HOERA.............God is het onderwerp?!

[molleboon]

Ik vraag me überhaupt de reden voor ons bestaan af. Als god bestaat, wat is het nut van die stronteigenwijze mens dan. Er is "blijkbaar" geen echte reden voor god geweest om ons te scheppen, zo wel. Welke dan?

Als god bestaat ..........

Het leven moet geleefd worden, het hoeft niet per definitie nut te hebben.

Maar laat je niet teveel meeslepen door je gevoelens hoor. denk eraan dat je het laat sporen met je verstand

[distiple]

[Devious]

Ik heb getwijfeld tussen de eerste keuzemogelijkheid en de laatste. Ik heb voor de laatste gekozen. Een gelovige bepaald zélf hoe mijn reactie op hem/haar zal zijn. Ik discussieer graag met gelovigen, maar deze bepalen mijn reactie door hun eigen gedrag. Ofwel de gelovige vraagt erom door onrespectvol gedrag, zoals het verspreiden van leugens over, en het bedreigen van ongelovigen of mensen met een ander geloof dan haar/hemzelf. Of ze stellen een vraag, waar ik een antwoord op denk te weten. Of ze profileren zich als een deskundige, en aan deskundigen stel je moeilijke vragen. Of je zet zelf een forum op en lokt de schapen naar het hol van de leeuw. Ik zal gelovigen niet lastigvallen op hun eigen forums, als zij uitdrukkelijk vermelden dat dit niet gewenst is. Ik respecteer dat.
Deze dingen gaan dus voornamelijk op voor de fundamentalisten. Met de ietsisten heb ik veel minder moeite, omdat ze meestal geen grote geörganiseerde groepen vormen. Ik probeer deze mensen alleen te waarschuwen voor het gevaar dat zij hun godsbeeld gaan misbruiken om niet te hoeven stoppen met gewoonten die slecht zijn voor hunzelf of anderen. Ik heb in de praktijk (ook bij mezelf) geconstateerd dat dit vaak zo werkt. Vooral bij religieuze denkwijzen waarbij men in reïncarnatie geloofd, is het gevaar aanwezig dat deterministische gedachten over 'lotsbestemming' iemand in moreel opzicht verlammen. In india hebben deze gedachten zich op extreme wijze gegrondvest dmv het kastensysteem.

Om op de vraagstelling terug te komen. Discussieer ik graag over religie met gelovigen?
Ja, is het antwoord, maar niet bij iedereen. Bij mensen die ik sympathiek vind gaat het discussieren mij moeilijk af. Het wordt dan meer een dialoog.
Maar fundies? Kom maar op!

[distiple]

Kom maar op!

Tsjakkaaaaa

[Enigma]

Dat geeft toch een hoop duidelijkheid zo, mijn dank daarvoor.

Zit nu met een kop vol snot, grieperig te zijn achter de pc dus veel zinnigs komt er niet uit.
FonsV schreef;

Op zich ga ik een gedachtewisseling over 'god' niet uit de weg. Het vervelende is alleen dat iedereen zich maar blijft bewegen binnen ideeën en begrippen met een traditie van dik achttien eeuwen. De 'vrijdenker', die zich aan die begrippen heeft ontworsteld, spreekt een ongekende taal, wordt dus gewoon niet 'begrepen' en daarom doodleuk afgeserveerd of genegeerd.

Yep en het probleem blijft dat onder "iedereen" dus ook nietgelovigen vallen die menen dat hun idee over de godsbeelden van derden ook de mijne zijn. Goed geformuleerd Fons.
Tjeerdo schreef;

Het is en blijft een leuk discussie-onderwerp. Vele malen leuker dan het opvoeden van kinderen en of de pil wel of niet in het ziekenfondspakket moet.

In deze vergelijking kies ik ook liever voor het eerste onderwerp.

Groet Enigma

[Carnevagorion]

Ik vind het meestal leuk om te discusseren over God.
Soms is het wel moeilijk omdat het voor gelovigen vaak persoonlijk wordt. Mensen die ik goed ken (wat denk je van mijn ouders en goede vrienden) die geloven, willen te graag dat ik me bekeer tot hun God.
Zoals hier al naar voren komt, is het godsbeeld ook nog eens heel verschillend.
Het is zeer moeilijk om aan gelovigen uit te leggen, dat ze al een aantal stappen genomen hebben in hun denken, die absoluut niet vanzelfsprekend zijn.

Ik denk graag na over wat en wie ikzelf ben als mens en ik denk dat dat van wezenlijk belang is voordat je begint te speculeren over de hoedanigheid van een mogelijke God.

Ik voel me als mens en als persoon ondeelbaar en één geheel, terwijl dat in werkelijkheid niet zo is. Gedachten, gevoelens en daden zijn allen het product van de activiteiten in verschillende hersencentra die chemische stofjes en electro-impulsen met elkaar uitwisselen. Of er zoiets bestaat als een 'ziel' in mij die dit alles onafhankelijk aan kan sturen, maar die er toch ondeelbaar mee verweven is, is al een moeilijke vraag. Door voeding, beweging en de chemische samenstelling van mijn lichaam is mijn 'geest' zeer goed beïnvloedbaar.

Op dit moment noem ik alles wat er is (de natuur, de mensen de dieren, de aarde, de zon, het heelal) God of 'het Al'.
Dit is een zeer populaire visie (waardoor ik er wel sterk aan twijfel), maar zolang ik dit niet zeker weet neem ik het aan. Dat wat ik 'God' noem, is dus puur een idee, een product van menselijk denken, en ik schrijf aan die God geen persoonlijke eigenschappen toe. In wezen beschouw ik de natuur dus als één geheel, zoals ik zelf ook één geheel ben, opgebouwd uit kleinere organismen.
Dus volgens mijn visie maken wij zelf deel uit van die God en heeft het geen zin om over die God te spreken als over een persoon die aanbeden wil worden.

