Wat is het doel van het leven?

[MaartenV]

Zolang we het gehele universum niet kennen, kunnen we niet weten of het leven an sich zinloos is of toch een ultiem doel dient. Tot zolang dienen we onze conclusie hieromtrent op te schorten. We kunnen geen eindconclusies vormen over de wereld, zolang we niet die gehele wereld kennen.

[Dat beloof ik]

Onzin. De vraag wat het doel is van het leven heeft helemaal niets te maken met hoeveel we kennen van het heelal.
De stelling dat het we het beantwoorden van de vraag moeten opschorten tot we het heelal helemaal kennen is al net zo zeer onzin, want we zullen het heelal nooit helemaal kennen.
Het is ontlopen van de enige conclusie die we kunnen trekken met wat we wél weten.
En dat is dat het leven volkomen zinloos is: het heeft geen enkele zin.
Niks
Nada
Noppes
De geboorte van een specifiek individu heeft geen enkele relatie met de "totale kennis van het heelal".
Dat is volslagen onzinnige holle hemelfietserij.

[MaartenV]

Je moet eerst iets in zijn geheel kennen vooraleer je met recht kan oordelen en gefundeerde eindconclusies kan trekken.
Dat is pure logica.

Jij wil op basis van halve informatie (halve waarheden) of op basis van voorlopige informatie defintieve geheelconclusies trekken. Dat is pas onzinnig.

[Dat beloof ik]

Het is ontlopen van de conclusie die je kunt trekken , gebaseerd op datgene wat je al wel weet.
De mensheid heeft nooit anders gedaan dan conclusie trekken op basis van datgene wat je weet, of zelfs op wat hij denkt te weten.
Als mensen dat niet hadden gedaan zaten we nu nog steeds in een boom kokosnoten te eten

[MaartenV]

Jij beweert dus dat je op basis van halve waarheden definitieve geheelconclusies kan trekken. Dat jij hier op dit forum op die halfslachtige wijze te werk gaat is jouw zaak, maar daarom dienen mensen die intellectueel eerlijk een filosofisch probleem wensen te benaderen zich daar daarom niet aan te houden.

Het doet me denken aan Plato's allegorie van de grot. Op basis van de schaduwen op de muren trekken de geketenden conclusies over de gehele werkelijkheid. Dat er buiten die grot nog een stuk wereld is valt buiten hun kenvermogen. Toch menen zij dat hun geheelconclusies over de werkelijkheid overeenstemmen met die werkelijkheid.

[Dat beloof ik]

Ik pretendeer in het geheel niet definitieve geheelconclusies te trekken.
Maar ik trek wel conclusies op basis van wat ik wel weet.
De wetenschap doet niet anders.
Dat jij dit betiteld als "op een halfslachtige wijze te werk gaan" moet je zelf weten.
Als er iemand is die op basis van volkomen uit de lucht gegrepen aannames de wildste suggesties doet ben jij dat.
Ik heb dat al eens eerder aan je uitgelegd: je redeneringen zijn goed als je anderen aanvalt, maar durf het nu eens op jezelf toe te passen.
Dat zou pas intellectueel eerlijk zijn.

[MaartenV]

Ik pretendeer in het geheel niet definitieve geheelconclusies te trekken.
Maar ik trek wel conclusies op basis van wat ik wel weet.

Je bent zoals de geketende in Plato's grot. Die denkt ook dat hij definitieve geheelconclusies kan trekken op basis van de schaduwen die hij ziet op de grotwand. Hij meent ook abusievelijk dat zijn geheelconclusies overeenkomen met de gehele werkelijkheid.

De wetenschap doet niet anders.

Wetenschap trekt geen geheelconclusies over de ultieme zin of onzin van de werkelijkheid op basis van experimenten en onderzoek van wetmatigheden tussen variabelen. Houden zo.

[Dat beloof ik]

Kennelijk lees je niet helemaal goed, ofwel is het nodig om dingen te herhalen.
Daarom speciaal voor jou nog een keer zodat je er niet overheen kan lezen.

Ik pretendeer in het geheel niet definitieve geheelconclusies te trekken.

[Maria]

Zolang we het gehele universum niet kennen, kunnen we niet weten of het leven an sich zinloos is of toch een ultiem doel dient.

Doel van wie of wat?
Voor welk nut van wie of wat?

Tot zolang dienen we onze conclusie hieromtrent op te schorten.

Het heeft geen enkele zin om te speculeren over de doelstellingen van een eventuele grootheid, die bovendien onwaarschijnlijk is, waar we dus per definitie diens doelstellingen en redenen niet van kennen.
Evengoed als ik niet in discussie ga over het doel dat andere mensen zich in het leven stellen.

Als het niet mijn eigen doel is in mijn leven en mijn wereld, met mijn eigen doelstellingen, kan ik dus daar heel goed een beslissing over nemen me niet daarmee bezig te houden.
Is ook het meest logische, want hoe zou ik voor mij persoonlijk een gefantaseerd doel kunnen hebben?

We kunnen geen eindconclusies vormen over de wereld, zolang we niet die gehele wereld kennen

Hebben we het nu over beslissingen of over conclusies?
Lijkt me ietwat uitgebreider dan alleen de vraagstelling van het nut of een doel.
Ik trek eigenlijk zelden of nooit eindconclusies, laat staan over de (on)eindigheid van de hele wereld.

