mij even voorstellen?

[Peter van Velzen]

Peter van Velzen,

Wilt u mij laten weten op welke manier je hier bij je profiel een fotootje kunt plaatsen?

• CLick op gebruikerspaneel
• Click op profiel
• Click op wijzig avatar

Je kunt kiezen uit

• voor upload vanaf je eigen computer
• Intoetsen van een URL van een foto of avatar
• tonen van een galerij (4 stuks beschikbaar)

vervolgens kun je je keuze bevestigen
Veek succes ermee.

[PietV.]

Welkom op Freethinker

[HankS]

Welkom !

[wilfred degens]

@Dat beloof ik,

Wat eraan verkeerd zou zijn? Niets! In ieders groeiproces zijn zulke wensen, als het goed is, allemaal groeistuipen met een vette glimlach en kicken van plezier.
Maar ik denk dat tegen het eind van je rit je onvermijdelijk gaat beseffen dat je er geen waardevoller mens door geworden bent, uitgaande van dat zulks wel je bedoeling van je leven is. Het kleurt alleen je levensschilderij wat extra.
Met de Lambi en al dat andere van je jongensdromen inclusief de mooiste en veronderstelde "liefste' vrouwen 7 nachten p/w op afroep een andere in je "bezit" moet je nog steeds je toilet na het zittend gebruik ventileren zoals Jan met de pet dat ook moet doen. Immers, koning keizer admiraal, ......en de rest herinner je nog wel van de STER.
Overigens zet of bedoel ik achter iedere stelling van mij altijd een vraagteken, die smeekt om een beter inzicht. Want beter is mijn koers in het levenswoud der toeval.
Wat wij toeval noemen is immers niets anders dan het toevluchtoord der onwetendheid.

[wilfred degens]

@Peter van Velzen,

Vriendelijk bedankt!

[dikkemick]

@Datbeloofik

Wat betreft illusies en Westvleteren bier.
Ik had de illusie dat dit wel de lekkerste trappist moest zijn! Dit omdat ik er nog nooit 1 geproefd had (er is niet heel makkelijk aan te komen, zoals je weet).
Maar goed, op een dag was het zover. Mijn eerste Westvleteren. Alle andere 5 (officiële) trappisten kende ik en Rochefort 8.0 was altijd mijn favoriet. Maar dat zou snel veranderen bedacht ik...

Enfin, je voelt 'm aankomen. De eerste Westvleteren geproefd en hoewel smakelijk, niet zo goddelijk als ik altijd gedacht had. Rochefort blijft nr. 1. Westmalle triple op nummer2.
Dus heeft TS in deze wel een beetje gelijk. Natuurlijk is het leven 1 grote illusie. Maar toch ben ik blij dat ik heb mogen delen in deze korte illusie als deze over enige tijd uitgaat als een nachtkaars. Het is vaak wat je van gelovigen om je oren krijgt. Als je niet gelooft en het leven is 1 grote illusie, wat heeft het leven dan voor zin?
En inderdaad, het leven heeft absoluut totaal geen 1 enkele zin. Van mij niet, van jou niet, dat van de dieren en aarde niet. Het heelal....totaal zinloos.
Maar desondanks probeer ik er het beste van te maken met alle illusies die erbij horen.

[wilfred degens]

Maar desondanks probeer ik er het beste van te maken met alle illusies die erbij horen.

..........ik ook!!!

[Tita]

Welkom Wilfred!

Over desillusies gesproken die heb ik ook hoor! Ik zie op je foto dat je vast veel
onvoorwaardelijke liefde zult hebben van je rij-dier!

[wilfred degens]

Welkom Wilfred!

Over desillusies gesproken die heb ik ook hoor! Ik zie op je foto dat je vast veel
onvoorwaardelijke liefde zult hebben van je rij-dier!

Goed gezien Tita. Maar ook van mijn hond. Honden, mits met een goede baas gaan voor je door het vuur en geven je onvoorwaardelijke dankbaarheid, blijdschap en vriendschap welke mensen vaak op die manier moeilijk kunnen geven.
Mijn devies is helaas geworden, “The more I know about people, the more I love my pets ... "
Jah, ik weet het, dat is een uitvlucht voor mijn falen. Maar ik heb mij leren neerleggen bij mijn verwoede pogingen mezelf te overwinnen in de strijd tegen mezelf. Want iedere mislukte relatie lag volgens mij nooit aan mijn geweldige vriendinnen, maar heel simpel dicht bij huis, aan mezelf! Mijn troost zijn mijn dieren en mijn liefde voor de natuur en iedereen die oorspronkelijk gebleven is. Die laatste kom je steeds minder tegen zonder dat ze zombies geworden zijn. Onze samenleving laat een kind al heel gauw voelen hoe je eenzaam wordt wanneer je jezelf niet laat knippen en scheren naar de modellen van jouw opvoeders en leermeesters. Dan moet een kind wel heel sterk op z'n benen staan om zichzelf te blijven en daarbij geen zombie te worden. Want mensen hebben we nodig om af en toe eens bevestigd te worden om het uitdrogen van je gevoel van eigenwaarde te voorkomen. Waar in een relatie geen bevestigingen wederzijds worden gedaan is er al fundamenteel is helemaal mis met de relatie welke ooit zo betoverend begon.
Je huisdieren m.n. je honden bevestigen je aan een stuk de hele dag door. Hoe mooi heeft de natuur ons niet deze compensatie gegund? Paarden wennen aan je en geven je hun vertrouwen, maar nooit staan ze te kwispelen in hun box of de wei wanneer jij daar aankomt. Hooguit een korte hinnik omdat ze hun haver en biks en actie van je gewend zijn.

