(Godfried Bomans)Veel mensen menen dat het iets verdienstelijks is een geringe dunk van zichzelf te hebben. Het is de armzaligste vorm van hoogmoed.
Ik heb me nooit echt geërgerd aan gelovigen, ben altijd mijn eigen gang gegaan en laat iedereen vrij.
Maar als ik op een begrafenis ben en een ouderling mag namens de dominee het gebed doen dan krullen mijn tenen. Het lijkt wel of die mensen willen laten horen hoe goed ze het wel niet weten.
Alsof de aanwezigen zelf niet weten dat ze ook een keer dood zullen gaan.
Het tijdelijke met het eeuwige zullen verwisselen, tot stof wederkeren. En dat het er dan op aan komt, geen weg terug. Dan denk ik man man, doe ff normaal, je hebt alles van anderen overgenomen en nu denk je het beter te weten dan de nabestaanden, alsof je namens hun God spreekt. De waarschuwingen en het gehuichel over de zondige natuur komen eruit als een uit het hoofd geleerd lesje. Dan zakt mijn broek af. Die mensen komen irritanter over dan een dominee, voor een dominee is het zijn beroep, geld in 't laatje.