Mijn geloof verliezen was iets anders kappen met de kerk.

[Jinny]

Ach, ik heb totaal geen bijbelkennis en ik heb niet het idee dat ik iets mis.

[Dolce]

Hoi Mariakat,

Na jouw ervaring gelezen te hebben zal ik niet achterblijven.

Als kind groeide ik met vrij strenge ouders op. Beiden kwamen uit de kerkelijke hoek. Mijn vader verliet na de oorlog alle geloof en werd atheïst. Moeder bleef gelovig, maar ging nooit meer naar de kerk. Zij bepaalden mijn vrienden ook nog eens ahw. Absurd dat wel.

Oma en opa waren mijn uitwijkplaats. Hier kon ik spelen en me kind voelen. Hier leerde ik hoe gelovigen konden zijn. Mijn oma al helemaal. Opa dweepte, naar later mij pas bleek, met C.T. Russell, en ging zijn eigen gang in de geloofswereld. Geen kerk, maar hij voelde zich een soort van nieuwe profeet. Werd in het dorp waar hij woonde als heiden bezien, omdat hij op zondag fietste voor zijn plezier.

Oma ging altijd lopend naar de kerk, en als ik bij hen logeerde ging ik een enkele keer mee.

Trouwde, en we kregen een dochter, en ook JG aan de deur. Eerst fel tegen, omdat manlief ze binnenhaalde. maar na jaren gingen we samen de bijbel studeren. (zo heet dat bij hen)

Hij stopte al snel, en ik ging verder en liet me dopen als JG in 74. Volgde trouw de richtlijnen op als JG.
Ben lang praktiserend JG geweest. Bijna dertig jaar. Ook mijn kennis over de bijbel was toen best goed te noemen. Maar wel ook volgens de WTG doctrines.

Daarbuiten was ik ook nog vrouw, moeder, en mede kostwinster met een baan buitenshuis. vaak full/time, soms part/time.

Zo maakte ik veel andere bezigheden mee, maar omdat ik werkte buitenshuis ging gelukkig veel van de interne menselijke problemen bij JG aan mijn gezichtsveld voorbij.

Totdat...

Manlief ernstig ziek werd, geopereerd moest worden en ik totaal gen tijd meer had JG lektuur te `bestuderen`. Langzaam weg de hersenspinsels waar je toch onder gebukt gaat achteraf.

Toen kwam ik snel zelf ook thuis te zitten wegens chronsiche aandoeningen.

En ging de bijbel eens goed lezen samen met een goede (toen nog JG)vriendin. Jaren ervoor zei ze steeds maar weer ga die bijbel nu eens goed lezen. Het staat er zo anders dan dat wat wij als JG leren. Ik verraadde haar bijna bij de OL, waarop voor andersdenkenden uitsluiting staat bij persistering.

Kortom, het heeft tien jaar geduurd voordat ik los ben gekomen van de invloed en doctrines die daar
geleerd worden. Wel met vallen en opstaan. Bovendien heb ik een persoonlijke kijk gekregen over geloven en op geloven op zich. Houd me er nog graag mee bezig, maar ben kritisch ten aanzien van christelijk
gedachtengoed.

Het bestaan van een Almachtige schepper is nooit weggegaan, maar heeft veel andere inzichten opgeleverd. Omdat ik ervan uitga dat alles een maker moet hebben eer het functioneert. Maar het dagelijks en wekelijks standaard aanbidden heb ik achter me gelaten. en voel me nu vrij.

Heb gelezen over de mythologieën, in grote lijnen allemaal. En ook over vrijzinnig geloven ..
Andere geloofsrichtingen zoals moslims, hindoe, etc..

Vergelijk de Christus cultus met die der Mitras cultus. Kortom, te veel om op te noemen.

Kan in het heden nu zeggen dat ook ik door diepe dalen ben gegaan, depressief ben geweest een tijdje, maar ben nu helemaal klaar met alle georganiseerde religie. Zal niet snel meer een vergadering of iets dergelijks bezoeken van de gevestigde orde kerken. Of bij toeval of op uitnodiging nog iets interessant dan vinden.

Dit zijn in grote lijnen mijn levenswandelingen tot nu toe.

m.vr.gr.

Dolce

[Fish]

christelijke eindtijdvuilnis voor dummies. .

Ik zou die titel laten registreren!

