van wedergeboren christen tot............

[vuurdoorn]

Nou, hier ga ik dan. is wellang verhaal, zal het in delen er op zetten.

Ik ben gelovig opgevoed. Tenminste, gedoopt als baby, bidden voor eten en slapen, naar christelijke school. Verder speelde het eigenlijk niet zo thuis. Op mijn 19de het huis uit, en alles laten vallen. Getrouwd in de kerk, kinderen gekregen en laten dopen, en naar christelijke school. Ik ging af en toe met ze naar de hervormde kerk. Mijn man niet. Verder deden we eigenlijk niets aan het geloof. Totdat we gingen scheiden. Mijn ex kwam via een kennis terecht bij een evangelische gemeente, en ik zag hem ten positieve veranderen. Hij nam de kinderen ook mee, en die vonden het leuk daar. Ik zelf had het geloof eigenlijk laten vallen. Was zelfs boos. Ik was altijd degene geweest die het geloof het gezin in haalde, en nu was hij degene die er steun uithaalde. Waarom hoorde ik niets van Boven? Ook maar eens naar die kerk gegaan. De kinderen vonden het daar leuk, dus misschien vond ik er ook wat. Nou, dat heb ik geweten. Vond het eerst maar niets. Al die blijde mensen, handen omhoog e.d. Maar……had de hele tijd het gevoel alsof de dienst persoonlijk voor mij was. Kon alles op mijn situatie toepassen. Helemaal toen de voorganger persoonlijk werd: Er zit hier iemand die erg in de war is. Ik ken degene niet, maar denk dat het een vrouw is. Ze heeft nog geen duidelijke keuze gemaakt, maar ze hoeft niet bang te zijn want God………toen was ik om. God bestaat echt, en hij ziet mij! Vanaf toen verslond ik alles wat met God te maken had. Had christelijke vrienden die een kamer vol boeken hadden, leesvoer genoeg dus. Ging bidden, en warempel, er werd naar mijn gebed geluisterd! Soms wel heel bijzonder. Zat tot 2x toe met problemen. Internet had ik toen nog niet, dus naar de bib. Kon het boek niet vinden wat ik zocht, en 2x duwde mijn zoontje van 3 me een boek in de handen wat precies was wat ik zocht. En ook nog geschreven door een christelijke schrijver! Geweldig! God ziet mij, en stuurt mijn leven! Na gebed eens gedacht dat mijn ouders mijn boodschappen gingen betalen. Had weinig geld toen. Sta ik met mijn moeder bij de supermarkt, krijg ik haar bankpasje in de handen gedrukt. Hier, deze boodschappen krijg je van ons! Dank U Heer!!! Wat zorgt U toch goed voor me. Ging als alleenstaande vrouw dingen alleen ondernemen, maar de gedachte dat God bij me was,gaf me kracht. Heb in die tijd geleerd om weer van mezelf te houden, positief te denken, dankbaar te zijn met wat ik wel had, en niet te kijken naar wat ik niet had, en vertrouwen in de toekomst te hebben. Ik had immers een God bij me, waar ik mee praten kon, die naar me luisterde, en mijn gebeden verhoorde. Als God voor je is, wie zal er dan tegen je zijn! Heb een alphacursus gevolg, en later enthousiast ook gegeven. Mocht het eerst niet doen, want ik was gescheiden, en dus zeer zondig. Het is toch doorgegaan. Satan had me tegen gewerkt, en mensen waren onder de indruk van mijn verhaal! Was zelf ook onder de indruk van verhalen die ik daar hoorde. En vrouw die engelen had gezien bij het sterfbed van een 18 jarige jongen, waarvan later bleek, dat meerdere mensen dat gezien hadden. Werd van dit alles een stralende positieve vrouw, die van het leven genoot. Wat kon me gebeuren met God aan mijn zijde! Mijn zus een keer meegenomen naar die kerk. Was zo boos op haar, want zij zei: Er wordt hier een sfeertje gekweekt om mensen die labiel zijn te beinvloeden. Wat een onzin! Je wordt beïnvloed door God! Dat ik zondig was? Vond het nog wel meevallen, maar dat zou ik wel zien. En de arme kindjes in Afrika waren een ver van mijn bed show. Heb er, dat moet ik eerlijk zeggen een leuke tijd gehad in die kerk. Het had me goed gedaan na de scheiding.
Totdat………

[lost and not found yet!]

