http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 55#p387755" onclick="window.open(this.href);return false;
Boskabouter schreef:..
Bekeringsdrift is bekeringsdrift, ongeacht waartoe je mensen probeert te bekeren. Of je nu probeert mensen te overtuigen van de noodzaak megastallen te verbieden, of van bepaalde visies op maatschappij-inrichting, van een religie of juist van het waanzinnige van een religie...........
Bekeringsdrift, een zeer dringende behoefte, soms zo passievol dat al het andere moet wijken, om de ander te laten geloven wat hij zelf gelooft.
En dit te pas en te onpas.
En altijd is daar:
Ik heb gelijk en jij niet, dus jij hebt een verkeert denkbeeld (of waan-).
Waarom kan men het niet gewoon accepteren, dat andere mensen anders denken?
Moet iedereen hetzelfde denken als degene met de bekeringsdrift?
De waan van de gelovige zou zijn, dat hij het uit liefde doet, want hij zou het verschrikkelijk vinden, dat de ander naar de hel gaat.
Naar eer en geweten.
Deze angst blijkt soms juist voor de gelovige zijn eigen hel op aarde te zijn.
Of gevoed door hypocrisie en door de gedachte daardoor zelf de hemel te moeten verdienen, want staat er niet geschreven, dat God gelukkig gemaakt kan worden door één gered schaap?
De atheïst ziet dat vaak aan en maakt het mee en wil mensen laten inzien, dat juist dat geloof de oorzaak is van die hel.
Terwijl dat slechts bij een relatief kleine groep gelovigen ook het geval is.
Een grote groep zou niet kunnen leven als atheïst.
Waarom niet inzien, dat je mensen niet kunt bekeren of anderszins iets in kunt laten zien, door constant te hameren op het feit, dat ze fout zijn?
Waarom, als je overtuigd bent van eigen idee, de ander niet gewoon voor-leven naar eigen overtuiging en zo laten zien, wat het beste uitpakt?
En met passie over je eigen zaken spreken, als er een context is en/of erom gevraagd wordt?