Hongeren naar gerechtigheid of naar rechtvaardigheid

[Maria]

Deze zin van LonelyThinker trof mij zo erg dat ik het even niet los kan laten.

Dat ik me schuldig ga voelen aan mezelf te denken, goed voor mezelf te zorgen, me goed te voelen.

Je bent zwaar belast door het ingegoten gif: "Een mens is tot niets goeds in staat."
Dat is een zeer geniepige, waar veel ex-refo's nog mee behept zijn.
En Gereformeerde Bonders zoals ik ben opgevoed.
Ook dat "het vlees moet sterven" wordt veel gepropageerd.
Daarbij nog versterkt door al diegenen die vinden dat we geen ego mogen hebben.

Ik denk dat ze zelf niet weten wat daarmee bedoeld kan worden.

Met het antwoord, dat ik hier gaf bedoel ik dat mi. heel veel van de oorzaken van de psychische nood waarin gelovigen van reformatorische oorsprong, hier liggen, maar duidelijk ook nog in veel ex-gelovigen doorwerken.

Voor velen stamt deze zienswijze uit de Bergrede, met de volgende uitleg van deze Bijbeltekst, deel van de Bergrede en één van de zaligsprekingen (RK Kerk.)
“Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.” - Matteüs 5:6
Zie ook Luc. 6: 17-49
Voor uitleg wordt dan gebruik gemaakt voor uitleg van diverse andere teksten, die gaan over "gerechtigheid", geschreven door andere tekstschrijvers.
Een overdenking die dit duidelijker maakt:

Hongeren en dorsten naar gerechtigheid
“De Heer wacht om Zijn Heilige Geest uit te storten op allen die willen hongeren en dorsten naar gerechtigheid.” (CW 118).

“Zalig die hongeren en dorsten naar gerechtigheid. Het besef van onwaardigheid zal in het hart een honger en een dorst naar gerechtigheid teweeg brengen en dit verlangen zal niet teleurgesteld worden. Zij, die in hun hart plaats maken voor Jezus, zullen zich Zijn liefde bewust worden. In iedereen die ernaar verlangt veranderd te worden naar het beeld van het karakter van God zal dat verlangen vervuld worden. De Heilige Geest helpt degene die op Jezus ziet altijd. Hij brengt van de gaven van Christus en richt zijn aandacht daarop. Als het oog op Jezus gericht is, houdt het werk van de Geest niet op voordat de ziel veranderd is naar Zijn beeld. Het element van liefde zal het hart verruimen en het de mogelijkheid geven om hogere hoogten te bereiken en meer kennis op te doen over hemelse zaken, zodat het niet rust voordat het volledig vervuld is. Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.” (DA 302).

“Ofschoon u bemerkt dat u zondig en onvolkomen bent, zijn dat juist de zaken waarvoor u een Verlosser nodig hebt. Als u zonden te belijden hebt, verlies dan geen tijd. Deze momenten zijn waardevol. “Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid” (1 Johannes 1:9).
Zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid zullen verzadigd worden, want Jezus heeft het beloofd. Trouwe Verlosser! Zijn armen zijn wijd opengesperd om ons te ontvangen en Zijn grote hart van liefde wacht op ons om ons te zegenen.” (FW 37-38).

“Gerechtigheid is heiligheid, het beeld van God, en “God is liefde.” 1 Johannes 4:16. Het is acht slaan op de wet van God, want “want al uw geboden zijn gerechtigheid” (Psalm 119:172), en “Liefde is de vervulling der wet” (Romeinen 13:10). Gerechtigheid is liefde en liefde is het licht en het leven van God. De gerechtigheid van God tot leven gekomen in Christus. Wij ontvangen gerechtigheid door Hem te ontvangen.” (FLB 109).

“Er zijn voldoende voorzieningen getroffen door Christus om de ziel die hongert en dorst naar gerechtigheid te bevredigen.” (FLB 152).

“Als u een gevoel van nood ervaart in uw ziel, als u hongert en dorst naar gerechtigheid, dan is dat het bewijs dat Christus aan uw hart werkt, zodat Hij, door de inwoning van de Heilige Geest, voor u de dingen kan doen die u onmogelijk voor uzelf kunt doen.” (AG 217).

Enz. http://www.agp-internet.com/react/ogr/t ... index.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Wat na de diverse uitleggingen in diverse Bijbelboeken overblijft van de werkelijke betekenis, die bedoeld wordt in de Bergrede van het woord "gerechtigheid", weet ik dan niet meer zo duidelijk.

