Kan materialisme + oneindigheid leiden tot reïncarnatie?

[Iksnaphetniet]

Even eentje voor in de babbelbox want ik weet eigenlijk niet echt of ik deze gedachte zelf wel serieus neem .

Ik zat te stoeien met het volgende:

Stel dat:
Voorwaarde 1: Materialisme is waar
Voorwaarde 2: Oneindigheid is waar (in bijv. de vorm van een oneindige hoeveelheid multiversa )

Als materialisme waar is en mijn subjectieve bewustzijn vloeit voort uit de samenstelling en functionaliteit van mijn hersenen, zou het dan kunnen als daarbij ook oneindigheid bestaat, dat ik noodzakelijk oneindig keer geïncarneerd zal worden?

In dit topic bedoel ik met reïncarnatie niet een geest die verhuisd naar een ander lichaam. Maar het van tijd tot tijd ontstaan van materie die exact dezelfde functie heeft als mijn hersenen.

Ik heb altijd een beetje lacherig gedaan over reïncarnatie, maar ik bedacht me dat ik sowieso 1 keer geïncarneerd ben in dit leven doordat ik er nu ben.

Wat ik graag van jullie zou willen weten:

1. Vind je het idee van reïncarnatie een belachelijk idee of zou het noodzaak kunnen zijn?
2. Wat zou eigenlijk een voorwaarde moeten zijn voor reïncarnatie om te bestaan?
3. Zou je het persoonlijk een prettig of een verschrikkelijk idee vinden als het blijkt te bestaan?

Met name de derde vraag vind ik erg interessant.

[Iksnaphetniet]

hmm is mijn topic nu zo oninteressant of wordt er niet zoveel gebabbeld in de babbelbox? Leek me wel leuk om hier wat over te filosoferen. Misschien toch verplaatsen naar filosofie?

[Dat beloof ik]

In dit topic bedoel ik met reïncarnatie niet een geest die verhuisd naar een ander lichaam. Maar het van tijd tot tijd ontstaan van materie die exact dezelfde functie heeft als mijn hersenen.

Uw start topic lijkt een fantastisch voorbeeld van cognitieve dissonantie.
U gelooft in reincarnatie, maar past de definitie ervan naar eigen goeddunken aan, om het toch maar met de bestaande feiten te laten kloppen.

[Iksnaphetniet]

Uw start topic lijkt een fantastisch voorbeeld van cognitieve dissonantie.
U gelooft in reincarnatie, maar past de definitie ervan naar eigen goeddunken aan, om het toch maar met de bestaande feiten te laten kloppen.

Jammer dat u mij daarvan beticht, want ik stel nergens dat ik daar in 'geloof'. Ik denk persoonlijk namelijk dat het niet aannemelijk is, maar hoe weet je zoiets nu echt zeker? Ik vind het interessant om er wat over te filosoferen en gedachten uit te wisselen met een "Wat als" insteek. Niet om er een conclusie aan te hangen maar meer om te ontdekken wat het voor gevolgen zou hebben als zoiets wel mogelijk zou kunnen zijn. En wat de voorwaarden zijn wil zoiets mogelijk zijn. U gaat ook totaal niet op mijn vraagstelling in en maakt direct een oordeel dat ik erin geloof of dat ik het graag zou willen, jammer. Persoonlijk weet ik eigenlijk niet eens of het wel een prettige uitkomst is als een dergelijke constructie zou bestaan, je zou maar een heel vervelend leven hebben en dat in de oneindigheid in elke mogelijke situatie moeten herbeleven.

Ik heb geen persoonlijke opvattingen of een verborgen agenda die ik op wil dringen als waarheid zijnde, maar vind het een interessant onderwerp. Ik wil de discussie dan ook redelijk rationeel houden en het vanuit de materialistische kant benaderen, dus niet vanuit dualisme of met geesten en zielen oid. hopelijk dat u serieus op mijn vragen wilt reageren om zo een interessante dialoog of discussie te starten.

[Ik ben]

Uw start topic lijkt een fantastisch voorbeeld van cognitieve dissonantie.
U gelooft in reincarnatie, maar past de definitie ervan naar eigen goeddunken aan, om het toch maar met de bestaande feiten te laten kloppen.

