BDE - onderzoek, conclusies en interpretaties

[Dat beloof ik]

@Maria,

Hoe zou jij dan reanimatie, hartpomp, medicatie die oedeem in de hersenen doet verminderen, mensen in onderkoeling houden om zodoende tijd te rekken voordat te veel beschadigd wordt, dan willen noemen?

Medische behandelingen. Stuk voor stuk uitgevoerd op levende wezens.
Parnia heeft het over ingrijpen na de dood.
En dat is onzinnig, maar hij zal er vast veel geld mee verdienen.

[Maria]

Parnia heeft het over ingrijpen na de dood.
En dat is onzinnig, maar hij zal er vast veel geld mee verdienen.

Waar lees jij dat?
Ik lees juist, dat met de meer gevorderde technieken er een herformulering moet komen van wat definities voor "dood" zijn betreft.

Lang geleden was stilstand van het hart en teken van dood zijn.
Later ging men uit van 3 minuten tot 10 minuten hartstilstand voor zij opgaven te behandelen.
Tegenwoordig veel langer,
Zeker in combinatie met een zeer snel begin hartmassage, wat iedere mens eigenlijk zou moeten leren kan dit uitgesteld worden zelfs al is er pas na 6 minuten begonnen is met alleen hartmassage.
Verder zijn er de overige hartreanimatie technieken die al uitgevoerd worden door medisch personeel in ambulances.


Hartstilstand is allang niet meer het criterium van "dood".
Parnia verwijst hier naar een behandeling in het ziekenhuis van doorgaan met reanimeren tot wel 40 minuten hartstilstand, dus een continue hartmassage en elektroshocks en afkoeling met ijs en adrenaline injecties.

Wat vroeger dus 40 minuten "dood" zijn betekende, is gebleken in dit verhaal, dat deze mensen nog daarna kunnen leven met de nodige behandelingstechnieken.
Hoeveel schade er is vertelt het verhaal niet, maar wel dat de man terug aan het werk is.
Wsl. is dit verhaal de ronde gegaan omdat zo'n lange tijd toch nog altijd een uitzondering is.
Maar ook doordat mensen het in hoax-achtige nieuwsberichten interpreteerden, als "dood geweest en weer levend geworden".

Hoelang men doorgaat met reanimeren is een keuze, gebaseerd op welke technieken worden toegepast, wat we al weten en wat het verwachtingspatroon is.
Dit laatste blijkt de laatste jaren voortdurend bijgesteld te worden.
Bekend zijn een verhalen van in ijskoud water gelegen mensen, die na 20 minuten gereanimeerd werden.

Onderzoeken daarna hebben veel opgeleverd, echter de conclusie moest zijn in dit onderzoek, dat langer dan 30 min. niet aan te bevelen is.

In de medische richtlijnen wordt geadviseerd om een reanimatie bij een hartstilstand na twintig minuten te stoppen, indien er geen sprake is van onderkoeling. Over reanimatie bij onderkoelde drenkelingen is niet duidelijk aangegeven hoe lang deze moet doorgaan.

Dit onderzoek is er geweest bij onderkoelde drenkeling, waarbij geen tijd bekend was van de combinatie hartstilstand-onderkoeling.

Stoppen met reanimatie blijkt steeds weer een keuze te zijn.
Het opgeven als men teveel hersenschade men verwacht, die een terugkeer van een volledig goed bewustzijn doet vermoeden of nog langer doorgaan waarbij men schade voor lief neemt.

Met de enkele zeer grote uitzondering als voorbeeld.

Dit hele verhaal speelt zich af op een eerste hulp afdeling.
Het criterium van al of niet dood aan de hand van hersengolven is niet ter sprake geweest.
Hierbij vooral gerciht op reanimatie, waarbij er van hersengolven meten geen sprake was.

[Fish]

zelfs al is er pas na 6 minuten begonnen is met alleen hartmassage.

Dit is wat de deskundige zegt: ‘Weet je hoe groot de kans is dat je een hartstilstand overleeft als je niet voor het ziekenhuis in elkaar zakt, maar ergens gewoon op straat?’, vraagt De Jong, die zelf geen deel uitmaakt van het reanimatieteam. ‘Tien tot vijftien procent. Je overleeft het alleen als een omstander meteen met hartmassage begint en er binnen afzienbare tijd een schok wordt gegeven met een defibrillator.’

https://www.amc.nl/web/Zorg/Patient/Zoe ... ichten.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik denk dat als je pas na zes minuten begint de kans, voor het slachtoffer, er zonder problemen uit te komen erg klein is.

[Maria]

Daarom juist is het zo van belang dat zoveel mogelijk mensen kunnen ranimeren.

