Duizend-en-één redenen om geen moslim te willen worden.

[Uncle Rat]

Dus alles even opsommend: Wat is er precies niet-psychosociaal aan sektevorming?
http://www.eyde.nl/rouw/psychosociaal.html" onclick="window.open(this.href);return false;

De zoveelste stroman.

Wie zegt er dat er niets psychosociaals is aan sektevorming?

[Jagang]

Dus alles even opsommend: Wat is er precies niet-psychosociaal aan sektevorming?
http://www.eyde.nl/rouw/psychosociaal.html" onclick="window.open(this.href);return false;

De zoveelste stroman.

Wie zegt er dat er niets psychosociaals is aan sektevorming?

Dat is geen stroman, maar een onbelangrijk detail.
Maar om je tevreden te stellen: Als iemand zich tot een sekte wendt, spelen psychosociale factoren daarbij een rol, en dat geldt omgekeerd natuurlijk ook wanneer iemand er uit stapt.

Een sekte an sich is ook een psychosociaal probleem.

[Uncle Rat]

Dus alles even opsommend: Wat is er precies niet-psychosociaal aan sektevorming?
http://www.eyde.nl/rouw/psychosociaal.html" onclick="window.open(this.href);return false;

De zoveelste stroman.

Wie zegt er dat er niets psychosociaals is aan sektevorming?

Dat is geen stroman, maar een onbelangrijk spellingsverschil.
Maar om je tevreden te stellen: Als iemand zich tot een sekte wendt, spelen psychosociale factoren een rol.
Dit geldt ook wanneer iemand er uit stapt.
Een sekte an sich is ook een psychosociaal probleem.

Het toetreden tot een sekte, of de neiging daartoe, kan psychosociaal van aard zijn.

Het probleem is in eerste instantie het gegeven dat sekten en hun methodes gedoogd worden. De sekte zelf is geen psychosociaal probleem.

[Jagang]

Hmm.. Maar misschien is dit toch interessant:
http://www.skepsis.nl/bekering.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[Uncle Rat]

Hmm.. Maar misschien is dit toch interessant:
http://www.skepsis.nl/bekering.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Jawel. Ik wil ook niet ontkennen dat mensen met psychosociale problemen gevoelig zijn voor de aantrekkingskracht van sekten. Het probleem is echter de gedoogcultuur die er bestaat ten opzichte van sekten en een sekte als de islam in het bijzonder.

In het artikel van je link wordt melding gemaakt van een anti-sektebeweging (in Amerika):

Zonder contacten met de anti-sektebeweging kwam echter vrijwel niemand tot de conclusie te zijn gehersenspoeld.

Voor zover ik weet bestaat er niet zo'n hulpinstantie die mensen uit de klauwen van de islam probeert te redden in Nederland of België. Dit in contrast met de instanties die mensen proberen te helpen van de drugs of de drank af te komen, verslavingen waar mensen met psychosociale problemen ook gevoelig voor zijn. En dat terwijl sekten en hun recruterings-activiteiten veel gemakkelijker aan te pakken zijn dan drank of drugs.

[Blues-Bob]

@UR
Volgens mij mis je de context. Laat ik stellen dat ik primair reageer op de stelling "veel bekeerlingen zijn niet 100% in de bovenkamer en hebben veel problemen (gehad)"

Volgens mij heb je mijn vragen niet beantwoord.
Zou je op zijn minst de cijfers kunnen afzetten tegen een representatieve groep:
Hoeveel van de mensen die de Islam verlaat heeft psychosociale problemen?

Je argumentatie raakt kant noch wal UR in de context zoals gegeven. Je kunt problemen hebben met de manier waarop sektes en religisch bijvoorbeeld sociale factoren beinvloeden en psychologische barieres opwerpen om uit de sekte of religie te stappen, maar dat verandert niets aan de uiterst merkwaardige opvatting dat een sociale groep als zodanig een kenmerk van een bepaalde groep zieke mensen is. Je put argumenten uit een onvolledig verhaal en wekt de schijn dat cijfers die argumenten ondersteunen. Ondertussen ontbreken de voornaamste cijfers.

