Esoterisch denken

[Ingi]

In beginsel aan geen, maar de mens eigent zich toch alles toe binnen bepaalde stromingen en kaders?

Dus je hebt de details van je filosofie gekozen uit de talloze mogelijkheden? Hoe heb je die keuze gemaakt?

Ik ben gaan onderzoeken vanaf kleins af aan en heb eerst helemaal verworpen wat ik aan dogma's aangereikt kreeg. Hel en hemel, zonde en ruilhandel dat soort dingen. Soms heb je van die kinderen/mensen die instinctief weten wat opgeklopt is en wat niet en zo een kind/mens was/ben ik. Zowel vanuit dat wat mij maatschappelijk niet beviel in
mijn omgeving als ook vanuit het kerkelijk gebeuren. Ik was daarin altijd erg extreem in totdat ik doorhad dat ik gewoon dat moet doen wat goed voor mij voelt. En dat ik anderen gewoon kan laten in wat zijn doen dat dat dat ook onderdeel is van het hele gebeuren. Maar in je jeugdige energie spring je natuurlijk op de barricaden en dat heb ik ook te pas en te onpas gedaan. Toch had ik er een streepje voor mee want dan neem je nooit iets aan wat je niet zelf h ebt onderzocht. En ergens vervul je ook nog een rol die weer zijn nut heeft. Heeft ook heel erg lang geduurd. Tot de middelbare leeftijd zeker. En in mijn hart ben ik nog steeds een rebel, blijkbaar is dat een rol die mij is toebedeeld of die ik mij heb toegeëigend.

Van daaruit ben ik bij mezelf te rade gegaan. In stilte aanvoelen wat resoneert met wat ik las en vanuit mijn kern heb ik passende literatuur gekozen en ook daar heel veel weer van verworpen. En eruit gefilterd en is de kern over gebleven.
Alle persoonlijke waarheden dienen je tijdelijk maar zijn daarom nog niet absoluut waar. In feite is alles illusie maar niet op een manier dat ze daarom niet toedoen. Het zijn allemaal handvatten, die je kunt leren doorzien. De kern is voor mij Liefde waarmaken in je leven. Meer hoeft niet en of je dat dan in Jezus of in Buddha vertaalt maaktuiteindelijk niet uit. En dat houdt dus ook in dat probeert door alles heen te kijken. Dat is gewoon wat ik al als kind wist. Het heeft daarom geen zin een gelovige te willen overtuigen van zijn dogmas. Die moet hij/zij zelf leren doorzien.

Maar dat geldt net zo goed voor een vrijdenker. Ook dat is maar een kader wat ergens toe dient. Nu dient het je nog en heeft zijn functie. Ooit komt alles weer samen en begrijpt een ieder de samenhangen. Mij dient het ook want ik lees hier toch ook weer veel over bepaalde wetenschappelijke gefundeerde zaken. En ik beweer ook niet dat ik alles al begrijp. Maar de kern die weet ik en dat wat ik niet weet daar ben ik gewoonweg nog niet aan toe. Omdat dat mijn verstand ook nog niet snapt. Ondertussen vervolg ik het onderzoek en probeer steeds meer te voldoen aan wat ik als opdracht ervaar in het leven. En met Liefde/God waarmaken bedoel ik gewoon ook om jezelf denken, het is geen makkelijke opdracht en zeker geen zoetsappig verhaal. Erg gecompliceerd soms want je komt je zelf voortdurend tegen.

[dikkemick]

Waar zou al dit esoterisch denken vandaan komen als je bedenkt dat de bonobo en chimpansee dit naar alle waarschijnlijkheid niet doen? Zou het een gevolg kunnen zijn van de iets te grote herseninhoud, waardoor we verbanden gaan zien die er wellicht niet zijn? Dat we eigenlijk niet goed kunnen omgaan met deze signalen. Of zou er werkelijk dat "meer" zijn? En is dat dan alleen voor mensen weggelegd? En waarom?
Wat zijn we na al die jaren spiritualiteit, esoterie etc. nu werkelijk wijzer geworden behalve dat mensen zich er goed en tevreden bij kunnen voelen?

Dieren leven van nature al dichter bij de bron, bij hen staat het denken niet in de weg. Hoe het een of ander in zijn werk gaat is lastig uit te vinden als je zelf wel een denkend mens bent. De mens die denkt moet dat denken eerst weer doorbreken maar dan bewust. Kans is groot dat dat bij dieren voor het grootste gedeelte min of meer automatisch gaat....zij laten zich niet afleiden door het verstand.

