Geloof schreef: De grote vraag die onbeantwoord blijft in elke theorie, ook die van de Big Bang, is waar dijt het heelal in uit, en wat was er voor het heelal ontstond. Dit zijn vragen waar we waarschijnlijk alleen maar over kunnen filosoferen
Ik denk dat hier een grote kern van waarheid in zit, we kunnen gewoon niet zeker weten wat er was voor het heelal. Er zullen altijd vragen blijven, en de antwoorden zullen altijd een mate van geloof vergen.
We weten het niet precies, en we kunnen er alleen maar over filosoferen; dat is precies het antwoord dat je van bijna alle deelnemers aan deze discussie hebt gekregen. We weten het niet, en jij weet het ook niet. Jouw verklaring is een soort deus ex machina, een poppetje die je uit een doosje tovert, en dan een oplossing zou moeten zijn. Ik heb het je al eerder gezegd in een andere draad.
De barbaar uit het stenen tijdperk deed hetzelfde. Hij hoorde en zag vanuit zijn grot de oorverdovende donder en de verblindende bliksem; hij zag hoe machtige bomen en rotsen verpulverden, en voelde de aarde trillen, en dacht: 'daar boven moet wel een hele grote, machtige Reus wonen, die met voorhamer op zijn aambeeld slaat', en aldus was Donar geboren, de dondergod.
Jouw antropomorfische God op Zijn gouden troon verschilt niet van Donar. Het is gewoon een poppetje dat iemand ooit heeft bedacht, omdat hij niet kon leven met onzekerheden, en/of geen zin had om dieper na te denken.
Zoals ik al eerder zei geloof ik dus dat de enige oplossing iets eeuwig is, wat ook bovennatuurlijk, materieloos en ruimteloos is. Een God dus.
Jij mag dat geloven, leuk voor je. Jammer voor je dat het Bijbelse scheppingsverhaal in strijd is met de Big Bang; jammer dat het volkomen in striijd is met het gezonde verstand.
In het Bijbelse verhaal bestond de aarde al voor de zon en de sterren, en was woest en ledig. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Zweefde de aarde ergens in een desolaat, leeg heelal?
Na de beschrijving van de aarde als zijnde ‘woest en ledig’, komt in Genesis 2 de mededeling dat de duisternis zich ‘op den afgrond’ bevond. Wat voor afgrond? Betekende dit dat de aarde een platte schijf was, met rondom een afgrond?
Vervolgens schiep God het licht, maar schiep de bronnen van dat licht (sterren) pas vele ‘dagen’ later. Licht heeft een bron nodig. Er zijn gelovigen die zeggen dat God de bron was van dat licht, maar ik blijf het merkwaardig vinden om eerst licht te scheppen, en pas daarna de dragers van dat licht.
Nadat God het licht had geschapen en zijn eigen creatie had goedgekeurd, maakte Hij
scheiding tussen het licht en de duisternis. Maar wat moet ik me voorstellen bij het scheiden van licht en duisternis? Duisternis is immers niets. Het is slechts de afwezigheid van licht. Maar de Bijbel beschrijft duisternis als zijnde een substantie; iets dat je ergens van kon scheiden.
Heel vreemd dat God het licht, dag noemde, en de duisternis, nacht, en dat vervolgens gesproken werd van ‘avond’, ‘morgen’ en ‘de eerste dag’,
terwijl er nog geen zon was om deze tijdsaanduidingen te markeren.
Op de tweede dag schiep God een ‘uitspansel tussen de wateren’, waarna Hij tussen de wateren boven het uitspansel en de wateren onder het uitspansel, scheiding maakte, Het uitspansel dat Hij zojuist had geschapen noemde Hij ‘hemel’, terwijl Hij de hemel al in het eerste vers had geschapen. Betekende dit dat God de hemel twee keer had geschapen.
Nadat Hij op de derde dag het water ‘op één plaats verzameld had’, kwam het droge tevoorschijn, en het droge noemde Hij aarde. Op de vierde dag schiep Hij op die aarde de planten, terwijl Hij de zon, welke de krachtbron is voor het fotosynthetische proces bij planten, pas schiep op de vierde dag.
