Op je mooie plaatje van Zenobia ga ik niet meer in, het is al aangetoond als niet van toepassing.
Wat je andere argumenten betreft:
Dit is een incorrecte redenering. Zoals je hier kunt lezen is slechts de Pentateuch in de derde eeuw voor Christus vertaald. De rest van de Septuagint is in de loop van de twee daaropvolgende eeuwen vertaald:antoon schreef:De septuagint waaronder het boek Daniel ,tussen 250 en 100 voor GT, als we dus een gemiddelde nemen wordt het 225 voor GT.
Daar bij opgeteld dat het een andere wereld was als nu er was geen CNN noch drukpers noch TNT, het kan zomaar 25 jaar bedragen voor inlijving van een boek en goegemeente gemaakt is voor iedereen
Dus komen/kunnen we komen op 250 voor GT.
Dat Daniël juist tot die laatste klasse behoort wordt bevestigd door het feit dat Theodotion in ong. 200 na Christus een nieuwe vertaling maakte, en díe vertaling door de kerk altijd gebruikt is door de christenen. Hieronymus schrijft dat de reden was dat de septuagintvertaling bijzonder slecht was.Wiki schreef:Jewish scholars first translated the Torah into Koine Greek in the third century BC. Further books were translated over the next two centuries. It is not altogether clear which was translated when, or where; some may even have been translated twice, into different versions, and then revised. The quality and style of the different translators also varied considerably from book to book, from the literal to paraphrasing to interpretative. According to one assessment "the Pentateuch is reasonably well translated, but the rest of the books, especially the poetical books, are often very poorly done and even contain sheer absurdities".
Een ander vreemd feit betreffende het boek Daniël is dat sommige delen oorspronkelijk in het Hebreeuws zijn geschreven, andere delen (die niet altijd in de tegenwoordige bijbel zijn opgenomen) oorspronkelijk in het Grieks. Daarnaast zijn er nog hoofdstukken in het Aramees. Dit wijst alweer op een laat ontstaan van Daniël, of, -als alternatief- dat er in de loop van de tijd steeds is gesleuteld aan Daniël, en er telkens stukken aan Daniël zijn bijgeschreven.
De Jewish Encyclopedia laat weten dat het boek sowieso niet in de tijd van Daniël geschreven kan zijn:
Sorry voor de hoeveelheid engels, maar het lukt nu eenmaal niet deze teksten in het nederlands te vinden.Jewish Encyclopedia schreef:The date of the writing of the book may be inferred from the following considerations: It was not written by one of the exiles, for many portions of the text could not have been composed by a contemporary of the second king of the Babylonian empire and his immediate successors. This is proved even by the form of that king's name as given in the book. His Assyrian name was "Nabu-kudurriuẓur" (Friedrich Delitzsch, "Assyrische Lesestücke," 1900, p. 192), which the Hebrewsat first pronounced "Nebu-kadr-eẓẓar" (Jer. xxi. 2 et seq. [26 times]; Ezek. xxvi. 7, xxix. 18 et seq., xxx. 10). The middle "r" was then dissimilated from the final "r," giving "Nebu-kadn-eẓẓar," a form which is found in Jeremiah only in xxvii. 6-xxix. 3, but which is the usual form in all later writings (II Kings xxiv. 1 et seq.; II Chron. xxxvi. 6 et seq.; Ezra i. 7; Esth. ii. 6; Dan. i. 18 et seq.; Soferim xiv. 7; Seder 'Olam R. xxiv. et seq.; and Septuagint, Ναβουχοδονόσορ).