Vertel verder....je hebt me nieuwsgierig gemaakt!

[CXT]

Er zit hier iemand die erg in de war is. Ik ken degene niet, maar denk dat het een vrouw is. Ze heeft nog geen duidelijke keuze gemaakt, maar ze hoeft niet bang te zijn want God

Ongeloofelijk hoe dergelijke oppervlakkige dingen mensen zo kunnen aanraken. Ik heb het zelf al meerdere keren meegemaakt en men vond mij te kritisch als ik zei dat iedereen wel dergelijke dingen kon zeggen en dan nog gelijk hebben ook.

[vuurdoorn]

Ik problemen kreeg met mijn lenzen. Dat ding wilde niet meer lekker zitten en kijken. En dat beïnvloed je vreselijk. Je wordt er gek van. Tig keer terug geweest naar opticien, maar kwam geen oplossing. Een bril vond ik vreselijk, en gaf me ook zere ogen en hoofdpijn. Maar geen nood. God houdt van mij, geeft me wat ik nodig heb, en heeft een plan met mijn leven. Dus dit zou ook wel weer goed komen. Heb me suf gebeden, maar er kwam geen oplossing, En ik voelde me helemaal niet lekker meer. En dan komen de twijfels. God heeft het toch beloofd? Waarom krijg ik het dan niet? Ik vraag geen dure auto, een man, of weet ik wat. Alleen iets waar ik lekker mee kan kijken, zodat ik weer functioneren kan. Gesprekken met mensen uit de kerk. “ Kom tot mij, allen die vermoeid en belast zijn……” Maar waarom krijg ik die rust dan niet? Tja, aan Jezus ligt het niet, want Hij heeft het beloofd! Dus ik ben geen goed christen, of…..zou hij dan toch niet bestaan?” Hoe kan jij nu depressief zijn? Je hebt de Heer toch?” Nou, het kan wel! “God is geen sinterklaas.” Heb het eens naast elkaar neergelegd, maar zie geen verschillen! “God geeft zijn boekhouding niet prijs.” Vond het wel een makkelijk antwoord op iets waar je geen antwoord op hebt. Ging boekjes lezen over zendelingen met de mooist mogelijke wonderen er in. Heb me zelfs laten dopen, om van mijn kant te laten zien, dat ik wilde! Er waren mensen die helemaal in de wolken waren na hun doop. Dat deed God werd er gezegd. Ik had dat gevoel helemaal niet. Zou je je zelf dat gevoel aanpraten? Maar ik wilde al die twijfels niet. God moest gewoon bestaan, en voor mij en mijn gezin zorgen! Was het gedoe met lenzen en brillen zo zat, dat ik besloot om me eens te gaan laten voorlichten over het ooglaseren. Quikscan gedaan, ik was goedgekeurd. Weer dankte ik God daarvoor! Was blij en gelukkig. Mijn probleem zou opgelost worden! Heb het hele proces biddend doorgemaakt. Bijna biddend antwoorden gegeven op de meting. Op de Bijbelstudie voor me laten bidden, in de kerk voor me laten bidden, en zelf mijn knieën kapot gebeden. Ik wist wat voor invloed je zicht op je heeft,en dit moest goed gaan. Gebeden of Hij me tegen zou houden, als ik het niet moest doen, dat Hij bij me zou zijn. De zondag voor het laseren sprak de voorganger nog, dat God bij je is. Ook de woensdag! De dag dat ik gelaserd zou worden! Zag dit als een bevestiging! Alles zou goed komen! Het moment dat ik de behandel kamer in liep, nog gebeden om een engel die me tegen zou houden. Biddend onder het apparaat gelegen. Veel pijn gehad na de behandeling, maar was er blij mee. Voelde me beter dan ik met lenzen en brillen ooit gevoelt had! Hier zag ik de leiding van God in! Hij had me problemen laten krijgen met mijn ogen,om me fitter te laten voelen! Dank U heer!

