Kennen van goed en kwaad

[fbs33]

'God is iets dat voortkomt uit de geest', stel jij........en ik beaam dat, alleen..........ik benoem die 'geest' met het begrip instinct dat aanzet tot vluchten of vechten.
Een handelingspatroon dat gebaseerd is op de drang tot blijven bestaan
Het bewustwordingsproces dat de mens tot 'mens' maakt is in mijn optiek datgene, wat men in het algemeen 'Verstand' noemt,en m.i.een uitbreidende aanvulling is van dat 'instinct'!
Een uitbreiding die begrip van de toekomst inhield!...... naast de waarneming van het heden (=zijn eigen situatie in de omgeving waarin hij zich bevindt) en de herinnering van het verleden (=van zijn ervaringen in eerdere omgevingen, opgeslagen in het geheugen)
en ..........door de 'uitbreiding' genuanceerder over het 'heden' gelegd kon worden om hem (minder zwart-wit) tot vluchten of vechten aan te zetten.
Sterker nog, hij kon creatief abstract, allerlei situaties bedenken die uitmondden in voorgenomen handelingen in antwoord op mogelijk (in de toekomst plaatsvindende situaties.
Maar wat een nadeel was!.............Hij kreeg besef van zijn stervelijkheid door dat toekomstbegrip!
En dát schreeuwde tegen die instinctieve levensdrang waar desnoods een 'god' bedacht moest worden die hem een eeuwig leven beloofde.
Dit is (als inleiding) het fundament waarop mijn credo berust dat jou probeert te antwoorden.

Jij probeert een 'tooltje' te vinden om bv. de 'wil tot behoud' dat in het instinct zetelt van de christen te breken (door hem zijn god die dat behoud suggereert), af te pakken.
Een wig te drijven tussen dat instinct en de toevoeging 'Verstand' zodat zijn verstand vrijelijk introspectief aan de slag kan gaan met zijn instinct waar zijn angst voor stervelijkheid heerst, en zijn god het sussende element is.!
Zijn god afpakken is gelijk aan het touw doorknippen, waardoor die christen in een bodemloos zwart ravijn dondert (hangend aan zijn afgeknipte levenslijntje)!
Hij zal vechten tot de dood om zijn touwtje ongeschonden te laten, of gewillig afstand doen omdat hij afstand kan doen van dat imaginaire verder leven.
Een overgave aan die tot hem doordringende realiteit dus die hem tot volwaardig(er) dier maakt (en atheist uiteraard)
Het tooltje?
Ik kan je slechts laten zien wat je moet openbreken en scheiden van elkaar!
Méér niet helaas (maar weten wát er gebroken en gescheiden moet worden, is óók wat waard [hoop ik voor je])
groet door een illusie-arme atheist

[Kevin]

Dan zijn wij het oneens over het begrip geest en kan ik vanuit jou perceptie verder geen bijdrage verwachten op dit onderwerp. Toch bedankt voor het proberen.

Jij probeert een 'tooltje' te vinden om bv. de 'wil tot behoud' dat in het instinct zetelt van de christen te breken (door hem zijn god die dat behoud suggereert), af te pakken.

Nee dit probeer ik niet. Ik wil een juist gebruik voor de geest formuleren. Echter, dat (het ontmaskeren van god, of, in ieder geval, dat wat niet klopt aan het idee god en dat wat er in religieuze zin mee in verband staat) zal uiteindelijk wel het gevolg zijn van dat juiste gebruik.

[Kitty]

Als je een juist gebruik van de geest wil benoemen, dan zou je alles moeten rationaliseren, is dat mogelijk? De geest is meer dan dat, ook emotie is iets dat je niet zomaar kunt verwerpen, ook lijkt het me ontzettend lastig een tool te bedenken hoe je je emotie moet 'gebruiken'. Ik ben van mening dat je het gebruik van de geest niet sluitend in een tool kan zetten, aangezien je niet op elk aspect van je geest invloed uit kan oefenen en er ook zaken spontaan uit de geest voortkomen. Je zou dan elke gedachte en elke emotie die je hebt moeten gaan rationaliseren. Ik vraag me echter af of dat vooruitgang is.

