Brent schreef:Rereformed schreef:Maar is een Kosmisch Bewustzijn dat zich uit als 'natuur' met kenmerken als buitensporige verspilling, buitensporige voortplantingsdrift en al even buitensporige doodsdrift ('red in tooth and claw') niet iets wat ik in mijn beperkte eigen bewustzijn als iets zinloos of zelfs ziekelijks ervaar?
Ik denk dat jij dat zelf zo beschouwt, maar het Kosmisch Bewustzijn overziet het geheel en weet de diepere oorzaken en doelen van wat jij als gezond/wenselijk en ziekelijk/onwenselijk ziet.
Ja, en? Wat je zegt lijkt me nogal evident, maar wat moet ik met dit gegeven in mijn leven? Ik kan daar enkel uit concluderen dat ik in het kosmische geheel zo weinig te betekenen heb dat ik daarvoor praktisch zinloos ben. Het bestaan van een vis is nog zinlozer. Vele vissen leggen om de haverklap een stuk of 1000 eitjes, waarvan er maar twee of drie in leven blijven om zich te kunnen voortplanten.
En ook dat het voor mij geen zin heeft me bezig te houden met het Kosmisch Bewustzijn.
Als ik mijn handen was dan weet ik de diepere oorzaak van wat ik als gezond/wenselijk en ziekelijk/onwenselijk zie. De duizenden of miljoenen bacteriën die daarbij het leven laten zullen mij verder geen enkele zorg zijn. Wat moet een bacterie dus met die informatie dat de mens het geheel overziet en daarnaar handelt? Het bewustzijn van de mens heeft
niets wat voor een bacterie van belang is of zelfs maar begrepen kan worden. Indien het hele universum, zoals je beweert, slechts een ijsberg of een ijsschots is drijvend in de zee van het Kosmisch Bewustzijn, dan maak je de mens enkel nog oneindig veel kleiner dan hij al is indien we onszelf enkel als onderdeel van het universum beschouwen, hetgeen ook al ons bevattingsvermogen te boven gaat. Ik zie dus niet in hoe dit enige relevantie kan opleveren in ons leven.
Het Kosmische Bewustzijn heeft zich miljarden jaren uitstekend gered zonder de mens, en zal zich dus ook in de toekomst miljarden jaren kunnen redden zonder de mens. Vanuit het gezichtspunt van de mens is het goddelijke onbegrijpelijk,
onverschillig en dus niet zo goed.
Zolang als ik het geheel 'onpersoonlijke natuur' kan noemen, en geen 'Bewustzijn', oftewel Wezen, hoef te noemen, kan ik er mee leven. Maar indien een Wezen iets bewust zó geproduceerd heeft, dan heb ik eerder de neiging hem aan te klagen of me er van af te keren, eraan te ontgroeien, dan dat ik graag iets met dat Bewustzijn te maken zou willen hebben.
Brent schreef:Rereformed schreef:Panentheïsme ligt niet ver weg van christelijk geloof, en vele christelijke mystici of 'diepe denkers' zie je er dan ook mee spelen, vooral ook in moderne tijden. Zie ook het Wikiartikel.
Je vergelijking gaat mank. Religies zijn vooral sociale eenheden van mensen die allerlei dingen met elkaar delen.
Panentheïsme daarentegen is net als atheïsme of theïsme etc. een filosofische kijk op hoe de werkelijkheid in elkaar steekt.
Heb je het Wikiartikel over Panentheïsme en de verwijzingen naar bepaalde theologen zoals John Cobb, Jürgen Moltmann en Paul Tillich wel gelezen?
Het artikel laat ook weten dat de joodse chassidische theologie in wezen diep panentheïstisch is. De wortels hiervan, net als van het christelijke panentheïsme gaan al terug naar de hellenistische oudheid. Ken je de schrijfsels van Friedrich Weinreb?
Ik begrijp wel dat je panentheïsme graag met het christendom vergelijkt...
Nee, nee, ik
vergelijk het daarmee helemaal niet! Ik stel enkel dat de panentheïstische zienswijze alle eeuwen door aantrekkelijk is geweest voor monotheïsten. Net zoals ze aantrekkingskracht heeft voor atheïsten.
...omdat je het daarmee denkt te kunnen wegzetten als een soort veredeld geloof, maar het is zoals gezegd helemaal geen religie, dus je vergelijking gaat mank.
Waarom zou ik het willen
wegzetten als veredeld geloof? Het
is veredeld geloof. En daar is wat mij betreft niets mis mee. Dat jij er niet aan wil dat het een
geloofsopvatting is is jouw probleem.
Dat panentheïsme goed aansluit bij allerlei vormen van mystiek uit zeer verscheidene religies is juist, maar je vergeet daarbij te zeggen dat mystici eigenlijk niet meer zijn in te delen bij religies en meer met elkaar delen dan met de religie waaruit ze voortkwamen.
