verhaal van een ex-christen

[PietV.]

Dit is een hartverscheurend verhaal en de reden dat ik me heb aangemeld bij dit forum. ,,,,,,,,,,,, Mijn indruk was dat het een verslag van een LSD-trip was.

Mooi verwoord MNB. Welkom trouwens op deze site.

[Fjedka]

Bilbo Baggins: "Like butter, spread to thin".

[kyra]

5. Geloof biedt troost op het sterfbed. De afvallige raakt deze kwijt. De grap is echter dat de ongelovige een dergelijke troost helemaal niet nodig heeft. Ik zie niets aantrekkelijks in het vooruitzicht op een eeuwig leven.
.

Dit blijf ik het moeilijkst vinden. Ik kan er niet mee leven dat er geen hiernamaals is, dat onrecht niet rechtgezet gaat worden, dat mensen met de meest vreselijke wandaden wegkomen. Dat mensen die in dit leven lijden aan psychiatrische aandoeningen, handicaps e.d. hier nooit van verlost zullen worden.
Ik blijf toch stiekem hopen dat er wel iets is na dit leven waarin alles goedgemaakt zal worden. Ik heb de illusie van een happy end nodig om niet in een existentiele crisis te belanden.

[petals]

3. Niet geloven heeft nog een voordeel: er is geen enkele reden om jezelf zondig te voelen. Zonde is een christelijke uitvinding. De islam bijvoorbeeld kent het niet. De bijbehorende gevoelens van schuld en schaamte zijn dus overbodig. Dat wil niet zeggen dat de afvallige er meteen van genezen is, maar dit inzicht is wel de eerste noodzakelijke stap.

dat de Islam zonde niet kent, zou ik niet durven zeggen... het is binnen islam net zo erg! Weliswaar niet de theorie van erfzonde, maar wel degelijk zonde!! Schuld en schaamte alom: als je niet op tijd bidt, Allah niet genoeg prijst, een partner toekent aan Allah, iets eet wat je niet mag, naar muziek luistert... allemaal hartstikke haram en dus zondig. Kinderen zijn nog zuiver, en nog niet verantwoordelijk, maar vanaf je puberteit heb je de keuze halal leven of zondes begaan, en daarvoor moet je ook op je knietjes vergeving vragen.

Dit blijf ik het moeilijkst vinden. Ik kan er niet mee leven dat er geen hiernamaals is, dat onrecht niet rechtgezet gaat worden, dat mensen met de meest vreselijke wandaden wegkomen. Dat mensen die in dit leven lijden aan psychiatrische aandoeningen, handicaps e.d. hier nooit van verlost zullen worden.
Ik blijf toch stiekem hopen dat er wel iets is na dit leven waarin alles goedgemaakt zal worden. Ik heb de illusie van een happy end nodig om niet in een existentiele crisis te belanden.

Kyra: ik vind je ongelofelijk dapper! Blijf hier schrijven en lezen. Het is heel nuttig, de mensen hier staan met de beide benen op de grond, en een aantal zijn door hetzelfde als jij heengegaan. Ikzelf ben ex-moslim, niet geboren, dus veel korter maar het loskomen van de hel en verdoemenis is desondanks pittig. De dreiging met hel en zonde gaat je niet in je koude kleren zitten, religie weet de psychologie van de mens wat dat betreft heel goed te bespelen...

[Jagang]

Goden.. Waar heeft men nog een duivel voor nodig?

[MNb]

5. Geloof biedt troost op het sterfbed. De afvallige raakt deze kwijt. De grap is echter dat de ongelovige een dergelijke troost helemaal niet nodig heeft. Ik zie niets aantrekkelijks in het vooruitzicht op een eeuwig leven.

Dit blijf ik het moeilijkst vinden. Ik kan er niet mee leven dat er geen hiernamaals is, dat onrecht niet rechtgezet gaat worden, dat mensen met de meest vreselijke wandaden wegkomen. Dat mensen die in dit leven lijden aan psychiatrische aandoeningen, handicaps e.d. hier nooit van verlost zullen worden.
Ik blijf toch stiekem hopen dat er wel iets is na dit leven waarin alles goedgemaakt zal worden. Ik heb de illusie van een happy end nodig om niet in een existentiele crisis te belanden.