[Blackadder]

ik zeur, jij zeurt niet meer, hij heeft gezeurd

ik geloof, jij gelooft niet meer, hij heeft geloofd.

waarom maken zoveel mensen steeds die fout met het werkwoord geloven en niet (of in elk geval veel minder) met andere werkwoorden? Het valt me zovaak op.


edit: het is natuurlijk omdat geloven het 'ge' ingebakken heeft en het daardoor altijd op een voltooid deelwoord lijkt.

[Maria]

Een aanvulling op mijn verhaal volgt na de opmerking van Heeck hier:
vrijdenken en geloven?
Als reactie op een bericht van Maartje.

Je vestigt inderdaad de indruk dat je niet ergens in gelooft, maar dat je een voorbeeld hebt uitgekozen zoals je moeder Theresa, Albert Schweitzer, of iemand anders had kunnen nemen die je min of meer navolgt.

Zo heb ik ook nog een tijd mijn persoonlijke christendom ingevuld.
Hopend de juiste betekenis gevonden te hebben van wat Jezus voor mij betekende, zoals ik het zag door de ogen van de 4 evangelisten.
De eerste grote valse invuller was voor mij Paulus.
Die kon voor mij geschrapt worden, hoogstens gezien als eerste aanstichter van wat later het bekrompen christendom zou gaan worden.

Met het schrappen van Paulus was echter het voetstuk van mijn christen-zijn weggeslagen, nl. het geloof in de Bijbel van kaft tot kaft en had de zelfinterpretatie zijn intrede gedaan.
Wat nog lang overbleef was, wat tegenwoordig, populair, ook wel Jezus-fan of Christus-lover genoemd wordt.
Echter gebaseerd op een, ook toen al door mij betwijfelde, historiciteit van de 4 bijbelboeken.

Het lijdensverhaal werd voor mij een metafoor, wat overbleef was de weg en de levenswandel van Jezus, die ik als voorbeeld zag, ook al plaatste ik ook dat al in de toen actuele tijd.

In feite was ik toen al een vrijdenker.
Maar ik wilde zo graag nog een christen zijn.
En praatte mij het volgeling zijn nog aan, zodat het woord "christen" gerechtvaardigd bleef.

En kon nog niet over mijn hart verkrijgen me afvallige en atheïst te noemen.

[Maria]

Ik was dit aan het schrijven als antwoord op Dikkemick hier.
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 33#p476633" onclick="window.open(this.href);return false;
Maar bedacht dat het bij mijn eigen getuigenis hoort.

Ik verloor mijn geloof, als christin, omdat ik niet meer geloofde in de lijfelijke opstanding van Jezus en de hemelvaart.
En de boodschap, die dat dus moest brengen.
Het evangelie betekende immers een "blijde boodschap"
Dat is de kern van het verhaal van het christendom.
Niet eens zozeer, omdat ik niet meer in de andere "wonderen" kon geloven, die of in deze tijd een verklaring hebben gevonden of waarvan in deze tijd een verklaring is gevonden door de manier van doorgeven van het "nieuws".

Veel van de Bijbel was voor mij altijd al een menselijke optekening van een goddelijke inspiratie, dus opgetekend met wat de mens toen wist.
Dat ligt anders voor een kaft tot kaft gelovige die gelooft dat letterlijk elke letter Gods woord is.
Dit zijn trouwens toch niet de meeste christenen, ook al lijkt dat op fora als deze en bepaalde christelijke fora wel zo te zijn.
Dat vertekent wel het hele beeld.

Maar daarmee is nog niet gezegd, dat ik niet in een god of iets goddelijks geloofde.
Velen met mij en na mij hebben geprobeerd er een verhaal van te maken, om zich maar christen te blijven kunnen noemen, ook al dekt dat woord in de loop van je leven steeds minder de lading.
Ik denk heel sterk dat dat bij Robbert Veen ea. het geval is.
En daarna via panentheíst naar pantheïst.
Blijft een zeker vaag spiritueel denken.

Om jezelf maar geen "atheïst" te hoeven noemen.
Want dat gaat toch tegen elke vezel van je bewuste denken in, totdat je eindelijk je durft te realiseren, dat er van geen enkel God-geloof meer sprake is.

Nu nog denk ik vaak dat ik een agnost ben.
Maar nog vaker zeg ik zelfs hardop en luid: Er is niet zoiets als een god.

[HankS]

Een atheist is een agnost met een mening.

[writer]

.....Dat ligt anders voor een kaft tot kaft gelovige die gelooft dat letterlijk elke letter Gods woord is.
....

