Samenstellen van de bijbel (met name het NT)

[lanier]

De bijbel wordt gezien als het woord van God, maar in hoeverre is dat zo? Tweeduizend jaar geleden waren er vele religieuze geschriften en slechts een klein deel ervan ìs in de bijbel opgenomen als bijbelboek. Is het niet zo dat een groep mensen eigenlijk besloten heeft wat de christenen moeten geloven, en dat dit naar eigen inzicht is gegaan? Er is bijvoorbeeld totaal niets bekend over verhalen van een groep mensen die in een openbaring van God de bijbel samenstelden. De keuze voor deze boeken moet weloverwogen zijn.

Voor zover ik weet is het meest waarschijnlijke dat de bijbel als geheel (met name het NT) in 325 na Christus tijdens het Concilie van Nicaea werd samengesteld.
Nu zijn er natuurlijk een hoop vragen waarop eigenlijk (merkwaardig genoeg) geen bevredignede antwoorden op te vinden zijn:
1) Wie stelden de bijbel als één geheel samen
2) Wie bepaalden de volgorde van de bijbelboeken
3) Waarom wordt hierover zo geheimzinnig gedaan
4) Wat waren de beweegredenen om andere boeken niet in de bijbel op te nemen. Uiteraard kan op deze vraag het antwoord worden gegeven dat het 'valse' boeken waren of iets dergelijks, maar zijn er nog andere redenen te verzinnen? Of is alles wat God tegen de mens heeft gezegd genoteerd en ook nog eens letterlijk juist genoteerd? Iemand die letterlijk de bijbel leest kan niet anders dan dit beamen.
5) Constantijn sponsorde ongeveer het verspreiden van 50 boeken uit de bijbel. Wie weet welke boeken dit zijn? Waarom sponsorde hij de verspreiding en vergrootte hij hiermee niet zijn aandeel in het totstandkoming van de bijbel?
6) Wat was de rol van Contantijn in de tot standkoming van de bijbel? Volgens mij was die rol veel groter dan de meeste mensen aannemen.

[Kitty]

Ik heb het donkerbruin vermoeden dat er in de geheime archieven van het Vaticaan heel wat antwoorden hierop te vinden zijn.

De christenen hebben als excuus dat de samenstelling van de Bijbel gedirigeerd is door de Heilige Geest. Een ontzettend nietszeggend zwak onzin excuus natuurlijk, puur omdat ze het antwoord hierop niet weten.

[Sebastiaan]

4) Wat waren de beweegredenen om andere boeken niet in de bijbel op te nemen. Uiteraard kan op deze vraag het antwoord worden gegeven dat het 'valse' boeken waren of iets dergelijks, maar zijn er nog andere redenen te verzinnen? Of is alles wat God tegen de mens heeft gezegd genoteerd en ook nog eens letterlijk juist genoteerd? Iemand die letterlijk de bijbel leest kan niet anders dan dit beamen.

Een van de mogelijke beweegredenen kan de gevoelige politieke inhoud zijn geweest. veel geschrapte versies of passages waren vermoedelijk anti Romeins. De Romeinen waren immers de bezetters van het huidige Israël en waren vermoedelijk niet echt gelieft, en daarom logisch dat Rome gehaat werd onder de eerste christenen.

[lanier]

De christenen hebben als excuus dat de samenstelling van de Bijbel gedirigeerd is door de Heilige Geest. Een ontzettend nietszeggend zwak onzin excuus natuurlijk, puur omdat ze het antwoord hierop niet weten.

Inderdaad, de werkelijkheid is dat een groep mannen bijeen is gekomen en de bijbel heeft samengesteld. Daar is niets goddelijks aan.
Mijn vermoeden is dat de bijbel is samengesteld tijdens het Concilie van Antiochië. Dus niet zoals ik eerder meldde tijdens het Concilie van Nicaea, wat een jaar later werd gehouden (in 325 na Chr.). Het Concilie werd gehouden ter ere van het openen van de Gouden Kerk van Constantijn de Grote. In 314 was er ook al een Concilie (van Arles), die werd gehouden om de Kerk te organiseren na hevige perioden van vervolging en om een oplossing te zoeken voor het conflict tussen de RK-kerk en het donatisme. Deze concilie werd wederom uitgeroepen door Constantijn de Grote.
Dus:
314 - Concilie van Arles - o.a. organiseren van de Kerk (georganiseerd door Constantijn)
324 - Concilie van Antiochië - o.a. opstellen van de bijbel (georganiseerd door Constantijn)
325 - Concilie van Nicaea - o.a. Officiële leer van de kerk vastleggen (georganiseerd door Constantijn)