Iemand benaderen met de mededeling dat het lijkt alsof de persoon "lijdt" aan innerlijke spanning, lijkt me nog irreëler daar u w.s. niet eens weet hoe uw eigen brein en lichaam precies functioneert.
Wat u ter berde brengt is nog meer aanname dan de vraag of er een eeuwige kringloop is van energie, daar bewezen is dat ons lijf dus ook ons brein tot in de kleinste ondeelbare deeltjes bestaat uit energie.

Waar komt die energie vandaan? Weet u mij dat precies uit te leggen of is uw uitleg ook gebaseerd op aannames waaruit op de keeper beschouwd de natuurkundige wetenschap op is gebaseerd.

[Maria]

hmm is mijn topic nu zo oninteressant of wordt er niet zoveel gebabbeld in de babbelbox? Leek me wel leuk om hier wat over te filosoferen. Misschien toch verplaatsen naar filosofie?

De Babbelbox is geen discussieforum en is er voor de wat luchtiger onderwerpen en voor de pogingen tot een discussie, waarbij de topicopener geen adequatere inbreng geeft dan het promoten van sprookjes zonder met goede argumenten te (kunnen) komen aandragen.

In de verzameling nieuwe berichten komen ze niet te staan.
Alleen in eigen berichten zie je de reacties terug als je zelf deelgenomen hebt.
Daarom ziet de lezer ze niet direct als hij niet steeds alle fora naloopt.

Eén balletje opgooien voor een hypothetische/filosofische gedachte kan in één van de discussiefora
Je kunt de moderatie per PB vragen je topic te verplaatsen.

[Maria]

Stel dat:
Voorwaarde 1: Materialisme is waar
Voorwaarde 2: Oneindigheid is waar (in bijv. de vorm van een oneindige hoeveelheid multiversa )

Voorwaarde 1 is rationalistisch
Voorwaarde 2 Bij multiversa kan ik alleen denken in termen van oneindig veel materie/energie. Waarom de term multiversa erbij halen?

Als materialisme waar is en mijn subjectieve bewustzijn vloeit voort uit de samenstelling en functionaliteit van mijn hersenen, zou het dan kunnen als daarbij ook oneindigheid bestaat, dat ik noodzakelijk oneindig keer geïncarneerd zal worden?
In dit topic bedoel ik met reïncarnatie niet een geest die verhuisd naar een ander lichaam. Maar het van tijd tot tijd ontstaan van materie die exact dezelfde functie heeft als mijn hersenen?

Dat is geen reïncarnatie, maar recycling en dat kan idd. een oneindig aantal keren.
Zie mijn opmerkingen in een ander topic:
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 35#p403035" onclick="window.open(this.href);return false;
Robbert Dijkgraaf: reïncarnatie

Ik heb altijd een beetje lacherig gedaan over reïncarnatie, maar ik bedacht me dat ik sowieso 1 keer geïncarneerd ben in dit leven doordat ik er nu ben.

Was jij ooit een entiteit, die zich een lichaam heeft verschaft?
Als je dat gelooft ben je hier op de verkeerde plaats.
Als je dit niet gelooft, maar een interessante gedachte vindt ook, want hier kun je zelfs geen hypothese op bouwen en is dus niet interessant.
De meeste sprookjes zitten zelfs beter in elkaar.
Lees je een beetje in in de materie van het menselijke lichaam/geest.
Het één vloeit niet uit het ander, maar het één bestaat bij de gratie van het andere.
Beiden functioneren (bij een levens mens) niet zonder elkaar.

Wat ik graag van jullie zou willen weten:
1. Vind je het idee van reïncarnatie een belachelijk idee of zou het noodzaak kunnen zijn?
2. Wat zou eigenlijk een voorwaarde moeten zijn voor reïncarnatie om te bestaan?
3. Zou je het persoonlijk een prettig of een verschrikkelijk idee vinden als het blijkt te bestaan?

Daar ga ik me niet meer in verdiepen.
Dat heb ik meer dan voldoende gedaan in de tijd, dat ik nog het doel van mijn bestaan zocht na mijn geloofsverlies.

[Dat beloof ik]

Uw start topic lijkt een fantastisch voorbeeld van cognitieve dissonantie.
U gelooft in reincarnatie, maar past de definitie ervan naar eigen goeddunken aan, om het toch maar met de bestaande feiten te laten kloppen.

Jammer dat u mij daarvan beticht, want ik stel nergens dat ik daar in 'geloof'.

