'Slechts' een illusie? Dat is een waardeoordeel, SigerSiger schreef:Net daarom word ik altijd wat pissig als ik hoor beweren dat bewustzijn etc... slechts illusies zijn.

'Zuiver' objectief gezien is ons zelfbewustzijn een illusie (zuiver objectief = (om te beginnen) nonsubjectief, of, in ons mensens geval, nonsolipsistisch).
Echter:
Een objectieve of neutrale of onverschillige entiteit kent geen ego of enig bewustzijn daarvan.
Een entiteit, zeker een sexueel bewuste als de mens, is per definitie subjectief, wil het overleven in welk een werkelijk klimaat dan ook (biologische evolutie).
Ergo: Ik, entiteit, ben fundamenteel subjectief.
De wetenschappelijke methode, aan de andere kant, heeft de potentie het subjectieve ik en zelfs sociaal subjectivisme te overstijgen. Het is objectiever en waarheidsgetrouwer en ik en de mensheid kunnen hierdoor een weidser perspectief zien, ware het alsof de mens vanuit een helikopter neerziet op het eigen gepeupel op deze aardkloot.
Vandaar zijn eclatante succes relatief aan collectief te boek gestelde 'herinneringen' aan grote ego's uit het verleden, die zich lieten voorstaan op, uit existentiële benauwdheid voor zoete koek geslikte,
persoonlijke revelaties in het 'licht' van een ook door hen verhoopte buitenbestaanlijke werkelijkheid.
Religie heeft dan ook niets met objectiviteit te maken. Het is het hangen aan existentieel escapisme,
om primair het kennen van de dood te ontkennen.
Waarbij het zich verdiepen in de geschiedenis en potentiële werkelijke toekomst van zijn soort, het leven, of deze planeet, algauw van buitensolipsistisch belang werd/wordt geacht.