Het spreekt voor mij voor zich dat Constantijn de Grote een grote vinger in de pap heeft gehad wat het organiseren van de kerk betreft. Hij was een uitstekende militair en begreep dat hij het christendom kon gebruiken om het Oostelijk en Westelijk Romeinse Rijk weer te herenigen.
In 313 vaardigde hij het edict van Milaan uit (vrijheid van godsdienst voor de christenen). Hij besefte dat er uniformiteit moest komen en dat de kerk georganiseerd moest worden. Dat duurde door de omvang van het Rijk natuurlijk vrij lang, maar na 10 jaar moest de volgende stap worden gezet en dat was het opstellen van één bijbel (en daarmee het afwijzen en vernietigen van talloze andere geschriften). Een jaar later roep je alle belangrijke bischoppen bij elkaar (318) en iedereen kan met de nieuw samengestelde bijbel onder z'n arm weer naar huis, en van daaruit het ware woord verkondigen. Een beetje kort door de bocht misschien, maar in essentie een verhaal wat wel hoogst waarschijnlijk klopt. Natuurlijk ging niet alles van een leien dakje en waren er de nodige conflicten, maar uiteindelijk kreeg Constantijn wel iedereen op één lijn. En dat was hetgene wat hij nodig had; iets waarmee hij de bevolking ook op één lijn kon krijgen. Het christendom was een religie die met name de armen zeer aansprak (dit in tegenstelling tot vele andere toenmalige religies met al hun gebruiken).
Politiek is ook een spelletje wat men binnen de kerk zeer goed kent en het kan niet anders dan dat er bepaalde concessies zijn gedaan waar bepaalde bisschoppen misschien helemaal niet mee eens waren.

Dat de bijbel gedirigeerd is door de Heilige Geest is inderdaad een enorm zwak excuus. Je kunt twisten over het wel of niet bestaan van een God, maar je kunt niet twisten over het bestaan van de bijbel. Je kunt ook niet twisten over het (hebben) bestaan van talloze geschriften die het niet gered hebben om in de bijbel te komen en die moedwillig zijn vernietigd. Er valt niet over te twisten dat een groep mensen de bijbel heeft samengesteld.

[Kitty]

Het is duidelijk dat Constantijn, zelf niet eens christen, vooral eenheid wilde creeëren en rust in zijn rijk, en dat dat de reden is dat hij wilde komen tot een eenduidige religie. En dat hier totaal niets van enige goddelijkheid of zoektocht naar echtheid heeft meegespeeld bij de samenstelling van de Bijbel of het brengen van eenheid in de fundamenten van het Christendom.

[skeptic]

Het is duidelijk dat Constantijn, zelf niet eens christen, vooral eenheid wilde creeëren en rust in zijn rijk, en dat dat de reden is dat hij wilde komen tot een eenduidige religie. En dat hier totaal niets van enige goddelijkheid of zoektocht naar echtheid heeft meegespeeld bij de samenstelling van de Bijbel of het brengen van eenheid in de fundamenten van het Christendom.

Christenen zullen dan zeggen dat God deze Constantijn heeft gebruikt om te zorgen dat het allemaal voor elkaar kwam en zo klopt het dan altijd.

[Sebastiaan]

Het is duidelijk dat Constantijn, zelf niet eens christen, vooral eenheid wilde creeëren en rust in zijn rijk, en dat dat de reden is dat hij wilde komen tot een eenduidige religie. En dat hier totaal niets van enige goddelijkheid of zoektocht naar echtheid heeft meegespeeld bij de samenstelling van de Bijbel of het brengen van eenheid in de fundamenten van het Christendom.

Christenen zullen dan zeggen dat God deze Constantijn heeft gebruikt om te zorgen dat het allemaal voor elkaar kwam en zo klopt het dan altijd.