Zo was het bij mij thuis.
Over de bijbel werd nooit gediscussieerd, de bijbel was het woord van God.
Passages die eigenlijk vragen opriepen werden stilzwijgend geaccepteerd, na onze dood zouden we het wel begrijpen.
De dominee schilderde mensen die commentaar op de bijbel hadden af als dwaze schepselen en een prooi van de satan.
Het ontzag voor de bijbel werd ons thuis zonder dwang bijgebracht, de bijbel was iets heiligs en dat hebben wij als iets vanzelfsprekends overgenomen.
Over wie en hoe God was sprak je niet, Hij was er en daar had je je naar te schikken.
Ik weet zeker dat mijn moeder uit angst voor de hel ook liever had gehad dat er geen God had bestaan, maar daar kon ze niets aan veranderen.
Ze had geen andere keus dan zich te onderwerpen aan wat er in de bijbel stond (volgens de uitleggers), gevallen in Adam, de zondige natuur van Adam geërfd, verwerpelijk voor God buiten Christus.
Het leven had maar éen doel, bidden voor de bevrijding van je erfzonde, om genade smeken vanwege je opstand tegen God in het paradijs.
En dat hebben ze ons bijgebracht door als voorbeeld zelf zo te leven.
Mede daarom deed het best wel pijn om een andere weg in te slaan, ze hadden het in de opvoeding echt goed bedoeld.
Ik weet nog dat ze zich op een zondag een keer hardop afvroeg of psalm 87 wel goed gedrukt was.
Die luidde: "Dan wordt mijn naam met lofgezang geprezen"
Eigenlijk had er moeten staan "Zijn naam"
Maar ja, dat stond er niet dus zou het wel goed zijn.
En zo was alles goed wat in de bijbel stond.

Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij overlaadt ons, dag aan dag,
Met Zijne gunstbewijzen.
Die God is onze zaligheid;
Wie zou die hoogste Majesteit
Dan niet met eerbied prijzen?
Die God is ons een God van heil;
Hij schenkt, uit goedheid, zonder peil,
Ons 't eeuwig, zalig leven;
Hij kan, en wil, en zal in nood,
Zelfs bij het naadren van den dood,
Volkomen uitkomst geven.
(psalm 68:10)

[Maria]

Deze psalm en nog een aantal andere ken ik nu nog, na -tig jaren niet meer gezongen te hebben, uit mijn hoofd.

Dat is toch een impact op je leven.
Ik denk dat onze milieus niet zoveel verschilden.

Geen discussies over het geloof.
Waartoe?
Geschillen, vragen zonder antwoorden, discussies die nergens toe leiden waren van de satan, die daardoor zijn kans zag zich ertussen te wringen.
"In alles wat nodig was om zalig te worden, was de Bijbel duidelijk" kreeg ik als antwoord op mijn vragen.
Voor de rest was het:
"Gods wegen zijn ondoorgrondelijk" en
"dat kunnen wij aardse schepselen toch niet bevatten of begrijpen".
"Wij moeten niet willen zijn als God. Dat is slechts ijdelheid der ijdelheden en hoogmoed."

Het soort nette christelijke families, dat zich met elkaar lieerde en bleef zoals ze waren.
Generaties lang.
Met af en toe een zwart schaap ertussen.
Altijd welkom thuis, maar er werd nooit over gesproken als hij er niet was.

[Maria]

Een atheist is een agnost met een mening.

Ik vat het als je het bedoelt als:
Dat de atheïst voor zijn niet geloven uit wil komen en toch een achterdeurtje nodig heeft of wil om nog op terug te kunnen vallen.

[dikkemick]

Het beste boek weke de psychologie van religie/de gelovige mens beschrijft? Iemand een suggestie?
(Pascal Boyer ken ik maar dit is niet wat ik bedoel)
Na diverse getuigenissen hier gelezen te hebben, raak ik steeds meer geïnteresseerd in het brein van de gelovige mens.
Hoe het religieuze (indoctrinatie) proces werkt? Waarom religie zo ontzettend diep geworteld kan zitten en hoe het kan dat zelfs zichtbare bewijzen, de rede, logica en het gezond verstand vaak niet voldoende zijn om tot inkeer te komen.
Het komt hier ook keer op keer in discussies met religieuzen terug. het schermpje dat neergelaten wordt, de oogkleppen die voorgedaan worden en het werkelijk geloven in de uitvluchten die telkens weer bedacht worden.