Let wel, ik ben niet zo'n fan van religie of sektes, en ik ondersteun je visie dat de werkwijze van religies en sektes verwerpelijk zijn. Maar laten we het wel goed (bij voorkeur inhoudelijk) beargumenteren en in kaart brengen, in plaats van onvolledige verhalen posten waardoor ruimte open blijft voor verschillende analyses en interpretaties. Als je met cijfers wilt werken, dan moet je wel even weten hoe. De meest juiste analyse op dit moment is dat meer gegevens nodig zijn. Er kan niet zondermeer gesteld worden dat mensen die zich bekeren tot de islam dit doen ten gevolge van psychosociale problematiek.

Groet,

Bob

[Uncle Rat]

@UR
Volgens mij mis je de context. Laat ik stellen dat ik primair reageer op de stelling "veel bekeerlingen zijn niet 100% in de bovenkamer en hebben veel problemen (gehad)"

Volgens mij heb je mijn vragen niet beantwoord.

Volgens mij heb jij mij geen vraag gesteld.

Zou je op zijn minst de cijfers kunnen afzetten tegen een representatieve groep:
Hoeveel van de mensen die de Islam verlaat heeft psychosociale problemen?

Waarom zou ik dat moeten doen? Ik richt me op de sekte (het probleem) en niet op de groep die eventueel gevoelig zou kunnen zijn voor de aantrekkingskracht van sekten.

Je argumentatie raakt kant noch wal UR in de context zoals gegeven. Je kunt problemen hebben met de manier waarop sektes en religisch bijvoorbeeld sociale factoren beinvloeden en psychologische barieres opwerpen om uit de sekte of religie te stappen, maar dat verandert niets aan de uiterst merkwaardige opvatting dat een sociale groep als zodanig een kenmerk van een bepaalde groep zieke mensen is.

Stroman. Waar schreef ik dat een sociale groep als zodanig een kenmerk van een bepaalde groep zieke mensen is?

Je put argumenten uit een onvolledig verhaal en wekt de schijn dat cijfers die argumenten ondersteunen. Ondertussen ontbreken de voornaamste cijfers.

Cijfers waarvan? Cijfers dat sekten bestaan en dat de islam er een van is?

Let wel, ik ben niet zo'n fan van religie of sektes, en ik ondersteun je visie dat de werkwijze van religies en sektes verwerpelijk zijn. Maar laten we het wel goed (bij voorkeur inhoudelijk) beargumenteren en in kaart brengen, in plaats van onvolledige verhalen posten waardoor ruimte open blijft voor verschillende analyses en interpretaties. Als je met cijfers wilt werken, dan moet je wel even weten hoe. De meest juiste analyse op dit moment is dat meer gegevens nodig zijn. Er kan niet zondermeer gesteld worden dat mensen die zich bekeren tot de islam dit doen ten gevolge van psychosociale problematiek.

Nog een stroman. Ik heb niet beweerd dat er zonder meer gesteld kan worden dat mensen die zich bekeren tot de islam dit doen ten gevolge van psychosociale problematiek.

Het enige wat ik beweer is dat de sekten (en een ideologie die zich op het vlak van het recruteren van bekeerlingen gedraagt als een sekte) en de gedoogstatus die sekten genieten, het probleem zijn.

[Blues-Bob]

@UR
Wellicht is er iets mis gegaan in de context. Ik vermoed dat we langs elkaar heen praten. De stelling waarop je reageerde was een reactie van Samsa enkel verwijzende naar een reactie van mij op de stelling:
"Bekeerlingen zijn veelal niet 100% in de bovenkamer, en hebben veel problemen (gehad)".

Eenieder die daar serieus op in wil gaan en spreekt over feiten, moet volgens mij een volledig verhaal houden. Jij schreeft dat je dat de zaak dan te complex voorgesteld wordt. Dat is ronduit een onjuiste stelling. Zonder een juiste interpretatie van statistiek bij volledige gegevens kan een dergelijke analyse niet plaatsvinden. Dat was in het kort mijn reactie op die stelling. Mensen die anders beweren wil ik graag de vragen uit die post stellen.