Christenen erkennen ten minste dat de bijbel is samengesteld, Moslims daarin tegen geloven dat de Koran door Mohammed geschreven terwijl de Koran in zijn huidige vorm na vele revisies pas na 300 jaar na de dood van Mohammed ontstond. Als dit soort heilige geschriften pas vele eeuwen na hun Messias ontstaan, waarom kon de heilige geest het niet de eerste keer goed doen?

[holandesa]

Het is toch nog maar de vraag of Constantijn wel echt zo'n grote invloed daarop had. Halverwege de tweede eeuw stelde Marcion zijn eigen bijbel samen, alle Joodse boeken ontbraken hierin, behalve het evangelie van Lucas omdat hij met Paulus reisde.
Tertullianus (+/- 160-230) bestreedt Marcion en schreef: 'Hij was er, denk ik, op uit om ook het aantal van de brieven te veranderen'. Dit gaat over de brieven van Paulus.
Over de evangelien zegt hij: 'Geen Pontische muis kon knagen als hij die de evangelien kapot knaagde'. Het lijkt er dus op dat er toen al een bepaald aantal vaste brieven waren , in ieder geval van Paulus.

De reden dat de apocriefen niet in het NT kwamen, is omdat deze de bijbel tegenspraken of de andere nieuw testamentische boeken. Het is dus ook geen wonder dat de bijbelboeken zo goed op elkaar zijn afgestemd (een vaak gebruikt argument van voor de betrouwbaarheid van de bijbel).
Dat de deutero-canonieke boeken niet in de bijbel zijn gekomen, is omdat ze niet in het Hebreeuws zijn geschreven en omdat ze in een kelder zijn gevonden van de tempel, een aanwijzing dat ze niet als heilig werden gezien.

[1009]

Het is waar dat Constantijn een belangrijke rol speelde in het eerste concilie van Nicea (325). Maar pas veel later, op het derde concilie van Carthoga (397), stelde de Katholieke Kerk vast welke canon zij hanteerde.

Het is echter verstandig de volgende opmerking van F.F. Bruce goed in gedachten te houden: "De boeken van het Nieuwe Testament kregen hun gezag in de Kerk niet omdat ze officieel werden opgenomen in een canonieke lijst; integendeel, de Kerk nam ze in haar canon op omdat ze de goddelijke inspiratie er al in erkende, en hun grote waarde en algemeen apostolisch gezag, direct of indirect accepteerde. De eerste kerkvergaderingen die gehouden werden om de canonieke boeken te rangschikken, waren beide in Noord Afrika – in 393 te Hippo Regius en in 397 te Carthago – maar in deze vergaderingen werd de christelijke gemeenten niet iets nieuws opgelegd, maar er werd officieel bevestigd wat reeds algemeen gebruik was in die gemeenten." De lijst die in 397 door de Kerk werd opgesteld, komt vrijwel geheel overeen met de zogenaamde Canon van Muratori uit het jaar 170. De Canon van Muratori bevestigd dat reeds vóór die tijd het Nieuwe Testament zoals wij die nu kennen in het algemeen werd aanvaard.

• De canon van het Nieuwe Testament door F.F. Bruce
• Canonvorming van het Nieuwe Testament, Wikipedia

[collegavanerik]

Inderdaad, dat onderschrijft de nieuwtestamenticus AJF Klijn ook in de aula pocket "De wordingsgeschiedenis van het nieuwe testament."

[Theoloog]

Bovendien waren er heel duidelijke criteria voor opname in de canon.

1. Was het geschreven door een apostel, of leerling van een apostel? (Toegegeven men zat er in een flink aantal gevallen naast, maar wat wil je: kritische geschiedvorsing kwam pas goed op gang in de 19e eeuw.

2. Werd het altijd al aanvaard. Daar zijn die canonlijsten uit vroegere eeuwen inderdaad aan de orde.

3. Werd het gemeenschappelijk aanvaard door alle kerken. Was het opgenomen en een vast onderdeel van de liturgische praktijk?

Zo zijn bijvoorbeeld het Johannesevangelie en Openbaring in de canon gekomen terwijl daar wel degelijk theologische bezwaren tegen waren.

