gelovigen verenigen met niet-gelovigen

[Maartenn]

Goeiedag,

Persoonlijk denk ik dat humanisten (en ook atheïsten) uiteindelijk willen wat gelovigen ook willen: een wereld die voor iedereen goed voelt. En net zoals in chemie kan je niet anders dan tot een synthese komen in de geesten. De ander radicaal afwijzen en het eigen project vooropstellen als De Waarheid is wat we allemaal graag willen. Als groep en als individu. Helaas, zo werkt het niet in de praktijk. Een wereld waar de God in de mens wordt ontdekt en de mens in God, daar kunnen we elkaar vinden.

Ik vind dat sommige atheïsten soms iets te hoog van de toren blazen als mens en vergeten dat zij alles verliezen aan dit Grootse op de moment van hun sterven. We hebben ziekte, lijden en sterfte uit onze georganiseerde samenlevingen gebannen, zodat zieken in ziekenhuizen en bejaarden in bejaardentehuizen zitten.
Wat goed is, omdat alles dan georganiseerd verloopt en iedereen professionele hulp krijgt.
Het nadeel daarvan is dat ziekte, sterfte en lijden uit het straatbeeld is verdwenen en sommige atheïsten met een illusie van onsterfelijkheid (en Almachtigheid boven deze Grootsheid) menen te staan. Materiële luxe en gezondheid als schijnnorm geven die illusie van onaanraakbaarheid en het in de hand hebben van leven en dood mbv wetenschap. Voor een deel is dat zo, maar de meerderheid wordt, zoals dat ook in de evolutieleer zo is, weggeselecteerd en zie je niet. (in ziekenhuizen, sterven, zijn oud en komen nauwelijks buiten enz.)
Een illusie van gezondheid en menselijke esthethiek en samenlevensbeheersing als de illusoire samenlevingsnorm die onmiddellijk wordt doorprikt wanneer zulk een atheïst oog in oog komen te staan met zijn god. (datgene waaruit hij voorkomt en weer onverbiddellijk naartoe gaat, welke namen wij er ook aan geven).

De gelovigen daarentegen zien God als Iemand die in de materiële wereld ingrijpt. Ik denk dat God in ons handelt, via mensen. Net zoals ook de duivel. Het zijn geestesgesteldheden waaruit ene moraal van handelen voortvloeit wiens geest op rechtvaardigheid is gericht, recht voor de zwakken en goed samenleven, of een geest die anderzijds op vernieling, op chaos en tweedracht is gericht en enkel op eigen voordeel uit is, desnoods ten koste van de andere.

We kunnen elkaar vinden door in de ander jezelf te herkennen voorbij de cultureel-religieuze context. Rabiaat atheïsme heeft immers dezelfde stijl van een fundamentalistische religie dan religieus fundamentalisme.

Het eigen humanisme is terug te vinden in de heilige boeken en andersom.

Wat zou het mooi zijn mochten gelovigen in atheïsten zichzelf herkennen en andersom.
Dat is toch het nobel streven van elke humanist/gelovige?

Maar daarvoor moet je kunnen kijken: je moet in de ander jezelf kunnen zien en met die ogen de ander ontmoeten.

Ps: dit is mijn persoonlijke mening en wens ik niemand op te dringen, maar ik denk dat wat ik zeg ook redelijk is.

[Cluny]

Wat een rarigheid!

[Fish]

Begin dan maar eens met niet de atheist de positie van onmens toe te dichten, zoals je hierboven doet.

Overbodige quote, herhaling van hele artikel, weggehaald, Rereformed

[biemer]

Een illusie van gezondheid en menselijke esthethiek en samenlevensbeheersing als de illusoire samenlevingsnorm die onmiddellijk wordt doorprikt wanneer zulk een atheïst oog in oog komen te staan met zijn god. (datgene waaruit hij voorkomt en weer onverbiddellijk naartoe gaat, welke namen wij er ook aan geven).

Huh ? Hier hebben we al een probleem. Atheisten geloven dit nl helemaal niet.

[Maartenn]

Begin dan maar eens met niet de atheist de positie van onmens toe te dichten, zoals je hierboven doet.

Fishook, jij dicht mij dergelijke uitspraak toe. Nergens staat dat. Voor de duidelijkheid: humanisten zijn geen onmensen, zij delen humanistische waarden, die in elke godsdienst worden teruggevonden.
Het wederzijds respect tussen mensen.

[Maartenn]

Huh ? Hier hebben we al een probleem. Atheisten geloven dit nl helemaal niet.

