Deadline schreef:Erik schreef:Goh, ik ben een keer een weekend weg en Deadline weerlegd god(en) als noodzaak voor het ontstaan en bestaan van het universum en alles wat daarin is.
Tja was ik je net voor
Nee hoor geintje.
Bedankt voor je compliment, maar ik heb enkel gebruik gemaakt van gezond verstand en de aanwijzingen in de wetenschap die voorhanden zijn (de aanwezigheid van zwaartekracht die de expansie zal afremmen op den duur en omkeren, de singulariteiten in de zwarte gaten) en allemaal de logische filosofie dat het heelal een product is van een oneindige cyclus van inkrimping-singulariteit-expansie-inkrimping onderbouwen. Alleen is de inkrimping van het heelal een zuiver logisch beredeneerde filosofie gebaseerd op de resultaten van het onderzoek van de Einstein van onze tijd, dhr. Stephen Hawking. Zijn redenaties over zwarte gaten en singulariteiten maken het mogelijk om vervolgens ook door te redeneren naar de imginaire tijd (het tijdsverloop dat bij inkrimping ontstaat). Hij is momenteel bezig met het wetenschappelijk verklaren van dat verschijnsel.
Bovendien kan dit alles ook weer gekoppeld worden aan de snaartheorie. Waardoor zich in ieder heelal een zwart gat naar een ander heelal bevindt, wat de singulariteit van dat andere heelal bevat (dit is zuiver theoretisch trouwens), dit betekent dat wanneer de cycli van alle universums niet gelijk lopen er altijd wel één heelal is dat zich voor de oerknal van een ander heelal bevindt. Want op het moment van de singulariteit van het andere heelal, die zich dan als zwart gat vertoont in een ander heelal, is dat andere heelal aan een expansie bezig. Zodoende krijg je een nog ingewikkelder mechanisme van zelfschepping die door middel van de logische waarneming van de beweging van het heelal inkrimping-singulariteit-expansie-inkrimping plaastvindt.
Maar goed Erik: zonder de wetenschappelijke bewijzen die Stephen Hawking heeft geleverd (over singulariteiten en zwarte gaten) en de aannemelijke toekomstvisie over het heelal (de inkrimping door afremming vanwege de zwaartekracht) had ik deze theorie/filosofie natuurlijk nooit logisch kunnen krijgen. Bovendien is het uiteraard niet zo dat ik de theorie zelf verzonnen heb. Ik denk eigenlijk dat deze theorie al veel langer speelt. Ook gezien het document wat ik vond:
http://w3.iihe.ac.be/meesterklassen2006 ... -Craps.ppt
Het wordt immers al op de universiteit onderwezen. Dus het zal zeker een hele sterke fundering hebben, maar dat wisten we eigenlijk al gezien de grote denkers als Stephen Hawking, die deze theorie een wetenschappelijke fundering geeft. Dus hulde aan denkers als Stephen Hawking, die verder durven denken dan beprekte aannames als het godsbegrip
Groet,
Deadline
Aan dit schuingedrukte en onderstreepte deel dient wat toegevoegd te worden:
De huidige kennis over de zwarte gaten toont dat ze op een gegeven moment evenvoudig weg verdampen. Dit geldt dan voor de kleinere zwarte gaten in ons sterrenstelsel.
Miniatuur zwarte gaten
Deze zijn zeer klein, tussen de afmetingen van een proton (10-15 meter) en een Planck deeltje (10-35 meter), en verdampen dmv. de Hawkingstraling in een fractie van een seconde. Dit type zwarte gat is volgens Stephen Hawking niet ontstaan door zijn eigen zwaartekracht, maar door druk van buitenaf en zou tijdens de oerknal kunnen hebben bestaan. Als blijkt dat de Planck-schaal in de orde van TeV is, is het mogelijk om in de Large Hadron Collider die momenteel bij CERN in Genève wordt gebouwd (verwachte opleverdatum 2007) deze zwarte gaten te produceren en zouden verschillende kosmologische theorieën experimenteel getest kunnen worden. Volgens sommige theorieën bestaat het kwantumschuim eveneens uit miniatuur zwarte gaten die volgens de onzekerheidswetten inherent aan de kwantumwereld voortdurend in en uit de virtuele ruimte schieten.
