Hallo Bob, vrij eenvoudig en ik denk dat je het zelf meer of minder net zo beschrijft. Een nieuwe handeling wordt in het begin moeizaam aangeleerd, vaak als deelhandeling en wordt later in een totaal geintegreerd. Ik speel gitaar en elk akkoord heb ik moeizaam aangeleerd. Nu heb ik een beperkt aantal akkoorden tot mijn beschikking en kan daarmee een liedje spelen. Op een gegeven moment kan ik dat zelfs heel aardig en kan er ook nog bij zingen. Het sensomotorisch program (bij gebrek aan een beter woord) voor gitaarspelen loopt vrijwel van zelf af. Kleinere storingen van buitenaf hebben geen invloed meer op het spel. Ik zou nu ook met andere musici kunnen spelen en me niet van hun rhytmes laten afleiden. Het program blijft wel steed beinvloedbaar, maar is steeds minder afhankelijk van systeem 2 (Kahnemann).
Geert
rede en voelen, wat is het verschil?
Moderator: Moderators
-
GeertJeuring
- Berichten: 16
- Lid geworden op: 18 jul 2011 20:37
Re: rede en voelen, wat is het verschil?
Ik meen dit in de neurofysiologische tak van motor learning theorieën "internal modules" of "interne module" genoemd wordt. Of dit geleend is uit de robotica, weet ik niet, zou goed kunnen. Maar daarmee is men wel af, van een "puur" sensomotorische benaming.GeertJeuring schreef: Het sensomotorisch program (bij gebrek aan een beter woord)
Geert
Groet,
Bob
Ps. Dit zeg ik even met een slag om de arm uit het hoofd hoor. Ik laat nu weer even de richting van dit topic bepaald worden door Syts
"You can think I'm wrong, but that's no reason to quit thinking." - House
Tiepvauden ondur voorbehauwt.
Tiepvauden ondur voorbehauwt.
Re: rede en voelen, wat is het verschil?
de topictitel is rede en voelen, maar als ik zo mee lees gaat het meer over rede en handelen.
god is a word and the argument ends there -Bill Callahan
Reality is that which, when you stop believing in it, doesn’t go away -Philp K. Dick
Reality is that which, when you stop believing in it, doesn’t go away -Philp K. Dick
Re: rede en voelen, wat is het verschil?
Misschien is eea wat onduidelijk. De versimpelde versie: Op het gebied van handelen geven rede en voelen één invloed die die bepaald wordt door de interactie tussen die 2. Daarom is het lastig, zo-dan-niet onrealistisch deze van elkaar los te zien.zalwel schreef:de topictitel is rede en voelen, maar als ik zo mee lees gaat het meer over rede en handelen.
"You can think I'm wrong, but that's no reason to quit thinking." - House
Tiepvauden ondur voorbehauwt.
Tiepvauden ondur voorbehauwt.
Re: rede en voelen, wat is het verschil?
Ref: http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 21#p385621" onclick="window.open(this.href);return false;
Sytze,
Mooi om geen debat aan te gaan, want ik wil snappen waar je schoen wringt en dat lijkt me voornamelijk een zaak van zo goed mogelijk categoriseren.
Dan is vanzelf het oppakken van een "begrip over wetenschap dat waarschijnlijk nergens op slaat" de eerste kandidaat. En dan benoem je toch duidelijk een speciale tak van wetenschap met:
"En wat ik ook bedoel met wetenschap is dat we voorspellingen kunnen maken op basis van de wetenschap met betrekking tot gevoelens. Daar hebben we te weinig kennis voor, denk ik. "
Begrijp ik dat je bedoelt dat we een persoon op allerlei manieren testen en toetsen en dan toekomstig gedrag met enige zekerheid kunnen voorspellen?
Zo nee leg me dan op een andere manier uit wat je bedoelt.
Zo ja dan kan je zo al wijzen naar vele zaken die wel degelijk goed voorspelbaar zijn.
Neigingen tot zorgdrift of tot asociaal gedrag en ook je kansen om akrobaat te kunnen worden zijn best te voorspellen. Idem ziektes en kwalen die stevig gerelateerd zijn aan genetische afleesbaarheden.
En waarom stel je aan wetenschappelijk kennen hogere eisen dan aan jouw of mijn kennen. Wij kennen elkaars gevoelens ook niet.
We gokken maar wat aan de hand van uiterlijk vertoon dat gepaard gaat aan gevoelens. Met de huidige wetenschappelijke gereedschappen kunnen we al veel meer te weten komen over iemand dan zonder die gereedschappen.