Zoals alles wat mensen wrochten zijn wet en recht niet perfect, maar in het algemeen wordt er toch wel het nodige onrecht rechtgezet. In ieder geval gebeurt dat al meer dan vroeger. Er is dus sprake van vooruitgang. Je probleem is trouwens al tamelijk oud.

http://nl.wikipedia.org/wiki/De_aardbeving_van_Lissabon

en vervolgens doorklikken op theodicee.

Eeuwig slapen is voor mij happy end genoeg. Ik beschouw het leven als zinloos, maar ben nooit in een existentiële crisis geraakt. Mijn doel in het leven is gelukkig te zijn en tegelijkertijd een paar andere mensen gelukkig maken. Dat is al moeilijk genoeg.
Uit de psychologie - ik heb een beetje gehad op mijn opleiding - is bekend dat een bekend recept om jezelf ongelukkig te maken is je druk te maken over zaken die buiten je macht liggen. Je best doen voor zaken die wel binnen je macht liggen kan heel bevredigend zijn.
Dat is wat ik doe; alle gelukkige christenen die ik ken ook. Het utilitarisme past daarbij; de bijbel minder.

[frodof]

Wat een verlossing deze site!!!ik ben een afvallige, maar dacht waar zijn al die andere toch, Kyra heel herkenbaar je verhaal, vrees niet, met die vrienden komt h et ook goed.

[Jinny]

Welkom, we zien graag je welkomswoord in het daartoe bestemde topic.

[Destinesia]

Wat een verlossing deze site!!!ik ben een afvallige, maar dacht waar zijn al die andere toch, Kyra heel herkenbaar je verhaal, vrees niet, met die vrienden komt het ook goed.

Helaas horen we al lange tijd niets meer van Kyra.

[Storm]

Vorig jaar las ik Kyra's verhaal en het was herkenbaar nog meer dan bij andere ex gelovigen.
Ik herkende dezelfde de pijn en het verlangen om het geloof vast te houden.

Ze schreef eens naar Henk: ''ga hier weg wanneer je het geloof wil behouden'' en eens niet lang daarvoor had ik precies het zelfde geschreven aan Henk op de atheistenhyve (waar we beiden posten). Bijna bizar.

Zolang je nog met duizenden draden vast zit aan dat geloof kun je je eigenlijk geen ex gelovige noemen.
Ik weet niet hoe dat bij Kyra zit maar ik moet me zelf geweld aandoen om niet meer te bidden, te zingen .

Geen lafheid want allen die me lief zijn weten het, ook de ouderling heb ik ingelicht over mijn twijfel en afwijzing.
Maar soms ben je vanuit een schok bezig (lezen van het volwassen geloof) geforceerd de knoop door te hakken.
Kyra hoe het ook met je is ga je eigen weg hierin, misschien ben je allang klaar met het geloof en heb je Freethinker niet nodig, prima!
Misschien betekend geloof nog heel veel voor je w.m.b ook prima!

[collegavanerik]

Vorig jaar las ik Kyra's verhaal en het was herkenbaar nog meer dan bij andere ex gelovigen.
Ik herkende dezelfde de pijn en het verlangen om het geloof vast te houden.

Ze schreef eens naar Henk: ''ga hier weg wanneer je het geloof wil behouden'' en eens niet lang daarvoor had ik precies het zelfde geschreven aan Henk op de atheistenhyve (waar we beiden posten). Bijna bizar.

Zolang je nog met duizenden draden vast zit aan dat geloof kun je je eigenlijk geen ex gelovige noemen.
Ik weet niet hoe dat bij Kyra zit maar ik moet me zelf geweld aandoen om niet meer te bidden, te zingen .

Geen lafheid want allen die me lief zijn weten het, ook de ouderling heb ik ingelicht over mijn twijfel en afwijzing.
Maar soms ben je vanuit een schok bezig (lezen van het volwassen geloof) geforceerd de knoop door te hakken.
Kyra hoe het ook met je is ga je eigen weg hierin, misschien ben je allang klaar met het geloof en heb je Freethinker niet nodig, prima!
Misschien betekend geloof nog heel veel voor je w.m.b ook prima!

Er is niks mis met zingen, ik luister graag naar musica religiosa en de muzikale fruitmand, en ook atheist Maarten 't Hart zingt nog wel eens een psalm. Mag hoor!