Stellaire zwarte gaten
Dit zijn zwarte gaten met een massa van omstreeks 5 tot 100 zonnemassa's en die ontstaan zijn uit een supernova van een zware ster.
Middeltypen
Dit soort zwarte gaten hebben een massa van 500 tot 1000 zonnemassa's. Over de evolutie van dit soort zwarte gaten is weinig bekend. Dit type werd door de Chandra X-ray Observatory ontdekt in het stelsel M 82 op een afstand van 600 lichtjaar van het centrum.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_gaten
Deze zwarte gaten zullen door de hawkingstraling verloren gaan:
In 1975 maakte de fysicus Stephen Hawking berekeningen, waaruit bleek dat een zwart gat straling uit moet zenden. Deze straling staat bekend als Hawkingstraling.
Hawkingstraling wordt in het algemeen verklaard vanuit virtuele deeltjes. Als een paar van virtuele deeltjes nabij de waarnemingshorizon van het zwarte gat is gevormd, kan het zijn dat een van beide deeltjes in het gat valt, en daarbij voldoende energie opdoet om het paar reëel (niet-virtueel) te maken. Als dan het andere deeltje van de zwaartekracht van het zwarte gat weet te ontsnappen, lijkt het van buiten af gezien, dat het deeltje door het zwarte gat is uitgezonden, een deel van de energie met zich meedragend.
De Hawkingstraling van een zwart gat is gelijk aan dat van een zwart lichaam met een temperatuur die omgekeerd evenredig is aan de massa van het zwarte gat. De hoeveelheid straling is daardoor omgekeerd evenredig met het kwadraat van de massa, en voor een zwart gat van ster- of sterrenstelselgrootte is de hoeveelheid straling verwaarloosbaar; zelfs in de gehele tijd dat het universum bestaat, is slechts een zeer kleine hoeveelheid energie op deze manier uit het gat weggelekt. Maar bijvoorbeeld een zwart gat van 1011 kg dat bij de oerknal is ontstaan, zou nu ongeveer geheel 'verdampt' zijn.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hawkingstraling
Als we hiervan uitgaan zijn de meeste zwarte gaten relatief klein en zullen ze ook naar kleine universums leiden. Deze universums ontstaan na het ontstaan van een zwart gat en expanderen dan. Na een tijd zullen zij door de geldende zwaartekracht inkrimpen en zullen zij terugkeren naar de singulariteit. Ik denk dat dit het moment is dat een dergelijke klein zwart gat verdampt. Je kan dan spreken van tijdelijke universums. Deze universums hebben minder overlevingskansen. Er bestaat trouwens wel een wisselwerking tussen deze tijdelijke universums en het universum waaruit zij ontstaan:
Hawking sloot samen met Kip Thorne een weddenschap over deze vraag af met John Preskill, die beweerde dat de informatie niet definitief verloren ging. In 2004 verloor Hawking deze weddenschap door zelf op een conferentie bekend te maken dat hij een mechanisme had gevonden waardoor de informatie die in het zwarte gat was verdwenen, weer vrij kon komen bij het verdampen van het zwarte gat.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat
Want datgene wat erin gestuurd wordt kan dus ook weer terugkeren. Bovendien is dit relevant gezien het feit dat dit de cyclus van inkrimping-singulariteit-expansie-inkrimping ondersteunt. Immers datgene wat in een zwart gat gaat kan er ook weer uitkeren.