[Tita]

Ha Wilfred,
Paarden blijken ook heel goed te kunnen aan voelen en therapeutisch te werken!
Ik ben er ooit van 1tje af gevallen en hou het mijn hele leven al bij honden! En die zijn zoo leuk!
Mijn emoties kon ik kwijt bij hen toen ik jong was!
Dat ik jarenlang Spaanse honden "'met een rugzak" heb op gevangen en een goed thuis gegeven
zal daarmee te maken hebben! @ 2 ervan heb ik zelf gehouden, teveel mishandeld door de mens,de
"'macho"' die macht wil hebben over het zwakke!
Helaas kunnen vele honden uit de Zuidelijke landen niet meer kwispelen,staarten en oren worden
vaak gecoupeerd maar ze bevestigen je met hun lijf en ogen!! En sommigen hebben jaren nodig om zelf
bevestigd te worden en gaan voor het eerst kwispelen als ze zich eindelijk veilig voelen!
Succes Wilfred!

[Maria]

Wat "cultuur" al niet doet.
Het kan verrijken, onze relaties nuancerend leren bezien, maar ook zo verarmend verworden tov. de natuur en onze eigen aard, zoals we geboren zijn.

Dichtbij bij onze wortels blijven wordt een moeilijke opdracht voor de "denkende mens", die zich denkt te moeten aanpassen aan de samenleving waarin hij leeft.
Zo belangrijk, maar ook zo betrekkelijk.

[wilfred degens]

Ha Wilfred,
Paarden blijken ook heel goed te kunnen aan voelen en therapeutisch te werken!
Ik ben er ooit van 1tje af gevallen en hou het mijn hele leven al bij honden! En die zijn zoo leuk!
Mijn emoties kon ik kwijt bij hen toen ik jong was!
Dat ik jarenlang Spaanse honden "'met een rugzak" heb op gevangen en een goed thuis gegeven
zal daarmee te maken hebben! @ 2 ervan heb ik zelf gehouden, teveel mishandeld door de mens,de
"'macho"' die macht wil hebben over het zwakke!
Helaas kunnen vele honden uit de Zuidelijke landen niet meer kwispelen,staarten en oren worden
vaak gecoupeerd maar ze bevestigen je met hun lijf en ogen!! En sommigen hebben jaren nodig om zelf
bevestigd te worden en gaan voor het eerst kwispelen als ze zich eindelijk veilig voelen!
Succes Wilfred!

Mooi verwoord hoe je met honden omgaat. Ja, in Spanje moet je als hond ook maar beter niet geboren worden. Of als welk dier dan ook. Er is veel meer dierenleed, ook in ons eigen land, bij slechte baasjes dan we weet van hebben. Ik kan aan de blik van een hond veel zien over zijn verleden. Ze zijn ongeacht hun grootte zo kwetsbaar voor hun baas.
Een agressieve hond heeft altijd agressie ondervonden. Whatever, good luck in Spain met je beschadigde honden. Mooi werk!

[Peter van Velzen]

Dichtbij bij onze wortels blijven wordt een moeilijke opdracht voor de "denkende mens", die zich denkt te moeten aanpassen aan de samenleving waarin hij leeft.
Zo belangrijk, maar ook zo betrekkelijk.

Het wordt wellicht wat makkelijker als je bedenkt dat aanpassen aan de samenleving in wezen moet betekenen, rekening houden met anderen. Een samenleving is immers hiets anders dan een samenwerkingsverband tussen inidviduën. willen die individuën tot hun recht komen, dan dienen anderen daartoe de ruimte te scheppen. Anders waren we nig aktijd individuele verzamelaars geweest, zonder een eigen plaats in de wereld.

[wilfred degens]

Dichtbij bij onze wortels blijven wordt een moeilijke opdracht voor de "denkende mens", die zich denkt te moeten aanpassen aan de samenleving waarin hij leeft.
Zo belangrijk, maar ook zo betrekkelijk.

Het wordt wellicht wat makkelijker als je bedenkt dat aanpassen aan de samenleving in wezen moet betekenen, rekening houden met anderen. Een samenleving is immers hiets anders dan een samenwerkingsverband tussen inidviduën. willen die individuën tot hun recht komen, dan dienen anderen daartoe de ruimte te scheppen. Anders waren we nig aktijd individuele verzamelaars geweest, zonder een eigen plaats in de wereld.

Ja, dat rekening houden met anderen is inderdaad een noodzaak om te kunnen samenleven in deze maatschappij. Juist daarom heeft een mens zijn dagelijkse terugkeer naar zijn oorspronkelijkheid zo nodig.
Teveel rekening houden met sommige dominanten zou heel makkelijk op den duur ten koste kunnen gaan van je eigen identiteit. Iedereen bepaalt zelf in hoeverre hij/zij daarin wil gaan. En niet minder belangrijk, in hoeverre jij die anderen voor je aanpassingstoneel die moeite waard vindt. Klinkt egoïstisch! Jah, maar dat vraagt dit volle leven soms wel van ons willen we niet aan de prozak (of zoiets) moeten om te kunnen doorgaan in de kermis van ons hectische bestaan zonder helemaal door en dol te draaien. Ik heb en had de luxe om voor mezelf te kiezen in een redelijk en menselijk evenwicht met mijn omgeving.

[Tita]

Mooi verwoord!
Struggle for life