Peter van Velzen reageerde met

Ik denk dat er wel enige rechtvaardigheid is. En wel in de mensen die om elkaar geven. Die weten dat er onder hun medemensen er zijn, die hongeren en dorsten naar rectvaardigheid. Als je daarover nadanekt, zegt de betreffende uitspraak in het nieuwe testament eigenlijk, dat vele ongelovig zalig zullen worden. Want het is hun honger naar rechtvaardigheid, die hen van hun geloof heeft afgebracht.Ik vrees dat het voor ons persoonlijk niet echt zaligmakend is. maar misschien dat onze medemensen er wel bij varen.

Veel Christenen leggen dit idd. ook uit als "rechtvaardigheid" in het handelen naar anderen.
De "menselijk denken" mensen die zich toch nog christen willen noemen.
Teksten die dit zouden kunnen onderschrijven zijn van Paulus, die schrijft, dat als bij heidenen de wet is geschreven in hun hart, zij ook zalig kunnen worden.

[13] Want niet de hoorders van de wet zijn rechtvaardig in Gods oog; alleen de onderhouders van de wet zullen worden gerechtvaardigd. [14] Wanneer heidenen, die de wet niet hebben, uit zichzelf* doen wat de wet verlangt, zijn zij zichzelf tot wet, ook al bezitten zij de wet niet. [15] Zij tonen dat wat de wet vereist, in hun hart geschreven staat.

Zij gaan in deze dan echter voorbij aan de andere teksten over dit onderwerp.

Er een groot verschil is tussen de Bijbelse gerechtigheid en de door ons vaak gebruikte betekenis van het woord "rechtvaardigheid".
Deze 2 betekenissen zijn dan ook nauw gelieerd, maar van volkomen andere betekenis.
Andere voorbeelden geven ook aan dat gerechtigheid betekent, dat het kwaad moet worden onderkend en gestraft.
http://www.encyclo.nl/begrip/gerechtigheid" onclick="window.open(this.href);return false;

Gerechtigheid. Een term die niet alleen inhoudt dat recht wordt gedaan aan iemand die onrecht lijdt, maar ook aangeeft dat de boosdoeners worden gestraft.
Gerechtigheid is verder een theologisch begrip: God spreekt de zondaars om Christus' wil vrij van schuld.



Deze twee verschillen zijn dan ook een voortdurende strijd.
Op een schuld staat een boete.
Dat is rechtvaardigheid.
De uitvoer daarvan betekent gerechtigheid, ook voor het slachtoffer.

Vergeving kan ook gerechtigheid zijn, als die is beloofd.
Dat is de gerechtigheid die is bedoeld in veel Bijbelteksten, mits er een inzicht is en besef van schuld is.

Maar vooral deze laatste beperking kan zo verschrikkelijk zwaar liggen, daar de christen altijd wordt voorgehouden, dat de mens ten alle tijden geneigd is tot kwaad.
Een keer een verwijzing naar een paar topics op een ander forum.
Er is niemand die goed doet, zelfs niet één.
de mens is geneigd God en zijn naaste te haten

Wat ik zelf vaak zie in de praktijk, is die van de honger van mensen naar gerechtigheid voor wat zij als ongerechtigheden beschouwen.
Dus een genoegdoening daarvoor.
Dit zie ik in de praktijk zelfs nog vaker.
De honger naar genoegdoening van het kwaad zichzelf aangedaan, maar tegelijkertijd ook de honger naar vergeving van wat zij zelf de ander aandoen.

[Peter van Velzen]

Ik heb weer eens half nagedacht, Inderdaad is er ook zo iets als strafrecht. Maar in een werkelijk rechtvaardige wereld zou dat er niet meer zijn, omdat als niemand onrechtvaardigheid bedrijft er ook geen straf meer nodig is. Het is die rechtvaardige ideale wereld waar de mens in mijn idee naar verlangt. Maar inderdaad zijn er nogal wat mensen die verlangen naar straf voor de onrechtvaardigen. We leven immers nog lang niet in die wereld. Maar misschien heb ik het mis, en verlangen velen niet zozeer naar recht als wel naar wraak. Dat kom je met name bij" rechtse" mensen nogal eens tegen. Omdat ik niet zo ben, vergeet ik dat nog wel eens.

[Gershom]

Ik heb weer eens half nagedacht, Inderdaad is er ook zo iets als strafrecht. Maar in een werkelijk rechtvaardige wereld zou dat er niet meer zijn, omdat als niemand onrechtvaardigheid bedrijft er ook geen straf meer nodig is. Het is die rechtvaardige ideale wereld waar de mens in mijn idee naar verlangt. Maar inderdaad zijn er nogal wat mensen die verlangen naar straf voor de onrechtvaardigen. We leven immers nog lang niet in die wereld. Maar misschien heb ik het mis, en verlangen velen niet zozeer naar recht als wel naar wraak. Dat kom je met name bij" rechtse" mensen nogal eens tegen. Omdat ik niet zo ben, vergeet ik dat nog wel eens.