Daarnaast geldt dit als een ondersteuning van de theorie van Lee Smolin, de andere Einstein van deze tijd, die stelt dat:
Smolin is well known to researchers in quantum gravity for advocating that the two primary approaches to that subject, loop quantum gravity and string theory, may eventually be reconciled as different aspects of the same underlying theory. But his most famous suggestion may be his fecund universes theory, also known as cosmological natural selection, which attempts to apply principles of biological evolution to cosmology, suggesting that universes evolve in favor of the production of black holes (see Gaia philosophy). The Father of String Theory, Lenny Susskind, who now promotes a similar cosmic landscape theory, stated 'I'm not sure why Smolin's idea didn't attract much attention. I actually think it deserved far more than it got.'
http://en.wikipedia.org/wiki/Lee_Smolin
Hierdoor kunnen ook de geldende wetten van de natuur worden verklaard. Aangezien de meest levensvatbare wetten wellicht worden overgenomen bij deze wisselwerking. De tijdelijke gaten van Lee Smolin zouden gezien kunnen worden als de basisfundamenten voor ons heelal. Zij bestaan tijdelijk en hebben minder levensvatbare natuurwetten. Dit komt dus ook door die laatste reden.
Logisch gefilosofeerd op basis van Lee Smolin's theoriën kan je stellen dat het er sterk op lijkt dat ons universum het grootste universum is (zijn aanwijzingen daarvoor zijn gebaseerd op de vele zwarte gaten die in dit heelal ontstaan en het feit dat dit heelal zo enorm groot is en zo levensvatbaar, want immers er is leven). Ik denk dat de tijdelijke universums vooral in de begintijd van de expansie van ons universum een grote rol hebben gespeeld (maar dit is zuiver een aanname). Dit denk ik omdat de huidige natuurwetten in osn heelal rond die tidj gevormd zijn. Het is volgens mij heel goed mogelijk dat de beginfase van het heelal er een enorm instabiel heelal bestond, waarin vele nieuwe zwarte gaten keer op keer ontstonden. Daaraan heeft het heelal haar huidige stabiliteit en uiteindelijk haar natuurwetten te danken. Ik denk dus dat de snaartheorie op deze manier te koppelen valt aan de eeuwige cyclus van universum
De grote zwarte gaten, ter grootte van sterrenstelsels, blijven echter altijd bestaan. De hawkingstraling is bij deze zwarte gaten zo klein dat de zwarte gaten altijd blijven bestaan:
De hoeveelheid straling is daardoor omgekeerd evenredig met het kwadraat van de massa, en voor een zwart gat van ster- of sterrenstelselgrootte is de hoeveelheid straling verwaarloosbaar; zelfs in de gehele tijd dat het universum bestaat, is slechts een zeer kleine hoeveelheid energie op deze manier uit het gat weggelekt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hawkingstraling
Die grote sterrenstelsels bestaan en worden als volgt gedefinieerd:
Superzware zwarte gaten
Dit zijn zwarte gaten met een massa van meer dan een miljoen keer de massa van de zon. Ze worden aangetroffen in de centra van sterrenstelsels.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_gaten
Sterker nog het zou wel eens zo kunnen zijn dat de zwarte gaten dus lang genoeg blijven bestaan om een enkele cyclus van het uitdijende en inkrimpende heelal te kunnen "overleven". Wellicht zal het zo zijn dat het zwarte gat door de inkrimping (doordat er dan veel energie in gaat in de vorm van materie en tijd kromming die steeds sterker wordt omdat het heelal inkrimpt) steeds meer energie krijgt en dus ook weer dategene "aangroeit" wat er af verdampt was. Maar dat is zuiver hypothetisch gesteld. Toch zegt iets mij dat dit helemaal niet zo onlogisch is.
