Ik had hier nooit van gehoord en vind het een mooie gedachte.
Geïnterneerden trainen asielhonden.
GEDETINEERDEN TRAINEN ASIELHONDEN: “JE KRIJGT ENORM VEEL LIEFDE VAN ZO’N DIER EN DAT KUN JE HIER WEL GEBRUIKEN”
De stichting, opgericht in 2007 Cell Dogs (DCD).Ze zitten allebei achter de tralies: de één in een asiel en de ander in de gevangenis. Twee keer in de week komen ze bij elkaar om samen te trainen. In de gevangenis in Heerhugowaard worden moeilijk plaatsbare honden door gedetineerden onder handen genomen. En dat is een succes. "De gedetineerden doen het fantastisch. Juist omdat ze zich in kunnen leven in de situatie van de honden zijn ze enorm betrokken."
Dat zegt Alexandra Engelen van Dutch Cell Dogs tegen mediapartner NH Nieuws. Al meer dan tien jaar brengt haar stichting gedetineerden en asielhonden samen. Het idee is dat iedereen recht heeft op een tweede kans.
De moeilijk plaatsbare honden worden met een gericht trainingsprogramma omgevormd tot lieve gezinshond. Inmiddels hebben al meer dan 750 honden op deze manier een nieuw baasje gekregen. "Ze leren hier commando's zoals 'zit' en 'af' of hier komen. Een nieuw baasje heeft daar enorm veel voordeel van, omdat de hond de basistraining al gehad heeft", aldus Engelen.
Dit project is al een aantal jaren aan de gang in meerdere penitentiaire inrichtingen.Stichting Dutch Cell Dogs begeleidt gedetineerden bij het trainen van asielhonden die vaak mishandeld zijn en daardoor aanpassingsproblemen hebben. De trainingen hebben een groot positief effect op zowel de asielhonden als op de gedetineerden.
Gedetineerden trainen asielhonden en de UvA onderzoekt het effect
Het idee dat huisdieren en dan mn. honden goed zijn voor de sociale ontwikkeling is niet nieuw.Het idee: de moeilijk plaatsbare asielhonden worden getraind tot ze zich gedragen als een fijne gezinshond. Gedetineerde voeren gerichte oefeningen uit, waarbij de hond met veel spelen, knuffels en beloning (voer) bij goed gedrag leert vertrouwen te krijgen in zijn trainer. Ongewenst gedrag wordt genegeerd.
Kinderen leren onder liefdevolle omstandigheden verantwoordelijkheid voor ander leven en wat ze wel of niet kunnen maken in hun gedrag.
Daarvoor afwijzing krijgen of een knuffel.
Dat elkaar "vergeven en vergeten" tot op zeer grote hoogte ook een nieuwe kans betekent.
Ook dat het "geven is krijgen" wordt bij een goed samengaan.
In dit geval van een poging tot zowel de (her)socialisatie van de moeilijk te plaatsen asielhond en als ook voor de geïnterneerde die er ervaringen mee opdoet en hier ook van leert.
Wie hebben hier het meest aan?
Ik denk dat het een duidelijk geval van win-win situatie is.