Klikzoi schreef:Als moslims geen oorlog voeren met niet-gelovigen voeren ze wel oorlog met elkaar.
Het lijken wel mensen.
Dat bedoelde ik dat het gebruik van geweld in hun aard ligt [...]
Zoals ook bij christelijke denominaties en andere gelovigen onderling, maar ook tussen 'volkeren', ideologieën, natiestaten en het dorp verderop.
[...] en dat moslims via hun religie (of beter gezegd totalitaire ideologie-want de Islam is feitelijk geen religie maar wordt als zodanig benoemd) geïndoctrineerd zijn om bloed te vergieten naar diens mede-mens. Dat haalt inderdaad het allerslechtste in de mens naar boven.
Religie, als voorname factor in het onderscheid tussen 'de goeden' en het dorp verderop, helpt niet in de domesticatie van de mensheid inderdaad. Je impliciete suggestie echter om "ze" dan maar aan hun lot over te laten getuigt echter van een onverschilligheid die grenst aan dehumanisering, waartoe een vrijdenker zich niet zou dienen te verlagen.
Interventie is jammer genoeg vooralsnog geen valabele optie, vanuit geopolitiek oogpunt. Turkije staat te springen om zijn aloude (Ottomaanse) rol in de regio te herwinnen, maar met name Rusland (en Iran niet te vergeten) staan een ingrijpen niet toe. Een natie als Syrië heeft daarbij überhaupt een uiterst onstabiele gemeenschappelijke basis. Het is een 'land' dat door de voormalige westerse kolonisatoren min of meer arbitrair op de kaart is gekrijt, zoals ook het geval is bij Iraq en Soedan b.v. (kijk maar naar de veel te rechte lijnen op de wereldkaart, in tegenstelling tot wat je zou mogen verwachten van de als gevolg van over vele generaties uitgevochten grenzen langs militair voordelige geografische scheidslijnen, zoals in Europa het geval is).
Ach, was het maar zo dat religie en geopolitiek geen enkele rol speelde en dat de 'verschillende' groeperingen elkaar konden vinden in een parlementaire democratie zoals we die in Nederland voor gegeven beschouwen. Met zoveel door zovelen (ook elders) als heilig bestempelde steden in de regio en door schade en schande heetgebakerde mensen in een gebied dat van oudsher afwisselend door omringende grootmachten werd en wordt bestierd en betwist, is het niet zo makkelijk te beantwoorden aan 'moderne' (lees: westerse) standaarden. Het is net alsof wij in 'het westen' de tweede wereldoorlog zijn vergeten en er van uitgaan dat de door ons op een tekening getrokken lijntjes er altijd al zo zijn geweest en zullen blijven. Zo zit de wereld niet in elkaar. Het kan echter nooit kwaad de hand ook in eigen boezem te steken door te beamen dat 'we in het westen' tot op heden geen enkel probleem hadden met dictatoriale regiems, zolang ze ons maar goedgezind waren (of de voormalige Sovjet Unie, zoals in het geval van Syrië. Rusland heeft daar tot op heden nog steeds een marinebasis). Wanneer we onze ogen daadwerkelijk zouden hebben geopend voor het menselijk leed in de rest van de wereld, en dat is volgens mij nu gaande, dan hebben we een eerste stap gezet in het geloofwaardig maken van het gedachtegoed dat 'we' in het westen zeggen hoog te achten, zoals de universele rechten van de mens en het ideaal van een parlementaire democratie.
Zolang we echter als mens niet boven onze dierlijke instincten uitgroeien, wat een schier onmogelijke opgave is, blijft het dweilen met de kraan open. Alleen wanneer ieder mens op deze aardkloot geen enkele reden meer heeft, of noodzaak ziet, om zijn bestaan te bevechten op zijn omgeving kunnen we erop beginnen te hopen dat oorlogen tot het verleden zullen gaan behoren (vergeef me de utopische generalisatie). Vanuit koud realistisch oogpunt (pragmatisch heet dat ook wel) doe ik de volgende voorspelling:
Het westen heeft niets te verliezen in Syrië, om het probleem maar bij de horens te vatten, maar kan alleen maar 'winnen' vanuit geopolitiek oogpunt. Poetin heeft een probleem en hij moet dealen met Assad, Iran en opstandelingen van allerlei allure. De NAVO speelt de kaart die Turkije heet om de druk op te voeren. Jammer voor het appelleren aan humaniteit, zoals hier door vrijdenkers geformuleerd. je kunt er vergif op innemen dat die in dit geopolitieke geweld niet zal prevaleren. De "powers that be" opteren voor een status quo. Geen officiële interventie, geen niks, behalve Moskouwse militaire steun onder de radar en subversieve elementen vanuit Iran en hetzelfde vanuit Washington. What else is new? Dit gaat, jammer genoeg voor de mensen die daar proberen te leven, nog heel lang duren. Syrië is geen Libië, of Tunesië.
Ik hoop uiteraard dat ik er naast zit.
edit: Israël houdt zich uiteraard afzijdig, want Israël heeft hier natuurlijk geen enkel belang bij...
Hij die denkt god te kennen, werpe de eerste steen.