Status en rol van de intuïtie

[Peter van Velzen]

Dat is dan ook (zie het verhaal van mcmadtasty) wat intuïties doen. Juist of niet juist dondert iet, als je maar iets doet was nodig was om te overleven. Overigens was zijn intuïtie niet optimaal. Direct naar buiten gaan was, waarschijnlijk "beter" geweest dan bellen. Maar dat dondert ook niet. hij leeft gelukkig nog!

De intuïtie was optimaal, enkel de vertaalslag naar de betekenis is niet optimaal.

De "vertaalslag" is was ik "redeneren" noem. Dat is inderdaad minder optimaal als koolmonoxide je vergiftigt. Maar inuïtief had je ook kunnen beseffen dat het hier tijdsverspilling was. Maar helaas: Ook onbewuste hersenprocessen werken onder die omstandigheden slechter,

[Mcmadtasty]

Dat is dan ook (zie het verhaal van mcmadtasty) wat intuïties doen. Juist of niet juist dondert iet, als je maar iets doet was nodig was om te overleven. Overigens was zijn intuïtie niet optimaal. Direct naar buiten gaan was, waarschijnlijk "beter" geweest dan bellen. Maar dat dondert ook niet. hij leeft gelukkig nog!

De intuïtie was optimaal, enkel de vertaalslag naar de betekenis is niet optimaal.

De "vertaalslag" is was ik "redeneren" noem. Dat is inderdaad minder optimaal als koolmonoxide je vergiftigt. Maar inuïtief had je ook kunnen beseffen dat het hier tijdsverspilling was. Maar helaas: Ook onbewuste hersenprocessen werken onder die omstandigheden slechter,

Het enige is een gevoel dat beredeneerd wordt. Ik had waarschijnlijk anders kunnen "waarzeggen", maar intuïtie is geen kant en klaar antwoord. Het activeerd het denkproces, is echter zelf geen denkproces.
Je hebt ook intuïtief handelen, bijvoorbeeld je vast willen pakken als je valt of trachten boven water te blijven wanneer je verdrinkt, zelfs door anderen onder water te duwen.. of in inelkaar krimpen wanneer je iets op je af ziet komen. Dat is makkelijk te vertalen. Maar zonder zichtbare of hoorbare aanleiding een gevoel interpreteren is iets anders.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Het enige is een gevoel dat beredeneerd wordt. Ik had waarschijnlijk anders kunnen "waarzeggen", maar intuïtie is geen kant en klaar antwoord. Het activeerd het denkproces, is echter zelf geen denkproces.

Intuïtie is wel degelijk een denk proces, maar het is geen denkproces met taal.

Sommigen kunnen zich niet voorstellen dat er zonder taal gedacht kan worden (en ik vermoed dat jij daar toe behoort) Dit is echter een misverstand immers de dieren denken wel degelijk zonder taal. Ook zijn er mensen die om de een of andere rede nooit een taal hebben geleerd en ook die blijken te kunnen denken.

[Mcmadtasty]

Het enige is een gevoel dat beredeneerd wordt. Ik had waarschijnlijk anders kunnen "waarzeggen", maar intuïtie is geen kant en klaar antwoord. Het activeerd het denkproces, is echter zelf geen denkproces.

Intuïtie is wel degelijk een denk proces, maar het is geen denkproces met taal.

Sommigen kunnen zich niet voorstellen dat er zonder taal gedacht kan worden (en ik vermoed dat jij daar toe behoort) Dit is echter een misverstand immers de dieren denken wel degelijk zonder taal. Ook zijn er mensen die om de een of andere rede nooit een taal hebben geleerd en ook die blijken te kunnen denken.

Ik ben van mezelf uit beelddenker, door opvoeding echter getraind om er woorden om te geven. Beelddenken geeft over het algemeen veel meer informatie dan onder woorden is te brengen en het verwoorden van gedachten is dan vaak ook een probleem. Dus behoor ik niet tot de groep die denkt dat denken alleen maar taalkundig is. Het schijnt dat voor velen het zich wel slechts tot taal beperkt.