Vanuit jouw context bezien:
Ik steun je gedachte dat je het probleem van sektevorming en dergelijke via de werkwijze van dergelijke dubieuse werkwijze het beste kunt benaderen. Die werkwijze is dus ook volgens mij logisches er beter werkbaar, dan die van het kijken naar het psychosociaal welbevinden van mensen. Ik onderschrijf je punten waarin de werkwijze van een sekte getypeerd wordt. In hoeverre je kunt spreken van de sekte islam, zul je per casus moeten beoordelen.

Groet,

Bob

[Uncle Rat]

@UR
Wellicht is er iets mis gegaan in de context. Ik vermoed dat we langs elkaar heen praten. De stelling waarop je reageerde was een reactie van Samsa enkel verwijzende naar een reactie van mij op de stelling:
"Bekeerlingen zijn veelal niet 100% in de bovenkamer, en hebben veel problemen (gehad)".

Die bewering (Bekeerlingen zijn veelal niet 100%....) is te stellig. "Veel bekeerlingen zij niet 100%..." komt meer in de buurt. Waarna vervolgens getwist kan worden over de vraag hoeveel 'veel' is.

Maar wacht even! Dat was de oorspronkelijke bewering toch ook?

ah tis een feit dat veel bekeerlingen geestelijk niet 100% zijn of veel problemen hebben gehad in hun leven.

Je hebt dus je eigen bewering geformuleerd, naar aanleiding waarvan je een reeks vragen gaat stellen. En dat terwijl één vraag volstaat, namelijk: "Hoeveel is veel?"

Eenieder die daar serieus op in wil gaan en spreekt over feiten, moet volgens mij een volledig verhaal houden. Jij schreeft dat je dat de zaak dan te complex voorgesteld wordt. Dat is ronduit een onjuiste stelling. Zonder een juiste interpretatie van statistiek bij volledige gegevens kan een dergelijke analyse niet plaatsvinden. Dat was in het kort mijn reactie op die stelling. Mensen die anders beweren wil ik graag de vragen uit die post stellen.

Jouw vraag kan niemand beantwoorden. Doodgewoon omdat de gegevens ontbreken. Dus je kunt er een complex van vragen op loslaten, maar je bereikt er niets mee. De enige relevante vragen zijn: 1) Zijn er bekeerlingen die ten gevolge van psychosociale problemen aan de islam zijn geraakt? (het antwoord is: ja) en 2) Hoeveel zijn dat er procentueel van het aantal bekeerlingen? (het antwoord is: dat is onbekend).

Het antwoord op de laatste vraag is onbekend omdat de enigen die daar duidelijkheid over kunnen verschaffen de bekeerlingen zelf zijn. Bekeerlingen zullen de neiging hebben om te ontkennen dat psychosociale problemen hen naar de islam hebben gedreven. Terwijl de spijtoptanten, de bekeerlingen die de islam afgezworen hebben, geneigd zullen zijn hun bekering juist wel aan psychosociale problemen toe te schrijven.

Het is dus vrijwel onmogelijk om aan betrouwbare cijfers te komen en bovendien: wat los je er mee op? Het probleem (dat mensen met psychosociale problemen kwetsbaar zijn voor bekering) is er. Maar hoe vind je en bereik je de risicogroep en hoe ga je ze ervan proberen te weerhouden dat ze zich tot de islam bekeren?
Als je dat al zou willen?

Vanuit jouw context bezien:
Ik steun je gedachte dat je het probleem van sektevorming en dergelijke via de werkwijze van dergelijke dubieuse werkwijze het beste kunt benaderen. Die werkwijze is dus ook volgens mij logisches er beter werkbaar, dan die van het kijken naar het psychosociaal welbevinden van mensen. Ik onderschrijf je punten waarin de werkwijze van een sekte getypeerd wordt. In hoeverre je kunt spreken van de sekte islam, zul je per casus moeten beoordelen.

Daar zijn we het dan tenminste over eens.

[Blues-Bob]

Maar wacht even! Dat was de oorspronkelijke bewering toch ook?

Neen, de oorspronkelijke bewering was:

ah tis een feit dat veel bekeerlingen geestelijk niet 100% zijn of veel problemen hebben gehad in hun leven.