Ik maakte dit op uit uw opmerking :

Ik heb altijd een beetje lacherig gedaan over reïncarnatie, maar ik bedacht me dat ik sowieso 1 keer geïncarneerd ben in dit leven doordat ik er nu ben.

Verder stelt U dat ik totaal niet op uw vraagstelling in ga.
Dat doe ik wel, door te reageren op uw aanpassing van begrip reïncarnatie.
Nu wilt U gaan filosoferen over dit begrip, maar dan wel het begrip, aangepast aan uw eigen interpretatie ervan, één die in het normale spraakgebruik niet gebruikelijk is.

Dit laatste, in combinatie met mijn idee dat U in reïncarnatie gelooft, bracht mij tot het idee van cognitieve dissonantie.
Ik denk dat dit idee vrij logisch is, gezien de manier waarop U schreef.
Als ik er daarbij naast zit, dan is het goed dat U mij daar op wijst.

Dan nu uw vragen.

1. Vind je het idee van reïncarnatie een belachelijk idee of zou het noodzaak kunnen zijn?

Ik denk dat het een belachelijk idee is. Losse materie neemt namelijk niet vanzelf een vorm aan die al eerder heeft bestaan. Daar waar dit wel gebeurt, is er een logisch verklaring, nl. dat een en ander is vastgelegd in dna. Dat heeft verder niet zo veel te maken met reïncarnatie, zoals bedoeld in de klassieke zin des woords.

2. Wat zou eigenlijk een voorwaarde moeten zijn voor reïncarnatie om te bestaan?

In uw idee zou er materie moeten ontstaan die exact dezelfde functies heeft als uw hersenen. Elk paar hersenen is immers anders, heeft andere indrukken ondergaan en functioneert dus anders.
De voorwaarde is dan een godswonder. En aangezien dat niet bestaat, zal ook reïncarnatie niet kunnen.
Als U enkel doelt op functies als in 'op grote lijnen' dan heeft elk mensen dezelfde hersenen, maar dat is geen gevolg van reïncarnatie, maar van reproductie.

3. Zou je het persoonlijk een prettig of een verschrikkelijk idee vinden als het blijkt te bestaan?

Nu ben ik toch bang dat U weer doelt op reïncarnatie als in "geest die verhuist naar een ander lichaam'.

[Dat beloof ik]

Wat u ter berde brengt is nog meer aanname dan de vraag of er een eeuwige kringloop is van energie, daar bewezen is dat ons lijf dus ook ons brein tot in de kleinste ondeelbare deeltjes bestaat uit energie.
Waar komt die energie vandaan? Weet u mij dat precies uit te leggen of is uw uitleg ook gebaseerd op aannames waaruit op de keeper beschouwd de natuurkundige wetenschap op is gebaseerd.

Wat ik te berde breng is voor U wellicht een aanname, voor mij herkenning van een bepaalde gedachtegang.

Graag wil ik uw vraag beantwoorden over de herkomst van energie, maar daarvoor is nodig dat U definieert wat U onder energie verstaat zoals in

eeuwige kringloop is van energie, daar bewezen is dat ons lijf dus ook ons brein tot in de kleinste ondeelbare deeltjes bestaat uit energie.

.
Doelt U op (basaal)metabolisme of op iets anders ?

[Ik ben]

Wat ik te berde breng is voor U wellicht een aanname, voor mij herkenning van een bepaalde gedachtegang.

Wat anderen ter berde brengen is voor hen w.s. ook een "herkennen van een gedachtengang". Maar dat is nog geen feitelijk wetenschappelijke bewezen these.

Graag wil ik uw vraag beantwoorden over de herkomst van energie, maar daarvoor is nodig dat U definieert wat U onder energie verstaat zoals in

eeuwige kringloop is van energie, daar bewezen is dat ons lijf dus ook ons brein tot in de kleinste ondeelbare deeltjes bestaat uit energie.

.
Doelt U op (basaal)metabolisme of op iets anders ?

Probeert u eens in twee of drie woorden te vatten wat energie precies is?!

Ik bedoel de gehele hoeveelheid energie als gesloten eenheid. Datgeen wat de kosmos deed ontstaan en in stand/beweging houdt. Zoals ook de wetenschap als de kosmologie onderzoekt.

[Iksnaphetniet]

Hallo Mariakat, bedankt voor je reactie!