Dan zou de bron het instinct zijn? Weet ik alleen nog niet wat je nou precies met "de bron" bedoelt. Maar dieren leven dichter bij de bron. Dus hoe simpeler het dier, des te dichter bevindt het zich bij de bron?

ps Je had het hierboven over passende literatuur. Kun je voorbeelden geven?

[Gralgrathor]

In stilte aanvoelen wat resoneert met wat ik las

Dus je hebt uiteindelijk een greep gedaan uit die ideeen waarmee je je comfortabel voelde?

Alle persoonlijke waarheden dienen je tijdelijk maar zijn daarom nog niet absoluut waar.

Geloof je dat het onderscheid tussen waar/niet-waar een belangrijk onderscheid is? Zoja, waarom? Zo niet, waarom niet?

In feite is alles illusie

Dus je bent een solipsist?

maar niet op een manier dat ze daarom niet toedoen

Dus... geen solipsist? Een bijna-solipsist? Ben je alleen op zondagen solipsist?

Ook dat [vrijdenken] is maar een kader wat ergens toe dient.

Ja: het hebben van zo min mogelijk onware en/of onsubstantieerbare geloven, en het hebben van zoveel mogelijk ware, justifieerbare, falsifieerbare geloven. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zal denken: 'zo, genoeg waarheid voor één leven; van nu af aan kan het me niet meer schelen wat waar is.'

Je verhaal klinkt eerlijk gezegd een beetje warrig. Zou je niet wat meer helderheid in je leven willen hebben?

[Ingi]

Waar zou al dit esoterisch denken vandaan komen als je bedenkt dat de bonobo en chimpansee dit naar alle waarschijnlijkheid niet doen? Zou het een gevolg kunnen zijn van de iets te grote herseninhoud, waardoor we verbanden gaan zien die er wellicht niet zijn? Dat we eigenlijk niet goed kunnen omgaan met deze signalen. Of zou er werkelijk dat "meer" zijn? En is dat dan alleen voor mensen weggelegd? En waarom?
Wat zijn we na al die jaren spiritualiteit, esoterie etc. nu werkelijk wijzer geworden behalve dat mensen zich er goed en tevreden bij kunnen voelen?

Dieren leven van nature al dichter bij de bron, bij hen staat het denken niet in de weg. Hoe het een of ander in zijn werk gaat is lastig uit te vinden als je zelf wel een denkend mens bent. De mens die denkt moet dat denken eerst weer doorbreken maar dan bewust. Kans is groot dat dat bij dieren voor het grootste gedeelte min of meer automatisch gaat....zij laten zich niet afleiden door het verstand.

Dan zou de bron het instinct zijn? Weet ik alleen nog niet wat je nou precies met "de bron" bedoelt. Maar dieren leven dichter bij de bron. Dus hoe simpeler het dier, des te dichter bevindt het zich bij de bron?

ps Je had het hierboven over passende literatuur. Kun je voorbeelden geven?

Echt van alles, van aardse en wetenschappelijke dingen tot wat meer tot de zweverige leesstof hoort. Eigenlijk zie ik overal de samenhangen in maar het is te veel om het in een kort bericht samen te vatten. Jaren geleden las ik de boeken van een gesprek met god. Daarin werd o.a. verteld dat God niets van je wil wat jezelf niet ook wil. Met andere woorden God ben je in wezen zelf, hij/zij maakt zich zelf in alles waar wat er is in de wereld. Momenteel lees ik de bevindingen van Hans Stolp over wat hij weer heeft uitgevonden. Hij vond de antwoorden niet in zijn kerk en is op onderzoek uitgegaan. Rudolf Steiner heb je ook nog , die ga ik binnenkort lezen. Maar ik weet nu al het doet er
niet meer toe wat ik lees. Het verstand is gewoon te beperkt om te begrijpen wat het is en dat is ook niet erg.
Het verstand diende of dient de mens om de aarde zich eigen te maken. Hierbij kan iedereen zien dat men het doel voorbij is geschoten. logisch zou dan toch zijn als mensen inzien dat daarvoor meer als het verstand en ego nodig is om dat weer in balans te krijgen voor zover dat überhaupt nog mogelijk is.

Van God kan ik mij geen beeld maken, ik zie het zelf als drive voor al het leven. Een soort van logische intelligentie,energie volledig neutraal... niet oordelend gewoon aanvaarden wat er gebeurt. Soms probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn als dat er niet was. Het leven toevallig ontstaan natuurlijk onderzoek ik dat ook al vele malen gedaan. Het is niet logisch en dat strookt dan juist niet meer met het verstand. Het verstand wil ook wat het is ook onderdeel van wat ik God noem.

