Twijfel

[VrijVanDogma]

Lieve Nadia, opgroeien en volwassen worden doet pijn. Die pijn maakt jou sterker. Uit alles wat je hier deelt maak ik op dat jij wel weer op je pootjes terecht komt. De predikers waarover je spreekt zijn niet de maat van de Islam, die maat ken jij in je hart veel beter. Ook de Islam kent vele voorgangers die voorbij de dogma's hun geloof beleefden en beleven. Neem bijvoorbeeld de Soefi's maar. Dat wat Allah genoemd wordt zal je nooit verlaten, onderzoek alles en behoud het goede. Hou vol, uiteindelijk kom je waar je wilt zijn.

[Arjen2015]

@ nadia
Mooi hoe je jezelf en je twijfel onder woorden kan brengen.
Soms denk ik ook al zou er niemand en geen boek geweest zijn dan zou ik nog gaan twijfelen aan alles wat ik geleerd had.
Een onoverkomelijke groei....

Ik begrijp je eenzame strijd...daar ga je doorheen.... Ik hoop voor je en geloof... (haha geloof) dat je er sterker uit komt...( geloof gebouwd op ervaring omdat ik langzaam maar zeker ervaar dat ik ook door de eenzaamheid...en verlies van mensen om ons heen..sterker word...het is voor mij een lange weg maar wel een betere dan als ik in het christelijke denken was gebleven...

Gr Arjen het ga je goed...

[VrijVanDogma]

Nadia;

P.s. denk overigens niet dat ik van mening ben dat je per se je heil moet (blijven) zoeken in de islam, jij bent je eigen maat en die mag je zoeken waar jij dat wilt.

[Nadia]

Dank voor jullie lieve reacties.Ik heb er beslist veel aan gehad.
Het is een innerlijke strijd,wat veel energie en tijd vergt.Ik doe mee aan de Ramadan,vraag me niet waarom,maar het vasten brengt me ergens tot rust en de rest laat ik zijn loop gaan,wat het me op den duur opbrengt zal ik niet op voorhand weten seul l'avenir le dira.
Ik zal zeker hier nog te vinden zijn als stille lezer en wat van me laten horen.



grtjs Nadia

[Maria]

Alles op jouw tijd.

[Inge B]

De pijn komt en gaat,soms is het te beheersen en op andere momenten breek ik.Ik kan bij niemand terecht,mijn familie zal het nimmer kunnen begrijpen.

Lieve Nadia, wat spreekt er een eenzaamheid uit je woorden! Een hartzeer...
Ik weet niet of het helpt, maar je bent beslist niet de enige die zich onbegrepen voelt door de eigen familie. Je staat niet alleen! En dat hoef je ook niet. Al voelt het misschien wel zo. Het is heel goed dat je niet alleen nieuwsgierig bent, maar dat je ook echt zoekt.. antwoorden.. en ook steun.. zoals nu hier op het forum.

Ik wens je van harte toe dat je deze manier van zorgen voor jezelf verder zult leren uitbouwen. Dat je jezelf leert omringen met een 'constante toestemming' waarin je mag zijn wie je bent, ongeacht of je momenteel begrepen wordt of niet..
Heel veel sterkte op je eenzame weg... loop door in eigen tempo... ga af en toe liggen... rust uit... en weet dat er nieuwe vergezichten/uitzichten zullen komen... al lopend zal het beeld van je omgeving veranderen... omdat JIJ verandert..

[Nadia]

De pijn komt en gaat,soms is het te beheersen en op andere momenten breek ik.Ik kan bij niemand terecht,mijn familie zal het nimmer kunnen begrijpen.

Lieve Nadia, wat spreekt er een eenzaamheid uit je woorden! Een hartzeer...
Ik weet niet of het helpt, maar je bent beslist niet de enige die zich onbegrepen voelt door de eigen familie. Je staat niet alleen! En dat hoef je ook niet. Al voelt het misschien wel zo. Het is heel goed dat je niet alleen nieuwsgierig bent, maar dat je ook echt zoekt.. antwoorden.. en ook steun.. zoals nu hier op het forum.