Nor would a contemporary of Nebuchadnezzar and his successors have written the stories of the Book of Daniel in the form in which they exist, since they contain many details that can not be harmonized with the data furnished in other historical sources. The first verse, for instance, contradicts other passages of the O. T. in saying that King Nebuchadnezzar came to Jerusalem in the third year of the reign of Jehoiakim, and besieged it. For the verb means here, as elsewhere, "come," "arrive," and can not be equivalent to "break up"; this is also proved by the context of i. 1. But Jeremiah announced the coming of the Chaldeans only in the fourth year of Jehoiakim, a year that is expressly designated, in Jer. xxv. 1, xlvi. 2, as the first year of King Nebuchadnezzar. The date, "in the third year of the reign of Jehoiakim" (Dan. i. 1), is probably derived from II Kings xxiv. 1 et seq., where it is said that Jehoiakim, after having been subject to Nebuchadnezzar three years, turned and rebelled, and was attacked by predatory bands of the Chaldeans and their vassals. As no date is given for the beginning of this period of three years, it might be supposed that it began with the accession of Jehoiakim. The supposition being made, it could be said that the Chaldeans besieged Jerusalem in the third year of Jehoiakim, when Nebuchadnezzar would naturally be their leader. But these statements in Dan. i. 1 are erroneously drawn from II Kings xxiv. 1 et seq., and contradict those found in Jer. xxv. 1, 9, and xlvi. 2. Such discrepancies are not unparalleled in the O. T. (compare Eduard König, "Einleitung ins Alte Testament," pp. 172 et seq.). Nor can Nebuchadnezzar's madness (Dan. iv. 12 et seq.) during seven years be taken literally. Belshazzar's father, Nebuchadnezzar, is mentioned again (v. 11, 13, 18, 22) in a way which compels the inference that he really was such. This may be explained on the ground that during the long period of oral tradition the unimportant kings of Babylon might easily have been forgotten, and the last king, who was vanquished by Cyrus, would have been taken as the successor of the well-known Nebuchadnezzar. The same thing occurred in Bar. i. 11, and Sennacherib is mentioned as the son of Enemessar (i.e. Shalmaneser) in Tobit i. 15, Sargon (Isa. xx. 1) being passed over. It is also well known that the period 516-331, of which only a few events are recorded, was contracted to thirty-four years in computing the time elapsed since the Creation (Seder 'Olam R. xxx.).
The Book of Daniel was not written immediately after the Exile. The post-exilic prophets did not know it, for the four horns to which Israel's enemies are compared in Zech. i. 21, have a local meaning, representing the four points of the compass, and do not refer to the successive kingdoms, as in Dan. ii. 29 et seq. The same is the case with the four chariots in Zech. vi. 1 et seq. These passages are not exactly parallel with the predictions in Daniel, but it is also stated in Hag. ii. 6-9 et seq., that within "a little while" the Messianic time will come. And even Ben Sira says expressly (Ecclus. [Sirach] xlix. 15) that he has never found a man who resembled Joseph, a statement he could not have made had he known the extant Book of Daniel, since Daniel is there drawn as a man who, like Joseph, rose to be prime minister by virtue of his ability to interpret dreams.
Let op hoe de Joodse Encyclopedie eindigt wat betreft de datering: Daniël is geschreven in de tijd van Antiochus IV:
Ik concludeer dat niet alleen de christelijke theologen, maar ook de joodse theologen op precies dezelfde lijn zitten als die ik je heb proberen uit te leggen.Jewish Encyclopedia schreef: The Book of Daniel was written during the persecutions of Israel by the Syrian king Antiochus Epiphanes. This assertion is supported by the following data: The kingdom which is symbolized by the he goat (viii. 5 et seq.) is expressly named as the "kingdom of Yawan"—that is, the Grecian kingdom (viii. 21) the great horn being its first king, Alexander the Great (definitely stated in Seder "Olam R. xxx.), and the little horn Antiochus Epiphanes (175-164). This kingdom was to persecute the host of the saints "unto two thousand and three hundred evenings and mornings" (viii. 14, R. V.); that is, "half-days," or 1,150 days; and Epiphanes did, in fact, profane the sanctuary in Jerusalem for about that length of time, from Kislew 15, 168, to Kislew 25,165 (I Macc. i. 57, iv. 52). The little