Semantiek, Wilskracht en de Ziel

[dikkemick]

Misschien is het duidelijker als ik het noem:
Een voelen met de natuur in al zijn manifestaties door te erkennen dat je een (individuele) manifestatie bent.
Die individuele ervaring geeft de mogelijkheid om in alle andere manifestaties een (ervaren) algemeen principe te onderkennen en zo verbondenheid te voelen.
Zo iets.
Maar laat anders maar zitten.
Het ging me er om dat er misschien niets zo iets als persoonlijke onsterfelijkheid bestaat, maar wel een mogelijkheid om je deel van iets te voelen dat bestond en voortbestaat..

Die laatste zin is bijna letterlijk waarheid. Verdiep je in de ontstaansgeschiedenis (en mogelijke einde) van het heelal en je begrijpt wat ik bedoel.

[yopi]

Ha ha .. juist: Kosmologie is lekker en vol betekenis ..

[dikkemick]

Ha ha .. juist: Kosmologie is lekker en vol betekenis ..

Tja...wen er maar aan.

En betekenis is een menselijke term. De kosmos heeft geen betekenis/nut/doel etc...

[yopi]

Kosmos staat tegenover chaos: een geordend heelal.
Deze orde is betekenis. Dan nog de beleving er van: het sublieme.
Maar we bedoelen waarschijnlijk verschillende dingen als we het over betekenis hebben.

[heeck]

Deze orde is betekenis. Dan nog de beleving er van: het sublieme.

Zo een beetje in "shock and awe" *) zijn van alles dat je niet doorgondt en zo ten onrechte als spectaculair ervaart waardoor je jezelf ermee verlamt?

Of wil je juist suggereren dat het sublieme je befoefelt met de idee dat er iets bovennatuurlijks zou zijn?
Ref:

. . . Door de sublieme ervaring worden wij ons dus bewust van de bovenzinnelijke aard van onze rede. Onze rede ideeën hebben dan ook rechtstreeks betrekking op het domein van de noumenale wereld. Wij reiken in de sublieme ervaring dus voorbij de zintuiglijke fenomenale wereld om in contact te komen met de bovenzintuiglijke noumenale wereld. . . . .

Roeland

*)

. . . . . and spectacular displays of force to paralyze an adversary's perception of the battlefield and destroy its will to fight.

[yopi]

Ik moest inderdaad wel zijdelings aan Kant denken.
Kant's sublieme ervaring gaat over het esthetische, dat net als het rationele buiten het zintuiglijke (fenomenale) domein valt. Dat is toch echt een ander soort bovennatuurlijk iets als wat jij er misschien denkt dat ik er mee associeer.
Kant was ook van opvatting dat als je het domein van het bovenzintuiglijke niet verbindt met het zintuiglijke je in het luchtledige terechtkomt: Zoals je zou kunnen denken dat een vogel in het vacuüm nog beter zou kunnen vliegen als in de lucht (uitdrukking van Kant).
Ik ben niet van de vacuumfietserij, maar wel van de luchtfietserij.

[heeck]

Yopi,
Dan is me kennelijk nog niet duidelijk wat je wel zou willen bedoelen.
Behalve een eerdere opmerking van je, die ik hiermee op zijn plaats dacht te hebben geschoven:

Het ging me er om dat er misschien niets zo iets als persoonlijke onsterfelijkheid bestaat, maar wel een mogelijkheid om je deel van iets te voelen dat bestond en voortbestaat..

Wat en hoe gevoelens kunnen worden misleid is zo grenzeloos dat er mij te weinig over valt te zeggen.

Roeland

[MoreTime]

@Singulariteit:
Is wat je zegt niet hetzelfde als 'ieder heeft zijn eigen waarheid'? Klinkt als pragmatisme van William James bijvoorbeeld. Als jouw waarheid voor jou werkt, dan is het geoorloofd daarin te geloven.

Ik heb me daarin altijd wel gedeeltelijk kunnen vinden, want ook een wetenschappelijke verklaring kan 'zielerust' geven. Punt is wel dat voor de ene overtuiging meer 'bewijzen' zijn dan voor de andere. Een geloof in UFOs om zo rustig te kunnen slapen is sec gezien toch een ongeldig geloof.