Dat is geen reïncarnatie, maar recycling en dat kan idd. een oneindig aantal keren.
Zie mijn opmerkingen in een ander topic:
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 35#p403035" onclick="window.open(this.href);return false;
Robbert Dijkgraaf: reïncarnatie

Dat is een goede opmerking. Ik trachtte in mijn verhaal reïncarnatie te omschrijven als het van tijd tot tijd ontstaan van materie die exact dezelfde functie heeft als mijn hersenen en daar ook dezelfde subjectieve beleving uit ontstaat. Het is inderdaad niet bedoelt als een ziel of de klassieke incarnatie, maar dus echt als een materialistisch onstaan van hetzelfde bewustzijn die als functie van mijn hersenen die dezelfde subjectieve ervaring met zich meebrengt. Je mag het van mij ook Recycling noemen, maar dan doel ik wel op recycling van het bewustzijn als subjectieve beleving.

Was jij ooit een entiteit, die zich een lichaam heeft verschaft?
Als je dat gelooft ben je hier op de verkeerde plaats.
Als je dit niet gelooft, maar een interessante gedachte vindt ook, want hier kun je zelfs geen hypothese op bouwen en is dus niet interessant.
De meeste sprookjes zitten zelfs beter in elkaar.
Lees je een beetje in in de materie van het menselijke lichaam/geest.
Het één vloeit niet uit het ander, maar het één bestaat bij de gratie van het andere.
Beiden functioneren (bij een levens mens) niet zonder elkaar.

Ik denk niet in termen van entiteiten of buiten de realiteit staande concepten. Ik heb het echt over eenzelfde subjectieve bewuste ervaring die een oneindig keer zou kunnen voorkomen. Je zou dan uiteraard niet herinneren of je dat al in de oneindigheid hebt meegemaakt. De meeste sprookjes zijn een stuk makkelijker te geloven dan de realiteit naar mijn mening . Niet dat realiteit niet rationeel is, maar ik vind haar toch erg eigenaardig.

Ik ben absoluut geen expert op het gebied van bewustzijn maar heb er de volgende boeken over gelezen: Ben ik dat? van Mark Mieras, Natuurlijke intelligentie van Win van de Grind, Wij zijn niet ons brein van Alve Noa en momenteel ben ik bezig met Het bewustzijn verklaard van Dennet.

Deze boeken hebben mij een een indruk gegeven over hoe het brein zou kunnen werken en geven zeker inzicht, echter heb ik nog steeds geen goede verklaring gevonden waarom bewustzijn subjectief is. Het genoemde harde probleem van het bewustzijn (http://en.wikipedia.org/wiki/Hard_probl ... sciousness" onclick="window.open(this.href);return false;).

Nu ben ik nieuwsgierig of het door de hersenen gecreëerde "ik" inclusief de daaruit voortvloeiende subjectieve beleving ervan opnieuw zou kunnen plaatsvinden als oneindigheid bestaat. De reden waarom ik daar een multiversa bij haal is een speculatie, laat dat duidelijk zijn. Ik zou me bijvoorbeeld voor kunnen stellen als er oneindig veel universa worden geboren dat er uiteindelijk weer een universum bestaat waar alles exact hetzelfde verloopt en de daarbij gegeneerde ervaringen ook weer op dezelfde manier worden voortgebracht. Is dit echt zo irrationeel gedacht?

Wat ik graag van jullie zou willen weten:
1. Vind je het idee van reïncarnatie een belachelijk idee of zou het noodzaak kunnen zijn?
2. Wat zou eigenlijk een voorwaarde moeten zijn voor reïncarnatie om te bestaan?
3. Zou je het persoonlijk een prettig of een verschrikkelijk idee vinden als het blijkt te bestaan?

Daar ga ik me niet meer in verdiepen.
Dat heb ik meer dan voldoende gedaan in de tijd, dat ik nog het doel van mijn bestaan zocht na mijn geloofsverlies.[/quote]

Gezien je achtergrond begrijp ik dat goed. Ik heb overigens geen religieuze achtergrond of agenda mocht je dat geruststellen. Het is ook niet dat ik zoek binnen deze discussie naar doelen voor het bestaan of het wil romantiseren.

[Iksnaphetniet]

Hallo Mariakat, bedankt voor je reactie!

