Eens breekt de dag aan die jouw laatste zal zijn.

[Cluny]

Echt verheugen doe ik mij daar niet op.

[Deseo!]

Waarom niet?

[Erik]

Echt verheugen doe ik mij daar niet op.

Shit happens.

[The Black Mathematician]

Ik ergens wel. Ik ben het wel eens met de Boeddhisten dat het leven eigenlijk vooral lijden is. Tot die conclusie kom ik eigenlijk alleen als ik erover na ga denken, de meeste tijd ben ik gewoon blij en vergeet ik daar aan te denken, maar soms komen die gedachten wel bovendrijven. Volgens hen moet je naar verlichting zoeken, zodat de cyclus van wedergeboorte doorbroken wordt en je na dit leven niet nog een keer een kut-leven krijgt. Als atheïst geloof ik dat er hoe dan ook geen cyclus is en dat ik niet wedergeboren zal worden, dus wat dat betreft heb ik eigenlijk iets voor op Boeddhisten.

[collegavanerik]

Echt verheugen doe ik mij daar niet op.

je kunt altijd nog een religie nemen

[Marinus]

Doodgaan is het niet helemaal, maar het is al een enorme vooruitgang op eeuwig leven in de hemel.

[PietV.]

Echt verheugen doe ik mij daar niet op.

Ben je naar de film 2012 geweest. De collectieve ondergang van de mensneid. Maar als je het hier naar je zin hebt, dan is het einde natuurlijk een vervelende gedachte. Het heeft ook geen zin om hier dagelijks bij stil te staan. De dood grijpt je wel als het zover is. En dan kom je terecht in datgene wat je was voor je werd geboren. Dus eigenlijk niets. Maar troost je bij de gedachte dat miljarden mensen dit voor je hebben gedaan. Gedeelde smart is halve smart.

[Samante]

Mijn laatste dag is hopelijk nog niet nabij. Maar wel een onverwacht en snelle manier van sterven.
Liefst een fatale beroerte of hartstilstand. En dan niemand in de buurt om me te reanimeren.
Mocht het niet zo uitpakken en sprake zijn van een slopende ziekte, zoals kanker, dan wens ik de volledige regie over de wijze waarop en het moment van sterven.

Ik geloof niet dat een einde komt aan mijn bestaan bij het sterven. Volgens mij ben ik een wezen dat een lichaam heeft en niet dat lichaam is.

[Ali]

Echt verheugen doe ik mij daar niet op.

En dan kom je terecht in datgene wat je was voor je werd geboren. Dus eigenlijk niets.

Dat kan niet.

[PietV.]

Dat kan niet.

Waarom niet Ali? Wat was er voor jouw geboorte. Buiten een hoeveelheid DNA wat door de eeuwen werd verspreid door je voorgangers.

[Joe Hn]

Echt verheugen doe ik mij daar niet op.

En dan kom je terecht in datgene wat je was voor je werd geboren. Dus eigenlijk niets.

Dat kan niet.

Leg uit a.u.b.

(Gelooft je in leven na de dood?)

[Ali]

Dat kan niet.

Waarom niet Ali? Wat was er voor jouw geboorte. Buiten een hoeveelheid DNA wat door de eeuwen werd verspreid door je voorgangers.

Er is geen 'Niets' om zogenaamd in terecht te komen. Je bent daar uiteraard dus ook niet 'uitgekomen'.

[Ali]

En dan kom je terecht in datgene wat je was voor je werd geboren. Dus eigenlijk niets.

Dat kan niet.

Leg uit a.u.b.

(Gelooft je in leven na de dood?)

Leg jij a.u.b. eerst eens heel nauwkeurig aan mij uit wat je met 'je' bedoelt. En hoe dat in elkaar zit.

In leven na de dood geloof ik.

[Joe Hn]

Als je het zo uitlegt, dan is het inderdaad logisch. Bij de dood hou je gewoon op te bestaan, zoals je was. Je gaat nergens heen (ook niet naar niets) en het leven gaat ook niet "uit je" (alsof het iets is wat "in je zat"). Vervelend dat aan zoveel woorden nog steeds middeleeuwse begrippen hangen. Taal hobbelt maar wat achter het denken aan, voor zover taal kan hobbelen ...

Geloof je dat een complete persoonlijkheid (met herinneringen aan het leven hier op aarde), in welke hoedanigheid dan ook, verder leeft als het lichaam dood is. In een onderwereld, hemel, volgend lichaam, etc. Heel nauwkeurig gaat mij niet lukken, zie opmerking hierboven.

[PietV.]

Als je het zo uitlegt, dan is het inderdaad logisch. Bij de dood hou je gewoon op te bestaan, zoals je was. Je gaat nergens heen (ook niet naar niets) en het leven gaat ook niet "uit je" (alsof het iets is wat "in je zat"). Vervelend dat aan zoveel woorden nog steeds middeleeuwse begrippen hangen. Taal hobbelt maar wat achter het denken aan, voor zover taal kan hobbelen ...

Geloof je dat een complete persoonlijkheid (met herinneringen aan het leven hier op aarde), in welke hoedanigheid dan ook, verder leeft als het lichaam dood is. In een onderwereld, hemel, volgend lichaam, etc. Heel nauwkeurig gaat mij niet lukken, zie opmerking hierboven.

De helft van je DNA leeft voort als je kinderen hebt. Bepaalde persoonlijkskenmerken kun je terugvinden bij hun. Maar als je niet meedoet aan de voortplantingscyclus dan stopt dus alles. Misschien kun je je eigen restanten terug vinden in de kringloop. Maar andere sporen zijn niet traceerbaar. Een complete persoonlijkheid die de scheidslijn leven-dood passeert is zoals Joe het zegt is wishfull thinking. Slechts gebaseerd op een zekere overtuiging. Nergens bewezen en geen vaststaand gegeven.

Dood gaan is niet echt plezierig en ik wens natuurlijk iedereen een eeuwigdurend feest. Maar de kans de kaars blijft branden bestaat slechts bij de gratie van degenen die dit promoten.