Als intuïtie een denkproces is, is het m.i. een op zichzelf staand proces die zich niet verbind met de bewuste gedachte in beeld of woord.

[dikkemick]

https://www.ntvg.nl/artikelen/pluisniet ... enkmethode
Misschien interessant. Wel doorlezen NA de conclusie.

[VseslavBotkin]

Ik begrijp deze opmerking niet goed. Natuurlijk zal ieder zijn eigen beoordelingsvermogen vertrouwen. Voor sommigen zal dat bijna uitsluitend op intuïtie gebaseerd zijn en voor anderen zal de rede daar een grote rol in spelen. Is het problematisch om dat onderscheid te maken en er op te wijzen dat bij die tweede groep het wereldbeeld enigszins op de rede gebaseerd is?

Als anderen voor jou beslissen wat wel en niet correct gebruik is van "de rede" is dat uiterst problematisch ja. Dan krijg je gewoon het equivalent van "alleen meneer pastoor mag de Bijbel lezen!".

Hoezo? Ik ken geen enkele autoriteit die mensen toegang tot informatie kan geven of ontzeggen. Niemand wordt door anderen beperkt in de manier waarop hij zijn wereldbeeld wil vormen. Mensen kunnen natuurlijk kritiek hebben op anderen hun wereldbeeld maar dat lijkt me in alle richtingen te werken. Dus op welke manier zou er een equivallentie zijn met "alleen meneer pastoor mag de Bijbel lezen!" Wie vervult de rol van meneer pastoor? Wat vervult de rol van de Bijbel?

Het beroep dat mensen die bovennatuurlijke krachten toekennen aan de rede doen gaat vaak gepaard met het triomfantelijk koketteren met autoriteiten ("meneer pastoor en de Bijbel") , "betrouwbare bronnen", "wetenschappelijke consensus", "feiten", etc. Met andere woorden, netjes luisteren en de experts gehoorzamen, vooral geen moeilijke vragen stellen die jouw tere lekenbreintje niet aankunnen. Worden mensen hiertoe gedwongen? Nee, het is zelfverkozen slavernij, net als bij de christen. Het is niet mogelijk voor een mens om iets te doen wat hij niet wilt. Maar factoren als groepsdruk en angst voor de eigen individualiteit, hoe men zou kunnen zijn buiten de groep om, spelen wel degelijk een rol. En de angst voor vrijheid.

maar ik denk inderdaad dat wat wij waarnemen mentale constructies zijn die de hersenen produceren aan de hand van wat de zintuigen hen aan signalen leveren.

Maar hoe kom je dan tot deze conclusie? De waarnemingen waarop het idee dat onze waarnemingen mentale constructies zijn gebaseerd is, zijn toch mentale constructies geproduceerd door onze hersenen? Als je falsificationist bent is dit dus ook gewoon onzin.

Ik kom tot deze conclusie omdat er overal aanwijzingen zijn dat er delen van de werkelijkheid zijn, die ons mensen ontgaan. Er zijn dieren die Ifrarood kunnen waarnemen, er zijn dieren die ultraviolet kunnen waarnemen. Er zijn dieren die hogere tonen en er zijn dieren die lagere tonen kunnen waarnemen. Hoe kunnen wij de wereld waarnemen zoals die is, als we zoveel is wat wij ervan missen?

Dan heb ik het nog niet gehad over de technologie die zaken "waarnemen" ver buiten ons bereik.

