pragmatische wereldbeelden boven realisme

[Robo]

De Waarde van het Christendom voor mij

MaartenV schreef:
Ik zou graag hebben dat je ofwel inhoudelijk ingaat op die argumenten, zoals de mensen hier aan het doen zijn, ofwel ervoor kiest om niet mee te doen aan de discussie, omdat je er - om psychologische redenen - aversie tegenover voelt.

Dat is goed.
"niet mee te doen aan de discussie, omdat je..."
Niet om psychologische reden, laat dat duidelijk zijn.
Christen-dom...

[MaartenV]

Neem nu het geloof van humanisme aan de (illusie van) de vrije wil. Volgens de wetenschappen bestaat er helemaal geen vrije wil en zijn wij slechts organische robotten wiens gedrag het gevolg is van chemische en fysische wetten.
Toch is het meer pragmatisch om ervan uit te gaan dat de mens een vrije wil heeft. De basis van het humanisme gaat uit van dit pragmatisch, maar onware geloof: de vrije wil van het individu is immers het hoogste goed binnen het humanisme/liberalisme. Heel het humanisme is volgens de wetenschap dus gebaseerd op een onware geloofsaanname over de vrije wil. Zal het wetenschappelijk inzicht over de illusie van de vrije wil de humanist weerhouden om zijn geloof in deze pragmatische overtuiging vol te houden? Neen, hoegenaamd niet. En terecht.

Waarom mag de humanist/liberaal zijn onwaar geloof (aan de vrije wil) behouden, maar gunt die humanist/liberaal onware geloofsovertuigingen niet wanneer het anderen betreft (Christenen bijvoorbeeld)?

[doctorwho]

Waarom mag de humanist/liberaal zijn onwaar geloof (aan de vrije wil) behouden, maar gunt die humanist/liberaal onware geloofsovertuigingen niet wanneer het anderen betreft (Christenen bijvoorbeeld)?

De vrije wil is mogelijk een illusie maar iets anders dan een geloofsovertuiging

[Peter van Velzen]

Over wat vrije wil betekent is men het niet eens eens. Juridisch bestaat ze in elk geval wel. Het is de voorwaarde voor een wilsovereenkomtst dat er geen sprake is van dwang. Niemand kan uiteraard kiezen wat hij wil. (om te kunnen kiezen moet je éérst iets willen). Maar wat willen is dat is nog niet eens goed gedefinëerd. Laat staan dat de wetenschap bewezen zou hebben dat zulks niet bestaat. Desalnietemin zijn er personen die het idee van een vrije wil fervent bestrijden, dus wat dat betreft heb je het mis Maarten. (Heeck heeft trouwens onlangs weer een bericht geplaatst!) Persoonlijk ben ik er heel pragmatisch over. Je wilt wat en soms doe je datgene wat je wilt, en soms gaat dat niet. Soms heb je dwangneuroses of een mes op je keel, dat gaat het ook niet. Maar zo nu en dan kunnen we even ons gang gaan, en dat is leuk.

[axxyanus]

Waarom mag de humanist/liberaal zijn onwaar geloof (aan de vrije wil) behouden, maar gunt die humanist/liberaal onware geloofsovertuigingen niet wanneer het anderen betreft (Christenen bijvoorbeeld)?

Vragen die gebaseerd zijn op foute aannames zijn moeilijk te beantwoorden. Je hebt blijkbaar gemist hoe verhit de gedachtenwisselingen op dit forum kunnen worden als het onderwerp "vrije wil" is. Er is natuurlijk al het probleem dat "vrije wil" in een juridische context iets anders betekend dan in een wetenschappelijk/filosofische context.

Wat mij betreft is het pragmatisch genoeg dat we in een wil geloven. Niemand heeft al ooit mijn vraag kunnen beantwoorden hoe we in een wetenschappelijke/filosofische context een vrije wil van een onvrije wil zouden kunnen onderscheiden. Het woordje "vrij" lijkt daarmee niets toe te voegen aan betekenis.

[heeck]

. . . Toch is het meer pragmatisch om ervan uit te gaan dat de mens een vrije wil heeft. De basis van het humanisme gaat uit van dit pragmatisch, maar onware geloof: de vrije wil van het individu is immers het hoogste goed binnen het humanisme/liberalisme. . .

Volkomen onverwacht lijk je nu aan de kant van Daniel Dennett te staan die ook iets pragmatisch vindt, namelijk dat hij zijn kleindochter toch niet kan vertellen dat ze geen vrije wil heeft.

Maar dat is vanzelf binnen de context-betekenis van gewoon doen wat je wil.
Christenen moeten nu serieus gaan afchecken welk soort vrije wil ze door hun god is toebedeeld; die ordinaire dagelijkse of die dualistisch onbestaande waarmee je bewust zou bepalen wát je wil.

Electrobiochemische robots van ons model zijn voorzien van een uitermate effectief bevrediginssysteem dat veel genoegen schenkt als is volbracht waar ze zin in hadden. En dat zelfs functioneert als ze met tegenzin hebben volbracht wat ze desondanks wilden.
Een mechaniek waarmee directe verlangens kunnen worden ingewisseld tegen toekomstige; iets wat sommige gelovige robots er zelfs wel toe brengt om een leven lang hopend uit te zien naar wat ze nooit zullen krijgen.

Geloof speelt uiteraard alleen bij hen die iets zonder behoefte aan, of zelfs afkeer van bewijs voor waar blijven aanzien.
Ook electrobiochemische robots immers functioneren het beste als ze goed geïnformeerd beslissen en zullen zo bezien niet méér geloven dan ze zich kunnen permitteren.

Roeland

[heeck]

PS-je bij vorig bericht. Overgenomen uit NRC vandaag, column Carel Peeters, over de toespraken van Obama:

. . De bedoeling is dat we eerder accepteren wat waar is, dan wat goed voelt. Emoties zijn belangrijk, maar alleen op de geëigende momenten. . .

R.