Brief aan mijn ouders

[EJ_81]

Gezellig, weer een paar reacties.

Arjen: Ik ben rond de kerst weer aangekomen in Nederland, dus moet nog even wennen aan de kou

Voor de rest gaat het redelijk goed, voor zover je dat in kan schatten na een intercontinentale verhuizing. Geloofsonderwerpen bespreek ik gewoon helemaal niet met vrouwlief, of met bijna niemand eigenlijk. Op dit moment ligt daar (nog) niet zo'n prioriteit. Tegelijk denk ik er uiteraard nog veel over na, en wordt alles me hoe langer hoe meer helder.

Bedankt voor de complimenten van de blog; het is goede therapie, tegelijk hoop ik wat uit te kunnen leggen aan mensen. Als je wilt reageren, doe het gerust, nederlands is ook OK .

Wat me vooral opvalt is dat mijn lijst met redenen om in "het geloof" te blijven eigenlijk veel langer is dan mijn lijst met redenen om te vertrekken. Daar bedoel ik absoluut niet mee dat ik eigenlijk weer Christen wil worden, maar juist dat er een heel web aan redenen was om daarin te blijven, maar ze uiteindelijk stuk voor stuk door de mand vallen als onjuiste, manipulatieve of onbewezen redenen.

[Maria]

Blij wat van je te horen.
Is weer een knappe verandering tov. eerder.
Hoe gaat het met je vrouw? (mits je daarover wat kwijt wil)

Voor zover ik kan nagaan uit mijn praktijk van afscheid uit "een vorig leven", zijn het de herinneringen.
Die blijven en dat trekt.
Alles valt binnen die context.

Het kost tijd om een nieuw arsenaal aan herinneringen te krijgen.

[Peter van Velzen]

Inderdaad de lijst om atheist/agnost te worden is bijzonder kort.
Het is immers een default optie. Als je geen reden (meer) hebt om in iets te geloven, dan geloof je nergens in.

[EJ_81]

Dank je, Maria. Laat ik maar niet over mijn vrouw beginnen hier, maar ik kan wel zeggen dat 'het gaat'.

Peter, atheisme/agnosticisme was inderdaad de 'default' optie. Ik had helemaal geen lijst met redenen om agnost te worden, integendeel, ik verzette me uit alle macht. Het was meer dat ik een korte maar zeer overtuigende lijst had met redenen waarom het Christendom niet klopte, en ook een vrij lange lijst met deels bewuste, deels onbewuste redenen waarom ik toch Christen wilde blijven.

Je ziet dat bij veel 'twijfelaars' of vrijzinnigen: ze kunnen hun eigen geloof soms helemaal aan gort schieten, om dan te eindigen met: 'en toch... (vul een of andere emotionele en onbewezen reden hier in die heel spiritueel klinkt)'. Zo blijft men geloven terwijl het tegenbewijs zich als een berg kan opstapelen. Hoe meer tegenbewijs, hoe meer geloof nodig is, hoe beter men zich over zijn/haar geloof voelt... is het niet een fantastisch systeem

[MeFlower88]

Mwhaha! Alsof je het over mij hebt:

Je ziet dat bij veel 'twijfelaars' of vrijzinnigen: ze kunnen hun eigen geloof soms helemaal aan gort schieten, om dan te eindigen met: 'en toch... (vul een of andere emotionele en onbewezen reden hier in die heel spiritueel klinkt)'.

Hebben we het hier niet over verstand t.o.v. gevoel?
Ik lees ook steeds over je 'lijstjes' . Dat deed ik ook vroeger, werken met lijstjes van plussen en minnen maar dat doe ik nu niet meer. Ga veel meer achter mijn gevoel aan. Als jij je gevoel zou volgen, wat zou je dan doen qua geloof/kerkgang, etc.?

[EJ_81]

Je gevoel volgen lijkt me heel goed bij een keuze die niet beredeneert kan worden. Bijvoorbeeld wat voor eten je wilt, of welke kleren je mooi staan.

Met vragen als 'is de Bijbel waar' of 'zorgt Jezus nu echt voor me' is dat eigenlijk geen gevoelsvraag. Het wordt er vaak van gemaakt ("ach, niemand weet alles, dus je moet toch een keuze maken he?") maar dat vind ik een valse voorstelling van zaken. Het zijn zaken die je wel degelijk kunt achterhalen, wat ik ook in mijn blog probeer.

Maar om toch antwoord te geven op je vraag: voor mijn gevoel was de kerk een fijne sociale club in de meeste opzichten, maar het hele geloven vind ik nu behoorlijk vreemd geworden. Het voelt aan als een grote verstandverduistering om eerlijk te zijn.

[ingenieus]

Dag EJ, Ik heb je blog bekeken, ziet er erg interessant uit. In je post over Gods silence in our disputes herken ik een duidelijk kerkbeeld waarin je de lijn van David en Jezus, hoppa zo door kan trekken naar type gereformeerde kerk huppelepup afgescheiden op het juiste moment. Wat een grap blijft dat toch. Mooi ook om de discussies te lezen onder de posts van je collega's?

Hoe houden jij en je vrouw het? Ik zit zelf in een doe-het-geloof-weg proces en vind het vooral in mijn huwelijk erg lastig omdat we nergens meer over kunnen praten dan dit onderwerp.

[EJ_81]

Hoe houden jij en je vrouw het? Ik zit zelf in een doe-het-geloof-weg proces en vind het vooral in mijn huwelijk erg lastig omdat we nergens meer over kunnen praten dan dit onderwerp.

Hey, dank je voor de complimenten. Ja, huwelijk is lastig, het gaat het beste zolang het onbesproken blijft. Veel afreageren bij anderen dus maar, is mijn devies op het moment....

[Fish]

Weet ze van het bestaan van dit forum af, EJ?

[EJ_81]

Weet ze van het bestaan van dit forum af, EJ?

Jep. Niet dat ze het leest, denk ik. Anders: hoi, hoe laat eten we?

[Maria]

Discussie aangezwengeld door Willempie afgesplitst.
Hoe meer tegenbewijs, hoe meer geloof nodig is, hoe beter ......

[Waarom?]

Discussie aangezwengeld door Willempie afgesplitst.
Hoe meer tegenbewijs, hoe meer geloof nodig is, hoe beter ......

Maria,

Een vraag : Die afsplitsing is in de prullenbak terecht gekomen, was dat de bedoeling?

[Maria]

Ja.

Voor wat betreft dit Persoonlijk Forum is de opzet duidelijk genoeg.
Voor discussies kan een ander topic worden geopend.
Verdere vragen hierover in het Feedback forum.

[Inge B]

Sterkte EJ, en jij ook, Ingenieus! Heftig als de basis op diverse vlakken verandert/instort/wegvalt...

[MeFlower88]

Inderdaad heftig, sterkte gewenst. Gelukkig kan ik het er thuis wel goed over hebben momenteel, ondanks het ziek zijn van mijn man.

Maar om toch antwoord te geven op je vraag: voor mijn gevoel was de kerk een fijne sociale club in de meeste opzichten, maar het hele geloven vind ik nu behoorlijk vreemd geworden. Het voelt aan als een grote verstandverduistering om eerlijk te zijn.

Bij mij precies zo. Ik heb helemaal geen hekel aan de kerk of aan kerkgangers, die boosheid is minder geworden. Maar het geloven zelf wordt inderdaad vreemd. Ik zou graag willen dat ik met mijn man mee kon zonder zelf allerlei emoties te voelen maar helaas gaat dat nog niet en zit ik zelf te huilen en heb geen idee waarom. Misschien ook wel een soort verwerkingsproces .