Discriminatie: Recht voor wie?

[Maarten]

Een imam raadplegen als getuige-deskundige is heel iets anders dan een imam inroepen als arbiter.

Inderdaad, dat bedoelde ik, en zo werkt het recht ook. Een rechter kan zo'n imam altijd oproepen om te horen of de Islam effectief dergelijk gedrag voorschrijft. Zodoende kan 'godsdienstvrijheid' niet ingeroepen worden, wanneer de godsdienst anders zegt en betreffende gedrag dat gesteld werd met 'godsdienstvrijheid' wordt verdedigd.
De rechter zal uiteindelijk uitmaken welke wetten in die concrete situatie al dan niet van toepassing is.

[fbs33]

Neen. Jij zou aangeklaagd dienen te worden voor het discrimineren van homo's.

Het zou overruled worden door die gegarandeerde "Vrijheid v. godsdienst" in art. 1 v.d. grondwet (en nogmaals in andere artikelen daarvan herhaald is).

Achtergrond van dit alles is het menselijk geworstel met 'gevoelens' (om het op papier te krijgen in de vorm van waarderingen) waar die gevoelens al in één persoon divers zijn in nominatie en sterkte.

Ook de inschatting (waardering)van aantallen mensen die in gelijke mate (zoals bij godsdienst bv.) bepaalde gevoelens delen (gebundelde ego's ahw.)en die gezamenlijk kunnen bijdragen aan mogelijke maatschappelijke onrust, kunnen invloed hebben op een gehanteerde pikorde in zo'n grondwetsartikel van een Staat die geen enkel belang bij onrust heeft .

[fbs33]

Och, ik weet het niet. Eigenlijk en vooral gevoelsmatig ben ik het met je eens; ik houd niet van dergelijke aanstellerij. Maar laat ik eens een ander standpunt innemen, voor de lol zeg maar.
Als een moslima een vrouwelijke arts eist, in hoeverre is er sprake van uitsluiting? Als zij dit van te voren kenbaar maakt en alle mannelijke artsen dus rustig in hun bed kunnen blijven? Als zij bereid is alle bijkomende kosten te dragen? Kortom, als niemand er nadeel van ondervindt behalve de patiënte en haar familie?
Ik bedoel, ik sluit een heleboel mensen uit van mijn liefdesbed wegens hun ras (geen papoea's of eskimo's), huidskleur (ik moet geen blanke vrouwen), geslacht (ik moet geen mannen), taal (mijn bedgenotes moeten Nederlands of Engels spreken), godsdienst (ik moet oa geen orthodox joodse vrouwen - zij mij ook niet, trouwens), politieke overtuiging (vrouwelijke aanhangers van de PVV komen ook niet in mijn bed), sexuele geaardheid (liever geen lesbiennes in mijn bed) en levensovertuiging (geen antroposofen) . Toch ben ik nog nooit bestraft voor discriminatie.

Die tersluikse plotselinge omschakeling van ziekenhuisbed met lijdende patient naar een bed waarin je de liefde wilt bedrijven (voor de lol uiteraard!)frappeert mij, haha.

Ook ben ik verwonderd over het feit dat je dan nog de antecedenten der willige vrouwen gaat onderzoeken op hun merites waar normaal gesproken het commandocentrum naar elders verplaatst is en geen ruimte voor dat soort zaken ter beschikking staat!

[fbs33]

Heeft zo'n man het recht mij aan te klagen wegens discriminatie op basis van sexuele geaardheid?

Uiteraard kan de arts klacht indienen, en mocht ik hem zijn zou ik dat ook onmiddellijk doen. Nog beter zou zijn dat het ziekenhuis deze klacht indient.
Al was het maar om een duidelijk signaal te geven (aan toekomstige dergelijke gevallen) dat dit toch wel vergaand is en dat men daar niet mee gediend is. Niks weerhoudt het ziekenhuis ervan volgens mij dit in haar intern reglement in te schrijven.

Verder hangt de uitspraak van de rechter af van de wetgeving. Die kan verschillen in Nederland t.o.v. die In België. In België kan de arts klacht indienen wegens discriminatie, maar het zal een rechter zijn die desbetreffende wet zal moeten interpreteren. Er zullen wellicht tegenstrijdige rechten in het spel zijn die hij (de rechter) zal moeten afwegen. Veel hangt af van het samenleggen en interpreteren van verschillende wetteksten eigen aan deze context.

Volgens mij is er hier geen sprake van godsdienstvrijheid omdat men in de Islam van oordeel is dat men zich in een niet-moslimland moet schikken naar de wetten van het land waar men als moslim 'bescherming krijgt'.
Zoiets zou je bij een gezaghebbend imam kunnen navragen. Volgens mij zouden moslims die de koran ernstig bestuderen dit niet zien als een verdedigbare handeling met de godsdienst. (om een arts te weigeren, die je in nood bijstaat omwille van op dat moment niet-relevante zaken)
Ik geloof zelfs dat een imam dit als een foute interpretatie van Islam zou duiden.
Een partij kan deze imam vervolgens als expert oproepen te getuigen voor de rechter.
Bij gevolg is er hier geen sprake van godsdienstvrijheid volgens mij.

Ik zou het oordeel daarover verder vooral aan een rechter overlaten.

Moet je op die uitspraak wachten voordat je de patient gaat behandelen?