[DiMensie]

De kern is voor mij Liefde waarmaken in je leven.

Hoe doe je dat? Waarom liefde met hoofdletter L? Wat is het verschil tussen liefde en Liefde?
Zou Liefde met hoofdletter L één van je dogma's kunnen zijn die je nog niet doorzien hebt?

En met Liefde/God waarmaken bedoel ik gewoon ook om jezelf denken, het is geen makkelijke opdracht en zeker geen zoetsappig verhaal. Erg gecompliceerd soms want je komt je zelf voortdurend tegen.

Aha, dus

• Liefde = God [is niet gelijk aan] liefde?

Dus met Liefde/God waarmaken bedoel je gewoon ook om jezelf denken?
Er ligt daar een nadruk op 'ook': wat is 'Liefde waarmaken in je leven' nog meer?


Voor éénieder die oprecht geïnteresseerd is in esoterisch denken:

• denk nergens anders aan dan aan:
  
  • 'wat betekent liefde waarmaken in mijn leven'
  en voel dan in stilte aan wat daarmee gaat resoneren, wat daardoor opborrelt.
  Overdenk vervolgens het resultaat en bespreek dat in besloten kring,
  in een veilige respectvolle omgeving met anderen die ook oprecht geïnteresseerd zijn in esoterisch denken

.

[Ingi]

De kern is voor mij Liefde waarmaken in je leven.

Hoe doe je dat? Waarom liefde met hoofdletter L? Wat is het verschil tussen liefde en Liefde?
Zou Liefde met hoofdletter L één van je dogma's kunnen zijn die je nog niet doorzien hebt?

En met Liefde/God waarmaken bedoel ik gewoon ook om jezelf denken, het is geen makkelijke opdracht en zeker geen zoetsappig verhaal. Erg gecompliceerd soms want je komt je zelf voortdurend tegen.

Aha, dus

• Liefde = God [is niet gelijk aan] liefde?

Dus met Liefde/God waarmaken bedoel je gewoon ook om jezelf denken?
Er ligt daar een nadruk op 'ook': wat is 'Liefde waarmaken in je leven' nog meer?


Voor éénieder die oprecht geïnteresseerd is in esoterisch denken:

• denk nergens anders aan dan aan:
  
  • 'wat betekent liefde waarmaken in mijn leven'
  en voel dan in stilte aan wat daarmee gaat resoneren, wat daardoor opborrelt.
  Overdenk vervolgens het resultaat en bespreek dat in besloten kring,
  in een veilige respectvolle omgeving met anderen die ook oprecht geïnteresseerd zijn in esoterisch denken

.

Liefde met kleine letter is de liefde.....die eigenlijk puur voortkomt uit eigenbelang en aan voorwaarden gebonden is.
Vaak verwisseld met allerlei romantisch gedoe maar als het erop aankomt het af laat weten. Liefde met een hoofdletter daar bedoel ik mee die zonder voorwaarden. In een menselijk leven is dat niet mogelijk omdat je eerst door al die eigen belangen en ego heen moet en ook daar is niets mis mee. In een menselijk leven is het vaak een mix tussen beide. Dit wordt weer in het boeddhisme beschreven. Het waarmaken betekent niet automatisch dat je niet om jezelf mag denken. Immers je kunt niet goed voor anderen zorgen als je niet ook goed voor jezelf zorgt. Het is een soort van balance act in het leven. In feite is dat wat Jezus ook zegt...je naaste liefhebben als jezelf. In de praktijk van alledag blijft dat toch een klus die niet zomaar geklaard is. Toch dien je beginnen bij jezelf...om het waar te kunnen maken. En dan begin je ook te ontdekken dat goed en kwaad uiteindelijk van dezelfde medaille zijn. Goede dingen doen kan helemaal niet zo goed zijn en zogenaamde kwade dingen doen kunnen toch iets goeds voortbrengen.

[dikkemick]

Ingi schrijft:

Op mijn vraag was je zoal leest:

Echt van alles, van aardse en wetenschappelijke dingen tot wat meer tot de zweverige leesstof hoort.

Wat versta JIJ onder zweverig? Zijn er onderwerpen waarvan jij denkt: "Nee, dat is mij te zweverig"

Eigenlijk zie ik overal de samenhangen in maar het is te veel om het in een kort bericht samen te vatten. Jaren geleden las ik de boeken van een gesprek met god. Daarin werd o.a. verteld dat God niets van je wil wat jezelf niet ook wil. Met andere woorden God ben je in wezen zelf, hij/zij maakt zich zelf in alles waar wat er is in de wereld.