Je hebt dus je eigen bewering geformuleerd, naar aanleiding waarvan je een reeks vragen gaat stellen. En dat terwijl één vraag volstaat, namelijk: "Hoeveel is veel?"

Maak dat "wat is veel" en ik schud je de hand.

Jouw vraag kan niemand beantwoorden. Doodgewoon omdat de gegevens ontbreken. Dus je kunt er een complex van vragen op loslaten, maar je bereikt er niets mee. De enige relevante vragen zijn: 1) Zijn er bekeerlingen die ten gevolge van psychosociale problemen aan de islam zijn geraakt? (het antwoord is: ja) en 2) Hoeveel zijn dat er procentueel van het aantal bekeerlingen? (het antwoord is: dat is onbekend).

Waarom doet het bijvoorbeeld niet toe hoeveel procent van het aantal mensen met dergelijke problematiek zich bekeert tot de islam? Of je kunt de cijfers ook afzetten tegen de gehele populatie islamieten. Allemaal relevante gegevens om de relatie tussen de problematiek en de bekering in kaart de brengen.
Volgens mij ligt statistiek iets complexer dan dat jij weergeeft. Vandaar mijn vraag "Wat is veel?" ipv hoeveel is veel.

Het antwoord op de laatste vraag is onbekend omdat de enigen die daar duidelijkheid over kunnen verschaffen de bekeerlingen zelf zijn. Bekeerlingen zullen de neiging hebben om te ontkennen dat psychosociale problemen hen naar de islam hebben gedreven. Terwijl de spijtoptanten, de bekeerlingen die de islam afgezworen hebben, geneigd zullen zijn hun bekering juist wel aan psychosociale problemen toe te schrijven.
Volgens mij beschrijft slechts een percentage mensen met psychosociale problematiek in het aantal bekeerlingen NIET de relatie tot die twee. Meer gegevens zijn vereist daarvoor. En aangezien iemand die suggestie plaatst, wil ik dat verhaal genuanceerd en naar waarheid terug zien komen. Vervolgens blijkt die suggestie niet op feitelijkheden te steunen. In ieder geval zijn die feitelijkheden bij ons beide onbekend:

Het is dus vrijwel onmogelijk om aan betrouwbare cijfers te komen en bovendien: wat los je er mee op? Het probleem (dat mensen met psychosociale problemen kwetsbaar zijn voor bekering) is er. Maar hoe vind je en bereik je de risicogroep en hoe ga je ze ervan proberen te weerhouden dat ze zich tot de islam bekeren?
Als je dat al zou willen?

Ik vraag mij hardop af hoe sterk die relatie tussen de problematiek en de bekering is. Het antwoord op deze vraag moet ik bij gebrek aan gegevens schuldig blijven.

Groet,

Bob

[Uncle Rat]

Maar wacht even! Dat was de oorspronkelijke bewering toch ook?

Neen, de oorspronkelijke bewering was:

ah tis een feit dat veel bekeerlingen geestelijk niet 100% zijn of veel problemen hebben gehad in hun leven.

Volledig quoten graag, ik wijs er juist op dat de oorspronkelijke bewering niet "Bekeerlingen zijn veelal niet 100%..." was, maar "Veel bekeerlingen zij niet 100%...".
De eerste, jouw bewering, is te stellig. Terwijl de bewering van misslovely vaag genoeg is om niet per se onjuist te zijn.

Je hebt dus je eigen bewering geformuleerd, naar aanleiding waarvan je een reeks vragen gaat stellen. En dat terwijl één vraag volstaat, namelijk: "Hoeveel is veel?"

Maak dat "wat is veel" en ik schud je de hand.

Met "wat is veel" ga ik akkoord.

Jouw vraag kan niemand beantwoorden. Doodgewoon omdat de gegevens ontbreken. Dus je kunt er een complex van vragen op loslaten, maar je bereikt er niets mee. De enige relevante vragen zijn: 1) Zijn er bekeerlingen die ten gevolge van psychosociale problemen aan de islam zijn geraakt? (het antwoord is: ja) en 2) Hoeveel zijn dat er procentueel van het aantal bekeerlingen? (het antwoord is: dat is onbekend).