En dan die duizenden miljarden nevels, kometen, sterrenstelsels, exoplaneten, quazars, manen, waarvan we maar een luttele fractie kunnen zien, terwijl die volgens de Bijbel toch écht 'geschapen zijn om die tweebenige stumpers op die kleine modderkluit die we aarde noemen, van licht te voorzien, en voor navigatie. Vreemd ook dat die Schepper van jou, vier dagen nodig heeft gehad om dat miezerige zonnestelseltje van ons te scheppen, en dat hij vervolgens de rest van het heelal - duizenden miljarden sterrenstelsels, die elk stuk voor stuk weer bestaan uit honderden miljarden sterren, en nog meer planeten en manen, in slechts één dag schiep.
Ja, lekker wetenschappelijk hoor, die Bijbel. Weet je, geloof? Je kunt je er altijd nog uitredden met
'God's wegen zijn ondoorgrondelijk' 
Waarschijnlijk zul je dat ook gaan doen, zo is het tot nu toe altijd nog gegaan met evangelisten.
Maar diep van binnen weet je dat je jezelf voor de gek houdt.
Iemand merkte trouwens op dat deze vraag buiten het terrein van de atheïst valt, daar ben ik het niet mee eens. De oorsprong van het universum, of beter gezegd, de oorzaak is iets waar ook atheïsten een mening over hebben. Al is het alleen maar om theïsten van repliek te kunnen dienen.
Wat een misvatting zeg. Jij wilt dat graag. Jij wilt graag dat atheïsten daarover een absoluut standpunt innemen, zodat je ze naar beneden kunt trekken naar het niveau van het bijgeloof dat jij aanhangt. Het enige wat de gemiddelde rationalist doet is het volgen van de theorieën die de wetenschap opstelt over deze materie, en de rationalist vindt deze theorieën doorgaans geloofwaardiger dan de antropomorfische goden op hun gouden tronen, het duveltje uit het doosje.
Dit is alleen verplaatsen van de vraag, want hoe is di andere 'iets' dan ontstaan? Bovendien is het tweede iets dan niet meer een begin, maar eerder een vervolg, of een nieuwe fase.
Hoe moet ik dat nu weten? Misschien weet jij het? Maar bewijs het dan wel even he? Geen duveltje uit het doosje. Niet roepen:
'God did it!', want dan roep ik 'het
duizend kilometers groot konijn uit het paralelle universum deed het!'.
Mijn advies aan jullie is dan ook om met een betere verklaringstheorie te verzinnen, wat met dit soort argumenten en reacties breng je een theïst nog niet eens aan het twijfelen.
En met jouw ectoplasma op de gouden troon breng je een rationalist zéker niet aan het twijfelen.
En trouwens, wie zegt dat dit mijn intentie is?. Het zijn evangelisten die constant mensen aan het twijfelen proberen te brengen. Het enige wat hier gebeurt is dat daarop gereageerd wordt.
3) Waarom bestaat er zoiets als moraal?
Betekenis van het woord.
mo·raal dev 1
de heersende zeden en gebruiken; synoniem
moraliteit, moreel, zedelijkheid 2 iemands voorstelling van goed en
slecht;
Moraal is een subjectief begrip. De 'heersende zeden en gebruiken' van een volk of cultuur in een bepaalde tijd, en iemands persoonlijke voorstelling van goed en kwaad. Moraal kan verschillen per volk of cultuur, moraal kan verschillen per individu, en moraal kan veranderen met de tijd.
Barbaren vonden het vroeger een deugd om slaven te houden, kinderen en dieren te offeren, ritueel te verminken, mensen levend te verbranden; sinds de verlichting zijn steeds meer mensen hiervan gaan walgen, en hebben overheden dergelijke barbarij bij de wet verboden. Waarom? Omdat een maatschappij waarin slavernij verboden is, waar men goed omgaat met dieren en kinderen, waar men mensen niet gedwongen ritueel verminkt en waar men geen mensen op de brandstapel zet, een prettiger maatschappij is om in te leven.
Vriendelijke groet.
Al er nog een andere singulariteitsthese gebruiker is met bijna dezelfde naamdan ben ook ik nieuwsgierig naar wie dat is.