Het idee dat de werkelijkheid zoals die waargenomen wordt niet de "gehele" werkelijkheid is, is een geloof. Dat geloof behelst per definitie een ontkenning van de realiteit; onze zintuigen zijn het meest directe en reëele contact met onze omgeving. Mensen kijken om zich heen en weigeren simpelweg te geloven dat hun zintuigen de waarheid spreken, omdat de statische concepten waarmee ze opgroeien; "de rede", "feiten", wetenschappelijke constructen als "infrarood" en "ultraviolet"; zoveel tastbaarder en zekerder zijn dan datgene wat zich direct voor hun zintuigen afspeelt, de veranderlijke en bewegende werkelijkheid. Vervolgens gaan ze dat gevoel rationaliseren. Zoals Nietzsche mooi heeft weten te beschrijven:

Now they all believe, desperately even, in what has being. But since they never grasp it, they seek for reasons why it is kept from them. "There must be mere appearance, there must be some deception which prevents us from perceiving that which has being: where is the deceiver?"

"We have found him," they cry ecstatically; "it is the senses! These senses, which are so immoral in other ways too, deceive us concerning the true world. Moral: let us free ourselves from the deception of the senses, from becoming, from history, from lies; history is nothing but faith in the senses, faith in lies. Moral: let us say No to all who have faith in the senses, to all the rest of mankind; they are all 'mob.' Let us be philosophers [wetenschappers]! Let us be mummies" Let us represent monotono-theism by adopting the expression of a gravedigger! And above all, away with the body, this wretched idée fixe of the senses, disfigured by all the fallacies of logic, refuted, even impossible, although it is impudent enough to behave as if it were real!"

Ik herhaal nogmaals mijn opmerking over dat je argument zichzelf opeet. Als waarnemingen mentale constructies zijn, dan kun je de waarnemingen waaruit je de conclusie hebt getrokken dat waarnemingen constructies zijn, niet vertrouwen.

Als ik een lang gewaad met gouden ornamenten aantrek en aan mensen vertel dat hun ervaring van de werkelijkheid eigenlijk gewoon fantasieën zijn die ingegeven zijn door Beelzabub, en dat ik als priester dat weet omdat ik voorbij de "illusie" kan zien, zouden de meesten fronzen. Als ik hetzelfde doe met een lange witte jas aan en "Beelzabub" vervang door "hersenen" of "receptoren" drinken de meesten het gretig op. Het is exact hetzelfde vergif met een ander kleurtje.

Je analogiën lijken nergens naar. De informatie waarop ik tot mijn besluit kom, is gemakkelijk genoeg beschikbaar voor iedereen die regelmatig de wetenschapsafdeling van de bibliotheek bezoekt. Daarbij beweert niemand dat het gewoon fantasieën zijn.

Waarom willen mensen toch zó graag geloven dat de realiteit zoals ze die ervaren - hun realiteit - niet echt is?

Waarom schakel je over van waarnemingen van de realiteit naar de realiteit zoals ze die ervaren - hun realiteit. Wat bedoel jij juist met het bovenstaande? Want afhankelijk van hoe je die termen invult is er helemaal geen tegenstrijdigheid tussen (1) de notie dat onze waarnemingen mentale constructies zijn die de hersenen produceren aan de hand van wat de zintuigen hen aan signalen leveren en (2) de notie dat de realiteit zoals ze die ervaren - hun realiteit - echt is.

Ik steek mijn linkerhand in een emmer koud water, ik steek mijn rechterhand in een emmer warm water. Ik steek daarna mijn beide handen in een emmer lauw water. Mijn linkerhand voelt echter warm water en mijn rechterhand voelt koud water. Er is geen enkel probleem om deze persoonlijk ervaring --- mijn realiteit --- op een bepaald nivo als echt te erkennen en deze ervaring te zien als een gevolg van mentale constructies zijn die de hersenen produceren aan de hand van wat de zintuigen hen aan signalen leveren.