Ik heb de trilogie ook gelezen en was blij verrast dat er op deze manier over god gesproken kon worden. Ik heb de boeken zelfs bewust niet aan mijn christelijke schoonzus aanbevolen omdat dit TE confronterend zou zijn.
Maar goed, het blijven denkbeelden. Verfrissend... dat zeker, maar god is slechts een begrip waarmee NDW probeert uit te leggen hoe we hier mee om kunnen gaan. Verfrissend (zeker voor orthodox gelovigen) maar zeker geen Nobelprijs waard.

Momenteel lees ik de bevindingen van Hans Stolp over wat hij weer heeft uitgevonden. Hij vond de antwoorden niet in zijn kerk en is op onderzoek uitgegaan. Rudolf Steiner heb je ook nog , die ga ik binnenkort lezen.

Ik ken de eerste niet, de 2e "spirituele" stroming, waarvan er zeer vele zijn) een beetje. http://www.sektehulp.nl/kritische-gelui ... roposofie/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.stelling.nl/simpos/steiner.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
Kan er niet warm voor lopen, maar gezien je volgende opmerking maakt dat ook niet uit:

Maar ik weet nu al het doet er niet meer toe wat ik lees. Het verstand is gewoon te beperkt om te begrijpen wat het is en dat is ook niet erg.

Zijn er andere manieren dan het verstand om iets te begrijpen? Ben je ook in staat de negatieve kanten van jou levensvisie te lezen? Sta je er open voor? Antroposofie (van het Griekse anthropos “mens” en sophia “wijsheid”) is een spirituele filosofie en occulte wetenschap gebaseerd op de leer van Rudolf Steiner (1861–1925), die het bestaan postuleert van een geestelijke wereld die toegankelijk zou zijn via innerlijke ontwikkeling.
spiritueel, geestelijk, innerlijk...Hoe leg jij deze begrippen uit? Hoe anders dan met de hersenen kunnen we ervaringen opdoen?

Het verstand diende of dient de mens om de aarde zich eigen te maken. Hierbij kan iedereen zien dat men het doel voorbij is geschoten. logisch zou dan toch zijn als mensen inzien dat daarvoor meer als het verstand en ego nodig is om dat weer in balans te krijgen voor zover dat überhaupt nog mogelijk is.

Vertel me maar waar dit 'andere' zich bevindt. En dient dit verstand alleen maar om ons de aarde eigen te maken? Zou verstand evolutionair niet "gediend" hebben om ons een grotere overlevingskans te doen "geven"?
Zit er een achterliggende gedachte achter ons verstand? Of is er iets extra's?

Van God kan ik mij geen beeld maken, ik zie het zelf als drive voor al het leven. Een soort van logische intelligentie,energie volledig neutraal... niet oordelend gewoon aanvaarden wat er gebeurt. Soms probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn als dat er niet was. Het leven toevallig ontstaan natuurlijk onderzoek ik dat ook al vele malen gedaan. Het is niet logisch en dat strookt dan juist niet meer met het verstand. Het verstand wil ook wat het is ook onderdeel van wat ik God noem.

Het is niet logisch als leven zomaar ontstaat? Dat is jouw interpretatie van leven. Stel dat er oneindig veel universa zijn, dan is het oneindig logisch dat ergens levens ontstaat.
En het ontstaan van leven trekt zich niets aan van jouw logica. Of iemand begrijpt waarom... Het gaat erom te onderzoeken HOE leven ontstaan is, niet waarom. Waarom veronderstelt al een doel. En het is zuur, maar niets laat zien dat er een doel voor leven is, als je bedenkt dat al 99% uitgestorven is.
Dat wat jij "god" noemt, kun je ook Hatseflats noemen.

Mensen hebben al heel lang het idee gehad meer te zijn, dan slechts een toevallig miniscuul nietszeggend onderdeeltje op een kosmisch stofje ergens in de buitenwijken van een spiraalstelsel waarvan er miljarden zijn...
Er zijn er die noemen dit geesten, anderen goden of DE natuur, DE bron, HET hogere en ga zo maar door.
Ik blijf vooralsnog voorstander van de wetenschappelijke methode omdat zij zich inmiddels ruimschoots bewezen heeft als zijnde de manier om onbegrepen zaken te verklaren/onderzoeken.