Ik wens je van harte toe dat je deze manier van zorgen voor jezelf verder zult leren uitbouwen. Dat je jezelf leert omringen met een 'constante toestemming' waarin je mag zijn wie je bent, ongeacht of je momenteel begrepen wordt of niet..
Heel veel sterkte op je eenzame weg... loop door in eigen tempo... ga af en toe liggen... rust uit... en weet dat er nieuwe vergezichten/uitzichten zullen komen... al lopend zal het beeld van je omgeving veranderen... omdat JIJ verandert..

Ik laat op dit moment alles zijn beloop dat ik dikwijls denk van "laat maar komen",want de ergste innerlijke pijn die ik heb gehad is hopelijk achter de rug.Die pijn kan ik eenvoudigweg niet beschrijven.Ik had vaak ochtenden waar ik mezelf afvroeg waarom ik eigenlijk wakker werd en smeekte dan God om mijn dood te bespoedigen,voordat ik afvallig werd.Dan was er een stemmetje in mijn hoofd die me gerust stelde en zei dat alles goed zou komen.Dan lag ik daar,uren te wenen.



Ik heb je blog deels doorgelezen.Ik vind het speciaal hoe je je levensverhaal hebt beschreven,soms vraag ik me af of er ooit zo'n moment zal komen waarin ik sterk genoeg zal zijn om mijn ontwikkeling op een 1 zelfde overtuigde manier te kunnen beschrijven als jij hebt kunnen doen.
Heel veel dingen zijn voor mij herkenbaar,alsook het verhaal van lid Rereformed is voor mij ook speciaal.
Vooral dat stukje waarin je schreef dat je je nu diep verbonden voelt met de mensen (iedereen),dat heb ik nu ook.Had altijd zo'n beeld gehad van andere mensen dat ze "anders" moesten zijn,omdat ze niet religieus waren oid,dat ik op een gegeven moment ongevoelig "handelde" en meer om mezelf of de eigen broeders/zusters bekommerde.Nu is dat veel minder.

Inge (ea leden) ik zou hier zoveel willen typen,maar er komt nu zoveel op me af dat ik het eventjes hierbij moet laten en jullie nu alleen maar wil bedanken voor jullie reacties.

[Willempie]

Heel veel succes, wijsheid, vrede en rust toegewenst. Laat je niet kisten!

Quote verwijderd.
Forumregels T10 Over lange quote met de oneliner reactie.
Maria

[Peter van Velzen]

Weet Nadia, dat er mensen zijn die altijd om je zullen geven. Wat er ook gebeurd.

[Inge B]

Lieve Nadia,

Loop met kleine stapjes... de tocht is loodzwaar en je bent al zo ver!! Haast je niet! Er is geen weg terug en je kunt alleen maar vooruit. Je komt er wel. Ook als je langzaam loopt. Zet geen stap als je bang bent. Wacht rustig, neem je tijd, verken je angst... De angst verdwijnt soms helemaal als je hem in de ogen kijkt.. of misschien blijft er iets, maar is het in elk geval beheersbaar geworden.. en dàn pas zet je weer een stapje. Rustig aan... je bent op weg naar jezelf. En de bange, verdrietige, wanhopige en eenzame Nadia die je nu bent, dàt ben je dus nu ook! Blijf bij haar.. dan kom je het snelst op je bestemming...

Heel veel sterkte!!

[freedomxx]

Lieve Nadia!

Ik ben een Marokkaanse meisje twijfelaar! Bijna 19 en twijfel nu al bijna 3 jaar.
Ik doe nu ook mee aan de Ramadan en begrijp je zeker op dat gebied.

Toen ik twijfelde, dacht ik dat ik echt gek was. Ik kwam later achter dat ex-moslima's echt bestonden en dat was voor mij ook het punt om mijn eigen zoektocht te beginnen.

Mijn verhaal kun je op mijn blog lezen.

Als je behoefte hebt om je verhaal te uiten, ben ik er voor je. Wie weet dat we contact met elkaar kunnen opnemen. Ik sta daar zeker voor open.

https://www.facebook.com/way.freedom.16 is mijn Facebook. Mijn eigen privéaccount post ik hier liever niet. Dus als je daarna behoefte hebt om contact te houden, kunnen we los van mijn blog contact houden.