Lees goed: sommige atheïsten. Niet alle.
Net zoals sommige gelovigen het humanisme in hun geloof niet erkennen en in het atheïsme geen idealisme zien, zien sommige atheïsten het gelijkaardige ideologisch streven niet bij sommige gelovigen.
De culturele context vertroebelt het zicht op dat beiden hetzelfde lot delen: menszijn en diep filosofische vragen hebben over de aard van de werkelijkheid. Mensen zijn altijd verdeeld geweest als het aan komt op diep filosofische aard van de werkelijkheid. Dergelijk verschil in antwoorden raakt het diepst. De ander verketteren of verbannen is geen oplossing.

Ik denk dan: leer de ander erkennen in jezelf (geldt zowel voor gelovigen als voor atheïsten) en je zal veel meer gelijkenissen zien dan dat je woorden zoekt om te verdelen (waarvoor literatuur genoeg bestaat).

We zijn een wereldgemeenschap geworden daar waar we vroeger kleine stamverbanden waren. We moeten nu naar elkaar groeien en de synthese zoeken.

De rede verbindt, maar ook universeel menselijke waarden (universele rechten en vrijheden) verbindt.
Je kan je eigen humanisme in hun godsdienst aanwijzen en zij kunnen hun geloof in je humanisme zien.

[Uncle Rat]

Huh ? Hier hebben we al een probleem. Atheisten geloven dit nl helemaal niet.

Lees goed: sommige atheïsten. Niet alle.

Welke atheïst, bijvoorbeeld, gelooft dat hij 'oog in oog zal komen te staan met zijn god'? Een vergeetachtige atheïst? ("hè, heb ik er alweer niet aan gedacht dat ik niet in opperwezens geloof!")

[Jagang]

Gelovigen zijn "god-isten". Geen humanisten.

[Blues-Bob]

Goeiedag,

Persoonlijk denk ik dat humanisten (en ook atheïsten) uiteindelijk willen wat gelovigen ook willen: een wereld die voor iedereen goed voelt....is.

Het is me niet helemaal duidelijk waar je nu precies heen wilt, maar ik denk dat ik als ik op deze manier reageer dat ik dan aardig op de essentie van jouw post inga.

Ik denk dat men op deze aardbol verschillende belangen heeft, naast verschillende levensbeschouwingen. Dat levert conflict op. Er zijn een aantal gedragsmechanismen die plaats kunnen vinden bij conflict. Je kunt mede vanuit je geloof bepaalde gedragsmechanismen gewenst, of ongewenst vinden. Uiteindelijk zul je moeten kijken wat is het conflict, en hoe sta ik zelf in dat conflict. Wijzen naar algemeenheden, anderen of zelfs levensbeschouwingen beschouwen levert in de dagelijkse praktijk volgens mij bijzonder weinig op. Jouw mening en mijn mening zijn pas handig wanneer toepasbaar.

Over de vereniging tussen gelovigen en niet-gelovigen denk ik dat dit geen doel, noch een middel is, maar een feit. We lopen door elkaar op deze aardbol.

Groet,

Bob

[Cluny]

Huh ? Hier hebben we al een probleem. Atheisten geloven dit nl helemaal niet.

Lees goed: sommige atheïsten. Niet alle.
Net zoals sommige gelovigen het humanisme in hun geloof niet erkennen en in het atheïsme geen idealisme zien, zien sommige atheïsten het gelijkaardige ideologisch streven niet bij sommige gelovigen.
De culturele context vertroebelt het zicht op dat beiden hetzelfde lot delen: menszijn en diep filosofische vragen hebben over de aard van de werkelijkheid. Mensen zijn altijd verdeeld geweest als het aan komt op diep filosofische aard van de werkelijkheid. Dergelijk verschil in antwoorden raakt het diepst. De ander verketteren of verbannen is geen oplossing.

Ik denk dan: leer de ander erkennen in jezelf (geldt zowel voor gelovigen als voor atheïsten) en je zal veel meer gelijkenissen zien dan dat je woorden zoekt om te verdelen (waarvoor literatuur genoeg bestaat).

We zijn een wereldgemeenschap geworden daar waar we vroeger kleine stamverbanden waren. We moeten nu naar elkaar groeien en de synthese zoeken.

De rede verbindt, maar ook universeel menselijke waarden (universele rechten en vrijheden) verbindt.
Je kan je eigen humanisme in hun godsdienst aanwijzen en zij kunnen hun geloof in je humanisme zien.