[Ingi]

Hoe zie jij dan het allereerste begin van alles wat ooit is ontstaan. Dat wat er was gebeurde voordat de hele evolutie begonnen moet zijn? Is er ooit helemaal niets geweest en hoe kan het dat uit dat Niets iets ontstaat? Ik snap niet eens hoe dat zou kunnen dat zonder enige intelligente en krachtige aanleiding die alles aanstuurt en alles heeft laten ontstaan. Zonder dat je daarom de bewijsbare evolutie hoeft te verloochenen.

Ook zonder het God of dergelijke te noemen is het al zo onwaarschijnlijk dat dit zomaar kon gebeuren. Al die samenhangen en wat je zoal in het groot en klein weer terugvind. Volgens mij is het ook zo dat de ontwikkeling van
een baby in de moeder in het klein de ontwikkeling weerspiegelt. Zo vind ik wel meer samenhangen en overeenkomsten al weet ik die nu even niet meer te benoemen.

Voor mij het is totaal niet logisch dat het hele universum en nog meer is ontstaan zonder een of ander drive/intelligentie daarachter. En elk deeltje van alles leven en materie wat is ontstaan maakt deel uit van diezelfde intelligentie. De zin van alles zit hem al in het bestaansrecht en het zou zomaar kunnen dat het heel toevallig lijkt maar door de logica kan het niet eens toeval zijn. Je hebt zelfs kans dat een of andere intelligentie zelf niet bewust wist waaraan er is begonnen en dit zich nu gaandeweg ontvouwt. Daar zijn wij en alles wat bestaat dan voor om dat te vertolken en door de ontwikkeling de kosmische en goddelijke wetten waar te maken. Zoals de strijd tussen goed en kwaad en hoe mensen daarmee worstelen. Deze tegenstellingen vormen in werkelijkheid een eenheid. Zonder het een bestaat het andere ook niet. God in ontwikkeling d.m.v ons en de schepping van alles wat er is ontstaan. Daarom kan deze intelligentie niets anders willen dan wat wij willen. En we zijn er pas aan toe om dat bewust te ervaren als we geen krankzinnige dingen meer uitvinden die onszelf definitief vernietigen. Je moet je toch niet voorstellen dat fanatici erachter komen dat ze zoveel kracht en oneindigheid hebben dat ze dat gaan misbruiken. Ik vermoed dat dat pas kan als je die weg bent ingeslaan dat je alleen nog maar wilt weten waar onze oorsprong is en geen belangen meer werkelijk dient. Een soort van wet die zich dan pas kan openbaren.

Een energieveld met verschillende energievormen, zo kun je het ook nog zien. Het beeld maakt niet zoveel uit. De hersenen zijn niet de procucent maar de ontvanger van dat weten. En dat wat je denkt te zijn ben je tijdelijk in dit leven, totdat het weer vervaagt en de kern van die intelligentie overblijft. En hoe het een of ander in zijn werk gaat dat zijn dan weer de details. Als idd minuscuul mens met de afleiding van alle gedachten en de belangen die dat geeft is dat niet zo eenvoudig om zich dat weer te herinneren.

Wat de denkbeelden uit boeken betreft, de auteur van de gesprekken met God zelf zegt dat de boeken hem zijn ingegeven. Ik snap dat je daar je vraagtekens bij zet. Maar het is minder spectaculair dan het lijkt. Elk mens kan channelen en kan zonder nadenken ingevingen krijgen. Dat kan iedereen bij zich zelf ontdekken als je daar echt op let. Ik heb bijna alle boeken toen gelezen en vond veel nogal logisch..en besef gelijktijdig dat elke uitleg een vertaalslag is welke ook weer tijdelijk geldig is. Zo zie ik ook de bijbel, die pastte met allerlei details in die tijd toen. Wat je eruit haalt is de kern, het is niet belangrijk de details tot waarheid te verheffen.

De uitleg dat God/intelligentie zichzelf wil ervaren vond ik nogal logisch. Immers alles wat bestaat is in wezen deze intelligentie. Er was niets ontstaan zonder een of andere drive. ook niet de tegenstellingen van goed en kwaad enz. dan
was Liefde die verder reikt dan belangen allemaal mooie theorie gebleven. Grotendeels is het dat ook nog. We zijn op weg maar we zijn er nog niet. In de schepping is God/de bron in in allerlei deeltjes uit elkaar gevallen welke wel bij elkaar horen. Om samen te komen moet je wel door alle tegenstellingen van het duale leven heen wil je het echt begrijpen. Dus daar hoort ook de gang door alle tegenstellingen zoals goed en kwaad. Een kind wil al zelf ervaren om te leren en te begrijpen. Ook hier komt dat waarmaken weer terug in het klein ook al is het dan op menselijk niveau.