Tot dat……..

[vuurdoorn]

Na een tijd bleek, dat ik helemaal niet zo blij was met het laseren. Voelde me duizelig, zag af en toe raar, en had hoofdpijn. Heb ondertussen een paar nabehandelingen gehad, maar resultaat is nog slecht.
En dan worden de twijfels ineens heel groot! Ga je ineens nadenken! Zat nog steeds in de kerk. Maar kon het niet meer opbrengen om vrolijk te zingen:” toen ik in de put zat, trok Hij mij eruit! En, God is zo groot!” Ben er ook weggebleven, deed alleen nog de kinderchreche, want daar werdt op me gerekend. Ging via de achterdeur naar binnen, en er daar ook weer uit. Veel gesprekken met gelovige vriendin. Kwam er niet meer uit. Moest mijn leven maar laten leiden door God! Maar wat is je leven laten leiden door God? Als mijn (over) grootvader een boekje had geschreven over wat hij belangrijk vond ik het leven, en ik hield me daar aan vast, liet ik mijn leven dan door opa leiden? Was dat niet hetzelfde? God is altijd bij je! Maar als ik verliefd op iemand ben, is die ook altijd bij me! Zelfs al zit hij in Australië. Was dat niet hetzelfde? Ik moest maar steun zoeken bij God. Hij zou me kracht geven. Hoe kon ik dat nu? Het zou hetzelfde zijn, als mijn kind iets zou willen, waar ik van tevoren wist dat het slecht af zou lopen, en het toch zou toe staan, en mijn kind dan steun bij me zou zoeken. Ik zou hem kunnen genezen, en het kind weet het, maar ik doe het niet. Zou dat kind dan nog van me houden? Ik zou uit de ouderlijke macht gezet worden! Zo ga je toch niet met je kinderen om? Je moet maar naar Jezus gaan, dan komt Hij wel bij je in de put! Bij me inde put?? Dat is fijn, zitten we er samen in! Laat Hij me er uit halen! Tja, als je die helpen hand van Jezus dan niet grijpen wil…….. Ik graai me rot, maar Hij is er niet! En het maakt me nu echt niet blij, dat Hij voor mijn zonden gestorven is!
En dan ga je echt zoeken. Want ik wilde zo graag! En God is een beloner voor hen, die hem oprecht zoeken! Maar hoe harder ik zocht, hoe minder ik vond. Ja, vond God in de bijbel. In een boek! Net zoals je suske en wiske ook kunt vinden in een boek. Las boekjes zoals Teleurgesteld in God, en als God je gebed niet verhoord. Vond er geen antwoord. Miste er één vraag in! Bestaat God wel? Heb het hele internet afgezocht naar bewijs van God. Veel bekeringsverhalen gelezen. Ze zijn allemaal hetzelfde! Ik ben gelovig opgevoed, tijdje laten vallen, maar Jezus weer gevonden. Net als ik dacht, nu komt het, hielden de verhalen op! Gebedsverhoringen? We hebben ergens voor gebeden, en nu gebeurd het ook nog! Is het niet andersom? Er gebeurd iets, en toevallig heb je er voor gebeden? Ben gaan zoeken op genezingswonderen. Kwam erachter, dat er genezingen plaats vinden, maar dat heel veel ziektes placebo gevoelig zijn! Dat positief denken invloed kan hebben op je genezing. God geneest niet, dat doe je (soms) zelf! Hoor heel veel mensen zeggen wat God voor geweldigs in hun leven heeft gedaan. Ik denk nu, dat doe je zelf! Geloof geeft me kracht! Ja, omdat je het geloofd! God doet helemaal niets. Voor sommige mensen is het goed. Als je in de goot hebt gelegen door drugs o.i.d. en ja gaat dan naar de kerk veranderd je leven. Tuurlijk! Je maakt toch heel ander keuzes? Daar wordt je een ander mens van! Vorig jaar mijn huis geschilderd. Viel mijn rol afplakband naar beneden. Gaan bidden om iemand die hem even naar boven zou gooien. Aanhoudend bidden, en na twee uur kwam er iemand langs. Gebed verhoord. Natuurlijk niet echt zo gedaan. Gewoon zelf naar beneden geklauterd, maar als ik nu op dezelfde plank op de oceaan dreef, zou God dan wel luisteren? Ben gaan googelen op occulte dingen, geesten, bovennatuurlijke dingen, leven na de dood. En er bleef helemaal niets van over! Heb God gesmeekt om me wat van hem te laten zien, een engel aan mijn bed, een ander duidelijk teken. Ik was toch zijn kind? Hij wil toch dat ik behouden wordt? Niets, helemaal niets. Nog één keer een dienst meegemaakt. Een dienst waarin mensen profetieën van God krijgen. Laat er wat zijn wat voor mij is! Het antwoord was….. niets. Grote stilte hierboven! Had beter in die tijd de was kunnen opruimen. Praat nog steeds met mensen die gelovig zijn, en denk dan bij mezelf; Denken jullie niet na? Leggen jullie al je twijfels zomaar weg? Hoe kunnen echt intelligente mensen nog in God geloven? Christelijke vriendin nog 1 keer bij me langs geweest. Ik werd aangevallen door satan! Heb haar nooit weer gezien. Nog verhalen gelezen op christelijke sites. Vond God er niet. Hier terecht gekomen, en hier het antwoord gevonden.