[dikkemick]

MaartenV schreef:Zolang we het gehele universum niet kennen, kunnen we niet weten of het leven an sich zinloos is of toch een ultiem doel dient.

Dat riekt naar de gelovige die beweert dat een entiteit wel een bedoeling met hebben met kinderleukemie. Want als het leven doel heeft, heeft ziekte/parasieten/moord-en doodslag/eten en gegeten worden dan ook een doel? Of zuo het 1 gewoon gevolg van het ander zijn? Er is ooit leven ontstaan en dat past zich gedurende lange tijd aan. Hersenen gaan dan denken dat eea wel een doel/bedoeling moet hebben...

[Sappho]

Zolang we het gehele universum niet kennen, kunnen we niet weten of het leven an sich zinloos is of toch een ultiem doel dient. Tot zolang dienen we onze conclusie hieromtrent op te schorten. We kunnen geen eindconclusies vormen over de wereld, zolang we niet die gehele wereld kennen.

Ja wie weet, misschien is het doel van mijn leven wel verscholen onder een steen op een planeet 1000 lichtjaar hier vandaan.
Nee, werkelijk, ik begrijp wat je bedoelt, maar ik denk dat het nogal voorbarig is om die conclusie te trekken hoor.

[Peter van Velzen]

Zolang we het gehele universum niet kennen, kunnen we niet weten of het leven an sich zinloos is of toch een ultiem doel dient. Tot zolang dienen we onze conclusie hieromtrent op te schorten. We kunnen geen eindconclusies vormen over de wereld, zolang we niet die gehele wereld kennen.

Aangezien we weten dat wezens die zich doelen kunnen stellen, pas in de loop van de evolutie zijn onstaan, kunnen we vaststellen dat we geen enkele reden hebben om aan te nemen dat het leven een oorspronkelijk doel had. We hebben wel reden om aan te nemen dat we zo'n doel nu zouden kunnen formuleren, maar dat zou ons doel zijn. niet het doel van het " leven" . Uiteraard weten we helemaal niets met absolue zekerheid, maar ik ken geen zaken die ik met grotere zekerheid weet dan dat. JIj wel?

[MaartenV]

Zelfs al kan je jezelf doelen stellen die je zinvol vindt in het leven, dan toch maakt de gehele zinledigheid van het leven die doelen op een dieper niveau zinloos. Binnen de gehele zinledigheid der dingen zijn je eigen doelen en zingevingen uiteindelijk zinledig. Binnen de totaalconclusie dat het leven an sich wellicht geheel en al zinledig is en bij toeval gebeurt, missen je eigen alledaagse zingevingen vaste bodem om op overeind te blijven staan.
Je alledaagse zingevingen missen een dieper fundament waarop ze kunnen steunen wanneer je, terecht, gelooft aan de algemene zinloosheid van het leven.

Daarom dat ik 'psychologisch niet ten onder gaan'' finaal boven 'het kost wat kost kennen van de waarheid' stel. Het is in bepaalde omgevingen en omstandigheden minder bedreigend voor de psyche om horizonten voorbij dit korte leven voor ogen te houden, dan jezelf de waarheid voor te houden van de ultieme zinledigheid van dit korte leven vol lijden.

Een atheïst in ons luxeuze westen kan zich een zinledige wetenschappelijke kijk op de dingen permitteren vanuit zijn comfortabel lange leven waar hij en de zijnen lange tijd psychologisch niet hoeven geconfronteerd te worden met de eindigheid en fragiliteit van het eigen bestaan.

Maar korte en harde levens van mensen die vroeg met dood en ernstige ziekten te maken hebben van naasten en bij zichzelf, zoeken eerder psychologische placebo's op: leugens die genezend inwerken op hun door omstandigheden ziekgemaakte psyche boven het kost wat kost voorhouden van de algehele zinloosheid van de werkelijkheid.

Om het met Nietzsche te zeggen: de waarheid is niet altijd in alle omstandigheden verkieselijk boven de leugen en de fantasie. Waarheidslievendheid ten allen prijze heeft een andere prijs voor mensen met korte levens vol lijden: een tekort aan psychologische weerbaarheid om overeind te kunnen blijven in barre - voor onze psyche - bedreigende omstandigheden.

[Maria]

Bijzonder goed doordacht en bijzonder goed verwoord.

Dit kan een conclusie zijn waarin je kunt gaan wegzakken.
Dit kan ook een conclusie zijn, waarna je besluit je leven te nemen voor wat het is en het beste ervan te maken.

Alsnog je dingen gaan voorhouden, met het idee toch nog iets anders te zien of te willen zien, is na deze verklaring met open ogen jezelf voor de gek houden.
Dat is wat je feitelijk schrijft als ik je goed begrijp.
En die houd ik erin.

Ik zou dat graag willen kunnen, maar kan dat niet.
Die houd ik er ook in.

[doctorwho]

Het leven is veroorzaakt door een set omstandigheden en daar is geen vooraf besloten zin of reden voor nodig. Deze naderhand toch willen invullen is volgens mij niets anders dan het bezweren van existentiële angsten. Ik ben heus voor allerlei zaken met reden angstig maar niet voor de doelloosheid van het leven. Dit maakt dat ik mijn eigen doelen kan nastreven wat veel leuker is dan een zoektocht naar een bestaansreden.