We leven eigenlijk in een maatschappij waarin de definitie van het woord 'God' een zodanige vanzelfsprekende vorm heeft gekregen zodat bij het woord 'God' gelijk gedacht wordt aan de christelijke versie.
En soms wordt er door een bepaalde groep gelovigen geageerd tegen 'God', enkel en alleen daarom, want 'God' is dan ineens heel wat anders.
Nu ben ik het roerend eens met de uitspraak "we kunnen niet spreken over een god, enkel godsbeelden", maar ik denk dat het ook zo is dat je een fundamenteel godsbeeld door de maatschappij wordt ingegoten, beginnende op de christelijke basisschool bijvoorbeeld. Dankzij het religieuze schrift in kwestie uiteraard.
Hoe kijken mensen tegen dat fundamentele godsbeeld aan in een land waarin ze ons godsbeeld niet kennen?
Nu zijn er kleine verschillen tussen Christelijke stromingen, maar eigenlijk zijn die verschillen voor dit verhaal geeneens interessant.
De Islam en het jodendom zijn wellicht ook slechte voorbeelden omdat dergelijke religies de voorloper of de nalopers zijn van het Christendom. Afgezien van het feit dat er degelijke verschillen zijn tussen de drie woestijnreligies hebben ze wel een ding gemeen: reincarnatie komt er, normaal gesproken, niet in voor. Ja, vast dat er ergens een paar regeltjes te vinden zijn in een wazige passage wat wel eens opgevat zou kunnen worden als zodanig, maar de hoofdstromingen van de religies geloven in ieder geval in het dagelijkse reilen en zeilen in een permanent, eeuwig leven na de dood.
Kortom: een goed voorbeeld zou wel eens Tibet of India kunnen zijn.
Het godsbeeld (of moet ik zeggen: godsbeelden) van een groep mensen uit India die bv. Hindoeisme aanhangen is wel erg kleurrijk moet ik zeggen! In Tibet zal het de normaalste zaak van de wereld zijn dat er geloofd wordt dat de Dalai Lama daadwerkelijk gekozen wordt op basis van de gereincarneerde versie; eigenlijk is het fundament van het 'godsbeeld' daarvoor bepalend.
Je ziet dat 'godsbeeld' al tussen haakjes geschreven wordt, want eigenlijk kan je stellen dat bv. de levensovertuiging als het Boeddhisme totaal niet vergelijkbaar is met de overtuigingen van een Christen. Zo zijn er bv. mensen die beweren dat het Boeddhisme een "atheistische godsdienst" is. In hoeverre die uitspraak waar is, laat ik even in het midden.
Maar wat ik hiermee wil aangeven is dat het eigenlijk evident is dat godsbeelden, eigenlijk God gewoon verzinselen zijn.
Waarom? Kijk maar eens naar discussies op dit forum met Christenen.
Als mij wel iets opvalt dan is het de smalle kijk op de werkelijkheid van hun geloof wel. Wat ik daarmee bedoel is dat hun God voor alles gaat, althans de versie van God zoals dat in dat ene boek staat dan wel te verstaan.
Maar het feit staat: "Als je in een ander land geboren zou zijn (India of Tibet?), dan was de vanzelfsprekendheid van je geloof niet God en Jezus, maar de roze olifant genaamd Ganesha. Roze olifanten bestaan dus wel degelijk!"
Ofwel: Geloof in een God of goden is nogal afhankelijk van waar je geboren bent.
Basisaannames verschillen enorm,
De daarop liggende cultuur verschilt enorm!
Maar uiteindelijk hebben al die verschillen (en ook overeenkomsten) wel gezamelijke kenmerken: ze zijn logisch gezien niet te bewijzen noch te ontkrachten.
Een ander bekend kenmerk: iedereen die zo hun eigen versie gelooft, hoe verschillend ook, allemaal is het 'de waarheid'.
Dergelijke kenmerken zijn goede kenmerken van een fantasie!
Als je globaal gaat kijken, dan kan ik maar tot een klasse van conclusies komen:
God is enkel een verzinsel.
Ganesha ook,
Bhrama (ofzoiets) ook,
Allah ook,
Welk verzinsel dan ook.
Daarnaast zijn dergelijke verzinsels ook nog eens onderhevig aan 'evolutie': jodendom, christenom en islam zijn gerelateerd. Wellicht de oosterse religies ook!
Verzin er maar op los!
God is gewoon een verzinsel!
Moderator: Moderators