Waarom doet het bijvoorbeeld niet toe hoeveel procent van het aantal mensen met dergelijke problematiek zich bekeert tot de islam?

Ik beweer niet dat het percentage er niet toe doet, ik beweer dat een geen percentage bekend is en dat het niet vast te stellen is.

Of je kunt de cijfers ook afzetten tegen de gehele populatie islamieten.

Dan betrek je er een groep bij, die niets met de bewering (Veel bekeerlingen zij niet 100%...) te maken heeft. In vergelijking met de gehele moslimpopulatie valt het aantal bekeerlingen in het niet. Maar we hebben het hier over de relatie tussen psychosociale problemen en bekering tot de islam.

Allemaal relevante gegevens om de relatie tussen de problematiek en de bekering in kaart de brengen.

Ook zonder verdere gegevens kan die relatie vastgesteld worden door naar de verhalen van de spijtoptanten te luisteren.

Volgens mij ligt statistiek iets complexer dan dat jij weergeeft. Vandaar mijn vraag "Wat is veel?" ipv hoeveel is veel.

Statistiek behoort te beginnen met de vraag of er voldoende gegevens beschikbaar zijn om een statistisch onderzoek te doen. De vraag naar het nut van zo'n onderzoek is ook relevant.

Het antwoord op de laatste vraag is onbekend omdat de enigen die daar duidelijkheid over kunnen verschaffen de bekeerlingen zelf zijn. Bekeerlingen zullen de neiging hebben om te ontkennen dat psychosociale problemen hen naar de islam hebben gedreven. Terwijl de spijtoptanten, de bekeerlingen die de islam afgezworen hebben, geneigd zullen zijn hun bekering juist wel aan psychosociale problemen toe te schrijven.

Volgens mij beschrijft slechts een percentage mensen met psychosociale problematiek in het aantal bekeerlingen NIET de relatie tot die twee.

Nu draai je het om. De vraag is: welk percentage van de bekeerlingen tot de islam legt een relatie tussen hun bekering en psychosociale problemen die ze voor hun bekering hadden.

Overigens zijn - in tegenstelling tot wat ik eerst beweerde - niet alleen de bekeerlingen degenen die iets over de relatie tussen psychosociale problemen en hun bekering kunnen vertellen. Mensen uit hun omgeving kunnen dat natuurlijk ook.

Meer gegevens zijn vereist daarvoor. En aangezien iemand die suggestie plaatst, wil ik dat verhaal genuanceerd en naar waarheid terug zien komen. Vervolgens blijkt die suggestie niet op feitelijkheden te steunen. In ieder geval zijn die feitelijkheden bij ons beide onbekend:

Het is dus vrijwel onmogelijk om aan betrouwbare cijfers te komen en bovendien: wat los je er mee op? Het probleem (dat mensen met psychosociale problemen kwetsbaar zijn voor bekering) is er. Maar hoe vind je en bereik je de risicogroep en hoe ga je ze ervan proberen te weerhouden dat ze zich tot de islam bekeren?
Als je dat al zou willen?

Ik vraag mij hardop af hoe sterk die relatie tussen de problematiek en de bekering is. Het antwoord op deze vraag moet ik bij gebrek aan gegevens schuldig blijven.

Feit is, dat een aantal spijtoptanten - bekeerlingen die op hun schreden zijn teruggekeerd - verklaard hebben dat ze hun bekering toeschrijven aan psychosociale problemen.

[Blues-Bob]

Met "wat is veel" ga ik akkoord.

Mooi, en wat mij betreft hebben we dan een meningsverschil over wat veel is. Dat moet kunnen. Toch wil ik nog even wat meer weten over jouw opvatting daarover.

Ik beweer niet dat het percentage er niet toe doet, ik beweer dat een geen percentage bekend is en dat het niet vast te stellen is.

Dus het doet er wel toe?

Ook zonder verdere gegevens kan die relatie vastgesteld worden door naar de verhalen van de spijtoptanten te luisteren.