Er is misschien geen bewijs voor maar logica zit er wel in.

[Ingi]

Ingi schrijft:
Ben je ook in staat de negatieve kanten van jou levensvisie te lezen? Sta je er open voor? Antroposofie (van het Griekse anthropos “mens” en sophia “wijsheid”) is een spirituele filosofie en occulte wetenschap gebaseerd op de leer van Rudolf Steiner (1861–1925), die het bestaan postuleert van een geestelijke wereld die toegankelijk zou zijn via innerlijke ontwikkeling.spiritueel, geestelijk, innerlijk...Hoe leg jij deze begrippen uit? Hoe anders dan met de hersenen kunnen we ervaringen opdoen?

Volgens mij sta ik overal open voor en probeer de samenhangen te zien en te vatten vanuit allerlei verschillende stromingen. Het gaat mij om de kern eruit te filteren niet om een of ander visie letterlijk aan te moeten hangen.
Rudolf Steiner moet ik dus nog gaan lezen. Het kan niet zo zijn dat elke visie het is om de simpele reden dat er meerdere zijn. Daarom beschouw ik de verschillende visies als tijdelijke waarheden. De kern is waar en zelfs hoe we het een of ander ervaren in en wie weet na ons leven wordt vertaald door de persoonlijke kleuring.

En de negatieve kanten en positieve kanten heb je overal in. Het gevaar schuilt gewoon dat je dat wat je voorgeschoteld krijgt als geloof aanneemt en verzuimt verder te gaan in je onderzoek naar de kern. En dan wordt je lui. Je menselijke inzichten kunnen veranderen maar de kern van je bestaan niet. De hersenen zijn voor mij een werktuig en ontvanger.
Zo is het ook interessant om eruit te vinden waar gedachten vandaan komen. Produceren wij die werkelijk zelf? Volgens mij niet, wij vangen ze op en maken zo ons eigen of niet. En dat heeft m.i. ook alles met je eigen persoonlijk gekleurde energie te maken, wat wij wel of niet aantrekken. Zo onlogisch is dat toch niet?

Je eindquote was identiek aan je beginquote, dus zonder / in [/quote]
Quote hersteld. Maria

[dikkemick]

"Ingi" schrijft: Hoe zie jij dan het allereerste begin van alles wat ooit is ontstaan. Dat wat er was gebeurde voordat de hele evolutie begonnen moet zijn? Is er ooit helemaal niets geweest en hoe kan het dat uit dat Niets iets ontstaat? Ik snap niet eens hoe dat zou kunnen dat zonder enige intelligente en krachtige aanleiding die alles aanstuurt en alles heeft laten ontstaan. Zonder dat je daarom de bewijsbare evolutie hoeft te verloochenen.

Ik weet niet hoe alles ontstaan is en ben daar tevreden mee en wacht gewoon af tot de knappe koppen met een goede gedegen onderbouwde theorie komen. Wat ik niet ga doen is speculeren terwijl ik er geen verstand van heb of zaken bijhalen (bovennatuurlijke) wat het probleem alleen maar groter maakt. Als je iets niet snapt is dat geen reden er e3en eigen theorie voor in de plaats te zetten omdat je het dan eigenlijk nog steeds niet snapt. Het geeft je alleen een goed gevoel misschien. Maar het is een leugentje!

Ook zonder het God of dergelijke te noemen is het al zo onwaarschijnlijk dat dit zomaar kon gebeuren. Al die samenhangen en wat je zoal in het groot en klein weer terugvind. Volgens mij is het ook zo dat de ontwikkeling van
een baby in de moeder in het klein de ontwikkeling weerspiegelt. Zo vind ik wel meer samenhangen en overeenkomsten al weet ik die nu even niet meer te benoemen.

Wat nou als ze er wel achterkomen hoe het heelal ontstaan is? Dan is het weer zo onwaarschijnlijk dat het ZO gebeurd is, of dat er deze natuurconstanten zijn, of .....dan moet er dus weer iets of iemand achter zitten. Maar dit is wederom het probleem verschuiven.

Voor mij het is totaal niet logisch dat het hele universum en nog meer is ontstaan zonder een of ander drive/intelligentie daarachter.

Maar die drive/intelligentie snap je dan wel? Als dat er altijd al geweest is, waarom zou het heelal er dan niet altijd geweest kunnen zijn (dit kan ook niet, maar dat is een ander verhaal)

En elk deeltje van alles leven en materie wat is ontstaan maakt deel uit van diezelfde intelligentie. De zin van alles zit hem al in het bestaansrecht en het zou zomaar kunnen dat het heel toevallig lijkt maar door de logica kan het niet eens toeval zijn.