Dat is geen reïncarnatie, maar recycling en dat kan idd. een oneindig aantal keren.
Zie mijn opmerkingen in een ander topic:
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 35#p403035" onclick="window.open(this.href);return false;
Robbert Dijkgraaf: reïncarnatie

Dat is een goede opmerking. Ik trachtte in mijn verhaal reïncarnatie te omschrijven als het van tijd tot tijd ontstaan van materie die exact dezelfde functie heeft als mijn hersenen en daar ook dezelfde subjectieve beleving uit ontstaat. Het is inderdaad niet bedoelt als een ziel of de klassieke incarnatie, maar dus echt als een materialistisch onstaan van hetzelfde bewustzijn die als functie van mijn hersenen die dezelfde subjectieve ervaring met zich meebrengt. Je mag het van mij ook Recycling noemen, maar dan doel ik wel op recycling van het bewustzijn als subjectieve beleving.

Was jij ooit een entiteit, die zich een lichaam heeft verschaft?
Als je dat gelooft ben je hier op de verkeerde plaats.
Als je dit niet gelooft, maar een interessante gedachte vindt ook, want hier kun je zelfs geen hypothese op bouwen en is dus niet interessant.
De meeste sprookjes zitten zelfs beter in elkaar.
Lees je een beetje in in de materie van het menselijke lichaam/geest.
Het één vloeit niet uit het ander, maar het één bestaat bij de gratie van het andere.
Beiden functioneren (bij een levens mens) niet zonder elkaar.

Ik denk niet in termen van entiteiten of buiten de realiteit staande concepten. Ik heb het echt over eenzelfde subjectieve bewuste ervaring die een oneindig keer zou kunnen voorkomen. Je zou dan uiteraard niet herinneren of je dat al in de oneindigheid hebt meegemaakt. De meeste sprookjes zijn een stuk makkelijker te geloven dan de realiteit naar mijn mening . Niet dat realiteit niet rationeel is, maar ik vind haar toch erg eigenaardig.

Ik ben absoluut geen expert op het gebied van bewustzijn maar heb er de volgende boeken over gelezen: Ben ik dat? van Mark Mieras, Natuurlijke intelligentie van Win van de Grind, Wij zijn niet ons brein van Alve Noa en momenteel ben ik bezig met Het bewustzijn verklaard van Dennet.

Deze boeken hebben mij een een indruk gegeven over hoe het brein zou kunnen werken en geven zeker inzicht, echter heb ik nog steeds geen goede verklaring gevonden waarom bewustzijn subjectief is. Het genoemde harde probleem van het bewustzijn (http://en.wikipedia.org/wiki/Hard_probl ... sciousness" onclick="window.open(this.href);return false;).

Nu ben ik nieuwsgierig of het door de hersenen gecreëerde "ik" inclusief de daaruit voortvloeiende subjectieve beleving ervan opnieuw zou kunnen plaatsvinden als oneindigheid bestaat. De reden waarom ik daar een multiversa bij haal is een speculatie, laat dat duidelijk zijn. Ik zou me bijvoorbeeld voor kunnen stellen als er oneindig veel universa worden geboren dat er uiteindelijk weer een universum bestaat waar alles exact hetzelfde verloopt en de daarbij gegeneerde ervaringen ook weer op dezelfde manier worden voortgebracht. Is dit echt zo irrationeel gedacht?

Daar ga ik me niet meer in verdiepen.
Dat heb ik meer dan voldoende gedaan in de tijd, dat ik nog het doel van mijn bestaan zocht na mijn geloofsverlies.

[/quote]

Gezien je achtergrond begrijp ik dat goed. Ik heb overigens geen religieuze achtergrond of agenda mocht je dat geruststellen. Het is ook niet dat ik zoek binnen deze discussie naar doelen voor het bestaan of het wil romantiseren.

[Iksnaphetniet]

Hallo Dat beloof ik, bedankt dat u de moeite hebt genomen om wat uitgebreider te reageren.

Ik maakte dit op uit uw opmerking :

Ik heb altijd een beetje lacherig gedaan over reïncarnatie, maar ik bedacht me dat ik sowieso 1 keer geïncarneerd ben in dit leven doordat ik er nu ben.

Ik denk dat ik een andere definitie had moeten kiezen. Het is inderdaad niet bedoelt als een ziel of de klassieke incarnatie, maar dus echt als een materialistisch onstaan van hetzelfde bewustzijn die als functie van mijn hersenen die dezelfde subjectieve ervaring met zich meebrengt. Incarneren impliceert een entiteit , maar dit bedoelde ik niet zo. Ik vind de term Recycling van Mariakat dichter in de buurt komen met wat ik bedoel.