Het is net als met sinterklaas. Op een gegeven moment kom je er achter dat hij niet bestaat.

groet Kristel

[lost and not found yet!]

Beste Kristel,

Je verhaal heb ik met belangstelling en bewondering gelezen! In grote lijnen is het met mij ook zo gegaan. Niet dat ik hier op Freethinker voor mezelf HET antwoord heb gevonden, maar het heeft me enorm geholpen om van het hypocriete van mn geloof af te komen. Hoewel ik absoluut vind dat niet meer geloven moeilijker blijkt dan het lijkt! Misschien ken je deze site ook: http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/ heel interessant om door te lezen!

Veel sterkte en succes verder!
Lanfy.

[CXT]

Hey Kristel. Ik heb, net als Lanfy, je verhaal met interesse gelezen. Ik herken er een aantal dingen van mezelf in. Zelf ben ik opgegroeid in het milieu waar jij 'wedergeboren' bent. Ik ben erin opgevoed en heb 't op een gegeven moment zelf overgenomen. Ik ben op een andere manier aan m'n twijfels gekomen, maar heb ze ongeveer op dezelfde manier behandeld als jij; geluisterd naar vrienden, gebeden tot God, me voor hem ingezet om te laten zien dat het niet aan mij lag, etc. Ook was het resultaat hetzelfde: helemaal niets. God, dat ben jij zelf. Het denkbeeld zal je zelf moeten vervullen, want op zichzelf vervult het helemaal niets.

[windsurfer]

Wat mij altijd raakt is het verlies van familie en vrienden na een ommezwaai van het geloof af...

[Atheist_1984]

God zal je niet helpen, niet omdat ie niet van je houd maar op de simpele reden dat hij niet bestaat.

Hey Kristel. Ik heb, net als Lanfy, je verhaal met interesse gelezen. Ik herken er een aantal dingen van mezelf in.

Ik ook, vooral het stuk waarom god mensen straft en niet helpt.

