Lees je eigen woorden nog eens over. Een contradictio in terminis van heb ik jou daar. Hoe kan iemand die niet gelooft een gelovige zijn? Een atheïst is geen gelovige, maar een ongelovige.cogito schreef: Ten eerste is een atheïst een gelovige, want hij gelooft niet in God.
Uit de geschiedenis van ons mensen en uit mijn eigen ervaring blijkt dat de mens behoefte heeft aan zingeving. Dat kan zwak en onintellectueel zijn, maar het feit blijft staan dat praktisch iedere cultuur religieus is begonnen.
Het feit dat praktisch iedere cultuur religieus is begonnen is niet zo relevant voor de waarheidsvraag. Dat astronomie is begonnen als sterrenwichelarij, is voor mij geen reden om beiden als gelijkwaardig te zien. Het feit dat scheikunde is voortgekomen uit alchemie, maakt de alchemie niet opeens geloofwaardig. Als ik bedenk dat onze huidige chirurgie en medische kennis is ontsproten uit de bizarre anatomische tractaten van lieden als Claudius Galenus en Aristoteles, is dat voor mij geen reden om te pleiten voor herinvoering van het aderlaten.
Evolutie houd ook verandering in; het kan soms betekenen dat men een andere weg inslaat; een betere weg. Religies zijn waarschijnlijk ontstaan uit angst en verwondering voor natuurkrachten. Die kon men niet verklaren. Men zag flitsen aan de hemel, en men hoorde en voelde de donder rommelen. Het was voor de onontwikkelde holbewoner niet zo vreemd om te denken: 'Daar bovenop het grote wolkendek moet wel een hele machtige tovenaar leven, die grote vonken maakt met Zijn magische vuurstenen. Laat ik zorgen dat Hij mij goedgezind is, door Hem mijn eten aan te bieden.'Waarom heeft de evolutie dit verlangen in de mens gelegd. Als ik een zwak knagend gevoel in de onderbuik waarneem en ik realiseer me dat ik honger heb dan ga ik op zoek naar dat wat mijn honger kan stillen. Als ik bij mezelf en miljarden om mij heen een verlangen naar een werkelijkheid achter de dingen voel dan ga ik op zoek naar de vervulling hiervan.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat religie op een dergelijke manier ontstaan is, en dat het verlangen ernaar zelfs enigzins genetisch verankerd is. Maar is het daarom ook waar? Is er een kosmische Man op een enorme troon, ergens in het universum, enkel en alleen omdat ik de behoefte voel om in die kosmische Man te geloven?
We zien dat deze (aangeboren?) behoefte overigens telkens mutaties ondergaat. De incubus en succubus namen de plaats in van de primitievere vooroudergeesten, en werden op hun beurt weer opgevolgd door de ontvoerende aliëns.
Men heeft een behoefte; een behoefte aan zingeving; die behoefte kan bevredigd worden met spoken, kabouters, aliëns, goden en geesten, maar ook door zoiets als het Boeddhisme of het Humanisme; die godloze systemen voldoen prima voor miljoenen mensen. Zeker niet iedereen heeft die behoefte aan geesten en goden, en ook zeker is het niet bij iedereen aangeboren. Toen ik zelf nog worstelde met vraagstukken van spirituele aard, was ik telkens verbaasd dat die behoefte aan het vinden van God, of de angst het geloof te verliezen, bij mijn vrouw totaal afwezig was. Zij is nooit met het geloof in aanraking geweest, en het heeft haar jaren gekost om ook maar een beetje te kunnen begrijpen waarom mensen daar soms zo obsessief mee bezig zijn.
Deze site is niet gewijd aan het dempen van verlangens, maar aan het bestrijden van onjuiste, verouderde en soms schadelijke ideeën. Dat kunnen religieuze ideeën zijn, maar evengoed niet-religieuze ideeën, of (pseudo)wetenschappelijke theorieën.Ik neem aan dat jullie als Freethinkers niet zullen ontkennen dat dit verlangen in de mensheid aanwezig is. Alleen, als jullie dit verlangen niet ontkennen hef je daarmee wel het bestaansrecht van deze site op. Want het is nogal wat om een site te wijden aan het dempen van dit universele, aangeboren, doorgeevolueerde verlangen.
Ten tweede is deze site (en daarmee spreek ik dus niet voor de individuele gebruikers van dit forum) niet anti-geloof (het Humanisme is ook een geloof), en het is ook niet anti-god. We hebben helemaal niets tegen een verlicht deïsme of pantheïsme, of het mysticisme van iemand als Krishnamurti. Ik kan me zelfs heel goed voorstellen dat mensen in zoiets willen geloven. Ik kan het zelf echter niet. Er rijzen bij mij meteen kritische vragen op die ik niet kan beantwoorden. Daarom kan ik niet anders dan mij een agnost noemen.
Vriendelijke groet.
Hebr 6: 
), hoorbaar. Wanneer ik zeg dat ik van haar houd, dan kan ik hardmaken dat het geen hersenschim is die ik adoreer. Wie zegt dat hij van engelen, kabouters of goden houdt, heeft dan toch wel wat uit te leggen vind ik.