Moet je dan niet eerst vaststellen dat er een corelatie bestaat tussen zelfgerapporteerde invloed / relatie van psychosociale problematiek en de daadwerkelijke relatie volgens jou, en heb je daarvoor niet meer gegevens nodig?
Waarom alleen de spijtoptanten? Waarom doen andere bekeerlingen er niet toe?

Wees eens concreet nu, wat zegt het als 25% van de bekeerlingen het zelf wijdt aan eerdere problematiek?
En 50%?
En 75%?
en 100%?
Hoe interpreteer jij die cijfers?

Statistiek behoort te beginnen met de vraag of er voldoende gegevens beschikbaar zijn om een statistisch onderzoek te doen. De vraag naar het nut van zo'n onderzoek is ook relevant.

Zijn we het er dan over eens dat er onvoldoende gegevens beschikbaar zijn om de stelling te verdedigen dat veel moslimbekeerlingingen niet 100% zijn of problemen hebben, in de context van deze draad?

Nu draai je het om. De vraag is: welk percentage van de bekeerlingen tot de islam legt een relatie tussen hun bekering en psychosociale problemen die ze voor hun bekering hadden.

Volgens mij heb ik inhoudelijk reeds duidelijk gemaakt in mijn eerdere betoog dat deze relatie zich NIET laat vangen in slechts een dergelijk percentage.

Overigens zijn - in tegenstelling tot wat ik eerst beweerde - niet alleen de bekeerlingen degenen die iets over de relatie tussen psychosociale problemen en hun bekering kunnen vertellen. Mensen uit hun omgeving kunnen dat natuurlijk ook.

Wat is de correlatiecoefficient tussen de invloed van de psychosociale problematiek op bekeringen en de invloed die omstanders rapporteren?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Correlatie" onclick="window.open(this.href);return false;
Volgens mij is het handiger eerst die relatie met controle op biasses vast te stellen, alvorens de werkbaarheid van een dergelijke meting te gaan gebruiken (ditzelfde geldt dus voor de eerder vermelde zelfgerapporteerde relatie bij weer afvalligen).

Feit is, dat een aantal spijtoptanten - bekeerlingen die op hun schreden zijn teruggekeerd - verklaard hebben dat ze hun bekering toeschrijven aan psychosociale problemen.

En dit zegt over de stelling precies wat? Kun je daarin wat meer concreet zijn?

Groet,

Bob

[siger]

Bekeerlingen tot de islam vertellen je graag waarom. Ook Breg heeft dat gedaan als ik me niet vergis. Het argument kwam er altijd op neer dat men er naar hunkerde aan eenvoudige regelmaat en duidelijkheid onderworpen te worden. Noemen we dat niet psycho-sociaal?

[Blues-Bob]

Bekeerlingen tot de islam vertellen je graag waarom. Ook Breg heeft dat gedaan als ik me niet vergis. Het argument kwam er altijd op neer dat men er naar hunkerde aan eenvoudige regelmaat en duidelijkheid onderworpen te worden. Noemen we dat niet psycho-sociaal?

Psychosociale problematiek, of in eerdere verwoording: "niet 100% zijn en problemen hebben" is wat anders dan psychosociale beweegredenen hebben.

Uiteindelijk gaat het mij om de relatie problematiek - bekering. Ik heb al aangegeven dat ALS die relatie aanwezig is, het in mijn ogen zo is dat dit gedrag (bekering) geen structurele oplossing biedt, danwel niet de meest geschikte methode is om met die problematiek aan de slag te gaan. Het lijkt me echter dat stellingen over de relatie problematiek - bekering prematuur zijn.

Groet,

Bob

[Uncle Rat]

Met "wat is veel" ga ik akkoord.

Mooi, en wat mij betreft hebben we dan een meningsverschil over wat veel is. Dat moet kunnen. Toch wil ik nog even wat meer weten over jouw opvatting daarover.

We hebben geen meningsverschil over wat veel is. Ik weet niet wat jij veel vindt en jij weet niet wat ik veel vind.

Ik beweer niet dat het percentage er niet toe doet, ik beweer dat een geen percentage bekend is en dat het niet vast te stellen is.

Dus het doet er wel toe?