[fbs33]

Dan zijn wij het oneens over het begrip geest en kan ik vanuit jou perceptie verder geen bijdrage verwachten op dit onderwerp. Toch bedankt voor het proberen.

Jij probeert een 'tooltje' te vinden om bv. de 'wil tot behoud' dat in het instinct zetelt van de christen te breken (door hem zijn god die dat behoud suggereert), af te pakken.

Nee dit probeer ik niet. Ik wil een juist gebruik voor de geest formuleren. Echter, dat (het ontmaskeren van god, of, in ieder geval, dat wat niet klopt aan het idee god en dat wat er in religieuze zin mee in verband staat) zal uiteindelijk wel het gevolg zijn van dat juiste gebruik.

Omschrijf in andere woorden het begrip 'geest' waardoor de 'percepties' alsnog ineen kunnen vloeien tot een gezamelijk vertrekpunt?)
Tenzij de uitleg reeds gegeven is in jouw eerdere stukje waarop ik gereageerd heb?
groet

[Kevin]

Als je een juist gebruik van de geest wil benoemen, dan zou je alles moeten rationaliseren, is dat mogelijk? De geest is meer dan dat, ook emotie is iets dat je niet zomaar kunt verwerpen, ook lijkt het me ontzettend lastig een tool te bedenken hoe je je emotie moet 'gebruiken'. Ik ben van mening dat je het gebruik van de geest niet sluitend in een tool kan zetten, aangezien je niet op elk aspect van je geest invloed uit kan oefenen en er ook zaken spontaan uit de geest voortkomen. Je zou dan elke gedachte en elke emotie die je hebt moeten gaan rationaliseren. Ik vraag me echter af of dat vooruitgang is.

Dat laatste is wel een sterk argument... Zou je misschien uitgebreider in kunnen gaan op wat voor neven-effecten dit op 'de vooruitgang' zou kunnen hebben?

Ik begrijp wel wat je bedoeld, maar misschien raak je nog iets wat ik over het hoofd zie...

Aan de andere kant, rechtvaardigd de vrijheid van het voelen (ik denk dat je daarop doelt), het bestaan van een God en de gruwels die daaruit voortkomen?


Het is ook niet echt mijn bedoeling één centraal tooltje te ontwikkelen voor een juist gebruik van de geest, maar meer een overzicht te maken van dat wat de geest kan verduidelijken en er grip op geeft (vooral op het gebied van het denken, het gebied van het voelen volgt dan vanzelf, en dat blijft dan (na verdere ontwikkeling van de geest) ook min of meer hetzelfde, alleen duidelijker en losser, meen ik).

Groetjes,

@fsb33

Geest: Dat wat ik denk, dat wat ik voel, dat wat ik wil.

[Kitty]

Misschien heb je tussendoor ook iets aan de zeven stappen tot indoctrinatie.

Je vindt ze in onderstaand artikel. Trouwens toch een heel interessant artikel om te onderzoeken hoe een religie in de geest tot stand komt.

http://www.positief-atheisme.nl/geestesvirus.htm

[Kevin]

Dankje kitty! Prachtige analyse wordt er gemaakt en veel stukjes waar ik wat mee kan.

Alleen deze kan ik niet helemaal duiden:

Erfelijke aanleg versus omgeving
Het meme complex kon deze tweezijdigheid niet toestaan om van de kwestie van morele hervorming af te leiden, dus evolueerde het snel om af te buigen naar kwesties van de fragmentatie van de menselijke ervaring, van 'gered' of niet 'gered' zijn, en van kwesties over leven na de dood.

Ik lees verder, en verdere vragen hoor je nog! Als het je niet dwars zit iig 8)

[Kevin]

Hierin is voorzien door de bijbelse auteurs en redacteuren, en hun antwoord hierop is zover geëvolueerd dat het zelfs de psychologie van 21ste eeuw overstijgt, in zijn verklaring dat het besef van een geest in een lichaam een artefact is van de eenzijdigheid van het bewustzijn, met een onderbewustzijn dat de grondslag legt voor een werkelijkheid die wezensvreemd is aan de geest zelf.