Er is een deel van de realiteit dat enkel en alleen toegankelijk is voor het individu: de wereld van de directe ervaring, van qualia, van geuren, kleuren, smaken, orgasmes. Daarover heb ik wanneer ik spreek over "hun realiteit", over "hun ervaring van de werkelijkheid". Na deze werkelijkheid komt de intersubjectieve realiteit van de communicatie, datgene wat ons toestaat om met anderen te spreken en te delen, om sociale wezens te zijn. Ik kan het woord "rood" gebruiken om iemand een indicatie te geven van de kleur van de bloem die ik voor me heb, maar hoe dat dan uitziet, het kwalitatieve aspect, dat kan alleen maar ervaren worden.

Vandaar dat ik afgoderij van de rede afwijs. Als ik mezelf zou opleggen de rede te moeten volgen, vooral in combinatie met het idee dat er een "ware wereld" is, zou ik dit kwalitatieve aspect; het meest directe aspect van de realiteit; moeten afwijzen. De rede streeft namelijk naar eenheid, orde, naar generalisatie, naar universelen; er blijft niks meer van het singulaire en het specifieke over, al die dingen die het leven de moeite waard maken. Een soort mentale gevangenis dus. "De hersenen verwerken signalen...", etc.

Het idee dat je jouw ervaringen dus op "bepaald nivo" als echt erkent is de sleutel; dat doet een Christen namelijk ook. "Kijk, het aardse leven is waar we nu zijn, maar het échte leven, dat komt na de dood, in de hemel, de ware wereld". Ik vind hier het christendom, hoe achterlijk en nihilistisch het ook is, eigenlijk nog nastrevenswaardig dan het scientisme. De Christen gelooft namelijk nog dat de ware wereld te bereiken is; door vroom te zijn, door geloof te hebben; de scientist gelooft dat niet meer maar houdt wel vast aan de (onbewijsbare) fantasie ervan, met als resultaat dat hij zijn realiteitszin schade toebrengt en in mentale slavernij moet leven ("dieren kunnen 'infrarood' waarnemen", dus ik mag niet zeggen dat wat ik zie compleet is) zonder beloning. Gewoon weer het christendom dus, alleen dan nog nihilistischer en waardelozer.

Dat lijkt mij de echte vraag. In ieder soort samenleving zijn er figuren die dit roepen, of ze zich nou shamaan of wetenschapper of priester of brahmaan noemen. Het lijkt alsof er hier sprake is van een soort diepgewortelde wens die in de mens zit om zichzelf te besodemieteren en ziek te maken, zichzelf schade toe te brengen; om het leven en de werkelijkheid te ontkennen.

Uw vergelijking tussen een shamaan, priester of brahmaan enerzijds en een wetenschapper anderzijds, gaat enkel zeer oppervlakkig op. De notie dat onze waarnemingen mentale constructies zijn die de hersenen produceren aan de hand van wat de zintuigen hen aan signalen leveren impliceert helemaal geen ontkenning van het leven en de werkelijkheid.

Maar uiteindelijk gaat het toch om hoe iemand de wereld ziet. Dat maakt van zo'n wereldbeeld toch ook een model? En waarom moet ik mijn sociaal-gevormde noties van de "rede" in de prullenbak mikken? Waarom moeten mensen hun sociaal gevormde noties van de "intuïtie" niet in de prullenbak mikken. Mijn intuïtie zegt me namelijk om wel op de rede te vertrouwen.

De intuïtie is niet sociaal gevormd omdat het pre-rationeel is. Er komen geen woorden aan te pas. Woorden zijn inherent sociaal, zoals Wittgenstein terecht opmerkte, en dus ben ik autonomer wanneer ik mijn intuïtie volg.

Dat is een non sequitur. Dat intuïtie pre-rationeel is, spreekt niet tegen dat ze sociaal gevormd is. De intuïtie van iemand op het platteland woont en regelmatig door de wildernis trekt, verschilt van de intuïtie van iemand die in de stad woont. Onze intuïties worden gevormd door de ervaringen die we opdoen, en die ervaringen zijn grotendeels sociaal bepaald. En juist omdat de vorming van een intuïtie grotendeels onbewust gebeurt, en je dus in zekere zin overgeleverd bent aan hoe je verleden je gevormd heeft, lijkt je IMO juist minder autonoom als je je intuïtie volgt.