Ik heb slechts geschreven dat, anders dan je suggereerde, ik niet beweerd heb dat het percentage er niet toe doet.

Ook zonder verdere gegevens kan die relatie vastgesteld worden door naar de verhalen van de spijtoptanten te luisteren.

Moet je dan niet eerst vaststellen dat er een corelatie bestaat tussen zelfgerapporteerde invloed / relatie van psychosociale problematiek en de daadwerkelijke relatie volgens jou, en heb je daarvoor niet meer gegevens nodig?

Die correlatie heb ik een paar postings terug al benoemd.

Waarom alleen de spijtoptanten? Waarom doen andere bekeerlingen er niet toe?

Wie zegt dat andere bekeerlingen er niet toe doen? Een relatie tussen psychosomatische problemen en bekering blijkt uit de verhalen van de spijtoptanten. Dat toont aan dat er een relatie is. Behalve als je niet één spijtoptant gelooft.

Wees eens concreet nu, wat zegt het als 25% van de bekeerlingen het zelf wijdt aan eerdere problematiek?

Wijt.
Dat er blijkbaar een relatie is tussen psychosomatische problemen en bekering, maar niet in alle gevallen.

En 50%?

Dat er blijkbaar een relatie is tussen psychosomatische problemen en bekering, maar niet in alle gevallen.

en 100%?

Dat er blijkbaar een relatie is tussen psychosomatische problemen en bekering, maar niet in alle gevallen.

Hoe interpreteer jij die cijfers?

Dat er blijkbaar een relatie is tussen psychosomatische problemen en bekering, maar niet in alle gevallen.

Statistiek behoort te beginnen met de vraag of er voldoende gegevens beschikbaar zijn om een statistisch onderzoek te doen. De vraag naar het nut van zo'n onderzoek is ook relevant.

Zijn we het er dan over eens dat er onvoldoende gegevens beschikbaar zijn om de stelling te verdedigen dat veel moslimbekeerlingingen niet 100% zijn of problemen hebben, in de context van deze draad?

We hebben 'veel' nog niet gedefinieerd.

Nu draai je het om. De vraag is: welk percentage van de bekeerlingen tot de islam legt een relatie tussen hun bekering en psychosociale problemen die ze voor hun bekering hadden.

Volgens mij heb ik inhoudelijk reeds duidelijk gemaakt in mijn eerdere betoog dat deze relatie zich NIET laat vangen in slechts een dergelijk percentage.

In theorie is het mogelijk om achter zo'n percentage te komen. In praktijk niet, omdat de gegevens ontbreken.
Mijn opmerking betrof slechts je verschuiving van bekeerlingen/spijtoptanten die verklaren dat psychosociale problemen hen tot hun bekering hebben gebracht naar verklaringen van mensen met psychosociale problematiek in het aantal bekeerlingen.

Overigens zijn - in tegenstelling tot wat ik eerst beweerde - niet alleen de bekeerlingen degenen die iets over de relatie tussen psychosociale problemen en hun bekering kunnen vertellen. Mensen uit hun omgeving kunnen dat natuurlijk ook.

Wat is de correlatiecoefficient tussen de invloed van de psychosociale problematiek op bekeringen en de invloed die omstanders rapporteren?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Correlatie" onclick="window.open(this.href);return false;
Volgens mij is het handiger eerst die relatie met controle op biasses vast te stellen, alvorens de werkbaarheid van een dergelijke meting te gaan gebruiken (ditzelfde geldt dus voor de eerder vermelde zelfgerapporteerde relatie bij weer afvalligen).

Een relatie tussen psychosomatische problemen en bekering blijkt uit de verhalen van de spijtoptanten, bekeerlingen en hun omgeving. Dat toont aan dat er een relatie is. Behalve als je die verhalen niet gelooft.

Feit is, dat een aantal spijtoptanten - bekeerlingen die op hun schreden zijn teruggekeerd - verklaard hebben dat ze hun bekering toeschrijven aan psychosociale problemen.

En dit zegt over de stelling precies wat? Kun je daarin wat meer concreet zijn?

Dat de bewering van misslovely niet per se onjuist is.