Hiermee wordt bedoeld dat een mens zijn eigen onderbewustzijn niet kan kennen?

(Niet dat ik geloof in een totaal onbewust gedeelte van de geest...)

Wat wordt hier nu direct mee bedoeld?

[fbs33]

Jij zegt, "Dat wat ik wil/denk/voel"
Mijn antwoord, "Het vragen naar het 'waarom' van e.e.a. leidt m.i. rechtstreeks naar dat instinct waarin al die genoemde zaken zetelen!
Ze dienen als 'geheel' het lichaamsbestaan op je levenspad!
Rationaliseren ervan (wat Kitty zegt) is een must m.i.
Om de 'warmte' alsmede de 'kilte' ervan te kunnen laten neerdalen op de schouders van hen die dat verdienen.
Anderen helpende of vervloekende door jezelf te helpen of te vervloeken!
Datgene hanterende (verstand) om die instincten te beheersen.
Maar dát is nog een lange weg om te begaan (ook voor mij) waar we m.i. sinds ons verkregen bewustzijn, de eerste stap nog niet eens afgemaakt hebben.
Maar we zien in ieder geval dat die 'god' (als symbool voor onze instincten) een gruwelijke god kan zijn.(die ons laat vermenigvuldigen totdat we met z'n allen stikken!)
En dát is al een klein stukje de goede weg op

[Kevin]

De zeldzame gelovigen die niet gebukt gaan onder deze twijfels en zorgen, en niet gestoord worden door de inconsequenties, hebben deze conditie bereikt door hiervoor een dissociatiemechanisme te ontwikkelen. In andere woorden hebben zij hun denken zover van de werkelijkheid afgescheiden, dat duidelijk tegengesteld bewijs geen cognitieve verstoring meer veroorzaakt.
Hiervan bestaan talloze voorbeelden, zoals het verwerpen van bewezen wetenschappelijke feiten, en de ontkenning van de conflicten van feiten en doctrine die overal in de geloofsbeleving bestaan in relatie tot de wereld om ons heen.

Kaffer!

[Kitty]

Alleen deze kan ik niet helemaal duiden:

Erfelijke aanleg versus omgeving
Het meme complex kon deze tweezijdigheid niet toestaan om van de kwestie van morele hervorming af te leiden, dus evolueerde het snel om af te buigen naar kwesties van de fragmentatie van de menselijke ervaring, van 'gered' of niet 'gered' zijn, en van kwesties over leven na de dood.

Misschien dat hiermee bedoeld wordt, dat men niets kon met het feit dat mensen een erfelijke aanleg hadden voor een moreel goed karakter en dat de omgeving je moraal ten goede kan vormen. Want dan zou een mens dus 'goed' kunnen zijn vanwege zijn erfelijke aanleg en invloed vanuit zijn omgeving. Hiermee zou dan een niet religieus mens goed genoemd kunnen worden, en men kan alleen 'goed' zijn indien men zich bewust is van de religieuze voorschriften die aan dat 'goed' verbonden zijn.
Dus zag men morele hervorming die los stond van religie en gods moraal als zijnde slecht of niet goed genoeg. En brachten ze daarvoor het thema in dat er geen sprake was van juiste moraal en er dus 'gered' moest worden, en men alleen het leven na de dood kon verwerven indien men daar de juiste religieuze moraal tegenover zette.

Je ziet dit ook bij huidige christenen, je kan de beste moraal hebben, aangeleerd door je omgeving met een basis van erfelijke eigenschappen, en nog moet je 'gered' worden om een eeuwig leven te kunnen verwerven. Dus het 'redden' en het 'eeuwig leven' wordt hier ingezet om elke vorming van gezonde menselijke moraal naar de afvalbak te dirigeren.