Zolang ze zichzelf jood of christen of moslim (bijvoorbeeld Mevlana/Rumi) blijven noemen lijkt het me nogal vreemd om te stellen dat ze het niet zijn.
De grootste denkers in alle godsdiensten zijn altijd diepe filosofen en eenlingen geweest.
Dat dat laatste juist is zie je ook bij boeddhisme en allerlei anti-sektarische en anti-religieuze stromingen zoals binnen de yoga en tantra waar mystiek zich vaak weigert te verbinden met de gebruikelijke dogmatische en irrationele kanten van een religie.
Zeer zeker staan ze ver af van de fundamentalistische dogmaticus waar jij en ik niet zo van onder de indruk zijn.
Maar ze afscheiden van religie en ze enkel als filosofen neerzetten is iets wat je doet om niet te hoeven toegeven dat je
religieus bent en aan
geloven doet en je eigen dogma's (het dogma van panentheïsme) erop nahoudt. Besef je dat?
Brent schreef:Rereformed schreef:Op dit punt voelen zowel de meeste christenen als atheïsten bezwaren tegen het panentheïsme opkomen. Jouw felle stellingname tegen bepaalde zaken staat als het ware haaks op je zienswijze over God. Hoe rijm je dat aan elkaar, Brent?
Dat lijkt maar zo Rereformed, christenen kennen het begrip karma niet dus ze kunnen het "kwaad" en het lijden in de wereld niet rijmen met een Kosmisch Bewustzijn dat alles bestuurt en in feite alles in Zichzelf droomt.
Wel, dat begrip Karma is verre van vreemd voor moderne westerlingen, want we hebben er van kinds af aan al over gehoord en hebben er van alle kanten over kunnen lezen.
Het blijkt nu dus dat je er een volgend
dogma 
op nahoudt.
Maakt Karma opeens de gigantische hoeveelheid lijden wél zinvol? Voor mij heeft het altijd iets kinderachtigs en ook iets pervers gehad lijden en geluk als rekensommetjes te gaan behandelen.
Zij zien daarmee een discrepantie met de God die alleen het goede wil voor iedereen.
Indien jouw Kosmisch Bewustzijn, zoals het mij nogal logisch lijkt,
niet uit is op het goede voor iedereen, dan is het inderdaad voor jouw geen discrepantie. Maar ben je bereid dit te stellen?
Die discrepantie bestaat niet in de mystiek of de tantra, want daar wordt het lijden juist gezien als een mogelijkheid om te groeien en bovendien wordt de wrede kant van de natuur gezien als iets wat je niet moet zien als een gebrek aan liefde van God.
Deze redeneringen kloppen niet. De eerste redenering staat niet in tegenstelling tot de andere zienswijzen. Dat het lijden gezien kan worden als een mogelijkheid tot groeien is
iedereen duidelijk; of je er nu een God aan verbindt of atheïst.
Je tweede opmerking is exact wat vele joodse, christleijke of moslimtheologen gesteld hebben.
Alweer maak je je er te gemakkelijk van af. Alsof andere religieuzen wél het probleem zouden hebben maar panentheïsten niet. Zolang jij God neerzet als een Bewustzijn, een Wezen, zit jij met een gigantisch probleem van het wrede van de natuur.
Wezens veroorzaken via de wet van karma hun eigen lijden
Daar kom je al aan met een kolossale religieuze miskleun! Het is een wederkerend refrein in alle godsdiensten. Hoe dicht sta je nu bij de Pinkstergelovige en Christian Science sektariër!
Er is bijzonder veel lijden inherent aan de natuur. Aardbevingen bijvoorbeeld of vulkaanuitbarstingen of tornado's hebben niets te maken met de menselijke moraal.
en dat is de manier waarop het Kosmisch Bewustzijn de natuur optimaal heeft georganiseerd.
De natuur
is helemaal niet optimaal georganiseerd. Het meeste leven wordt bijvoorbeeld voortgebracht om als voer voor ander leven te dienen. Is dat optimale organisatie? De maan is onbewoonbaar, de Sahara is onbewoonbaar en enkel een freak wil graag verhuizen naar Groenland. Dinosaurussen leefden ooit en zijn verdwenen. Wat is er optimaal aan een evolutie van miljarden jaren? Eerder heeft het iets weg van ultieme zinloosheid gezien vanuit de eeuwigheid.
Door een gebrek aan inzicht zijn mensen daar vaak boos of ontevreden over en christenen verzinnen door dat gebrek aan inzicht een "duivel" en een "zondeval" die ze het kwaad en lijden toedichten.
In ieder geval blijft de God van de christenen er één waar je bewondering voor kan hebben, want Hij is volgens hen enkel en alleen
goed. Het Kosmisch Bewustzijn van de panentheïst is echter
alles, dus zowel goed als kwaad. Dat is m.i. hetzelfde als God tot irrelevant maken.