Ja, nu ik er meer over nadenk is vrijkomen van je sociale omgeving een mysterieus iets. Zoiets is vrijwel nooit het resultaat van iemands eigen bewuste keus, want je kunt je namelijk niet bewust zijn van de context die de voorwaarde voor je eigen denken vormt. Iemand die volledig in de ban is van een gereformeerde gemeenschap heeft waarschijnlijk het idee dat zijn wereldbeeld coherent en redelijk is, dat denkt eenieder namelijk over zichzelf. Het is juist die onverklaarbare en onvrijwillige breuk in iemands wereldbeeld die de aanleiding kan vormen voor een pijnlijke zoektocht en een uiteindelijk afscheid van de dogma's.

Je hebt inderdaad wel een punt wanneer je zegt dat de intuïtie sociale aspecten heeft, maar ik denk niet dat het alleen maar een generalisering is van opgedane ervaring. Intuïtie kan ook een poort naar onbekend terrein zijn, een sprong in het diepe.

[dikkemick]

Ik kopieer een stukje tekst (hierboven) naar het Barnabas-topic.

[VseslavBotkin]

"Men" mag vanalles geloven en nastreven natuurlijk, maar op het moment dat door die overtuigingen normale kritiek (die "men" meestal niet maakt uit angst om te veel af te wijken van het populair geroezemoes) afgedaan wordt als overdreven en "hameren" wordt het problematisch. Dan gaat het gewoon om ouderwetse ideologische blindheid, het vooroordeel van het optimisme.

Lees je eigen bijdragen eens na alsof ze door een ander worden gemaakt.

Ik doe niet anders! Zoals Rimbaud zegt, "ik is een ander".

En lees de mijne nog eens na en tel hoe vaak ik schrijf "het lijkt" of "ik krijg de indruk". Dan zul je wellicht beseffen, waarom je vaak op anderen overkomt als iemand die overdrijft en de redelijkheid van andersmans argumenten niet lijkt in te zien.

Ik denk niet dat we daar de oorzaak moeten zoeken. Amerauder is een stuk genuanceerder van toon dan ik maar roept vrijwel dezelfde reacties op. Ik denk dat "redelijk" vaker dan niet betekent, "iemand die niet te ver van mijn wereldbeeld afwijkt". Stiekem weet iedereen dat, alleen is het onfatsoenlijk om het hardop te zeggen; dat is dan ook waarom ik het doe. Je collega discussiërde op dezelfde toon overigens, voordat jij hem een vriendelijke tik op de vingers gaf.

Daarnaast is het ook een esthetische keuze. Ik kan wel braafjes het poldermodel handhaven, maar als ik wat meer gas bijzet wordt het gesprek spannender en leuker voor alle deelnemers. Dat ik dan af en toe overdrijf: soit, ik ben ook maar een mens. Daar kunnen mensen me op wijzen (en dat doen ze ook). En wees eens eerlijk: hoe zou jij reageren op een gelovig iemand die geen zin kan uitspreken zonder een autoriteit aan te halen?

"Ideologische blindheid" is bijvoorbeeld een woord dat niet past op wat axxyanus of ik zeggen. Maar het is logisch. dat je dat soort dingen beweert, als je de rede(lijkheid) wantrouwt en blind op je intuïtie vertrouwt. Maar doe je dat? Nee toch zeker!

Ik wantrouw, nogmaals, de redelijkheid niet, zoals ik al ontelbare keren heb aangegeven. Misschien zie jij in je "blinde vertrouwen" op de rede dat niet meer zo goed, wat mensen daadwerkelijk zeggen vs. wat je denkt dat ze zeggen?

[heeck]

https://www.ntvg.nl/artikelen/pluisniet ... enkmethode
Misschien interessant. Wel doorlezen NA de conclusie.