4. Was het consistent met de leer van evangeliën en brieven met een vaststaand gezag? Er wordt nu net gedaan alsof de kerk allerlei gnostische evangeliën (van Jakobus, Maria Magdalena, Judas, Thomas) heeft verdonkeremaand, maar ten eerste zijn die evangeliën meestal aantoonbaar ouder (2e eeuw na Chr.), en ten tweede zijn ze inconsistent met de scheppingsleer van het Oude Testament, ten tweede zijn ze inconsistent met de verlossingsleer van het Nieuwe, en ten derde worden ze zowel door de Paulusschool als door de Johanneïsche school reeds bestreden.

Dus: graag de Dan Brown-versie van de canongeschiedenis laten voor wat die is, en een goed boek lezen over de canongeschiedenis (hoezo 'er is totaal niets bekend over...'; je bedoelt dat jij volkomen onwetend bent hoe de canon tot stand is gekomen omdat je je niet hebt ingelezen! Vort, aan het werk, luiaard! )

[collegavanerik]

Klijn's aulapocket is ook nog wel in de ramsj te vinden. Ik zag er een voorbijkomen voor € 1,45

[Rereformed]

Bovendien waren er heel duidelijke criteria voor opname in de canon.

1. Was het geschreven door een apostel, of leerling van een apostel? (Toegegeven men zat er in een flink aantal gevallen naast, maar wat wil je: kritische geschiedvorsing kwam pas goed op gang in de 19e eeuw.

4. Was het consistent met de leer van evangeliën en brieven met een vaststaand gezag? Er wordt nu net gedaan alsof de kerk allerlei gnostische evangeliën (van Jakobus, Maria Magdalena, Judas, Thomas) heeft verdonkeremaand, maar ten eerste zijn die evangeliën meestal aantoonbaar ouder (2e eeuw na Chr.), en ten tweede zijn ze inconsistent met de scheppingsleer van het Oude Testament, ten tweede zijn ze inconsistent met de verlossingsleer van het Nieuwe, en ten derde worden ze zowel door de Paulusschool als door de Johanneïsche school reeds bestreden.

Deze redenering klinkt goed, maar rammelt aan alle kanten, en is dan ook achteraf bedacht door de christenen zelf om het allemaal uit te leggen. Vandaar dat men altijd met dit ingestudeerde lijstje van vier punten komt.
Ten eerste zijn alle aanvaarde evangeliën + de brief aan de Hebreeën anoniem, dus inderdaad criterium 1 zit er wel heel duidelijk naast, zozeer zelfs dat het hele criterium nu lachwekkend wordt. Ten tweede gaat het in de kwestie van de geschriften die erbuiten vielen niet slechts om Gnostische evangeliën, noch slechts om duidelijk later geschreven evangeliën, noch slechts om niet-apostolische evangeliën, noch slechts om evangeliën die slechts 'randverschijnselen' zouden zijn.

Het evangelie van Thomas bijvoorbeeld zou uit de eerste eeuw kunnen zijn en staat nota bene op naam van een apostel. Voor wat men noemt het Protevangelie zijn aanwijzingen dat het ouder is dan Markus (die er gebruik van zou hebben gemaakt). Ook het evangelie van Petrus staat overduidelijk op naam van een apostel die zelfs duidelijk in de ik-vorm schrijft, het geschrift is niet gnostisch. Met welk recht heeft een christen het lef om zo'n geschrift weg te laten als het door een apostel geschreven is en hij nota bene een ooggetuigeverslag van de opstanding geeft? Indien hij dat toch doet dan moet hij ook toegeven dat de vroege christenen opzettelijk aan vervalsing (pseudepigrafie) deden! En dan is het hek van de dam, want indien dit het geval is heeft geen enkel christelijk geschrift nog geloofwaardigheid. (En geschriften die op naam van een apostel staan maar niet de bijbel gehaald hebben zijn er tientallen van! So much for early christian honesty!)

