Maartenn schreef:ja, je hebt daar gelijk in. Maar wat ga je doen? Dat opleggen?
De wet van de seculiere staat doen eerbiedigen zou voldoende moeten zijn. Het probleem is dat Islam deze niet aanvaard en zich erboven wil zetten.
Het is heel natuurlijk voor een religie van graag haar eigen wetten boven de wetten van de staat te zien. Hoe misleid de gelovige hier ook in is, steeds ziet hij de bovenstelling van de religieuze wetten als een middel voor het heil van alle mensen.
Zowat overal ter wereld krijg je een geschiedenis van verstrengeling van religieuze en staatswetten.
Islam is hier anders in, Staat, religie en wet zijn één.
In Europa is er van in het begin van het Christendom een zekere scheidslijn geweest. Hoe hard die scheiding kon doorgedrukt worden hing vooral af van de macht van de koning om de kerk buiten de terreinen te houden waar zij niets te zeggen had. Nooit heeft heeft de kerk haar macht op alle terreinen kunnen doorduwen. Niet altijd hetzelfde, steeds is er een scheiding geweest.
Europa heeft een geschiedenis van etnische oorlogen met een religieuze rechtvaardiging. Steden, Graafschappen die een zekere autonomie hadden hebben in de vraag naar allianties steeds vrijheden bedongen. dit van kerk en staat. Het is dit traag proces dat mee naar de uiteindelijke scheiding heeft geleid. + het aantal doden dat de kerk heeft laten inzien dat een vreedzame houding beter was.
China had via Confusius een meer morele dan religieuze code die zich met de staatswetten verstrengeld heeft. De verschillende Buddhistische Sectes in hun drang naar macht hebben net zoals in Europa een hele hoop religieuze oorlogen rechtvaardiging gegeven.
Net zoals in Europa: Doel, het heil der mensen. Net zoals in Europa heeft ook het grote aantal doden Buddhisme de voordelen van vreedzaamheid laten inzien. Zen-Buddhisme in Korea, geografisch afgesloten door bergen en in Japan door zee is de enige vorm van Buddhisme dat hierbuiten is gebleven. Het is Zen-Buddhisme dat het grootse aantal teksten heeft waar het de Buddhistische oorlogen in China als noodzaak voor een vreedzaamheid geeft.
India heeft verschillende tempels die ijverden oom zo dicht mogelijk bij de macht te staan voor de rijkdom aan offergaven dat dit bracht. Het grote aantal tempels maakte dat er ook een zekere scheiding was. De tempel bij wie de macht aanleunde kon veranderen en was anders per streek, zo de religieuze voorschriften. De wet van de staat bleef er boven.
In onze Mondiale maatschappij waar religies meereizen met de mensen weten de meegereisde religies dat de wetten van de seculiere staat boven aanvaarden de beste garantie biedt voor een vreedzame en voorspoedige gemeenschap. Alhoewel de volgelingen denken dat zij de beste religie hebben is er geen probleem met het samenleven met anderen.
Juist bij Islam vormt die seculiere staat een probleem. In haar ontstaansfase aan de macht geraakt en de religieuze wetten, de wetten van de staat gemaakt ziet zij een Islam dat zich aan de wetten van een seculiere staat onderwerpt als geen Islam meer. Een Islam dat waar het zich bevindt niet zijn religieuze wetten als staatswetten stelt is geen Islam meer. Islam kent ook geen aanpassing, kent enkel verovering.
Heel normaal dat islam vind dat het zijn eigen enclaves moet uitbeitelen. Mohammed deed dit na zijn eerste openbaring in Medina en sneed 800 Khaibar, Joden het hoofd af om deze enclave te verkrijgen.
Voor de seculiere staat zou het heel normaal moeten zijn van dit tegen te gaan. Uiteindelijk is de oprichting van een Sharia enclave volledig tegen wetten en doel van de seculiere staat. Aanvaard Islam deze seculiere staat niet goedschiks, dan zal het heel dogmatisch kwaadschiks moeten.