En waar komt die intelligentie dan vandaan? Zit intelligentie niet gebonden aan hersenen?

Je hebt zelfs kans dat een of andere intelligentie zelf niet bewust wist waaraan er is begonnen en dit zich nu gaandeweg ontvouwt. Daar zijn wij en alles wat bestaat dan voor om dat te vertolken en door de ontwikkeling de kosmische en goddelijke wetten waar te maken. Zoals de strijd tussen goed en kwaad en hoe mensen daarmee worstelen. Deze tegenstellingen vormen in werkelijkheid een eenheid. Zonder het een bestaat het andere ook niet. God in ontwikkeling d.m.v ons en de schepping van alles wat er is ontstaan. Daarom kan deze intelligentie niets anders willen dan wat wij willen. En we zijn er pas aan toe om dat bewust te ervaren als we geen krankzinnige dingen meer uitvinden die onszelf definitief vernietigen. Je moet je toch niet voorstellen dat fanatici erachter komen dat ze zoveel kracht en oneindigheid hebben dat ze dat gaan misbruiken. Ik vermoed dat dat pas kan als je die weg bent ingeslaan dat je alleen nog maar wilt weten waar onze oorsprong is en geen belangen meer werkelijk dient. Een soort van wet die zich dan pas kan openbaren

.
Abacadabra dit. Een intelligentie die niet wist dat wat het deed, waar het mee bezig was, maar wat wel intelligent is...? Schiet mij maar lek. De intelligentie wil wat wij willen...Ik denk dat ik het beter kan opgeven en je het advies kan geven eens naar debatten met Lawrence Krauss te kijken. Dit gaat meestal wel over de scheppende interveniërende God, maar misschien dat je zijn (humoristische) betogen kunt begrijpen. Dan snap je ook wat ik hier bedoel te zeggen.
De rest (energievelden.channelen etc.) sla ik dan ook maar even over.

[Gralgrathor]

Hoe zie jij dan het allereerste begin van alles wat ooit is ontstaan

Mijn perspectief: er is nooit 'niets' geweest, behalve dan misschien in de Kraussiaanse zin, een 'niets' dat ik omschrijf als een 'zee van mogelijkheden' (hetgeen naar alle waarschijnlijkheid de plank volledig misslaat, maar je moet het beestje een naam geven, want de formules die kosmologen gebruiken zijn te ingewikkeld voor mij).

Ik snap niet eens hoe dat zou kunnen dat zonder enige intelligente

Snap je waarom dat een argument is dat nooit iemand zal overtuigen behalve jou? Je zegt in feite 'ik snap het niet dus God' (vervang 'God' door je esoterische intelligentie naar keuze). Maar waarom zou de realiteit beperkt moeten zijn door wat jij je kunt voorstellen? Waarom zouden alleen intelligenties creatieve eigenschappen kunnen bezitten? We weten tenslotte door ons begrip van evolutie dat de natuur ook nieuwe vormen kan scheppen, zonder enige intelligente begeleiding.

Je begint dus met een 'ik kan me niet voorstellen dat'-god, en bouwt daar een héél verhaal bovenop - een huis zonder fundamenten, zonder draagmuren en zonder vloeren. Zit je dat nu nooit dwars?

[dikkemick]

Hoe zie jij dan het allereerste begin van alles wat ooit is ontstaan

Mijn perspectief: er is nooit 'niets' geweest, behalve dan misschien in de Kraussiaanse zin, een 'niets' dat ik omschrijf als een 'zee van mogelijkheden' (hetgeen naar alle waarschijnlijkheid de plank volledig misslaat, maar je moet het beestje een naam geven, want de formules die kosmologen gebruiken zijn te ingewikkeld voor mij).

Dat Kraussiaans moet je misschien iets beter uitleggen. Hier een uitleg. Neem er wel even je tijd voor!

https://www.youtube.com/watch?v=sbsGYRArH_w" onclick="window.open(this.href);return false;

[Ingi]

Hoe zie jij dan het allereerste begin van alles wat ooit is ontstaan

Mijn perspectief: er is nooit 'niets' geweest, behalve dan misschien in de Kraussiaanse zin, een 'niets' dat ik omschrijf als een 'zee van mogelijkheden' (hetgeen naar alle waarschijnlijkheid de plank volledig misslaat, maar je moet het beestje een naam geven, want de formules die kosmologen gebruiken zijn te ingewikkeld voor mij).