Ik denk dat, en hier kom ik dus op de belangrijke toevoeging bij mijn vorige verhaal, het grootste zwarte gat uiteindelijk de singulariteit vormt voor dit heelal. Ik denk namelijk ook dat dit heelal, ons universum, het moederuniversum is van alle andere universums. Dit zwarte gat bestaat nog steeds, gezien de hawkingstraling. Op den duur zal ons heelal door de inkrimping ervan terugkeren naar dat zwarte gat en zal alles wat in dit heelal bestaat (inclusief de kleinere grote zwarte gaten) erin verdwijnen. Dan ontstaat opnieuw het oneindige punt, de singulariteit. En aangezien de singulariteit de volgende eigenschap kent:
Hawking sloot samen met Kip Thorne een weddenschap over deze vraag af met John Preskill, die beweerde dat de informatie niet definitief verloren ging. In 2004 verloor Hawking deze weddenschap door zelf op een conferentie bekend te maken dat hij een mechanisme had gevonden waardoor de informatie die in het zwarte gat was verdwenen, weer vrij kon komen bij het verdampen van het zwarte gat.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat
Is er nog een wetenschappelijke aanwijzing dat de eeuwig durende cyclus van het heelal zal plaatsvinden. Immers het grootste zwarte gat nooit geheel verdampt:
De Hawkingstraling van een zwart gat is gelijk aan dat van een zwart lichaam met een temperatuur die omgekeerd evenredig is aan de massa van het zwarte gat. De hoeveelheid straling is daardoor omgekeerd evenredig met het kwadraat van de massa, en voor een zwart gat van ster- of sterrenstelselgrootte is de hoeveelheid straling verwaarloosbaar; zelfs in de gehele tijd dat het universum bestaat, is slechts een zeer kleine hoeveelheid energie op deze manier uit het gat weggelekt. Maar bijvoorbeeld een zwart gat van 1011 kg dat bij de oerknal is ontstaan, zou nu ongeveer geheel 'verdampt' zijn.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hawkingstraling
En wat erin gaat kan er ooit weer uitkomen:
Hawking sloot samen met Kip Thorne een weddenschap over deze vraag af met John Preskill, die beweerde dat de informatie niet definitief verloren ging. In 2004 verloor Hawking deze weddenschap door zelf op een conferentie bekend te maken dat hij een mechanisme had gevonden waardoor de informatie die in het zwarte gat was verdwenen, weer vrij kon komen bij het verdampen van het zwarte gat.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat
Omdat de grootste zwarte gat wel langzaam verdampt:
en voor een zwart gat van ster- of sterrenstelselgrootte is de hoeveelheid straling verwaarloosbaar; zelfs in de gehele tijd dat het universum bestaat, is slechts een zeer kleine hoeveelheid energie op deze manier uit het gat weggelekt.[/b]
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_gat
komt hetgeen wat erin zit ook ooit weer vrij. Hier vindt dus de expansie plaats.
De conclusie is dus dat er voor het grote heelal, het grootste heelal ofwel het moederheelal (wat waarschijnlijk het heelal is waarin wij ons bevinden), geldt dat er een eeuwige cyclus van inkrimping-singulariteit-expansie-inkrimping plaatsvindt. Dit verklaart het ontstaan van het heelal. Want het is een product van zichzelf en het moment waarop de inkrimping zal ontstaan is afhankelijk van de zwaartekracht (die het wellicht overgeleverd krijgt/overerft vanuit de meest levensvatbare tijdelijke zwarte gaten) die geldt in dat heelal.
Zodoende denk ik dat dit de meest logische theorie is om de snaartheorie in te passen is in het concept van een eeuwige cyclus van het inkrimpende-singulariteit-expansie-inkrimpende moederheelal. Bovendien denk ik dat het ontstaan van het heelal en alle universums erin uiteindelijk alleen te verklaren valt door middel van het eeuwige inkrimpende-singulariteit-expansie-inkrimpende moederheelal principe. Uiteindelijk is er één heelal die het grootste is en waarvan deze golfbeweging het grootst is. Hoewel dit niet uitsluit dat er nog meer universums zijn met het eeuwige principe van inkrimping-singulariteit-expansie-inkrimping. Echter de zwarte gaten van deze universums houden op te bestaan wanneer de inkrimping in de grootste singulariteit volbracht is.
Groet,
Deadline
P.S.: heel verhaal, maar ik wilde aantonen dat de snaartheorie de eeuwig durende cyclus van inkrimping-singulariteit-expansie-inkrimping niet uitsluit. Ik vind dit trouwens een betere omschrijving van mijn eerdere theorie, omdat ik een belangrijke aanwijzing heb gevonden voor het feit dat wat in een zwart gat gaat er ook weer uitkomt. Dit levert het impliciete bewijs voor een expansie na een inkrimping
.
Hebr 6: 