Ik ga toch nog wat verder. De evolutie heeft ons volgens mij een klein beetje masochistisch gemaakt (de een meer dan de ander), in die zin dat we wel houden van een beetje moeten lijden. De onrust, ook bekend als cognitieve dissonantie, als je eigenlijk niet weet waarom je iets gedaan hebt of eerdere verklaringen niet klopten, daar wennen we aan en gaan het lekker vinden. Dan kun je dus jezelf toestaan om niet de eerste de beste verklaring te accepteren, maar verder te zoeken naar algemeen geldige verklaringen. terwijl je dus te "lijden"hebt onder de onrust. Ik noem dat in constante evaluatiefase zijn. Dat blijkt, volgens mij, juist ook een antwoord op het lijden te zijn, want die evaluatiefase maakt je een beetje afwezig (hoofd in de wolken) en dan heb je van minder dingen last. Maar je zou dat als een soort ziektebeeld kunnen zien (zoiets als dementie). Alleen denk ik dat met de constante evaluatiefase ook een constante ontevredenheid ontstaat, want er blijft altijd wel iets te lijden over.

Het is dus niet zozeer een rechtvaardiging voor gemakkelijke priveverklaringen (pragmatisch) maar een verklaring voor de ontwikkeling van mensen naar permanente ontevredenheid.

Sorry, had niet gezien dat je had gereageerd op mijn vraag, dank.

Ik zie cognitieve dissonantie zo, dat je probeert om aan bepaalde denkbeelden vast te houden door de waarde van allerlei bewijs tegen deze denkbeelden te bagatelliseren.

Als je je in deze constante evaluatiefase, zoals jij het noemt, dan ben je dus constant alles aan het evalueren en dagelijks stel je je ideeën bij, naarmate je andere dingen hoort, leest of denkt. Hoe voorkom je dan een gevoel van algehele vertwijfeling, hoe kies je een richting op zo'n manier?

[yopi]

Yopi,
Dan is me kennelijk nog niet duidelijk wat je wel zou willen bedoelen.
Behalve een eerdere opmerking van je, die ik hiermee op zijn plaats dacht te hebben geschoven:

Het ging me er om dat er misschien niets zo iets als persoonlijke onsterfelijkheid bestaat, maar wel een mogelijkheid om je deel van iets te voelen dat bestond en voortbestaat..

Wat en hoe gevoelens kunnen worden misleid is zo grenzeloos dat er mij te weinig over valt te zeggen.

Roeland

Dat is natuurlijk zo ..
Je kunt je net zo goed verpletterd voelen door 'het grote geheel'.

[Krautsjo]

Ik zie cognitieve dissonantie zo, dat je probeert om aan bepaalde denkbeelden vast te houden door de waarde van allerlei bewijs tegen deze denkbeelden te bagatelliseren.

Cognitieve dissonantie is de term voor de onaangename spanning die ontstaat bij het kennis nemen van feiten of opvattingen die strijdig zijn met een eigen overtuiging of mening, of bij gedrag dat strijdig is met de eigen overtuiging, waarden en normen. Het gaat met andere woorden om de perceptie van onverenigbaarheid tussen twee cognities, waarbij het woord cognitie kan slaan op kennis, houding, emotie, geloof of gedrag.
Volgens de theorie voelen mensen een sterke drang om dissonanties te verkleinen door hun opvattingen of gedrag aan te passen of te rationaliseren.

Dus het gaat om het reduceren van cognitieve dissonantie omdat mensen nu eenmaal die onaangenaamheid niet willen .
Men is dus op zoek naar een gulden middenweg.
En het hoeft ook niet eens zo zeer met bewijzen te maken te hebben omdat het eigenlijk voornamelijk om meningen en ervaringen gaat .
Wat jij bedoelt is wat ze voorkeur voor bevestiging noemen( conformation bias ), Voorkeur voor bevestiging verwijst naar een soort selectief denken waarbij men de neiging heeft enerzijds te letten op en te zoeken naar wat de eigen overtuiging bevestigt en anderzijds te negeren, niet zoeken naar of onderwaarderen van de relevantie van wat de eigen overtuiging tegenspreekt.

[MoreTime]

Dankjewel voor de duidelijke definitie.

Grappig is dat iedereen zich hier wel een beetje aan schuldig maakt. De een meer dan de ander, toegegeven, maar toch.

[Krautsjo]

Dankjewel voor de duidelijke definitie.

Grappig is dat iedereen zich hier wel een beetje aan schuldig maakt. De een meer dan de ander, toegegeven, maar toch.

Iedereen maakt zich hier schuldig aan , het is namelijk hardwired in ons mentale systeem . En we kunnen ons er moeilijk van onttrekken , neemt niet weg dat we er ons wel van bewust kunnen zijn en daar zit de kneep.