[Destinesia]

Ongelofelijk. Het is inderdaad als een slecht sprookje om door te lezen. Zoveel onzin zomaar geloven. Lenzen zus lenzen zo. Over een fundament gesproken. Maar inderdaad, van je geloof aflazeren op "uwe platte bek" doet pijn ja.

[lost and not found yet!]

Wat mij altijd raakt is het verlies van familie en vrienden na een ommezwaai van het geloof af...

Mij ook, hoewel dat bij mij niet het geval is! Mn ouders, broers en zussen houden nog evenveel van me als toen ik nog gelovig was! Het zit niet altijd tegen hoor! Gelukkig!

[Erik]

Kristel wat een verhaal.

Kracht om door de moeilijke momenten in je leven te komen zit in jezelf en in de mensen om je heen die je oprecht willen steunen.
Een god is zoals je hebt gemerkt niet meer dan fopspeen ..... erger nog het kan een verslaving worden die SLECHT voor je is, net zo slecht als alcoholisme, drugs etc.

Afkicken is moeilijk en pijnlijk omdat je het ineens allemaal zelf moet doen.
Maar als je er over nadenkt heb je het altijd zelf al gedaan, die kracht zit gewoon in je.
De in dit geval christelijke naastenliefde is NEP, het is liefde op voorwaarde.
Echte liefde en hulp is onvoorwaardelijk net als echte vrienden.

Voor mij is atheïsme iets vanzelfsprekends maar voor vele (bijna) ex-gelovigen kan ik mij voorstellen dat dat niet zo is.
Maar als je dan eenmaal geproefd hebt van de (geestelije) vrijheid van het vrije denken ga je pas echt leven, iets wat ik bij vele ex-gelovigen op dit forum vaak terug zie komen.
Die helderheid heeft iemand op dit forum al eens zeer kernachtig samengevat in de uitspraak die sindsdien mijn onderschrift is.

[vuurdoorn]

Zoveel onzin zomaar geloven

Toen voelde het absoluut niet als onzin. Ik wás labiel en in de war na de scheiding. Wie niet. Had mijn geloof laten vallen, mijn huwelijk was stuk, kwam ineens in een andere wereld, waarin sommige mannen me heel anders zagen als alleenstaande vrouw. Had staan zoenen met een getrouwde man. Waar ik een week niet van geslapen had. Hij geen seconde minder denk ik. Gewoon misbruik gemaakt van mijn situatie. En dan kom je in een kerkdienst, die totaal anders gaat dan ik gewent was. Het gevoel alsof de dienst persoonlijk voor mij was. De woorden die er uitgesproken werden: Er zit hier iemand die heel erg in de war is......... na dat dit gezegd werd, kreeg ik de armen om me heen van een moeder die ik kende van school, en ze zei: Ik heb zo'n raar gevoel, maar ik moet het je zeggen, ik heb de hele tijd het gevoel alsof het over jou gaat! Weet nog dat ik de week na die bewuste dienst naar de hervormde kerk ben geweest, en het was alsof ik toen pas hoorde wat er gezegd werd. Wiilde mijn buurman wel aanstoten met de woorden Hoor je wel wat er gezegd wordt! Het was alsof mijn ogen toen pas open gegaan zijn! En als je dan gaat bidden, en er gebeuren ook nog bijzondere dingen. Vind het nog steeds apart, dat mijn zoontje van toen 3 jaar me 2x toe precies het juiste boek in handen drukte. En ook nog geschreven door een christelijke schrijver. Of die keer, dat ik een week op vakantie was geweest met alleengaanden. Heerlijke week gehad, maar voelde me zo alleen toen ik weer alleen op de bank zat. Ben gaan bidden dat ik me rot en alleen voelde. Die middag weer met zoontje naar bib geweest om boekjes te halen voor hem, die ik s'avonds in bed dan voorlas. Alleen die avond wilde hij die boekjes niet lezen, wat ik zeer vreemd vond. Hij haalde toen uit zijn kamer het boekje Noach en de ark. Absoluut geen favoriet boek. De laatste bladzijde was: Het teken van de regenboog. God laat je nooit alleen! Een uur later stond mijn andere zoon achter me. Kijk mama, deze liedjes zongen we vorig jaar in de klas. Al weer christelijke liedjes. Kreeg er kippevel van. Het was toen zo duidelijk dat God bij me was. Door dit soort dingen mijn geloof nog lang vast gehouden. Nu weet ik niet goed wat ik daar van moet denken. Toch allemaal toeval? Of wil je zien, wat je op dat moment wílt zien? Maar geen wonder dat ik het allemaal geloofde. Nu is het allemaal anders. Ik weet zeker dat ik niet meer geloof. En toch voelt het een beetje alsof je je vriendje in de hemel kwijt bent geraakt.