Zie achter de gegeven link van de hartstichting
https://www.hartstichting.nl/6-minutenzone" onclick="window.open(this.href);return false;

6-Minutenzone
Een 6-Minutenzone is een gebied dat zo is ingericht dat mensen binnen 6 minuten de juiste hulp kunnen bieden bij een hartstilstand: 112 bellen, starten met reanimeren en een AED inzetten. Hiermee is de kans op overleven van het slachtoffer aanzienlijk vergroot

Wat is nodig voor een 6-Minutenzone?
Voor een goed werkende 6-Minutenzone zijn nodig: een actief oproepsysteem, veel burgerhulpverleners en voldoende AED's.

1. Actief oproepsysteem
2. Veel burgerhulpverleners
3. Voldoende AED’s

[dikkemick]

Al dat snelle reanimeren gaat mooi wel ten koste van al die BDE-en.
Tip: Wacht met reanimeren!

[doctorwho]

Al dat snelle reanimeren gaat mooi wel ten koste van al die BDE-en.
Tip: Wacht met reanimeren!

NDE
niet dood ervaringen daar zijn er ook heel veel van. Tijd voor een onderzoek?

[Samante]

Al dat snelle reanimeren gaat mooi wel ten koste van al die BDE-en.
Tip: Wacht met reanimeren!

NDE
niet dood ervaringen daar zijn er ook heel veel van. Tijd voor een onderzoek?

Er zijn ook veel mensen met een BLE: Bijna Levend Ervaring. Ook wel bekend als de "dode vogeltjes".

[MaartenV]

Laat me nog eens teruggaan naar het BDE-onderzoek zelf.

De levensschouw

Een vaak terugkerend element in het BDE-onderzoek blijkt de levensschouw. Men ziet details uit zijn of haar leven voorbijkomen van de geboorte tot het moment van levensschouw. Daarbij voelt men in contact met anderen wat men zelf toen voelde, maar ook hoe het effect van het eigen gedrag was op de ander. Men krijgt dus bijkomende informatie als gevolg van een soort empathisch vermogen dat men heeft tijdens de levensschouw. Daden van 'kindness' en goedheid doen 'goed voelen' en men voelt ook de pijn en het lijden van de ander, wanneer men iets kwetsend of 'immoreel' deed. Het gaat dus om informatie die men verkrijgt tijdens een BDE die men voordien niet had.
Het gaat om een moreel oordeel over het voorbije leven. En het oordeel wordt volledig door de ervaarder zelf gedaan, vanuit de gemoedstoestand van liefde die men ervaart. Alles wat in het leven voorviel wordt aan dat gemoed getoetst.

Men voelt wat men veroorzaakt heeft bij anderen en beleeft dat tijdens de levensschouw.

Linda's lifereview: (een boodschap van Karma):

"I could also feel any pain I gave out to others."
"Alternately, if you have given out love and goodness and been kind and caring, you'd be up there feeling sheer bliss and good."

Wat je tijdens je leven hier als effect op anderen hebt veroorzaakt, wordt je gevoel in die 'dimensie', zeg maar. Je daden keren naar je terug. Karma.

Uit onderzoek van deze levensschouw (Jeffrey Long,NDERF-studie) blijkt dat er bij geen enkele ervaarder uit de studie van Jeffrey Long onrealistische, geconstrueerde beelden tussen zaten. Men zou verwachten, dat indien een BDE een hallucinatie is of constructie van de hersenen, dat de levensschouw ook illusoire, fantasierijke geconstrueerde elementen zou bevatten.
Neen, het blijkt dat iedereen uit het onderzoek die een levensschouw meemaakte zei dat men de beelden herkende als werkelijk gebeurd en er geen fantasie of vervorming tussen zat.

Ook blijkt de levensshouw vaak datgene te zijn wat een grote invloed heeft op de verdere levens van de BDE-ers. Men wordt vanaf nu empathischer, houdt meer rekening met gevoelens van anderen en weet dat de eigen daden naar hen terugkeren.

[Samante]

Ik ben zelf ook gefascineerd door BDE, de boeken van Pim van Lommel en van Eben Alexander vind ik bijzonder interessant. Alleen blijft het in zekere zin anekdotisch bewijs en daar kan men op dit forum niet veel mee. Er zijn geen harde bewijzen voor, en dat is ook onmogelijk omdat men niet na een jaar grafliggen opstaat en gaat vertellen over zijn/haar BDE. Want alleen dàt zou denk ik hier wel indruk maken.

[MaartenV]

Nog getuigenissen over de levensschouw:

"as if the actions of my life were being put into a balance."

"The lifereview was very fast, but I seemed to comprehend everything easily despite the speed."

"The difference was that not only did I experienced the feelings again, I had some sort of empathic sense of the feelings of those around me who were affected by my actions."

(men krijgt bijkomende informatie over hoe een actie een ander beïnvloedt)

"I was capable of sensing the feelings of the persons I had interacted with through the years. I could feel the good and bad emotions I made them go through. I was also capable of seeing that the better I made them feel, and the better emotions they had because of me, the more credit (karma) I would accumulate and that the bad emotions took some of it back... just like in a bank account, but here it was like a karma account to my knowledge."