Er waren dus wijdverspreide en in bepaalde kerken aanvaarde geschriften uit de apostolische tijd die in grove tegenstrijd staan met andere wijdverspreide en in andere kerken aanvaarde evangeliën. De kerk heeft uiteindelijk bepaalde versies bewust aanvaardt als waar (hoewel de synoptische evangeliën onmogelijk over dezelfde persoon kunnen gaan als het evangelie van Johannes ), en vervolgens bewust geprobeerd elke afwijking ervan tot op de laatste kopie van zo'n afwijkend geschrift te verbranden om de problematiek op te ruimen. Er zijn tenminste 22 evangeliën van naam bekend, waarvan het grootste gedeelte spoorloos verdwenen is.

Wat punt vier betreft zit je meteen met het probleem dat alle brieven van alle apostelen weinig of niets te maken hebben met ook maar iets wat we over Jezus weten uit de evangeliën. Nooit een lering die Jezus gezegd zou hebben, of een gebeurtenis die voorgevallen zou zijn. Er is geen enkele link tussen de historische Jezus en Paulus bijvoorbeeld, alsof Paulus er totaal geen idee van heeft dat Jezus ooit letterlijk bestaan heeft! Over consistentie kan men dus überhaupt niet spreken, want die bestaat in geen enkel opzicht. Zo was Jacobus altijd een probleem omdat hij op onmogelijk op te lossen wijze Paulus tegenspreekt op een centraal dogma. Sommigen hielden het dus voor niet-geïnspireerd, hoewel het overduidelijk door een apostel geschreven was. Ook Openbaring zagen velen als in grove tegenspraak met de rest van wat men wist over de persoon en de leer van Jezus. De Apocalyps van Petrus was nog veel afschuwelijker, maar werd in vele kerken als geïnspireerd beschouwd omdat het tenslotte door Petrus geschreven was. Uiteindelijk berustte de keus van de latere canonvorming eenvoudig op koele berekening van wat voordelig en noodzakelijk is om het geloof neer te kunnen zetten als betrouwbaar en aanvaardbaar voor de meer geletterde persoon.

F.F Bruce is een spreekbuis voor fundamentalistisch christendom en laat helemaal achterwege dat er dus vele geschriften waren die op dezelfde manier als de aanvaarde geschriften vrij algemeen aanvaard waren, maar toen men uiteindelijk voor het eerst alles naast elkaar op een rijtje zette (blijkbaar in de tijd van Constantijn) stond men voor onoverkomelijke problemen.

Herinner ik het me goed dat Fons eens op dit forum een hoop schreef over bewuste vervalsingen in die tijd (Eusebius)?

[Rereformed]

Dit is overigens een juweel van een website: http://www.earlychristianwritings.com/

Neem in acht dat de meeste datums speculatie zijn.

[lanier]

Dus: graag de Dan Brown-versie van de canongeschiedenis laten voor wat die is, en een goed boek lezen over de canongeschiedenis (hoezo 'er is totaal niets bekend over...'; je bedoelt dat jij volkomen onwetend bent hoe de canon tot stand is gekomen omdat je je niet hebt ingelezen! Vort, aan het werk, luiaard! )

Ik ben niet zo'n fan van Dan Brown. Het Bernini Mysterie was leuk om te lezen, alleen was het einde van het boek een totale afknapper. Hoop dat ze dat in de film niet overnemen.

Ik neem niet zomaar aan wat er allemaal geschreven is over de Canonvorming. Het christendom kon alleen maar volledig tot bloei komen wanneer er volledige medewerking was van de politiek. Andere belangrijke criteria zijn de infrastructuur (Romeinen hadden uitstekende handelsroutes over land en zee) en een godsdienst die de bevolking aansprak. Constantijn is in mijn ogen eerder een magistrale militair dan een vrome christen. Hij zag de mogelijkheden die het christendom hem bood en buitte dat uit. Maar hij zag ook als geen ander dat er eenheid moest ontstaan en dat er snel een einde moest komen aan de verdeeldheid.

Bedankt voor de links; ik was zelf al op de link terecht gekomen van wiki.
Ik ben inderdaad wat lui als het aankomt op het lezen van al die boeken die over het christendom zijn geschreven. Ik hoor graag eerst van anderen wat zij van bepaalde boeken vinden en welke boeken aanraders zijn. Er wordt zoveel geschreven over alle facetten van het christendom dat je door de bomen het bos niet meer ziet.