Omdat er in dit topic al heel lang niets meer is geplaatst en ik de Youth Alpha-cursus drie jaar heb gevolgd, mijn verslag:
De Youth Alpha-cursus heeft volgens mij ongeveer hetzelfde patroon als de cursus voor volwassenen. Het verslag dat je in de introductie geeft klopt verbazingwekkend goed. Ik ging er voor het eerst heen op mijn zestiende en was op dat moment een diehard-christen. (zie elders op dit forum mijn levensverhaal) Het grootste gedeelte van de jongeren die erop zaten waren al christelijk en zaten gewoon bij mij in de kerk. De jeugdleiders waren zeer evangelisch, iets wat opvallend genoemd mag worden aangezien ze gewoon uit de Hervormde Kerk kwamen. Deze kerk organiseerde de Youth Alpha-cursus overigens en het is diezelfde kerk waarin ik ook ben opgegroeid.
Elke avond begon inderdaad met een maaltijd. Er werd gezellig gekletst en er waren leuke meiden dus ik had het prima naar mijn zin. Daarna begon het vervelende gedeelte van de avond. Eerst een stuk of 6 liedjes zingen die elke avond weer hetzelfde waren. Hierna een bijbels praatje met zéér evangelische inslag. Dit praatje duurde meestal zo'n drie kwartier. Ik vond het meestal vrij saai en het viel me op dat er vaak bijbelteksten werden besproken die totaal niet relevant waren. Tenslotte gingen we met z'n allen over het onderwerp discussiëren. De grote groep werd in twee kleinere groepjes van 10 gesplitst. Eerst werd gewoon aan iedereen gevraagd wat ze van het praatje vonden en daarna mocht er over gediscussieerd worden. In de praktijk gingen deze discussies vaak tussen mij en twee meisjes en hield de rest van het groepje zich stil. Er werd door de jeugdleiders elke keer benadrukt dat we niet van het onderwerp af mochten raken, iets wat soms irritant was aangezien veel onderwerpen totaal niet interessant waren. Toch waren de discussies best boeiend, maar wel allemaal binnen het bijbelse kader, kritische vragen over het christendom werden nauwelijks gesteld.
Aan het einde van het eerste jaar hadden we het Alpha-weekend. Hierbij lag de nadruk enorm op de Heilige Geest en werd er in een kring gebeden om vervulling met de Heilige Geest. Dit was voor mijzelf een indrukwekkende ervaring. Alle meisjes moesten huilen, en hoewel ikzelf oprecht bad voelde ik helemaal niets. Toen ik dit even later met de jongens besprak, bleek dit bij hun precies hetzelfde te zijn. Ik realiseerde mijzelf dat dit waarschijnlijk te maken had met het feit dat vrouwen nou eenmaal (meestal) emotioneler zijn dan mannen. Dit was achteraf gezien een grote teleurstelling en deed mij eigenlijk voor het eerste twijfelen aan het bestaan van de Heilige Geest. (en God)
Het tweede jaar vond ik een stuk minder leuk. Ik keek altijd uit naar de maaltijden, waarbij je lekker jezelf kon zijn en waarbij veel werd gelachen. En natuurlijk een beetje klooien met de dames. Er was in het eerste jaar helemaal niemand afgevallen en er waren in het tweede jaar zelfs nog een paar mensen bijgekomen. Verder herinner ik me eigenlijk vrij weinig van het tweede jaar, behalve een paar filmpjes over de gevaren van muziek. Slechte muziek was bijvoorbeeld Jan Smit ("Leef nu het kan, praat met Jan en alleman") en Lady Gaga. De informatieve filmpjes die hierbij gedraaid werden waren met recht hysterisch te noemen. Zo'n beetje alles wat niet christelijk was werd als het werk van Satan bestempeld. Ik herinner mij nog dat vrijwel iedereen dit belachelijk vond, behalve uiteraard de leiding.
Toch ging ook het derde jaar vrijwel iedereen door, maar dit was met name vanwege de gezelligheid. In dit laatste jaar viel ik definitief van mijn geloof, in een periode dat ik nog steeds op Youth Alpha zat. Toen bleek de leiding ineens niet meer zo goed tegen kritiek te kunnen. Ik leverde met name fel commentaar op de bijbel en stipte de tegenstrijdigheden en immoraliteiten aan. De leiding bleek hier niet goed mee om te kunnen gaan en ook anderen begonnen dankzij mij (toegegeven, ik provoceerde af en toe) te twijfelen. Een goede vriend van mij is inmiddels ook atheïst geworden. De leiding was behoorlijk ontdaan van mijn plotselinge omslag, en op een gegeven moment werd tegen mij gezegd dat ik tijdens de groepsgesprekken beter mijn mond kon houden. Zo is dit jaar eigenlijk ook geëindigd. De thema's waren vrij standaard:
-Wat betekent het kruis voor je?
-Naastenliefde
-De Heilige Geest
-Jezus de redder en koning
-Ik mag er zijn
-Gaven en vrucht van de Heilige Geest
-De drie-eenheid
-Genezing, innerlijke genezing
-Homoseksualiteit in het licht van de bijbel
-Spiritualisme
-Is twijfel zonde?
Met name dit laatste onderwerp vind ik bij christenen altijd wel interessant. Je zou zeggen dat er hier wel ruimte voor kritiek was maar dit viel me ook behoorlijk tegen. Je mag twijfelen maar dan moet je uiteraard wel blijven geloven want anders komt het na dit leven niet goed met je. Twijfel is aanvechting van de duivel. Het standaardverhaal dus.
Overigens was er dus helemaal niemand uit onze groep jongeren die niet bekend was met het christelijk geloof. Ik denk eerlijk gezegd dat de meesten aan het begin van de rit geloviger waren dan dat ze nu zijn. De groep bestond ten eerste uit een aantal mensen die het allemaal niet zoveel kon boeien. Deze mensen hielden meestal gewoon hun mond tijdens de discussies. Daarnaast een aantal mensen die wel intelligent waren maar ook vonden dat je het allemaal niet moest overdrijven. En tot slot een paar zeer serieuze meisjes met wie eigenlijk nauwelijks te discussiëren viel. Ik heb nog één goede vriend die nog zeer gelovig is. Met hem kan ik echter nauwelijks praten over dit onderwerp. Zijn kennis is simpelweg ontoereikend en hij doet allerlei gekke voorspellingen over de eindtijd. 'Het zal wel', denk ik dan. Ik respecteer zijn mening en hij die van mij.
Toch heb ik er geen spijt van dat ik er aan meegedaan heb. Het was over het algemeen gezellig en ik heb er veel geleerd. Het biedt bovendien een leuk inkijkje in het brein van de evangelische mens. En dat kan soms best interessant zijn.