Ook ons gedrag tegenover dieren wordt in rekening gebracht:

"How mean I was to animals. Even the animals had had feelings. It was horrible. I felt on y face in same. I saw how my acting or not acting, rippled in effect towards other people and their lives. It wasn't until then that I understood that each little decision effects the world."

(bron: NDERF-study, Jeffrey Long en Paul Perry)

[MaartenV]

Ik ben zelf ook gefascineerd door BDE, de boeken van Pim van Lommel en van Eben Alexander vind ik bijzonder interessant. Alleen blijft het in zekere zin anekdotisch bewijs en daar kan men op dit forum niet veel mee. Er zijn geen harde bewijzen voor, en dat is ook onmogelijk omdat men niet na een jaar grafliggen opstaat en gaat vertellen over zijn/haar BDE. Want alleen dàt zou denk ik hier wel indruk maken.

Samanta, als je veel anekdotisch bewijs hebt over hetzelfde fenomeen, onafhankelijk van elkaar, dan krijgt dat bewijs toch meer bewijswaarde dat wanneer een enkeling een anekdote vertelt over een enkele gebeurtenis, vind ik.

[doctorwho]

Samanta, als je veel anekdotisch bewijs hebt over hetzelfde fenomeen, onafhankelijk van elkaar, dan krijgt dat bewijs toch meer bewijswaarde dat wanneer een enkeling een anekdote vertelt over een enkele gebeurtenis, vind ik.

UFO's, Big foot, Nessie, Alien-ontvoeringen, spreken met doden, contact met het kleine volkje, pendelen,helderziendheid, gedachtenlezen, voodoo enfin best veel anekdotes over maar of het daarom meer bewijswaarde krijgt???

[Waarom?]

Ik ben zelf ook gefascineerd door BDE, de boeken van Pim van Lommel en van Eben Alexander vind ik bijzonder interessant. Alleen blijft het in zekere zin anekdotisch bewijs en daar kan men op dit forum niet veel mee. Er zijn geen harde bewijzen voor, en dat is ook onmogelijk omdat men niet na een jaar grafliggen opstaat en gaat vertellen over zijn/haar BDE. Want alleen dàt zou denk ik hier wel indruk maken.

Samanta, als je veel anekdotisch bewijs hebt over hetzelfde fenomeen, onafhankelijk van elkaar, dan krijgt dat bewijs toch meer bewijswaarde dat wanneer een enkeling een anekdote vertelt over een enkele gebeurtenis, vind ik.

MaartenV,

Ach,.....wat dacht je van het Thomas Theorema?.... https://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas-theorema" onclick="window.open(this.href);return false;
In Afrika is (als voorbeeld) het geloof in geesten van o.a voorvaderen nog sterk aanwezig...daarom "zijn" ze er ook......!

[MaartenV]

Hoe gaan jullie om met anekdosche informatie in jullie gezin of onder vrienden of kennissen of met collega's?
Stel dat al de meeste van je vrienden kunstkenners je vertellen dat ze museum x bezochten en dat ze onafhankelijk van elkaar je komen vertellen dat er een bepaald schilderij van Rubens hing. Stel je hun anekdotische verhalen over het schilderij dan ook gelijk met aliëns en Big Foot?

Ik dacht het niet. In onze dagelijkse levens doen we vaak niet anders dan anekdotische getuigenissen van vrienden, kennissen, collega's of anderen ernstig te nemen, wanneer meerdere mensen onafhankelijk van elkaar hetzelfde zeggen te hebben gezien. Waarom zouden we daarom hier plots hypocriet moeten gaan doen en zeggen dat zoiets geen enkele geldigheid heeft?

[doctorwho]

docterwho en Waarom?, hoe gaan jullie daarin om op jullie werk, in jullie gezin of onder vrienden of kennissen?
Stel dat al de meeste van je vrienden kunstkenners je vertellen dat ze museum bezochten en dat er een schilderij van Rubens hing? Stel je hun anekdotische verhalen over het schilderij dan ook gelijk met aliëns en Big Foot?

Ik dacht het niet. In onze dagelijkse levens doen we vaak niet anders dan anekdotische getuigenissen van vrienden, kennissen, collega's of anderen ernstig te nemen. Waarom zouden we daarom hier plots hypocriet moeten gaan doen en zeggen dat het geldigheid heeft?

Nee want ik kan ook naar dat betreffende museum gaan of via de onlineversie een kijkje nemen. Als ik zelf plukjes apenhaar en heeeele grote voetafdrukken in de sneeuw zie wordt ik wel nieuwsgierig.
Maar zodra men over kabouters en gesprekken met geesten begint dan neem ik dat niet au sérieux. Dus museumstukken of beter nog oude auto's daar geldt mijn gerede twijfel minder dan bij de kabouters en BDE. Er zijn trouwens ook gevallen van BDE bekend waar het slachtoffer door kwaadaardige dwergen werd meegevoerd. Levensechte en lucide waarnemingen.
Je vergelijking gaat geheel mank mijn beste Maarten en met een korter been blijf je hetzelfde rondje maken