Ik snap niet eens hoe dat zou kunnen dat zonder enige intelligente

Snap je waarom dat een argument is dat nooit iemand zal overtuigen behalve jou? Je zegt in feite 'ik snap het niet dus God' (vervang 'God' door je esoterische intelligentie naar keuze). Maar waarom zou de realiteit beperkt moeten zijn door wat jij je kunt voorstellen? Waarom zouden alleen intelligenties creatieve eigenschappen kunnen bezitten? We weten tenslotte door ons begrip van evolutie dat de natuur ook nieuwe vormen kan scheppen, zonder enige intelligente begeleiding.

Je begint dus met een 'ik kan me niet voorstellen dat'-god, en bouwt daar een héél verhaal bovenop - een huis zonder fundamenten, zonder draagmuren en zonder vloeren. Zit je dat nu nooit dwars?

Fout, dat is mijn insteek nooit geweest. Innerlijk weten kwam voor mijn denken over die dingen. Zo wist ik ook vrij vroeg dat de god uit de kerk niet klopt. Op het moment dat ik erover na ga denken kwam ik tot de conclusie dat het denken het niet begrijpt. Denken is juist geloven, of je nu wel of niet in een God gelooft. Pas als je alleen nog maar bent en je gedachten wegstromen dan kom je erachter dat er meer is dan wat wij kunnen bevatten. Hier wordt het denken- verstand tot een soort van godheid verheven terwijl het maar een gereedschap is. Dieren en planten weten
hoe ze moeten doen in de natuur......los van alle biologische verklaringen. Ze weten gewoon worden gestuurd vanuit het instinct wat er moet gebeuren. ...enz. Die logica die er achter zit is grandioos. Je kunt in dat aanzien moeilijk beweren dat er geen sturing is die ergens vandaan moet komen. Eigenlijk is het juist raar dat men dat hier gelooft.
Dit alles kun je ook pas bevatten als je durft om je verstand te laten voor wat het is oftwel het te integreren. Vraag is wie durft dat hier eigenlijk? Waarom houd men zo hardnekkig vast aan bewijzen, verstand enz. Bedankt voor je tip.

[dikkemick]

Ingi,

Zijn Einstein, Hawkings, Planck, Curie, deGrasse Tyson, Faraday, Dirac en Brian Greene m.b.v. innerlijk weten en geloven tot hun prestaties gekomen of zouden ze zich bediend hebben van een ander soort denken?
is jouw manier van weten betrouwbaar, NIET alleen voor jezelf maar ook voor anderen?

[Henry II]

Het was juist toen ik me ging verdiepen in de biologie en wetenschap, dat ik erachter kwam dat veel van wat mensen zien als ongebrijpelijk, onverklaarbaar en aangestuurd door iets fantastisch of goddelijk, dat ik begon te begrijpen dat het allemaal best te begrijpen is, maar dat juist het gevoel hier niet aan wil toegeven. Gevoel loopt achter het verstand aan en creëert een manier van denken die deze afstand verheerlijkt. Als voorbeeld kun je denken aan een snelstromende rivier die over een stel rotsen stroomt. Het water net voorbij de rotsen staat stil. Geloof en ook esosterisch geloof lijkt zich te richten op deze plek in de luwte van het bestaan, waar het lijkt alsof het water niet in beweging is en waar je rustig kunt kijken naar zowel de rotsen alsook het stromend water. Helaas is dit een illusie die de hersenen creëren. Natuurlijk zijn er dingen die we niet weten, maar hoe een organisme op ééncellig niveau functioneert en hoe een meercellig organisme functioneert zijn niet zo heel verschillend als je zou denken. Alles draait om specialisatie van cellen en interne communicatie. Het is mij tot nu toe nog nooit nodig gebleken om het gat tussen wat wij weten over de natuur van dingen en dieren en de angst van het niet kunnen begrijpen van dingen die moeilijk zijn, te moeten opvullen met een gevoel van goddelijke sturing. Esoterisch denken heeft in mijn persoonlijke ervaring ook helemaal niets te maken met wat jij hier aanstipt. Maar dat is nu ook het mooie van esoterie, dat ieder voor zich zijn waarheid moet verwerven. Het is een jammerlijk feit dat een zeer groot deel van de mensheid intellectueel lui of onwillend is, waardoor deze groep snel teruggrijpt op verworven waarheden van anderen, hetgeen vaak leidt tot fundamentalisme, orthodoxie en afkeuring van andersdenkenden.