Maar misschien heb ik het totaal mis hoor, het is een wat moeilijk te duiden tekstje inderdaad.

Ik lees verder, en verdere vragen hoor je nog! Als het je niet dwars zit iig 8)

Nee hoor, totaal niet. Of ik overal een antwoord op heb weet ik natuurlijk ook niet. Ik haal het tenslotte ook maar uit mijn eigen 'boeren verstand' 8)

[Kitty]

Hierin is voorzien door de bijbelse auteurs en redacteuren, en hun antwoord hierop is zover geëvolueerd dat het zelfs de psychologie van 21ste eeuw overstijgt, in zijn verklaring dat het besef van een geest in een lichaam een artefact is van de eenzijdigheid van het bewustzijn, met een onderbewustzijn dat de grondslag legt voor een werkelijkheid die wezensvreemd is aan de geest zelf.

Hiermee wordt bedoeld dat een mens zijn eigen onderbewustzijn niet kan kennen?

(Niet dat ik geloof in een totaal onbewust gedeelte van de geest...)

Wat wordt hier nu direct mee bedoeld?

Ik denk dat ze hiermee bedoelen dat de nauwe samenwerking van geest en lichaam waar de wetenschap vanuit gaat hier overstegen moet worden, aangezien gelovigen een andere, bredere geest onderkennen die buiten de invloed en verbondenheid met het lichaam staat.
Dat moet ook wel aangezien zij ervan uitgaan dat die geest zonder dat lichaam in staat is om verder te leven. Iets wat bij een onlosmakelijke verbondenheid van lichaam en geest natuurlijk ronduit onmogelijk wordt geacht. Vandaar dat zij komen tot een werkelijkheid die wezensvreemd is voor de geest zelf. Ze maken dus een scheiding tussen lichaam en geest, waar in werkelijkheid een verbondenheid is. Vandaar ook lichaam versus geest.

Maar ook hier kan ik het mis hebben, maar dat lees ik er in.

[Kevin]

Aaah, zo had ik het nog niet bekeken. Sterk punt inderdaad.

Dankje voor je reactie, ik ga deze middag het stuk weer eens opnieuw doorlezen.

[atma]

@ Atma, wat een gezweef.... Daar heb je natuurlijk niets aan.

Echter wetende dat dit alles illusie is en dat het Zelf ongebonden is aan dit spel verricht je de handelingen zonder je hier aan te hechten. Zie het als een toneelspel. Je speelt een bepaalde rol in het spel maar je bent de rol niet.

Dit is jezelf disassocieren met het bestaan, en dit is slecht, omdat al dat wat belangrijk is dan plotseling relatief wordt.

Snap je dat nou niet, of ben je zelf gewoon geestelijk zo angstvallig (Ik wil dit bestaan niet, het is maar een illusie, het is maar een fabeltje) dat je hier onbewust voor kiest???

Ik denk dat waar jij op doelt neer komt op het feit dat mensen alles los kunnen moeten laten op een bepaald moment. Je moet savonds in je bed kunnen stappen en kunnen zeggen 'nu is tijd om te rusten, nu laat ik alles los'

Veel mensen blijven in hun hoofd met vanalles bezig zitten... Dit is niet goed. Is dat wat je bedoeld?

Ik vond twee korte filmpjes van iemand (Christine breese) die ik niet kende maar die het aardig goed uitlegt.

http://www.youtube.com/watch?v=IFXQ4_Qk ... ed&search=
http://www.youtube.com/watch?v=AXw17LFE ... ed&search=

Misschien begrijp je nu wat ik bedoel.

nu laat ik alles los'

Om werkelijk los te kunnen laten zal je toch eerst moeten weten wie je werkelijk bent!

atma

[Kevin]

Ik kan ook prima loslaten zonder écht te weten wie ik ben (al heb ik daar een prettig goed beeld van). Simpelweg omdat ik er beter door kan slapen en dit gezonder is voor mij.

Gezweef dus... ik bekijk de filmpjes en zal zo reageren.