Zelf heb ik nooit in een god geloofd, dus ik kan het me maar moeilijk voorstellen. Maar ik zie de worstelingen hier.

[Inge B]

Een atheist is een agnost met een mening.

Ik, als (volgens mij) agnost, ben van mening dat ik op dit moment geen atheïst ben, omdat ik vind dat ik niet stellig kan zeggen dat er niet zoiets als een God of iets goddelijks zou bestaan. Ik geloof er niet in, maar ik hoop er misschien wel op. Niet dat ik ernaar zoek, want ik denk dat ik alleen maar tijdelijke antwoorden vind die niet meer dan een afspiegeling zijn van met welke bril ik kijk... op dat moment.. en op die plaats.. Ik kan niks met antwoorden en hoef ze ook niet. Voor mij is de uitspraak 'er is geen God' net zo goed een antwoord als de uitspraak 'er is een God'. Het voelt alsof ik daarbuiten sta en geen keuze maak. Niet omdat ik geen mening heb, maar omdat ik van mening ben dat mijn keuze mij niet dichter brengt bij wat IS. Dus ik verwonder mij over al wat IS (voor zover ik dit kan zien met mijn beperkte visie) en ik geef het geen naam. En ook geen geschiedenis. Het zal me een worst zijn of iets geschapen of op een andere wijze is ontstaan. Voor mij telt alleen hoe ik mij ermee verhoud en of ik ervan houd. En dat doe ik uit volle borst!

[HJW]

Na diverse getuigenissen hier gelezen te hebben, raak ik steeds meer geïnteresseerd in het brein van de gelovige mens.

Met meer dan 4 miljard gelovigen op de wereld zul je niet "HET brein van de gelovige" vinden.
Zoveel mensen, zoveel verschillen.
Maar als ik je een tip mag geven:
besef dat veel mensen, anders dan jij, er wel van overtuigd zijn dat er een "waarom" bestaat.

Waarom religie zo ontzettend diep geworteld kan zitten en hoe het kan dat zelfs zichtbare bewijzen, de rede, logica en het gezond verstand vaak niet voldoende zijn om tot inkeer te komen.

Omdat het gezonde verstand zoals jij dat voorstaat alleen over het hoe en wat gaat.

Het komt hier ook keer op keer in discussies met religieuzen terug. het schermpje dat neergelaten wordt, de oogkleppen die voorgedaan worden en het werkelijk geloven in de uitvluchten die telkens weer bedacht worden.

Je zal moeten erkennen dat je een compleet ander vertrekpunt hebt dan gelovigen. Voor jou telt alleen dat wat met keihard wetenschappelijk bewijs onderbouwd kan worden.
Voor veel mensen (ook veel gelovigen) speelt de menselijke ervaring ook een belangrijke rol.
Zij zullen dus vinden dat jij een beperkte visie hebt, door je alleen te richten op de rede.

Zelf heb ik nooit in een god geloofd, dus ik kan het me maar moeilijk voorstellen. Maar ik zie de worstelingen hier.

Veel gelovigen worstelen niet.

[Maria]

Zelf heb ik nooit in een god geloofd, dus ik kan het me maar moeilijk voorstellen. Maar ik zie de worstelingen hier.

Veel gelovigen worstelen niet.

Hier in dit topic en in de meeste topics in dit getuigenissen forum wel.
En ook elders op dit forum.

Discussie over hoe tegen andere gelovigen wordt aangekeken graag in een zelf aan te maken onderwerp, als je hier op door wil gaan.
Aub.

[Der Tolle Mensch]

Maria,

De ontkerstening in fasen, het stapsgewijs opschuiven richting de uitgang van (christelijk) geloof, het jarenlang durende proces van 'deprogrammering', dat er 'kantelmomenten' zijn geweest in je (her)vorming, is wat ik herken in wat jij kort, krachtig en kernachtig neerzette in je eerste stukje van dit topic.

Toen jij reageerde op mijn verhalen in mijn topic, ben ik op zoek gegaan naar jouw verhaal. Je hebt enorm veel posts geplaatst, ik kon het niet vinden. Je schrijft hier dat je het nu voor het eerst vertelt.

Ik vind het op een dubbele manier verrassend om hier mensen te lezen over hun ervaringen die zich in een soort van 'wereldje' hebben afgespeeld of zich er nog afspelen, wat ook mijn wereldje is geweest, en dat - vanwege mijn verhaal - zal blijven.

Dank je dat je - om het met een metafoor te zeggen - in de kring bent komen zitten, Maria.