Ben bevriend met een ouder gelovig echtpaar. Heel lieve mensen. Heb gezegd, dat ik pas weer geloof, als God zelf voor me staat, mijn ogen aanraak, en ik genezen ben. "Zijn al je bezwaren tegen het geloof dan weg?" Was zijn antwoord. Nee, die blijven. en dat wonder gaat ook niet gebeuren. Heb een paar keer met hem gemaild over mijn bezwaren tegen het geloof, maar we hebben het stop gezet. Zij hebben er veel steun aan. Zijn vrouw heeft kanker gehad, en veel kracht uit het geloof gehaald. Ze weten dat ik er nu anders over denk, maar er werd wel gezegd, dat onze vriendschap blijft. Was daar een beetje verbaasd over. Was niet eens in me opgekomen, dat dat niet zo zou zijn. En die christelijke vriendin? Hoe christelijk ben je dan?

Groet Kristel

[CXT]

De laatste bladzijde was: Het teken van de regenboog. God laat je nooit alleen!

Een duidelijke kwestie van eigen interpretatie. In Genesis betekent de regenboog enkel de belofte van God om nooit meer een wereldwijde vloed te veroorzaken:

14 Wanneer ik wolken samendrijf boven de aarde en in die wolken de boog zichtbaar wordt, 15 zal ik denken aan mijn verbond met jullie en met al wat leeft, en nooit weer zal het water aanzwellen tot een vloed die alles en iedereen vernietigt. 16 Als ik de boog in de wolken zie verschijnen, zal ik denken aan het eeuwigdurende verbond tussen God en al wat op aarde leeft. - Genesis 9:14-16

[lost and not found yet!]

Hoi Kristel,

Waar ik ook heel veel aan gehad heb is de briefwisseling van XcsM met Jezus. Ik quote hem wel even.

Eerst de christelijke brief zelf en dan daaronder mijn antwoord:

Beste vriend,

Toen je vanochtend opstond keek ik naar je en ik hoopte dat je iets tegen me zou zeggen, al waren het maar een paar woorden. Even vragen naar mijn mening, een bedankje voor iets goeds dat je gister overkwam, maar ik zag dat je het te druk had met het uitzoeken van de kleren die je vandaag aan moest hebben, dus ik wachtte.

Toen je door het huis holde, bezig om alles klaar te krijgen, wist ik dat er een paar minuutjes vrij zouden zijn om even te stoppen en met te groeten, maar je was te druk. Op een gegeven moment moest je vijftien minuten wachten en had je niets anders te doen dan een beetje op een stoel te zitten.

Toen zag ik je opspringen en dacht dat je wat tegen me zou gaan zeggen, maar nee, je rende naar de telefoon en belde een vriend voor de laatste roddeltjes.

Ik zag je vertrekken naar voor je dagelijkse werkzaamheden en wachtte de hele dag geduldig af. Met al je bezigheden had je het denk ik te druk om ook maar iets tegen me te zeggen.