horn described in Dan. viii. 9-12, 23-25 has the same general characteristics as the little horn in vii. 8, 20; hence the same ruler is designated in both passages. The well-known passage ix. 23-27 also points to the same period. The first and imperative rule in interpreting it is to begin the period of the seventy times seven units (A. V. "seventy weeks") with the first period of seven (ix. 25), and to let the second period, the "sixty-two times seven units," follow this; forif this second period (the sixty-two weeks) be reckoned as beginning again from the very beginning, the third period, the "one week," must be carried back in the same way. The context demands, furthermore, that the origin of the prediction concerning the rebuilding of Jerusalem be sought in Jer. xxv. 11-13 and the parallel passage, ib. xxix. 10. The "anointed," the "prince," mentioned after the first seven times seven units, must be Cyrus, who is called the anointed of the Lord in Isa. xlv. 1 also. He concluded the first seven weeks of years by issuing the decree of liberation, and the time that elapsed between the Chaldean destruction of Jerusalem (586) and the year 538 was just about forty-nine years. The duration of the sixty-two times seven units (434 years) does not correspond with the time 538-171 (367 years); but the chronological knowledge of that age was not very exact. The Seder 'Olam Zuṭa (ed. Meyer, p. 104) computed the Persian rule to have lasted fifty-two years. This is all the more evident as the last period of seven units must include the seven years 171-165 (see "Rev. Et. Juives," xix. 202 et seq.). This week of years began with the murder of an anointed one (compare Lev. iv. 3 et seq. on the anointing of the priest)—namely, the legitimate high priest Onias III.—and it was in the second half of this week of years that the Temple of the Lord was desecrated by an abomination—the silver altar erected by Antiochus Epiphanes in place of the Lord's altar for burnt offering (see I Macc. i. 54).
Dat een Daniël ooit in Babylon leefde is helemaal geen verschrikking, maar zelfs het meest waarschijnlijke. Uiteraard heeft er een figuur Daniël bestaan. Er wordt over hem ook in Ezechiël gesproken. Het genre apocalyptiek wordt juist gekenmerkt door het feit dat de schrijvers bepaalde beroemde figuren uit de geschiedenis namen en op naam van die personen hele verhalen verzonnen. Het boek van Henoch bijvoorbeeld is een verhaal geheel verzonnen over de Henoch waar Genesis over vertelt. Een later geschreven boek verkreeg zijn authoriteit juist doordat het op naam van zo'n beroemdheid werd geschreven.Hierbij steeds opgemerkt dat het boek profetieën bevat die door critici beschouwd zijn als geschiedenis die later opgetekend is ,ergo als hard is dat Daniel wel in Babylon leefde wordt het weer profetie, (een verschrikking voor hedendaagse mensen die alles volgens de ratio willen oplossen)
Een modern mens mag zoiets onwaarschijnlijk toeschijnen, maar het is bekend dat in de oudheid het systeem van mondelinge overlevering ontwikkeld was. Josephus kwam uit een priesterlijke familie, hij was een farizeeër of orthodoxe aristocraat en had dus een daarbijbehorende scholing gehad. De joodse geschiedenis kende hij uit zijn hoofd.Ik vind hebt zeer onwaarschijnlijk dat Flavius zomaar 1500 bladzijden in zijn geheugen kon opslaan, het is ook redelijk om aan te nemen dat er toen ook boeken met opgetekende geschiedenis bestonden die door de tand des tijd vergaan zijn, Flavius was toch geen Idiot savant , daar ziet hij tenminste niet naar uit ,, hij moest raadplegen, zoals wij ook doen, binnen dit perspectief kan het zijn dat de intocht van Alexander de grote, waarbij priesters hem het boek Daniel lieten zien , ergens beschreven stond.
Jij mag Daniël daar gerust plaatsen. Misschien zijn er ook enkele delen van Daniël van oudere datum.Zucht we schuiven (misschien) weer een paar jaartjes op om Daniel tijdens de regering van Darius in het rechtsgebied Babylon aan het werk te zien.
Het gaat in hoofdstuk 11 en 12 om de teksten met profetische voorspellingen. Die zijn allemaal van latere datum.
Ik zou op dit punt willen opmerken dat indien God ons profetieën zou willen geven, het minste wat Hij zou kunnen doen is authentieke manuscripten in stand houden, of in ieder geval manuscripten die dateren uit een tijd vóórdat zogenaamde profetieën vervuld werden. De bijbelgod is niet hiertoe in staat gebleken. Anders gezegd: de claim van goddelijkheid is ver te zoeken.
:
) 
Hebr 6: