Zingeving

[axxyanus]

Waarom is werk een verkeerd ding om zingeving aan te ontlenen? I

Als je daardoor in een pensioengat valt is er kennelijk iets mis gegaan; bijvoorbeeld om uitsluitend aan je werk de zingeving ontlenen. Dat geldt niet alleen voor de dokter. Het door jouw genoemde gevolg is voor mij aanleiding om te constateren dat je wellicht eenzijdig aan de verkeerde dingen heb gehecht. Er lijkt mij meer in het leven.

Ik kan niet volgen. In je eerste zin lijk je te stellen dat het niet verkeerd was van die dokter om zijn zingeving uit zijn werk te halen maar te eenzijdig/beperkt. Maar in je laatste zin lijk je weer te stellen dat het verkeerd was van die dokter om zingeving uit zijn werk te halen.

[Frits]

Ik kan niet volgen. In je eerste zin lijk je te stellen dat het niet verkeerd was van die dokter om zijn zingeving uit zijn werk te halen maar te eenzijdig/beperkt. Maar in je laatste zin lijk je weer te stellen dat het verkeerd was van die dokter om zingeving uit zijn werk te halen.

Ik wil nadrukkelijk niet over de zingeving van een ander oordelen. Of het verkeerd is of niet is niet aan mij. Ik concludeer alleen dat er kennelijk iets mis is gegaan als iemand in een pensioengat valt. Misschien denkt die dokter (als voorbeeld) wel dat het de zin van zijn leven was om anderen te genezen, maar hechtte hij meer aan de maatschappelijke status (zoals ik aanvankelijk ook stelde!) die het opleverde. Dan gaat het mis op de pensioengerechtigde leeftijd. Status weg, zingeving weg.

Frits

[axxyanus]

Ik kan niet volgen. In je eerste zin lijk je te stellen dat het niet verkeerd was van die dokter om zijn zingeving uit zijn werk te halen maar te eenzijdig/beperkt. Maar in je laatste zin lijk je weer te stellen dat het verkeerd was van die dokter om zingeving uit zijn werk te halen.

Ik wil nadrukkelijk niet over de zingeving van een ander oordelen. Of het verkeerd is of niet is niet aan mij. Ik concludeer alleen dat er kennelijk iets mis is gegaan als iemand in een pensioengat valt. Misschien denkt die dokter (als voorbeeld) wel dat het de zin van zijn leven was om anderen te genezen, maar hechtte hij meer aan de maatschappelijke status (zoals ik aanvankelijk ook stelde!) die het opleverde. Dan gaat het mis op de pensioengerechtigde leeftijd. Status weg, zingeving weg.

Acht jij het dan onmogelijk dat die dokter in het pensioengat valt enkel en alleen omdat het genezen van patiënten hem nu ontvalt?

Waarom kan het niet gewoon zijn: Genezen van patiënten weg, zingeving weg.

[Frits]

Acht jij het dan onmogelijk dat die dokter in het pensioengat valt enkel en alleen omdat het genezen van patiënten hem nu ontvalt?

Waarom kan het niet gewoon zijn: Genezen van patiënten weg, zingeving weg.

Dat is voor mij te kort door de bocht! Daarmee versimpel je het vraagstuk teveel. Ik probeer me de arts voor te stellen die zich in dienst heeft gesteld van zijn patiënten, en een moment bereikt dat hij vrijwillig met pensioen gaat. Voor hem zal dienstbaarheid een hoge waarde zijn geweest in z'n leven. Ongetwijfeld vindt hij een andere activiteit om naar die waarde te kunnen blijven handelen. Of anders kan hij nog even door blijven werken 'op een lager pitje', want niemand stuurt hem naar huis.
Dus ik kan met niet goed voorstellen dat die arts in een pensioengat valt. Ik ken persoonlijk maar een handjevol gepensioneerde artsen om mijn standpunt in de praktijk te onderzoeken. Maar degenen die ik ken maken het uitzonderlijk goed.
Ik kan mijn standpunt ook proberen te verklaren vanuit mijn persoonlijke ervaring. Ik heb 50 jaar onafgebroken gewerkt in verschillende uiteenlopende beroepen. Dat heb ik altijd met veel plezier gedaan, zowel hoog- als laag gekwalificeerd werk. Ik vond de zingeving niet in het werk 'an sich' , maar in de resultaten die ik ermee behaalde en waar ik trots op was. Dat bedoelde ik eerder met een hoger doel. Die waarde bleef bestaan na mijn pensionering, zodat ik zonder 'pensioengat' door kon gaan met het bewerken van akkerland en het schrijven van een boek. Ik weet zeker dat het anders was als ik waarde zou hebben gehecht aan de maatschappelijke status die ik sommig beroepen had. Ik ken naaste collega's die wel in een diep gat vielen toen zij ophielden met hun werk. Ik kan mijn standpunt wel aan hen toetsen omdat ik hen kende. Ik weet dat zij andere waarden hadden in hun leven dan ik.

groet Frits

[axxyanus]

Acht jij het dan onmogelijk dat die dokter in het pensioengat valt enkel en alleen omdat het genezen van patiënten hem nu ontvalt?

Waarom kan het niet gewoon zijn: Genezen van patiënten weg, zingeving weg.

Dat is voor mij te kort door de bocht! Daarmee versimpel je het vraagstuk teveel. Ik probeer me de arts voor te stellen die zich in dienst heeft gesteld van zijn patiënten, en een moment bereikt dat hij vrijwillig met pensioen gaat. Voor hem zal dienstbaarheid een hoge waarde zijn geweest in z'n leven. Ongetwijfeld vindt hij een andere activiteit om naar die waarde te kunnen blijven handelen. Of anders kan hij nog even door blijven werken 'op een lager pitje', want niemand stuurt hem naar huis.

Hoe kom jij bij die ongetwijfeld? Hoe weet jij dat niemand hem naar huis stuurt? Misschien was hij wel verbonden aan een ziekenhuis en sturen die hem wel degelijk naar huis. Misschien was hij chirurg maar is zijn zicht te veel achteruit gegaan om nog te kunnen opereren. Het lijkt me dat jij al dat soort mogelijkheden al te gemakkelijk van tafel veegt.

Dus ik kan met niet goed voorstellen dat die arts in een pensioengat valt. Ik ken persoonlijk maar een handjevol gepensioneerde artsen om mijn standpunt in de praktijk te onderzoeken. Maar degenen die ik ken maken het uitzonderlijk goed.

Ik snap dit punt niet goed. Stel dat maar 1% van de dokters in een pensioengat valt, op welke manier moet dat dan ondersteunen dat die 1% de veel aan de status hecht, i.p.v. dat ze gewoon te weinig gediversifieerd hebben wat zingeving betreft.

Ik ga niet ontkennen dat sommigen in een zwart gat vallen omdat de status is weggevallen. Ik zie alleen geen reden om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.

[Frits]

Ik ga niet ontkennen dat sommigen in een zwart gat vallen omdat de status is weggevallen. Ik zie alleen geen reden om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.

Ik ben uitgegaan van een veronderstelling en die was status. Het het nooit als stelling bedoeld. Ik heb geprobeerd mijn standpunt zo goed mogelijk toe te lichten. Als jij andere oorzaken ziet prima. Laat maar horen.

Frits

[axxyanus]

Ik ga niet ontkennen dat sommigen in een zwart gat vallen omdat de status is weggevallen. Ik zie alleen geen reden om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.

Ik ben uitgegaan van een veronderstelling en die was status. Het het nooit als stelling bedoeld. Ik heb geprobeerd mijn standpunt zo goed mogelijk toe te lichten. Als jij andere oorzaken ziet prima. Laat maar horen.

Die heb ik laten horen. Gewoon te weinig geïnvesteerd hebben in andere zingeving tijdens zijn beroepsleven maar dat heb jij afgewezen.

[Frits]

Die heb ik laten horen. Gewoon te weinig geïnvesteerd hebben in andere zingeving tijdens zijn beroepsleven maar dat heb jij afgewezen.

Ben ik het mee eens. Heb ik dat afgewezen? Waaruit concludeer je dat? Ik lees het nergens terug.

Frits

[axxyanus]

Die heb ik laten horen. Gewoon te weinig geïnvesteerd hebben in andere zingeving tijdens zijn beroepsleven maar dat heb jij afgewezen.

Ben ik het mee eens. Heb ik dat afgewezen? Waaruit concludeer je dat? Ik lees het nergens terug.

Uit het feit dat toen ik dat in eerste instantie met een specifiek voorbeeld suggereerde met de vraag:
Waarom kan het niet gewoon zijn: Genezen van patiënten weg, zingeving weg.

Jouw antwoord was:
Dat is voor mij te kort door de bocht!

[Frits]

Uit het feit dat toen ik dat in eerste instantie met een specifiek voorbeeld suggereerde met de vraag:
Waarom kan het niet gewoon zijn: Genezen van patiënten weg, zingeving weg.

Jouw antwoord was:
Dat is voor mij te kort door de bocht!

Inderdaad vond ik deze stelling wat kort door de bocht. Ik heb dat uitvoerig toegelicht, mede aan de hand van mijn persoonlijke ervaringen. Op die inhoudelijke toelichting ga jij niet in. Dat is natuurlijk prima, maar het maakt het vervolgens wel erg lastig als je vervolgens onderstaande conclusie trekt:

Die heb ik laten horen. Gewoon te weinig geïnvesteerd hebben in andere zingeving tijdens zijn beroepsleven maar dat heb jij afgewezen.

Dat ik dat zou hebben afgewezen is 'jumping to conclusions', en ik begrijp niet wat je daar mee wilt bereiken. Ik ben het zelfs met deze formulering eens. Ik stel voor dat we discussie beïndigen want ik heb het gevoel dat mijn argumentatie voor jou onvoldoende is en ook zal blijven.

Frits

[axxyanus]

Uit het feit dat toen ik dat in eerste instantie met een specifiek voorbeeld suggereerde met de vraag:
Waarom kan het niet gewoon zijn: Genezen van patiënten weg, zingeving weg.

Jouw antwoord was:
Dat is voor mij te kort door de bocht!

Inderdaad vond ik deze stelling wat kort door de bocht. Ik heb dat uitvoerig toegelicht, mede aan de hand van mijn persoonlijke ervaringen. Op die inhoudelijke toelichting ga jij niet in. Dat is natuurlijk prima, maar het maakt het vervolgens wel erg lastig als je vervolgens onderstaande conclusie trekt.

Maar dat is gewoon een specifiek voorbeeld van hoe iemand door te weinig te diversifiëren in zingeving, namelijk enkel door zijn patiënten te helpen, in een zwart gat valt na zijn pensioen.

Als je het eens bent dat te weinig diversifiëren in zingeving voor dat probleem kan zorgen wat is dan het probleem met dit specifieke voorbeeld daarvan?

[heeck]

Frits,

Als het onderstaande jouw besef voorstelt na mijn terzake mini-college biologische evolutie, dan heb ik droef gefaald.

Als kritiek op de biologische evolutie wil ik nog toevoegen dat met de wetenschap de evolutie van de mens wellicht tot in detail kan worden bepaald, maar dat nooit het wezen van de mens zal kunnen verklaren. dat uit meer dan uit cellen, genetisch materiaal, bloed en de werking van neutronen bestaat. De mens kan niet leven vanuit een wetenschappelijk wereldbeeld. Het is dat inzicht waarbij de wetenschappen volgens mij worden overstegen.

De darwinisten hebben de geest buiten beschouwing gelaten. Bovendien gaat het uit van natuurlijke selectie ter verbetering van de soort.

Vooral jouw “ter verbetering van de soort” benadrukt mijn droefheid.

Je hebt bovendien geen kritiek op de biologische evolutie.
Op zijn best benadruk je de (nog) verdere onvoorspelbaarheid als leven eens het vermogen ontwikkelt om verschillende inschattingen tegen elkaar af te wegen. Dwz echte plannen maken.

Roeland

[Frits]

Als het onderstaande jouw besef voorstelt na mijn terzake mini-college biologische evolutie, dan heb ik droef gefaald.

Jammer om die droefheid te moeten horen. Ik zal je niet langer lastig vallen.

groet Frits

[Frits]

Als je het eens bent dat te weinig diversifiëren in zingeving voor dat probleem kan zorgen wat is dan het probleem met dit specifieke voorbeeld daarvan?

Ik heb al je vragen in een eerder stadium getracht zo goed mogelijk te beantwoorden. Daar wil ik naar verwijzen.

groet Frits

[Peter van Velzen]

Evolutie heeft geen doel. Binnen de evolutie onstaat ook geen doel achteraf. Het enige dat gebeurt is, is dat evolutie blijkbaar wezens heeft geproduceerd met doelen. Maar dat er een of ander doel of streven zou zijn om onze genen te vermenigvuldigen is gewoon niet juist. Net zoals de bewering dat water streeft om een zo laag mogelijk punt in te nemen, fout is.

Wat zeur je toch over water? Het is slechts een simpel molecule met twe waterstof atomen en één zuurstof-atoom. Het hoeft niet te muteren om omlaag te stromen. Het woord doel is inderdaad niet geheel juist, maarhet blijft een feit dat DNA zich aanpast naar gelang het succcesvollerkopiiëerd. Dat is de reden waarom het geworden is wat het nu is. Vervang het woord doel door "reden" en het blijft zinvol. Voor mij en mijn achterkleinkinderen is het uiteraard wél een doel, maar je hebt 100% gelijk dat dat voor het DNA zélf - alsmede vrijwel alle dieren - inclusief veel mensen - niet geldt.

Ik weet niet of mijn gebruik van het woord "doel" een voorbeeld is van de Texas-sharpshooter falllacy. Overleven is éém vande twee mogelijke uitkomsten van het leven (de andere is uitsterven). Misschien dat het resterende DNA wel zo'n achteraf getekende schietschijf is. (waarbij uitsterven kan worden beschouwd als kogels die in het zand verdwenen). Evolutie schiet niet erg scherp, maar wat he toevallig raakt, daar gaat het wel mee verder.