Want?
Ik zie een gelover in het bestaan van "gaves", een homeopaat uit Leeuwarden/Eindhoven, afgedroogd worden met
" .. .
ga ik (de auteur) juist uit van de betekenis van intuïtie als een alom voorkomende, deels geautomatiseerde, doelgerichte en doorgaans effectieve denkmethode, die in kracht toeneemt bij toenemende ervaring."

Onderstreping door mij.
Het aantal domeinen groeit:

A) Instinctief handelen
B) Intuitie als Kahnemann type 1) Fast
C) Intuitie als Kahnemann type 2) Slow
D) Woordloos uitvlooien als bij het maken van een compositie van welke aard ook.

Roeland

[axxyanus]

Ik wantrouw, nogmaals, de redelijkheid niet, zoals ik al ontelbare keren heb aangegeven. Misschien zie jij in je "blinde vertrouwen" op de rede dat niet meer zo goed, wat mensen daadwerkelijk zeggen vs. wat je denkt dat ze zeggen?

Natuurlijk wantrouw jij de rede wel. Als je vetrouwen in de rede gaat omschrijven als bovennatuurlijke krachten toekennen aan de rede dan wantrouw je wat mij betreft weldegelijk de rede. Zolang dat uit je manier van argumenteren blijkt dat je de rede weldegelijk wantrouwt, geloof ik je niet als je beweert de rede niet te wantrouwen.

Als je de rede werkelijk niet wantrouwt, toon dat dan in je manier van argumenteren, i.p.v. het gewoon te beweren.

[dikkemick]

https://www.ntvg.nl/artikelen/pluisniet ... enkmethode
Misschien interessant. Wel doorlezen NA de conclusie.

Want?
Ik zie een gelover in het bestaan van "gaves", een homeopaat uit Leeuwarden/Eindhoven, afgedroogd worden met
" .. .
ga ik (de auteur) juist uit van de betekenis van intuïtie als een alom voorkomende, deels geautomatiseerde, doelgerichte en doorgaans effectieve denkmethode, die in kracht toeneemt bij toenemende ervaring."

Onderstreping door mij.
Het aantal domeinen groeit:

A) Instinctief handelen
B) Intuitie als Kahnemann type 1) Fast
C) Intuitie als Kahnemann type 2) Slow
D) Woordloos uitvlooien als bij het maken van een compositie van welke aard ook.

Roeland

Daar was het mij dan ook om te doen. Ervaring.
Ervaring, dus... WEG intuïtie.

[axxyanus]

Het idee dat de werkelijkheid zoals die waargenomen wordt niet de "gehele" werkelijkheid is, is een geloof. Dat geloof behelst per definitie een ontkenning van de realiteit; onze zintuigen zijn het meest directe en reëele contact met onze omgeving. Mensen kijken om zich heen en weigeren simpelweg te geloven dat hun zintuigen de waarheid spreken, omdat de statische concepten waarmee ze opgroeien; "de rede", "feiten", wetenschappelijke constructen als "infrarood" en "ultraviolet"; zoveel tastbaarder en zekerder zijn dan datgene wat zich direct voor hun zintuigen afspeelt, de veranderlijke en bewegende werkelijkheid.

Ik denk eerder dat het idee dat de werkelijkheid zoals die waargenomen wordt de gehele werkelijkheid is, een geloof is. Sommige mensen zijn kleurenblind, nemen die ook de gehele werkelijkheid waar?

En jij kan infrarood en ultraviolet dan wel als wetenschappelijke constructen neerzetten maar dat zijn de normale kleuren ook voor de kleurenblinde. De manier waarop we de kleurenblinde kunnen tonen dat er kleuren zijn die hij niet kan waarnemen, is vergelijkbaar met de manier waarop we onszelf kunnen aantonen dat er infrarood en ultraviolet zijn.