Verhuizing helpt heel goed om de band met je geloof definitief te verbreken, je gaat gewoon niet naar je nieuwe kerk. Zolang je nog tussen je geloofsgenoten woont en sociale banden onderhoudt is het inderdaad heel moeilijk. Je aansluiten bij een nieuwe niet-religieuze vereniging is een snel middel om een sociaal netwerk buiten je kerk aan te leggen, we zijn tenslotte sociale wezens nietwaar?

[Storm]

@ collegavanerik,
Verhuizen is niet aan de orde en ik heb net zoveel gelovige als niet gelovige (ietsisten) als vriend.
Het heeft weinig met de sociale omgeving te maken, meer met mijzelf.

[kyra]

Ik heb inderdaad al lang geen reacties meer geplaatst, hoewel ik nog wel regelmatig meelees. Het is altijd fijn om reacties van anderen te lezen die je verhaal herkennen of om verhalen van anderen te lezen die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt. Het idee dat je niet de enige bent maakt het een stuk dragelijker.
Het is nu 2 jaar geleden dat ik mijn geloof (vlak voor kerst) definitief kwijtraakte. Ik ben zo blij dat de heftige emoties en het gevoel van verlies/leegte waarmee mijn geloofsafval gepaard ging verdwenen zijn. Heel af en toe kan ik nog wel enorme boosheid voelen als ik geconfronteerd wordt met de bizarre christelijke overtuigingen (wat regelmatig gebeurt, omdat mijn hele familie christelijk is en we nogal close zijn). Nu ik er uit gestapt ben zie ik pas hoe bizar het werkelijk is. Het is zo’n opluchting dat ik van die denkbeelden bevrijd ben. Ik probeer me er ook zo veel mogelijk voor af te schermen, ik ga zo min mogelijk discussies aan en ga niet meer naar de kerk, wat ik eerder uit schuldgevoel naar mijn gezin toe nog wel eens deed.
Mijn man en ik hebben er gelukkig redelijk een weg in kunnen vinden, we laten elkaar in onze waarde, proberen elkaar (en de kinderen) niet te overtuigen van ons gelijk. Eigenlijk praten we er bijna niet over, wat wel prettig is.
Het is wel mooi om te zien hoe mijn familie veranderd is door mijn geloofsverlies. Hierdoor was het voor hen onmogelijk vol te houden dat je naar de hel gaat als je niet gelooft, wat in hun kerk wel zo geleerd wordt. Blijkbaar is het makkelijker om dat te geloven als het over mensen gaat die ver van je afstaan. Het is een ander verhaal als het over je vrouw/zus/dochter gaat. Ze zijn in dat opzicht dus een stukje vrijzinniger geworden, hoewel ik zeker weet dat ze nog steeds bidden en hopen dat ik me weer bekeer.
Het gaat nu dus eigenlijk best wel goed met me, ik ben weer begonnen met een studie en als de rest in de kerk zit ben ik aan het leren, veel betere besteding van mijn tijd!
De grootste verandering is dat mijn innerlijke onrust is verdwenen. Het is wel apart dat het christendom je innerlijke vrede belooft, maar dat ik die innerlijke vrede pas ben gaan ervaren toen ik geen christen meer was. Het is zo fijn dat ik niet meer hoef te proberen iemand te zijn die ik diep van binnen niet ben en dat ik niet meer hoef te proberen om dingen te geloven die zo ongeloofwaardig zijn. Eindelijk ben ik van het chronische gevoel van tekort schieten verlost. Het leven als ongelovige bevalt me vele malen beter, ik kan het iedereen aanraden!

[Destinesia]

Dank voor je bericht Kyra. Fijn om te lezen.

[Maria]

Het is zo fijn dat ik niet meer hoef te proberen iemand te zijn die ik diep van binnen niet ben en dat ik niet meer hoef te proberen om dingen te geloven die zo ongeloofwaardig zijn. Eindelijk ben ik van het chronische gevoel van tekort schieten verlost.

Heerlijk.
Ik denk, dat ik maar eens ga dé-evangeliseren bij alle christenen, die zwaar in depressies zitten.
Alleen jammer, dat je niemand ongeloof kunt aanpraten, net zo min als geloof.