Ik zag dat je voor de lunch om je heen keek. Misschien voelde je je voor gek zitten als je met me praatte, daarom boog je je hoofd natuurlijk niet. Je keek drie of vier tafels verder en zag een paar van je vrienden kort met mij praten voor ze gingen eten, maar jij deed het niet. Dat geeft niet, er is nog steeds tijd over en ik heb nog steeds hoop dat je nog met me zult praten.

Je ging naar huis en het leek erop dat je nog veel dingen te doen had. Na een paar daarvan stopte je en zette de televisie aan. Ik weet niet of je de TV leuk vind of niet, maar er komt van alles op en je zit er heel wat uurtjes voor. Meestal denk je nergens aan en laat je de beelden op je af komen. Ik wachtte geduldig af terwijl je TV keek en je eten op at, maar je praatte alweer niet met me.

Toen je je met de rest van je huishoudelijke klusjes bezig was wachtte ik opnieuw terwijl jij deed wat je moest doen. Tegen bedtijd was je denk ik te moe. Nadat je je huisgenoten welterusten had gewenst dook je in bed en viel je bijna meteen in slaap. Dat geeft niet want je beseft misschien niet dat ik er de hele tijd voor je ben.

Ik heb meer geduld dan jij ooit zult beseffen. Ik wil je zelfs leren hoe je geduldig met anderen kunt zijn. Omdat ik zoveel van je hou, verliet ik lang geleden een prachtige plaats genaamd hemel en kwam naar de aarde. Ik gaf dat mooie op om bespot en uitgelachen te worden. Ik stierf zelfs, zodat jij nooit mijn lijden hoeft te lijden.

Ik hou zoveel van je dat ik iedere dag wacht op een gebaar, een gebed, een gedachte of een dankbaar stukje van je hart.

Het is moeilijk om een eenzijdig gesprek te hebben. En nu sta je weer op en opnieuw zal ik wachten met niets dan liefde voor jou, hopend dat je vandaag wat tijd voor me zult hebben.

Nog een goede dag toegewenst!!!

Je vriend, Jezus.

Ik schreef terug.

Beste Jezus,

Toen ik een paar jaar geleden op een ochtend opstond bad ik voor de miljoenste maal in 15 jaar en ik hoopte dat U na al die jaren eindelijk iets tegen me zou terug-zeggen, al waren het maar een paar woorden. Misschien alleen even een "hallo" zou genoeg zijn voor de rest van mijn leven. Even vragen naar mijn mening, een geruststellend schouderklopje. Maar ik merkte na een paar minuten dat het vandaag precies hetzelfde zou gaan als al die andere dagen daarvoor.

Ik moest het zelf maar weer uitzoeken. Ik greep teleurgesteld mijn bijbel en bladerde daar biddend doorheen in de hoop "te blijven steken" op een vaag geschreven 'woord' van U gezien het feit dat U Zelf altijd weigert te spreken. Hmmmm ...... Terwijl U toch "het Levende Woord" genoemd wordt.

En dan nog maar hopen dat ik het gevonden "schriftwoord" niet in ijdelheid ten onrechte als Uw woorden aan zou zien terwijl U misschien helemaal niet van plan was om ook maar iets tegen mij te zeggen.

Zoals U gewoon bent te doen.

Maar U was te druk. Logisch ook, dacht ik. Waarom zou U zich met mij nog bemoeien. Het ging immers niet erg goed met de verspreiding van het evangelie. De hemelse statistieken logen er niet om. Meer dan 90% van alle mensen die ooit geleefd hadden waren onherroepelijk onderweg naar de eeuwig vurige hel. Ongeveer 10% waren wederomgeboren christenen en die verdomden het vervolgens om het evangelie te verspreiden.

Wat u hen toch geboden had. De tijd is immers kort.

In een gemiddelde bioscoopzaal kon je het aantal verlorenen "op schaal" al ongeveer berekenen. Wie waren er in deze zaal wederom geboren christenen? Drie mensen? Twee?