Verder stelt U dat ik totaal niet op uw vraagstelling in ga.
Dat doe ik wel, door te reageren op uw aanpassing van begrip reïncarnatie.
Nu wilt U gaan filosoferen over dit begrip, maar dan wel het begrip, aangepast aan uw eigen interpretatie ervan, één die in het normale spraakgebruik niet gebruikelijk is.

Dit laatste, in combinatie met mijn idee dat U in reïncarnatie gelooft, bracht mij tot het idee van cognitieve dissonantie.
Ik denk dat dit idee vrij logisch is, gezien de manier waarop U schreef.
Als ik er daarbij naast zit, dan is het goed dat U mij daar op wijst.

Ik begrijp u redenering, dan is dat helder en was er sprake van een misverstand. We zouden de term Reïncarnatie kunnen laten varen en het recycling noemen om verwarring met buiten de realiteit staande entiteiten te voorkomen.

Dan nu uw vragen.

1. Vind je het idee van reïncarnatie een belachelijk idee of zou het noodzaak kunnen zijn?

Ik denk dat het een belachelijk idee is. Losse materie neemt namelijk niet vanzelf een vorm aan die al eerder heeft bestaan. Daar waar dit wel gebeurt, is er een logisch verklaring, nl. dat een en ander is vastgelegd in dna. Dat heeft verder niet zo veel te maken met reïncarnatie, zoals bedoeld in de klassieke zin des woords.

Helder

2. Wat zou eigenlijk een voorwaarde moeten zijn voor reïncarnatie om te bestaan?

In uw idee zou er materie moeten ontstaan die exact dezelfde functies heeft als uw hersenen. Elk paar hersenen is immers anders, heeft andere indrukken ondergaan en functioneert dus anders.
De voorwaarde is dan een godswonder. En aangezien dat niet bestaat, zal ook reïncarnatie niet kunnen.
Als U enkel doelt op functies als in 'op grote lijnen' dan heeft elk mensen dezelfde hersenen, maar dat is geen gevolg van reïncarnatie, maar van reproductie.

Maar vind u het dan ook een godswonder dat u eigen subjectieve ervaring nu ook bestaat? Of geldt het dan niet voor wat er nu gebeurd in de realiteit?

3. Zou je het persoonlijk een prettig of een verschrikkelijk idee vinden als het blijkt te bestaan?

Nu ben ik toch bang dat U weer doelt op reïncarnatie als in "geest die verhuist naar een ander lichaam'.

[/quote]
Nee niet als geest maar als subjectieve ervaring van bewustzijn die veroorzaakt wordt als functie van materie binnen (een) realiteit.

[Iksnaphetniet]

Probeert u eens in twee of drie woorden te vatten wat energie precies is?!

Ik bedoel de gehele hoeveelheid energie als gesloten eenheid. Datgeen wat de kosmos deed ontstaan en in stand/beweging houdt. Zoals ook de wetenschap als de kosmologie onderzoekt.

Goed punt! Misschien zit daar ook wel een zelfde soort knelpunt als het bewustzijn/lichaam probleem. We kunnen vanuit onszelf alleen subjectief omschrijven hoe iets werkt, maar als we vragen wat iets is krijgen we lastig antwoordt. Ik zou niet weten wat ik me bij energie voor moet stellen. Naar mijn weten bestaat alles uit energie, maar wat is het? Ik heb geen flauw idee.

[Iksnaphetniet]

Probeert u eens in twee of drie woorden te vatten wat energie precies is?!

Ik bedoel de gehele hoeveelheid energie als gesloten eenheid. Datgeen wat de kosmos deed ontstaan en in stand/beweging houdt. Zoals ook de wetenschap als de kosmologie onderzoekt.

Goed punt! Misschien zit daar ook wel een zelfde soort knelpunt als het bewustzijn/lichaam probleem. We kunnen vanuit onszelf alleen subjectief omschrijven hoe iets werkt, maar als we vragen wat iets is krijgen we lastig antwoordt. Ik zou niet weten wat ik me bij energie voor moet stellen. Naar mijn weten bestaat alles uit energie, maar wat is het? Ik heb geen flauw idee.