Groeten, Bram

[insomnia]

Mag ik dringend verzoeken aan de forumleden even een stem uit te brengen?

Gedaan bij deze.

Het discussiëren met anderen over God is voor mij een hulpmiddel om uiteindelijk 'vrijdenkend' door het leven te kunnen gaan, iets waar ik vooraf graag voor zou willen tekenen. Het zijn dan ook de postings van anderen die me in staat stellen om eerdere aannames en veronderstellingen bij mezelf bij te stellen.
Ik merk ook dat ik me - tot op dit forum - nooit zo druk heb gemaakt om beweringen na te gaan op hun betrouwbaarheid (terwijl ik mezelf wel altijd beschouwde als integer en logisch denkdend ).
Ook merk ik dat mijn gebrek aan wetenschappelijke kennis een belangrijk argument is om wat terughoudend te zijn in mijn postings (Mijn kennisgebied beperkt zich voornamelijk tot intermenselijke gedragingen) Ik kan verder alleen maar praten vanuit beleving, gevoel etc.

Toch heb ik -juist door dit forum- besloten om wel te gaan lezen en te onderzoeken, zo ook het vele jargon dat ik tegenkom (en gebruik ik internet voor het eerst anders dan het downloaden van muziek). Dit kost me weliswaar veel tijd, maar levert me - in razend tempo - veel nieuwe (persoonlijke) inzichten op.

Vooral de postings van Fons over Horus brachten bij mij een revolutie teweeg.
Het besef dat ik - door klakkeloos in een heilig boek en de daarin genoemde heilige personen te vertrouwen - mezelf heb vernaggeld (en dom gehouden ).

Heeft dit mijn leven overhoop gehaald? Dat niet direct, maar het is wel alsof ik wakker geworden ben en 'ineens' anders denk. Het 'ándersdenken' waar ik altijd voor ben gewaarschuwd... het is immers 'de duivel die je aan het twijfelen brengt'. Ik ben gestopt met het samen bidden met mijn zoon (in naam van Jezus), voor mij in ieder geval een belangrijke overweging.

Heeft het mijn geloof in god aangetast? Ook niet, ik voel het nog steeds.

Heeft het zin om met anderen hierover te praten? Ik vind van wel, maar vrees dat er slechts een kleine groep mensen is die bereid is hun opvattingen omtrent religie -doe zo sterk geinternaliseerd zijn - ter discussie te stellen.

Groeten

[Devious]

Heeft het mijn geloof in god aangetast? Ook niet, ik voel het nog steeds.

Weest gerust . Ik voel het ook nog steeds. Zelfs mijn ongeloof voelt spiritueel. De mensheid is grofweg in te delen in twee typen mensen; religieus ingestelde mensen en a-religieuze mensen. Religieus ingestelden hebben een andere hersenstructuur. Ik ben er vrij zeker van dat ik fysiologisch gezien tot de religieuzen behoor, al ben ik rationeel tot de conclusie gekomen dat de bekende goden niet bestaan, en de onbekende God (als Zij zou bestaan) onkenbaar is.

Heeft het zin om met anderen hierover te praten? Ik vind van wel, maar vrees dat er slechts een kleine groep mensen is die bereid is hun opvattingen omtrent religie -doe zo sterk geinternaliseerd zijn - ter discussie te stellen.

Een kleine groep kan groeien.

ciao...

[Rebecca]

Anders nml.: Ik vind religie interessant in die zin, al eerder door iemand vermeld, wat voor uitwerking het op een mens kan hebben. Ikzelf heb ondanks een turbulent verleden geen hulp en steun gezocht bij een religie. Ik ben niet religieus opgevoed. Wel ging ik een tijd vrijwillig als kind naar de zondagschool maar dit om maar even niet thuis te hoeven zijn. Ik zocht geen hulp in en van god. Ben nu echter een tamelijk bevoorrecht (gelukkig) mens

Op dit forum wordt ik echter wel geprikkelt wat het begrip religie aangaat, vanwege alle interessante persoonlijke gedachten. Maar aan de andere kant prikkelt het me ook niet.
Ik kan begrijpen dat wanneer iemand een religie of een godsbeeld aanhangt deze persoon al een aantal aannames heeft gedaan. Of deze terecht zijn, logisch en redelijk zijn, is interessant om uit te zoeken, om na te gaan. Aan de ander kant lijkt het zeker momenteel,alle andere onderwerpen wat een leven in het hier en nu aangaat onder te sneeuwen.

Waarom is het bijv. minder leuk om het over het opvoeden van kinderen te hebben? Is dit een uitspraak van iemand die zelf geen kinderen heeft of heeft dit een andere reden? Dit wordt nml. niet toegelicht. Is daar de aanname dat religie de onderliggende bron van al ons handelen is, en daarom uiteenzettingen en verklaringen hierover andere hieruit voortvloeiende (?) onderwerpen als 'het opvoeden van kinderen, anticonceptie etc' overbodig maakt?

Ik begrijp dat de laatste tijd met door de moord op van Gogh, de zeebeving in Azie en de religieuse verklaringen van verschilllende religieuse groepen daarop, het fenomeen god weer vol in beeld komt. Maar vraag me (momenteel) af of er voor de vrijdenkende deelnemers aan dit forum in elk geval nog 'een leven na(ast) god is'.