Wat erg. De rijke man uit het verhaal van De rijke man en de arme Lazarus, die zit al ruim 2000 jaar brandende van zijn voetzool tot zijn kruin in deze vlammen naar de overkant te roepen om een natte vinger. Zou hij inmiddels gewend zijn geraakt aan de vlammen en de pijn van de hel? Ik hoop het maar voor hem Heer! Hij moet er nog een heeeeeeeel lange tijd blijven zitten. Hij zal niet eens ook ooit maar op de helft kunnen komen van de totaal veroordeelde tijd.

Toen zag ik een zonnestraal door de luxaflex en even dacht ik dat U ein-de-lijk iets tegen me zou gaan zeggen, om me uit te leggen dat dit een leugen was door mensen opgeschreven, dat U niet .... bestaat ofzo? O nee dat kan natuurlijk niet. Maar nee, U zweeg opnieuw. Zoals altijd. Altijd heb ik naar U gezocht. Ik heb geprobeerd in U te geloven maar met al Uw hemelse bezigheden had U het denk ik veel te druk om ook maar iets tegen me te zeggen.

U zag mij (als U bestaat natuurlijk) voor de lunch om me heen kijken. Ik voelde mij inderdaad nogal voor gek zitten als ik met U praatte, daarom boog ik mijn hoofd niet meer. Het voelde genant om tegen U nog langer te praten als een imaginary friend die Zelf nooit terug sprak, maar dat wel van mij verwachtte.

Waarom zou ik nog spreken als U zelf niet spreekt? En waarom rekent U mij dit wel aan? Kom op zeg!

Wat zouden anderen wel niet denken van deze vreemde volwassen man die aan iedereen in het restaurant speciaal wil laten zien dat hij "gelooft" en daarmee anderen die dat moeten gadeslaan in verlegenheid brengt? Nee ik ben niet boos op U hoor. U bestaat immers niet.

Ik keek inderdaad drie of vier tafels verder maar dat geeft niet, er is nog steeds tijd over maar ik heb weinig hoop dat U ooit nog eens met me zult praten. Ik heb genoeg gezegd, en U nog geen enkel woord. Niets!

Ik ga maar naar huis dacht ik op die momenten en deed mijn TV maar weer aan. Meestal denk ik dan liever nergens aan en laat de beelden op me af komen. Ik wachtte ondertussen geduldig af terwijl ik TV keek en mijn eten op at, maar U praatte alweer niet met me. Terwijl ik zeeen van tijd had om U aan te horen. Ik zou er mijn TV zelfs graag voor hebben uitgezet!

Terwijl ik met de rest van mijn huishoudelijke klusjes bezig was wachtte ik opnieuw terwijl U maar hardnekkig bleef zwijgen. Tegen bedtijd was ik veel te moe. Nadat ik mijn huisgenoten welterusten had gewenst dook ik in bed en viel diep teleurgesteld in slaap.

Jezus heeft dus blijkbaar meer geduld dan ik ooit zal kunnen bevatten. "Het Levende Woord" is een man van "geen woorden". Zelfs heeft Hij geen woord opgeschreven in het nieuwe testament. Geen enkel woord. Niets! Omdat Hij, zegt men, zoveel van ons houdt, verliet Hij lang geleden een prachtige plaats genaamd hemel en kwam naar de aarde om niets te zeggen.

Alleen Zijn volgelingen spraken voor Hem. Lang nadat hij er zelf niet meer was om dat eventueel tegen te spreken. Met die opgeschreven woorden moeten wij het maar doen. En maar "geloven en hopen" dat dit ook maar iets te maken heeft met een God, die tot ons spreekt. Waarom geloven mensen dit nog langer?

Het is moeilijk om een eenzijdig gesprek te hebben. Daarom spreek ik niet meer met Jezus. En ik hoop er al helemaal niet meer op dat Hij vandaag wat tijd voor me zal hebben. Na al die jaren hoeft het voor mij niet meer.

Nog een goede 8e dag toegewenst!!!

Uw ex-vriend XcsM