Een werkelijk rechtvaardige wereld? Dat is Utopia. In het echt bestaat zoiets niet, is er nooit geweest en zal er nimmer komen. Waar wij slechts naar kunnen streven is wat minder onrecht onder onze eigen soortgenoten. Dit gaat met vallen en opstaan, maar over het geheel gezien lukt het ons slecht. Zelfs niet eens in ons piepkleine landje, laat staan in de wereld.
Een oog voor een oog, is geen Bijbelse gedachte, het bestond al ver voor die tijd. En het bestaat nog steeds.
Omdat het aan onze soort is meegegeven. Wraak is niet voorbehouden aan rechtse mensen, het hoort bij alle mensen.
Wij willen dat niet waar hebben, en daarom noemen wij het genoegdoening. Maar het is doodgewoon een erfenis van onze krokodillen-hersens. De primatoloog Frans de Waal beschreef eens een proef die werd uitgevoerd met capucijner aapjes, in een gazen kooi zodat zij elkaar goed konden zien. Zij moesten een bepaalde handeling verrichten, en als die goed werd uitgevoerd kregen zij als beloning een stukje komkommer. Deze dieren vinden komkommer lekker dus de proef werd vele keren goed uitgevoerd. Na een tijdje ging de verzorger verschil aanbrengen. Een aap kreeg komkommer, maar de andere kreeg een druif. Voor hetzelfde werk.
De aap die komkommer kreeg werd woedend, hij smeet de komkommer terug naar de verzorger, en ging als een dolle tekeer! Hier was onrecht!! en het aapje signaleerde dat. Doe ik dezelfde proef met mijn honden, dan valt ze dat onrecht helemaal niet op. Krijgt de een een lekker stuk leverworst en de ander slechts een hondenbrokje, dan is er geen onenigheid. Zo te zien moet je al aardig hoog op de evolutionaire ladder staan voordat het begrip "recht" enige betekenis krijgt. En onze soort heeft dat uitgewerkt in hele dikke boeken. Die toch steeds veranderingen laten zien in de loop van de historie. Wat honderd jaar geleden zwaar bestraft werd, is nu geen misdaad meer.
In een humane rechtspleging zoals in ons land, is straf er op gericht om de overtreder te verbeteren, en niet om wraak te nemen. Iedere gedachte aan wraak is uitgebannen, en in plaats daarvan wordt gesproken van "genoegdoening"...
Een schuld aan de samenleving die vereffend moet worden. Maar bij ergerlijke misdrijven, b.v. de zaak Dutroux waarbij kleine kinderen ellendig van honger omkwamen in een kelder, krijg ik "linkse rakker", ongewild wraakgevoelens. Zo'n man moet ik niet tegenkomen...
Wat denk je, is dat raar? Die woede, die wraakzucht? Is er iemand die zelf kinderen heeft vrij van die gevoelens?
En als zo'n persoon bestaat...is dat dan niet raar?

[Maria]

Vervolg van mijn bericht in een ander onderwerp:
http://www.freethinker.nl/forum/viewtop ... 76#p511176" onclick="window.open(this.href);return false;

Peter heeft een topic gemaakt over de illusie van gerechtigheid.
Hij wil dat misschien verder buiten het gelovig zijn om bespreken.

Gerechtigheid?

Je kunt dit onderwerp religieloos behandelen vanuit een menselijke gedachte, die alom tegenwoordig is en van alle tijden bij een primair denkende mensheid.

Je kunt het ook integreren in een religie en het dan iets laten worden, dat door een god is bepaald of ook juist verordend

Daarom verder over dit onderwerp in dit topic.
Want voor mij is "gerechtigheid" nog altijd een Bijbelse term.
en geeft mij dan ook altijd direct die associaties.

Of zelfs eerst zo is gemaakt, later verordend en nog later aangepast zoals dat in de Bijbel is gebeurd beginnend bij de zondeval, verder besproken in Mozes wetten en later in het NT dit alles overruled door het ultieme offer van Jezus.

De achtergronden van het "oog om oog, tand om tand" denken.
Naar het veranderende denken in de loop va de geschiedenis en ontwikkeling van de mensheid, zoals gepoogd wordt door Jezus offer te laten gebeuren.

Het ultieme zoenoffer, dan de schuld en boete gedachte meteen verminderen en de genade na spijt en vergiffenis doet zijn intrede.