[heeck]

Daar was het mij dan ook om te doen. Ervaring.
Ervaring, dus... WEG intuïtie.

Je kan lezen *) dat ik een ander opdelen voorstel om de lopende discussie-stelletjes binnen dit topic steeds beter ontward te houden.

Roeland

*)
Het aantal domeinen groeit:

A) Instinctief handelen
B) Intuitie als Kahnemann type 1) Fast Thinking
C) Intuitie als Kahnemann type 2) Slow Thinking
D) Woordloos uitvlooien als bij het maken van een compositie van welke aard ook.

[holog]

We vormen een beeld van de wereld om ons heen dmv een interatief proces van abstractie en observatie. (Zit verweven in de structuur van onze beiden hersenhelften).

Iedere theorist of realist zal voor goede en praktische redenen af en toe in de schoenen van een instrumentalist dienen staan. En de instrumentalist of expermentalist zal omwille van praktische redenen dienen te denken in termen van de realist.

[VseslavBotkin]

Ik wantrouw, nogmaals, de redelijkheid niet, zoals ik al ontelbare keren heb aangegeven. Misschien zie jij in je "blinde vertrouwen" op de rede dat niet meer zo goed, wat mensen daadwerkelijk zeggen vs. wat je denkt dat ze zeggen?

Natuurlijk wantrouw jij de rede wel. Als je vetrouwen in de rede gaat omschrijven als bovennatuurlijke krachten toekennen aan de rede dan wantrouw je wat mij betreft weldegelijk de rede.

Ja, natuurlijk vind jij dat. Dit is het "wij van WC eend" effect dat ik eerder beschreef. Jij gelooft blijkbaar dat woorden, idealen en concepten zich in een platonische ideeënwereld bevinden, waar ze vaste betekenissen hebben, los van mensen. Deze wereld is vrij letterlijk bovennatuurlijk; hij bestaat buiten tijd en ruimte. En jij waant jezelf onderdeel van de groep die de "echte" betekenis van "de rede" kent, niet "de karikatuur die jij[ik] ergens opgeraapt hebt".

Uiteraard bestaat zoiets niet; iedereen die zelf nog durft na te denken beseft dat vroeg of laat, en dus moet de betekenis van een woord ergens anders vandaan komen. In mijn ogen is dat het gebruik van dat woord. "De rede" bestaat niet als immateriëel idee, het enige wat bestaat zijn mensen die meningen hebben over de betekenis van dat woord. De "ware rede" is namelijk een verzinsel, een van de zovele spookbeelden die minder weerbare mensen schijnbaar nodig hebben om zichzelf als "goed" te beschouwen, om anderen als "slecht" te beschouwen, om het leven draaglijk en overzichtelijk te maken. Ik wantrouw de rede (zoals jij dat woord gebruikt) niet, net zoals ik God niet wantrouw, waarom zou ik iets wantrouwen dat helemaal niet bestaat? Je kunt mij net zo goed beschuldigen van het wantrouwen van kaboutertjes!

Zolang dat uit je manier van argumenteren blijkt dat je de rede weldegelijk wantrouwt, geloof ik je niet als je beweert de rede niet te wantrouwen.

Als je de rede werkelijk niet wantrouwt, toon dat dan in je manier van argumenteren, i.p.v. het gewoon te beweren.

Hier zien we dus hoe serieus sommigen die fantasieën nemen, en hoe die dus ook makkelijk kunnen uitmonden in totalitaire waanzin, zoals we tijdens de coronacrisis mooi hebben kunnen waarnemen. Ik wantrouw "de rede" niet, ik wantrouw mensen zoals jij, de zendelingen en apologeten. Nietzsche zal voor altijd gelijk hebben met zijn opmerking over "het geloof in de grammatica" dat ten grondslag ligt aan het geloof in God, lol. Punt is wel dat de meeste religieuzen wel nog het zelfbewustzijn hebben om in ieder geval in te zien dat wat zij doen, geloven is...!