sven11 schreef:Of je in wetenschap gelooft, of in een god is iets persoonlijks (uiteraard).
Eh nee dat is in geen van beiden het geval. Tenzij je de stichter van een nieuw geloof bent of een ontdekker van een nieuw wetenschappelijk inzicht.
"De wetenschap" omvat de waarnemingen en en theoriën van talloze wetenschappers gedurende honderden jaren en verspreid over de hele wereld, Wat er van waar is en dus behouden blijft is niet iets persoonlijks maar een nuttige bijdrage van de hele wereld voor de hele wereld.
Het geloof in een god, is meestal ontstaan doordat je andere mensen (met name je ouders, maar ook onderwijzers, geestelijken en vele anderen, over die god hebt horen praten. Het idee dat je ervan hebt mag totaal verschillend zijn van het godsidee van welk ander mens dan ook, het is er altijd mee verweven. Zonder contact met andere mensen zouden de meeste gelovigen nooit gelovig zijn geworden. Ze zouden geen idee hebben. Dus ook dit is meer een maatschappelijke dan een persoonlijke zaak,
Het is evenwel je persoonlijk recht om te geloven wat je wilt.
Veel mensen maken de denkfout zich de wereld voor te stellen als een verzameling van persoonlijke indrukken. Maar zo functioneert een mens helemaal niet. Mensen danken hun succes in de natuur uitsluitend aan hun vergaande vermogen tot samenwerking. Dus welk onderwerp je ook over na wilt denken, besef dat er altijd veel, heel veel andere mensen bij betrokken zijn.
Vrijwle alles wat ik bezit is door andere mensen gevonden, verbouwd, geoogst, veranderd, getransporteerd, opgeslagen, te koop aan geboden enzovoort. Zonder al die andere mensen bezat ik hoegenaamd niets. Daar mogen we wel eens vaker bij stil staan. Ons individualisme is van belang om een speciale plek in de maatschappij te kunnen innemen, waar andere minder geschikt voor zijn. Het is omdat we allemaal samen werken, dat we allemaal verschillend mogen zijn.