kunnen ervaren. Je eigen hartslag kan dienen als – ietwat onscherpe – tijdmeting.Je moet echter wel blijven ademhalen, en daarom is “potentie tot verandering” niet voldoende. Leven is veranderen. Het is niet anders. Wat niet vernadert leeft niet en leert niet. Verandering is de enige constnte in ons leven. . .