Daarna komt iets bij jou over als een contradictie. Is dat een gevoel???
Want of wetenschap (nu) niet alles dekt wil ik juist helder stellen tegenover de impotentie van de wetenschappelijke routine om ooit alles te kunnen verklaren.*)
Vele praktischer is het besef dat ik persoonlijk nooit alle kennis zal kunnen hanteren die in totaal en in principe beschikbaar is.
Wat ik wel zou willen meemaken is een waarnemingsmethode die het mogelijk zou maken om bijvoorbeeld mijn wensgedachte aan de smaak van frambozenaardbeien om te zetten in de daadwerkelijke smaak van frambozenaardbeien in mijn mond.
Dat is een ras dat ik niet meer tegenkom, maar nog wel bestaat.
Daarna wil ik dan dat dat apparaat die smaak ook bij jou, die die smaak niet kent, zou oproepen.
Zo een apparaat zou dan meer met gevoel kunnen dan jij of ik.
Hoe dat dan zou moeten met genetisch aangestuurde vermogens tot smaakgevoelens wordt dan een bijzondere kluif!
Roeland
*)
En jawel, daar kom je verderop inderdaad mee terug, zonder daar enigerlei onderbouwing voor aan te dragen:
"ik zet er bewust nog achter, ik denk dat bepaalde dingen niet in de wetenschap kan worden bereikt, . ."
------------------
Sytze,
Mooi om geen debat aan te gaan, want ik wil snappen waar je schoen wringt en dat lijkt me voornamelijk een zaak van zo goed mogelijk categoriseren.
Dan is vanzelf het oppakken van een "begrip over wetenschap dat waarschijnlijk nergens op slaat" de eerste kandidaat. En dan benoem je toch duidelijk een speciale tak van wetenschap met:
"En wat ik ook bedoel met wetenschap is dat we voorspellingen kunnen maken op basis van de wetenschap met betrekking tot gevoelens. Daar hebben we te weinig kennis voor, denk ik. "
Begrijp ik dat je bedoelt dat we een persoon op allerlei manieren testen en toetsen en dan toekomstig gedrag met enige zekerheid kunnen voorspellen?
Zo nee leg me dan op een andere manier uit wat je bedoelt.
Zo ja dan kan je zo al wijzen naar vele zaken die wel degelijk goed voorspelbaar zijn.
Neigingen tot zorgdrift of tot asociaal gedrag en ook je kansen om akrobaat te kunnen worden zijn best te voorspellen. Idem ziektes en kwalen die stevig gerelateerd zijn aan genetische afleesbaarheden.
En waarom stel je aan wetenschappelijk kennen hogere eisen dan aan jouw of mijn kennen. Wij kennen elkaars gevoelens ook niet.
We gokken maar wat aan de hand van uiterlijk vertoon dat gepaard gaat aan gevoelens. Met de huidige wetenschappelijke gereedschappen kunnen we al veel meer te weten komen over iemand dan zonder die gereedschappen.
Daarna komt iets bij jou over als een contradictie. Is dat een gevoel???
Want of wetenschap (nu) niet alles dekt wil ik juist helder stellen tegenover de impotentie van de wetenschappelijke routine om ooit alles te kunnen verklaren.*)
Vele praktischer is het besef dat ik persoonlijk nooit alle kennis zal kunnen hanteren die in totaal en in principe beschikbaar is.
Wat ik wel zou willen meemaken is een waarnemingsmethode die het mogelijk zou maken om bijvoorbeeld mijn wensgedachte aan de smaak van frambozenaardbeien om te zetten in de daadwerkelijke smaak van frambozenaardbeien in mijn mond.
Dat is een ras dat ik niet meer tegenkom, maar nog wel bestaat.
Daarna wil ik dan dat dat apparaat die smaak ook bij jou, die die smaak niet kent, zou oproepen.
Zo een apparaat zou dan meer met gevoel kunnen dan jij of ik.
Hoe dat dan zou moeten met genetisch aangestuurde vermogens tot smaakgevoelens wordt dan een bijzondere kluif!
Roeland
*)
En jawel, daar kom je verderop inderdaad mee terug, zonder daar enigerlei onderbouwing voor aan te dragen:
"ik zet er bewust nog achter, ik denk dat bepaalde dingen niet in de wetenschap kan worden bereikt, . ."
------------------
Begrip is een waan met een warm gevoel. Dus Mijdt Spijt.