Sommige atheïsten, niet alle, hoeven Maartenn's schrijfsels dus niet te lezen, laat staan ze serieus te nemen.
En nee, ik heb ook helemaal geen zin om zondag samen met jou naar de kerk te gaan.
En nee, ik heb ook geen zin om me te verdiepen in jouw godsdienst of de mate waarin deze jouw vreemde manier van denken domineert.

[siger]

Ik vind dat sommige atheïsten soms iets te hoog van de toren blazen als mens en vergeten dat zij alles verliezen aan dit Grootse op de moment van hun sterven.

Je keert de zaken om. Het zijn net de atheisten die in volle bewustzijn zeggen dat er niets is na de dood.

Het nadeel daarvan is dat ziekte, sterfte en lijden uit het straatbeeld is verdwenen.

Huh?

Een illusie van gezondheid en menselijke esthethiek en samenlevensbeheersing als de illusoire samenlevingsnorm die onmiddellijk wordt doorprikt wanneer zulk een atheïst oog in oog komen te staan met zijn god.

Ik begin te denken dat je "gelovige" bedoelt als je "atheist" schrijft.
Zijn gezondheid en schoonheid illusies?
Heeft een atheist een God die reëler is dan deze illusies?

De gelovigen [...] wiens geest op rechtvaardigheid is gericht, recht voor de zwakken en goed samenleven....

Heb jij ook maar het geringste idee van wat zich in de geschiedenis heeft afgespeeld? Van lijfstraffen, gruwelijke terechtstellingen, boekverbrandingen en gedachtenvervolging, schaamteloze zelfverrijking, onderdrukking van miljoenen, allemaal in naam van de Liefde Gods?

of een geest die anderzijds op vernieling, op chaos en tweedracht is gericht en enkel op eigen voordeel uit is, desnoods ten koste van de andere.

Dit is neem ik aan een persiflage op de universele mensenrechten en daarop gebaseerde grondwettelijke democratieën, die eerst konden ontstaan toen godsdiensten niet langer alleenmacht hadden?

We kunnen elkaar vinden door in de ander jezelf te herkennen voorbij de cultureel-religieuze context..

Je denkt zoals een religieuze despoot die meent dat we moeten zeggen wat iedereen moet denken - met een zalfpot in de ene hand en een pekketel in de andere.

Rabiaat atheïsme heeft immers dezelfde stijl van een fundamentalistische religie dan religieus fundamentalisme.

Dan zou ik verwachten dat je even hard te keer gaat tegen religieus fundamentalisme, maar daar heb ik niets van gemerkt hierboven.
Definieer rabiaat atheisme eens? Mijn mening is dat een atheist niet veel rabiater kan zijn dan niet te geloven dat er een of meer goden zijn.

Het eigen humanisme is terug te vinden in de heilige boeken en andersom.

Zoek het eens op, maar ik denk dat dit nu juist fundamentalisme is.

Wat zou het mooi zijn mochten gelovigen in atheïsten zichzelf herkennen en andersom.
Dat is toch het nobel streven van elke humanist/gelovige?

Ik hoop dat ieder streeft naar beter inzicht.

[Rereformed]

Huh ? Hier hebben we al een probleem. Atheisten geloven dit nl helemaal niet.

Lees goed: sommige atheïsten. Niet alle.

Welke atheïst, bijvoorbeeld, gelooft dat hij 'oog in oog zal komen te staan met zijn god'? Een vergeetachtige atheïst? ("hè, heb ik er alweer niet aan gedacht dat ik niet in opperwezens geloof!")

Een demente atheïst misschien die ooit een religieuze opvoeding heeft gehad? Misschien kom ik het ooit nog even melden.

[Rereformed]

De gelovigen [...] wiens geest op rechtvaardigheid is gericht....

Ik zou in dit verband eerst wel eens willen horen of jij in helstraffen gelooft.

[Rereformed]

.
Het nadeel daarvan is... dat sommige atheïsten met een illusie van onsterfelijkheid menen te staan.

Wat een weirdos zeg. Waar ben je die atheïsten tegengekomen als ik vragen mag?

[Rereformed]

Persoonlijk denk ik dat humanisten (en ook atheïsten) uiteindelijk willen wat gelovigen ook willen: een wereld die voor iedereen goed voelt. En net zoals in chemie kan je niet anders dan tot een synthese komen in de geesten. De ander radicaal afwijzen en het eigen project vooropstellen als De Waarheid is wat we allemaal graag willen.

Dus als de gelovige met stelligheid zegt dat er een God is en de atheïst het stellig ontkent dan is de oplossing dat we allemaal maar agnost worden, mensen die claimen geen kennis te kunnen bezitten over de vraag of er een God is of niet.
Ben je zelf al tot die mooie synthese gekomen?